در پاسخ باید گفت که اولاً: در روایات مختلف، برای یاران و اصحاب خاص حضرت مهدی علیه السلام، صفات و خصوصیات ویژه ای ذکر شده که ممکن است این افراد با این شرایط ویژه هنوز در بین ما موجود نباشند.
ثانیاً: از مجموعه احادیث استفاده می شود که یاران حضرت مهدی علیه السلام بعد از ظهور، محدود به 313 نفر نمی شود و باید دسته دیگری از یاوران امام زمان علیه السلام که ده هزار نفر هستند نیز برای قیام حاضر باشند، چراکه بدون حضور ایشان در مکه قیام صورت نمی گیرد.(1)
ثالثاً : فراهم شدن ۳۱۳ نفر از یاران خاص حضرت ولی عصر علیه السلام علت تامّه برای ظهور حضرت نیست و تنها یکی از شرایط تحقق ظهور است. در حقیقت ظهور امام مهدی علیه السلام شرط مهم دیگری نیز دارد که همان «آمادگی عمومی» و استقبال جهانی برای تشکیل حکومت عدل الهی است.
آمادگی برای ظهور در پرتوی بصیرت همگانی
اقبال و خواست عموم مردم نسبت به امام زمان علیه السلام و حمایت از تشکیل حکومت عدالت گستر مهدوی نیازمند این است که شناخت و بصیرت نسبت به حقانیت و اهداف قیام امام عصر علیه السلام در بین مردم به بالاترین حد ممکن برسد. بنابراین می توان گفت: یکی از مهمترین ابزار ایجاد آمادگی عمومی، برای ظهور امام مهدی علیه السلام بصیرت افزایی در جوامع اسلامی است.
گرچه 313 نفر که فرماندهان و یاران اصلی ایشان را تشکیل می دهند در اوجِ ایمان، ولایت پذیری، صبر و بصیرت هستند؛ عموم یاران نیز با توجه به مقدار بهره ای که از این اوصاف کریمه دارند به حضرت نزدیکتر خواهند بود گرچه عموم مردم هم برای حمایت از دولت ایشان باید از این اوصاف بهره مند باشند. بنابراین برای فراهم آوردن یکی از مهمترین شرایط ظهور امام زمان علیه السلام باید سعی بر افزایش سطح بصیرت دینی در جامعه داشت

ادامه »

به پاس مقاومت و فداکاری های مردم دزفول، روز چهارم خرداد، مصادف با روز انتخاب شهرستان دزفول به عنوان شهر نمونه مقاومت، در تقویم سال ۱۳۹۰ به عنوان «روز مقاومت و پایداری» نامگذاری شد.

در آن زمان هیئت دولت، دزفول را به نام شهر نمونه مقاومت نام‌گذاری و لوح زرین مقاومت را به شهر دزفول اعطا کرد. امروز، به پاس قدردانی از مردم شهر دزفول و زنده نگه داشتن یاد شهدا، رزمندگان و ایثارگران برای نخستین بار خاطره چهارم خرداد ۶۶ را گرامی می‌داریم.

دزفول دروازه خوزستان بود و خوزستان دروازه ایران. این را هم دزفولیها خوب می دانستند و هم بعثی‌ها. از همان روزهای اول، مردم دزفول فهمیده بودند که باید بمانند، مقاومت کنند، مجروح شوند و شهید بدهند، تا شهرهای دیگر بمانند. آنها یاد گرفته بودند که چطور با یک موشک که از ناکجا آباد بر سرشان فرود می آید، کنار بیایند. مثل آن مادر پیری که دو تا از پسرهایش شهید شده بودند، آمده بود کوچه را آب و جارو می کرد. می گفت که دلم می‌خواهد وقتی بسیجی ها آمدند اینجا، ببینند که ما هنوز هستیم و پشتشان را خالی نکرده ایم. یا مثلاً آن روز که انتخابات ریاست جمهوری بود. شب قبلش پنج تا خمپاره زدند به شهر، فردا مردم شهدایشان را بردند سردخانه، بعد رفتند به کاندیدایشان رأی دادند، بعد شهدایشان را بردند به سمت گلزار شهدا تا بگویند نبض حیات، نبض اسلام و انقلاب هنوز در دزفول می‌زند.

ادامه »

بر اساس روایات فراوان و نیز طبق تصریح زیارت جامعه که بهترین و صحیح ترینِ زیارات است، واسطه فیض عالم، امام زمان «ارواحنا‌فداه» هستند. گرچه همه چهارده معصوم سلام ‌الله ‌علیهم واسطه فیض‌اند، اما در زمان ما، واسطه فیض عالم، امام زمان «ارواحنا‌فداه» هستند.
آیت الله مظاهری ضمن درس اخلاق خود حکایتی نقل کردند با این مضمون : یکی از علمای بزرگ، در زمان قدیم در تخت فولاد خدمت امام زمان «ارواحنا‌فداه» رسیده بود و از آن حضرت درخواست «علم اکسیر» کرده بود. در حالی که یاد گرفتن علوم غریبه حرام است و گفت و شنود و تعلیم و تعلّمش نیز حرام است. آن حضرت به او فرموده بودند:
علوم غریبه به تو چه ربطی دارد؟ من به جای آن ختمی به تو یاد می‌دهم که بهتر از اکسیر است. بعد فرموده بودند: به پنج تن و امام زمان توسّل پیدا کن و در توسّل‌هایت بگو:
«یا محمّد یا علی یا فاطمه یا حسن یا حسین، ‌یا صاحب الزمان ادرکنی و لا تهلکنی».
آن عالم نقل می‌کند: وقتی حضرت فرمودند: «ادرکنی»، به ذهنم خطور کرد که باید بفرمایند: «ادرکونی»، یعنی برای درخواست کمک از پنج نور مقدّس، باید فعل جمع به کار ببریم، پس چرا ایشان فعل مفرد به کار برده و می‌فرمایند: «ادرکنی و لاتهلکنی»؟! وقتی چنین تصوّری کردم، امام زمان «ارواحنا‌فداه» تبسّم کردند و فرمودند:
همین است که گفتم. برای اینکه واسطه فیض این عالم، فعلاً من هستم.

ادامه »

حجت الاسلام والمسلمین سیدحسین مومنی، کارشناس مذهبی در مراسم شام میلاد حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) با اشاره به اینکه انسان باید معرفت، محبت و عشق را در مسیر بندگی خدا صرف کند، اظهار کرد: اگر این چنین عمل شود انسان سود برده و در غیر اینصورت ضرر کرده است.
وی با اشاره به اینکه راه رسیدن به خدا محبت به اهل بیت(علیهم السلام)، بیان کرد: تنها راهی که انسان به سعادت و مقام عبودیت می رسد از طریق محبت و معرفت نسبت به اهل بیت (ع) است و ما باید از طریق این معصومین (ع) از مسیر آنان عبور کنیم.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: برای اینکه در مسیر اهل بیت و امام زمان(علیهم السلام) قرار بگیریم باید تقوی و ورع داشته باشیم. امام زمان(علیه السلام) در بیداری به حسن مسلم جمکرانی امر می‌کنند که این مسجد را بنا کن. رسیدن به این مقام قطعاً با انجام واجبات و ترک محرمات ممکن خواهد شد.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی با تاکید بر اینکه نماز، پرداخت زکات، امر به معروف و نهی از منکر برای ایجاد سنخیت با خدای متعال لازم است، تصریح کرد: گناه بین انسان و امام زمان (عج)‌ فاصله می‌اندازد و کبوتر زیبای معرفت را از انسان دور می ‌کند.
وی افزود: کسانی که در مسیر دلدادگی به امام زمان(علیه السلام) قرار می‌گیرند دغدغه‌ ایشان را دارند. انتظار لفظ نیست بلکه عمل است.
استاد حوزه علمیه قم مهمترین مساله در این مسیر را معرفت نسبت به حضرت حجت (عج) برشمرد و خاطرنشان کرد: امام زمان(علیه السلام) دغدغه شیعیان را دارند و همواره برای آنان دعا می‌کنند و منتظران نیز باید شب و روز دغدغه ایشان را داشته باشند و با تمام توان مقدمات ظهورش را فراهم کنند.

منبع : تبیان

ما نمی‌دانیم و نمی‌توانیم شکر این نعمت را چگونه بجای بیاوریم که گِل ما را از باقی ماندة گلِ حضرت مهدی «روحی و ارواح العالمین له الفدا» سرشته‌اند.

ما خودمان خوب می‌دانیم که این عشق را به ما داده‌اند و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ما را از میان همة بندگان خدای سبحان را صلا زده است و سر سفرة کریمانة خویش نشانده است.

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم؟

حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تو مگر سایة لطفی به سروقتِ من آری

که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم

که تو هرگز گُل من باشی و من خار تو باشم

هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد

که من آن وَقع ندارم که گرفتار تو باشم

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی

مگر آن وقت که شادی خور و غمخوار تو باشم

گُذر از دست رقیبان نتوان کرد به کُویت

مگر آن وقت که در سایة زنهار تو باشم

مردمان عاشق گفتار من ای قبلة خوبان!

چون نباشند؟ که من، عاشق دیدار تو باشم

من چه شایستة آنم که تو را خوانم و دانم

مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

ادامه »

بی‌قرار تؤام و در دل تنگم گِله‌هاست

آه! بی‌تاب شدن عادت کم حوصله‌هاست

مثل عکس رُخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست

بی‌تو هر لحظه مرا، بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گُسل زلزله‌هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟

دیدنت آرزوی روز و شب چلچله‌هاست

باز می‌پرسم از آن مسئلة دوری و عشق

و ظهور تو جواب همة مسأله‌هاست