بنیان‌گذار کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی(ره) در این زمینه فرموده‌اند:

«يكى از وظايف بزرگ مسلمانان پى‏‌بردن به اين واقعيت است‌كه حج چيست و چرا براى هميشه بايد بخشى از امكانات مادى و معنوى خود را براى برپايى آن صرف كنند. چيزى‌كه تا به‌حال از ناحيه ناآگاهان و يا تحليل‌گران مغرض و يا جيره‏ خواران، به‌عنوان فلسفه حج ترسيم شده است اين است‌كه حج يك عبادت دسته جمعى و يك سفر زيارتى- سياحتى است. به حج چه كه چگونه بايد زيست و چطور بايد مبارزه كرد و با چه كيفيت در مقابل جهان سرمايه دارى و كمونيسم ايستاد! به حج چه كه حقوق مسلمانان و محرومان را از ظالمين بايد ستاند! به حج چه كه بايد براى فشارهاى روحى و جسمى مسلمانان چاره‏ انديشى نمود! به حج چه كه مسلمانان بايد به‌عنوان يك نيروى بزرگ و قدرت سوم جهان خودنمايى كنند! به حج چه كه مسلمانان را عليه حكومت‌هاى وابسته بشوراند. بلكه حج همان سفر تفريحى براى ديدار از قبله و مدينه است و بس! و حال آن‌كه حج براى نزديك شدن و اتصال انسان به صاحب‌خانه است. و حج تنها حركات و اعمال و لفظ‌‌ها نيست و با كلام و لفظ و حركت خشك، انسان به‌خدا نمى‏‌رسد. حج كانون معارف الهى است‌كه از آن، محتواى سياست اسلام را در تمامى زواياى زندگى بايد جستجو نمود. حج پيام‏ آور و ايجاد و بناى جامعه‌‏اى به دور از رذايل مادى و معنوى است. حج تجلى و تكرار همه صحنه‌‏هاى عشق ‏آفرين زندگى يك انسان و يك جامعه متكامل در دنياست. و مناسك حج مناسك زندگى است. و از آن‌جا كه جامعه امت اسلامى، از هر نژاد و مليتى، بايد ابراهيمى شود تا به خيل امت محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم پيوند خورد و يكى گردد و يدِ واحده شود، حج، تنظيم و تمرين و تشكل اين زندگى توحيدى است‏.»[4]

مقام معظم رهبری در این راستا فرموده‌اند: «حج، يك هجرت است. هجرت از خود ماست؛ هجرت از منيّت ماست؛ هجرت از آن زندانى است‌كه ما را احاطه كرده و گوهر يك‌دانه‌ بى‏‌نظير انسانى را در وجود ما مخفى و پنهان نگه‏داشته است. حج، هجرت از خودپرستی‌هايى است‌كه از هوا و هوس ناشى مى‏‌شود؛ هجرت از خودخواهی‌هايى است‌كه ما را از خدا دور مى‌‏كند؛ هجرت از طبقه‏ بندى‏‌ها و مرزبندی‌هایی اى‏ست‌كه زندگى انسان‌ها را از هم جدا مى‏‌كند و فقير و غنى، شريف و وضيع، بزرگ و كوچك ـ بر طبق معيارهاى عاميانه مردمى ـ را به‌هم نزديك مى‏‌كند و در كنار هم قرار مى‏‌دهد و وجه مشترك همه انسان‌ها، يعنى عبوديّت را در همه زنده مى‌‏كند.»[5]

ادامه »

آیا ما چنین کرده‌ایم و با مسئولان در سطوح مختلف حرف زده‌ایم یا گفتگو با آن‌ها را خلاف آرمانخواهی قلمداد کرده‌ایم؟ آیا رو در رو حرف زده‌ایم یا از پشت بیانیه و نامه سرگشاده؟ آیا برخی واکنش‌های ما عصبی و پرخاشگرانه نیست؟ آیا با منطق نقد می‌کنیم یا تندی می‌کنیم؟

محمد صالح مفتاح* - عضو اسبق شورای مرکزی جنبش عدالت‌خواه و عضو شورای نظارت جنبش عدالتخواه نوشت:
1- جنبش عدالتخواه دانشجویی برآمده از یک آرمان واقعی و اصیل و در عین‌حال دور از محافظه کاری و منفعت طلبی بوده است. همین امر آن را متمایز از دیگر تشکل های دانشجویی ‌کرده است. شاید دلیل آنکه دکتر افروغ از این جریان دانشجویی به عنوان جنبش سوم دانشجویی انقلابی (پس از 16 آذر و 13 آبان) یاد کرده است همین بوده است.

2- از ابتدای تشکیل جنبش عدالتخواه ملاحظات و آسیب‌هایی در برابر این جنبش بوده است و در طول سال‌ها تضعیف یا تقویت شده است. دوری یا نزدیکی از این آسیب ها می‌تواند ملاکی برای ارزش‌گذاری به فعالیت‌های این جنبش باشد.

با نگاهی آسیب‌شناسانه شاید قطع ارتباط فارغ‌التحصیلان و ادوار جنبش با این تشکیلات موجب گردیده به درستی انتقال تجربه صورت نپذیرد. به طور مثال اساتیدی که به دلیل داشتن اندیشه‌های غربگرا در علم حقوق و نقد اندیشه‌های اسلامی روزگاری از تشکیلات حذف شده اند، اکنون با شورای مرکزی پالوده می خورند. یا جنبش با صدور بیانیه همراه با حامیان احمدی‌نژاد و اصلاح‌طلبان می‌گرددو…. این تناقضات آینده مبهمی را برای تشکیلات و آرمان عدالتخواهی به دنبال خواهد داشت که باید چاره‌ای برای آن اندیشید.

3- اولین حضور من در جنبش عدالتخواه، به سال 83 و اعتراض به بی مسئولیتی و عمل‌کرد غیرانسانی مسئولان در قبال مرگ 40 نفر کارتن خواب در تهران بود. مسئولین دولت اصلاحات و شهردار محترم وقت (دکتر احمدی نژاد) این اعتراض را سیاسی قلمداد کردند.

از همان زمان طلیعه تشکیل یک حرکت قدرتمند و اصیل در میان فضای دانشجویی آغاز شده بود. خیابان‌خوابی در مقابل نهادهای مختلف همان حرکتی بود که تحسین رهبر انقلاب را هم برانگیخت و گفتند: «خیلی خوب بود من از نگاه کردن اینها و خواندن این موارد واقعا لذت بردم و از بودن جریان هایی مثل شما خدا را شکر می کنم. شما بدانید که مملکت مال شماست. مال این تفکر است. البته عده ای هیاهو و کارهایی می کنند اما الباطل جوله / فاما الزبد فیذهب الجفا… اینها کف روی آب است و آنچه که می ماند همین جریان است. البته به شرط اینکه کار کنید.» اما در همان دیدار هم جنبش عدالتخواه را از چند چیز بر حذر داشتند. و باید دید آیا آن آن آسیب ها آیا اکنون در میان ما هست یا خیر.

ادامه »

مهمترین وظیفه روحانیون؛ پاسخ به شبهات و مقابله با نقشه دین‌زدایی

مقام معظم رهبری شناسایی شبهات روز و پاسخ به آنها را از جمله کارهای مهم حوزه‌های علمیه برشمردند و فرمودند: این کار هیچ منافاتی با فقاهت ندارد، زیرا فقه، منحصر به احکام عملی نیست، بلکه «فقه الله الاکبر» در واقع همان معارف اسلامی است و باید برای پاسخ به شبهات دینی نیز همانند کاوش‌های دقیق و پردامنه فقهی، اقدام و عمل کرد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (سه‌شنبه) در ابتدای جلسه درس خارج فقه در سال تحصیلی جدید حوزه‌های علمیه، با اشاره به وجود برنامه‌های گسترده برای انحراف ذهن و دل مردم و جوانان از اصل دین، اولین و مهمترین وظیفه روحانیون را «مقابله با نقشه دین‌زدایی و عفت‌زدایی» خواندند و تأکید کردند: حوزه‌های علمیه و روحانیون باید با شناخت فضای مجازی و استفاده از فرصتهای آن، معارف و مفاهیم اسلامی را تبیین کنند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تأکید بر اهمیت «وظیفه‌شناسی» و «موقعیت‌شناسی» در کار تبلیغ و بیان مسائل دینی خاطرنشان کردند: اگر وظیفه به‌درستی شناخته نشود، علم، تقوا و حتی شجاعت نیز اثر مثبت و مورد انتظاری نخواهد داشت.

رهبر انقلاب اسلامی، «بصیرت» را به معنای شناخت نیازها و واقعیات جامعه خواندند و افزودند: «بصیرت» یعنی بدانیم جوانِ امروز چه نیازهایی دارد و بر لوح دل آماده و مشتاق او، چه چیزی نقش بسته یا باید نقش ببندد؟

ایشان با اشاره به هزینه‌های گزاف و برنامه‌ریزی‌های فراوان علیه ایمان و اعتقادات مردم گفتند: دشمن از طریق تولید و ترویج شبهات و همچنین تولید محتوای ضد عفت و حیا، به‌دنبال انحراف جوانان مؤمن و سالم از اصل دین و دریدن پرده‌های حیا است و امروز این کار در بستر فضای مجازی انجام می‌شود.

حضرت آیت الله خامنه‌ای، مقابله با این نقشه را اولین و مهمترین وظیفه روحانیت خواندند و خاطرنشان کردند: حوزه‌های علمیه و دانایان مذهب باید قابلیت مواجه شدن با لشکر عظیم دشمن را در خود ایجاد کنند.

ایشان با اظهار تأسف از ناآشنایی برخی مبلغان دینی با ابزارهای جدید رایانه‌ای و همچنین عدم درک درست از اهمیت مسئله فضای مجازی در برخی مسئولان، افزودند: فضای مجازی، به صورت توأمان دارای منافع و مضرات بی‌شماری است که باید با استفاده از فرصتهای آن، مفاهیم اسلامی را در سطح گسترده ترویج کرد و در همین خصوص، شورای‌عالی فضای مجازی با هدف تمرکز در فکر، تصمیم و اقدام تشکیل شد.

حضرت آیت الله خامنه‌ای، شناسایی شبهات روز و پاسخ به آنها را از جمله کارهای مهم حوزه‌های علمیه برشمردند و افزودند: این کار هیچ منافاتی با فقاهت ندارد، زیرا فقه، منحصر به احکام عملی نیست، بلکه «فقه الله الاکبر» در واقع همان معارف اسلامی است و باید برای پاسخ به شبهات دینی نیز همانند کاوشهای دقیق و پردامنه فقهی، اقدام و عمل کرد.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری

align: justify;">حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی به مناسبت فرارسیدن موسم حج ابراهیمی، پیام مهمی خطاب به برادران و خواهران مسلمان در سراسر جهان صادر نمودند. این پیام، امسال در حالی منتشر می‌شود که با کارشکنی‌های حکّام سعودی، زائران جمهوری اسلامی ایران در مراسم حج بیت‌الله الحرام حضور ندارند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیام امسال خود تأکید نمودند: «جهان اسلام، اعم از دولتها و ملّتهای مسلمان باید حاکمان سعودی را بشناسند و واقعیت هتّاک و بی‌ایمان و وابسته و مادّی آنان را بدرستی درک کنند؛ باید به‌خاطر جنایاتی که در گستره‌ی جهان اسلام به بار آورده‌اند، گریبان آنها را رها نکنند؛ باید به‌خاطر رفتار ظالمانه‌ی آنان با ضیوف الرّحمان، فکری اساسی برای مدیریّت حرمین شریفین و مسئله‌ی حج بکنند. کوتاهی در این وظیفه، آینده‌ی امّت اسلامی را با مشکلات بزرگ‌تری مواجه خواهد ساخت.»

متن پیام رهبر انقلاب اسلامی که پیش از ظهر امروز (دوشنبه پانزدهم شهریور ۱۳۹۵) منتشر شد به شرح زیر است:

ادامه »

از سوی حضرت آیت الله خامنه ای، در سال 1360 (4 تا 18 اردیبهشت و 5 تیر) چهار خطبه در دانشگاه تهران بیان شد. در تأثیرگذاری آن همین بس که یک روز بعد از خطبه چهارم، معظم له در مسجد ابوذر (تهران) توسط منافقان کوردل ترور شد. اینک گزیده ای از سه خطبه روشنگر رهبر عزیزمان تقدیم می شود.(1)

1.آگاهی بخشی از میزان خطر منافقان

(وَ مِنَ النّاسِ مَن یَقُولُ آمَنّا بِالله وَ بِالیَومِ الآخِرِ وَ ما هُم بِمُؤمِنینَ یُخادِعُونَ الله وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ ما یَخدَعُونَ إِلّا أَنفُسَهُم وَ ما یَشعُرُونَ فی قُلُوبِهِم مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللهُ مَرَضاً).(2)
شاید بشود گفت خطرناک ترین دشمنی که انقلاب پیامبران را در طول تاریخ تهدید کرده است و به آن ضربه وارد آورده است، منافقان هستند. به دلیل اهمیت دشمنی منافقین با جریان انقلاب اسلامی در طول تاریخ است که در قرآن کریم از بین همه گروه های معارض، به منافقین اهمیت داده شده است.
در اول سوره بقره، سه آیه درباره مؤمنین و دو آیه در باب کافران و سیزده آیه در باب منافقان آمده است. آیات بسیاری نیز در سوره های متعدد قرآن درباره ی منافقین هست که خدای متعال خصوصیت روحی و عملکرد و نحوه برخورد با آن ها را توضیح می دهد.
حتی در قرآن سوره ای درباره کافران نیست. سوره قل یا ایها الکافرون ترسیم چهره کافران نیست. فقط چند آیه کوتاه هست که به پیغمبر دستور می دهد به کافران چنین بگو، اما سوره منافقون در قرآن مخصوص منافقین است. اهمیت این مسئله به قدری است که هر هفته در نماز جمعه این سوره طبق معمول و سنّت خوانده می شود تا مردم هرگز خطر نفاق و منافقین را از یاد نبرند. امروز هم جامعه ما بیش از همه، از طرف منافقین صدمه می بیند؛ لذا باید منافق را شناخت.

2.منافق کیست؟ انگیزه اش چیست؟

عنصر اصلی در ماهیت و شخصیت منافقین، این است که منافق آن چه را که در زبان و ظاهر اظهار می کند، در دل به آن باور ندارد. «امنّا بالله» می گوید، ولی ایمان ندارد. در دل معتقد به اسلام و انقلاب و حمایت از مستضعفین نیست، اما در زبان دم از اسلام و انقلاب و مستضعفین می زند…. نزد پیغمبر می آید و می گوید؛ (قالوا نشهد إنّک لرسول الله…)، با تأکید می گوید ما شهادت می دهیم که تو پیغمبر خدایی، اما دروغ می گوید: (و الله یشهد إِنّ المنافقین لکاذبون).(3)
منافق، چرا منافق می شود؟ محور اصلی حرکتِ نفاق «خودپرستیِ» منافق است. اول که ایمان نمی آورد، برای این ایمان نمی آورد که اسلام و انقلاب به ضرر اوست… از ترس جانش یا برای طمع به دست اندازی به قدرت و مال، به خاطر فرصت طلبی اظهار ایمان می کند. این جا هم خودپرستی او آشکار می شود… در انقلاب ما نیز کسانی بودند که پیش خود فکر می کردند اگر اوضاع ایران عوض شود، آن ها بر سر کار خواهند آمد؛ با این که عمرشان را در راحتی و رفاه گذرانده بودند. وقتی انقلاب آن ها را به بازی نگرفت، ضد انقلاب شدند و معارض با انقلاب. کسانی هم بودند که در اوایل توانستند با فرصت طلبی وارد حوزه انقلاب شوند، حتی پست و مقام هم بگیرند، ولی وقتی انقلاب در حرکت طبیعی خود این ها را کنار گذاشت، در مقابل انقلاب ایستادند. اول انقلاب را پذیرفتند، اما وقتی انقلاب جدی شد، با آن به مخالفت برخاستند. (ذلک بأَنّهم آمنوا ثمّ کفروا).

ادامه »

1- استاد، هم می تواند دانشجو را یک انسان دلبسته و مباهات کنندهی به کشور بار بیاورد؛‌ هم می تواند یک انسان لاابالی، بی علاقه، نادلبسته ی به میهن و گذشته و آیندهی کشور بار بیاورد.

من خلأیی را در ارتباط استاد و دانشجو مشاهده می‌کنم که این خلأ باید به وسیله‌ی شما پُر شود. دانشجوی ما در محیط علمی ضمن این که علم می آموزد، می تواند خیلی درسهای غیرآن علمِ مورد نظر را هم از استاد بیاموزد و فرا گیرد. از جمله‌ی آنها غرور ملی، علاقمندی به میهن، دلبستگی به آینده‌ی کشور و افتخار به تاریخ و گذشته ی کشور است. اینها عواملی است که می تواند در یک جوان دانشجو تأثیرات بسیار عمیق و مثبتی بگذارد. البته من درصدد انکار عوامل گوناگونی که ممکن است جوانی را دلسرد یا مأیوس و دلخسته کند، نیستم- اینها هم عواملی است که در جای خود محفوظ- اما این بخش هم نادیده گرفته نشود که استاد در کلاس درس می تواند دانشجوی خود را متدین و معتقد به دین بار بیارود؛ چنان که می تواند ملحد و منکر همه ی مقدسات هم بار بیاورد؛ ولو کلاس، کلاس علم ودین نباشد؛ کلاس فیزیک و طبیعی تاریخ و هر درس دیگری باشد. استاد، هم می تواند دانشجو را یک انسان دلبسته و مباهات کنندهی به کشور بار بیاورد؛ هم می تواند یک انسان لاابالی، بی علاقه، نادلبسته ی به میهن و به گذشته و به آینده‌ی کشور بار بیاورد(بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با اساتید دانشگاه شهید بهشتی22/02/1382).

2- استادی که به ارزشها اهانت می‌کند مجاز نیست که در دانشگاه حضور داشته باشد.

استاد نقش مهمی در دانشگاه‌ها دارد. استاد اگر دارای دین و مسلک دیگری غیر از مسلک دانشجو هم باشد، می تواند درس بدهد؛ اما مشروط بر این که نخواهد فضای انقلابی و اسلامی را در دانشگاه متغیر کند. آن استادی که اگر دانشجو در آغاز صحبت، حرف خود را با «بسم الله الرحمن الرحیم» شروع کند، به او تشر می‌زند؛ آن استادی که اگر دختر دانشجو با حجاب اسلامی و به صورت محجب در مراحل آموزش حضور پیدا کند، به او اهانت می‌کند؛ این استاد مجاز نیست که در دانشگاه حضور داشته باشد. علمی که آن استاد به این دانشگاه خواهد داد، علمی نیست که در خدمت کشور و در جهت ارزش‌های مطلوب‌تری این ملت فداکار به کار بیاید(دیدار فرزندان شاهد، دانشجویان تربیت مدرس13/06/1370).

ادامه »