پاسخ اجمالی:

اولین نکته در پاسخ به این سوال این است که بدانیم آیا اصلا ترغیب به عزاداری در اسلام وجود دارد یا خیر؟ بله این ترغیب در اسلام وجود دارد. و روایات فراوانی نه تنها در مورد عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام در منابع حدیثی ذکر شده است بلکه در فرهنگ اسلامی و روایات معصومین علیهم السلام ترغیب فراوانی به گریه شده و برای آن ثواب ها و پاداش هایی ذکر شده است.

اما باید دانست گریه انواع و اقسام مختلف دارد و هر گریه ای نشان از غم و اندوه ندار د و منفی و نابهنجار نیست. اگر غم و گریه با علائمی مثل افول سلامتی، کناره گیری اجتماعی ، احساس بی ارزشی، احساس گناه، ایده خودکشی، بیش فعالی بدون هدف، طولانی بودن نشانه های غم و بروز و ظهور نشانگان به طور ناگهانی همراه باشد، بیمارگونه و مرض و منفی تلقی می شود.

گذشته از آنکه سوگواری بر امام حسین علیه السلام این علائم را به همراه ندارد،از دیدگاه علمی، سوگواری برای سیدالشهدا علیه السلام، کاملاً از شرایط یک عزاداری و غمگینی طبیعی، برخوردار است و با رفتارهای اجتماعی مبتنی بر شناخت، انجام می شود. عزاداری مسلمانان بر اساس شناختی که عزاداران از حسین بن علی علیهما السلام و اهداف عالی آن حضرت و حرکت منتهی به شهادت او دارند، انجام می پذیرد. به همین دلیل در حین مرثیه سرایی، سوگواری روشن گرانه دارند؛ نه شیون بی هدف. بلکه آنان با عزاداری، به تمام زندگی خود، هدف می بخشند و حیات خود را حسینی می سازند و کسب نشاط می کنند و از مرگ ذلّت آفرین، فرار می کنند و به سوی زندگی با عزت و شرافت، گام برمی دارند. بنابراین، اشک ریختن و عزاداری برای امام حسین علیه السلام، غمگینی و ماتم نابهنجار و بیمارگونه نیست؛ بلکه عین هنجارهای دینی و اجتماعی و مساوی با سلامت روح و روان است.

از دیدگاه علمی و روان شناسی، شاید بتوان گفت که اگر این نوع واکنش های عاطفی از یک مسلمان بروز نکند، نشان بیماری و مرض باشد؛ منظور از این کلام این نیست که هر شخصی که علائم سوگواری را در حق امام حسین علیه السلام بروز نمی دهد و برای آن حضرت گریه و زاری نمی کند ، از نظر روان شناسی علمی، بیمار شمرده می شود؛ بلکه شاید او به سیدالشهدا علیه السلام دل بستگی ندارد تا از فقدان و شهادت آن حضرت و مصایب وارده بر اهل بیت علیهم السلام، احساس غم نماید و چون وی به امام حسین علیه السلام دل بستگی ندارد و از آن حضرت، جداست، نمی تواند احساس رنج و غم کند . اگر این شخص به اباعبدالله علیه السلام دل بستگی داشته باشد - حداقل مسلمان باشد - ولی با این وجود، فاقد نشانگان غم باشد و یا منعی از بروز نشانگان در وی وجود داشته باشد و یا در بروز نشانگان عزا و سوگواری، دچار تأخیر گردد، این شیوة رفتاری او، نابهنجار تلقی می شود. پس غمگین بودن برای امام حسین علیه السلام، نشان سلامت است؛ نه بیماری و حالتی منفی و نابهنجار نیست .

ادامه »

پاسخ اجمالی:

اولین نکته در پاسخ به این سوال این است که بدانیم آیا اصلا ترغیب به عزاداری در اسلام وجود دارد یا خیر؟ بله این ترغیب در اسلام وجود دارد. و روایات فراوانی نه تنها در مورد عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام در منابع حدیثی ذکر شده است بلکه در فرهنگ اسلامی و روایات معصومین علیهم السلام ترغیب فراوانی به گریه شده و برای آن ثواب ها و پاداش هایی ذکر شده است.

اما باید دانست گریه انواع و اقسام مختلف دارد و هر گریه ای نشان از غم و اندوه ندار د و منفی و نابهنجار نیست. اگر غم و گریه با علائمی مثل افول سلامتی، کناره گیری اجتماعی ، احساس بی ارزشی، احساس گناه، ایده خودکشی، بیش فعالی بدون هدف، طولانی بودن نشانه های غم و بروز و ظهور نشانگان به طور ناگهانی همراه باشد، بیمارگونه و مرض و منفی تلقی می شود.

گذشته از آنکه سوگواری بر امام حسین علیه السلام این علائم را به همراه ندارد،از دیدگاه علمی، سوگواری برای سیدالشهدا علیه السلام، کاملاً از شرایط یک عزاداری و غمگینی طبیعی، برخوردار است و با رفتارهای اجتماعی مبتنی بر شناخت، انجام می شود. عزاداری مسلمانان بر اساس شناختی که عزاداران از حسین بن علی علیهما السلام و اهداف عالی آن حضرت و حرکت منتهی به شهادت او دارند، انجام می پذیرد. به همین دلیل در حین مرثیه سرایی، سوگواری روشن گرانه دارند؛ نه شیون بی هدف. بلکه آنان با عزاداری، به تمام زندگی خود، هدف می بخشند و حیات خود را حسینی می سازند و کسب نشاط می کنند و از مرگ ذلّت آفرین، فرار می کنند و به سوی زندگی با عزت و شرافت، گام برمی دارند. بنابراین، اشک ریختن و عزاداری برای امام حسین علیه السلام، غمگینی و ماتم نابهنجار و بیمارگونه نیست؛ بلکه عین هنجارهای دینی و اجتماعی و مساوی با سلامت روح و روان است.

از دیدگاه علمی و روان شناسی، شاید بتوان گفت که اگر این نوع واکنش های عاطفی از یک مسلمان بروز نکند، نشان بیماری و مرض باشد؛ منظور از این کلام این نیست که هر شخصی که علائم سوگواری را در حق امام حسین علیه السلام بروز نمی دهد و برای آن حضرت گریه و زاری نمی کند ، از نظر روان شناسی علمی، بیمار شمرده می شود؛ بلکه شاید او به سیدالشهدا علیه السلام دل بستگی ندارد تا از فقدان و شهادت آن حضرت و مصایب وارده بر اهل بیت علیهم السلام، احساس غم نماید و چون وی به امام حسین علیه السلام دل بستگی ندارد و از آن حضرت، جداست، نمی تواند احساس رنج و غم کند . اگر این شخص به اباعبدالله علیه السلام دل بستگی داشته باشد - حداقل مسلمان باشد - ولی با این وجود، فاقد نشانگان غم باشد و یا منعی از بروز نشانگان در وی وجود داشته باشد و یا در بروز نشانگان عزا و سوگواری، دچار تأخیر گردد، این شیوة رفتاری او، نابهنجار تلقی می شود. پس غمگین بودن برای امام حسین علیه السلام، نشان سلامت است؛ نه بیماری و حالتی منفی و نابهنجار نیست .

ادامه »

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام بر سیدالشهداءو یاران باوفایش که هر گز تاریخ به وفاداری اینها پیدا نخواهد کرد.علی اصغر جان میدونم لبت تشنه بود میدونم خون سرخت به زمین نیامد.میدونم چه چیزهایی بر تو گذشت ولی یادت باشه تو دریا هستی وتو الگوی همه ما هستی پس بدان که تا قیام قیامت ما عزادار تو خواهیم و تو شفاگر ما.

سلام علی اصغر غنچه ی شش ماه پرپر تو یکی فرزندان حسین بن علی هستی کوچک تری فرزند او لعنت بر دشمنانی که تو را به شهادت رساندندامیدوارم که آنهایی که تورا کشتند در اتش دوزخ جهنم بسوزند…..

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام ای تشنه لب حسین(ع) .سلام ای شش ماهه حسین(ع) .سلام ای قهرمان کوچک حسین.سلام ای رزمنده حسین(ع).سلام ای جگر گوشه حسین(ع).خیلی دوست داریم و به خودم می بالم وبه بهت افتخار میکنیم که ما کودکان هم یک نماینده داشتیم توی دشت کربلا.همه گریان تو هستیم همیشه.

سلام من به حنجر بریده ات / سلام من به آن گلوی چاک چال تو یا علی اصغرم/ ای گل پرپرم / جانم به فدایت/ قربان صفایت. لالا لا لا علی اصغر دل ما گشته از قصه ات پر پر جانم به فدایت …

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام بر حسین وبر علی اصغر شش ماهه.علی اصغر جان خیلی دوستت دارم.مادرم به من یاد داده هر گاه که آب مینوشم بگویم سلام بر حسین تشنه لب وپسر شش ماهه اش که با لب تشنه شهید شدند.هر روز مادرم داستان شهید شدن تو و پدرت را برایم تعریف میکند.من میدانم که پدرت تورا بر روی دستان پاکش گرفت تا دشمنان قطره ای آب به تودهند اما سنگ دلان بی رحمانه تورا با لب تشنه شهید کردند.درود بر شما ولعنت بر کافران.(دوستت دارم خدانگه دار)

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام اقای خوبم.خیلی دوست دارم با بابا و مامانم بیایم زیارت کربلا یا حضرت علی اصغر(ع)حاجت همه حاجتمندا را روا بفرما حاجت عموی من همه روا کن مشکلش حل کن میدونم که شما باب الحوائج هستی تو رو خدا یه نگاه ویژه به همه شیعیان و به ما داشته باش یا حضرت علی اصغر(ع) علی اصغر ع از شما می خواهم که ارزوی تمام بچه ها را براورده کنی هم چون ارزوی من که دوست داشتم در واقعه ی کربلا کنار شما بودم ودوست دارم العان بر سر مزارتو بودم امااگر العان در کربلا نیستم اما یادم همیشه به یاد تو هست.