148757693210.jpg

زندگی طلبگی

روزنگار کوثرنت

طلبه نوشت
آیا تا بحال مجبور شده اید برای تأمین معاش زندگی یا تحصیلتان خود را به کار طاقت فرسائی مانند عبادت استیجاری وادارید؟ این کار هم مسئولیت شرعی ادای دین میّت دارد و هم سختیِ تشنگی و گرسنگی و دردهای بعدی را.

اول طنزی برایتان بگویم و بعد درد دل را شروع کنم، شخصی نزد مُلّای ده رفت و گفت: ملّا پدرم یک سال نماز قضا دارد، این شیره را بگیر و برایش نماز بخوان. ملّا قبول کرد و آن مرد رفت؛ مدتی بعد آمد و گفت: ملّا نماز پدرم را خواندی؟ ملّا گفت: بله. مرد گفت: راستش را بخواهی آن شیره ای که به شما دادم فضله ی موش در آن افتاده بود. ملّا گفت: فهمیدم چرا من هر وقت که رکوع می رفتم نمازم باطل می شد؟!


هیچ می دانید که مرجع عالیقدر، حضرت آیت الله مرعشی نجفی(ره) بیشتر کتابهای کتابخانه ی عظیمش را با نماز و روزه ی استیجاری تأمین کرده بودند؟ در مقدمه ی برخی از کتابهایش این نکته را نوشته و هنوز هم هست. هیچ می دانید که حضرت آیت الله مشکینی(ره) برای امور خیر بیشتر ایام سال رار روزه می گرفت، تا جائی که بدنش دچار مشکل شد؟ آیا می دانید که یکی از دوستان پیامرسان ما بخاطر مشکل مالی مجبور شده، طلای همسرش را بفروشد یا کتابی را که با زحمت زیاد نوشته قبل از چاپ به فرد دیگری با قیمت نازل بفروشد؟ وی اکنون دنبال نماز استیجاری است تا برخی از مشکلات زندگیش را مرتفع نماید.
بله، خیلی از طلاب این گونه زندگی می کنند و اندک شماری از روحانیون با نفوذ سیاسی در جامعه هستند که زندگی مرفّه دارند و مثل سایرین زندگی می کنند.
البته طلاب ارجمندی که من می شناسم، خودشان را با این مشکلات وفق داده اند و با زهد اجباری زمان را سر می کنند. ولی این رویه تا به کی باید ادامه یابد؟ چه کسی باید برای تأمین معاش طلاب فاضل قدمی بردارد؟

موضوعات: دل نوشته, نکته های ناب, جشنواره پیروزی انقلاب
[دوشنبه 1395-12-02] [ 08:12:00 ب.ظ ]