سر عدد چهل در اسلام چيست؟

ما در اسلام عددهايي داريم كه اينها اعداد خاصي هستند. معلوم مي شود كه موضوعيت هم دارد، يكي عدد هفت است، شما ملاحظه مي فرماييد كه عدد آيات سوره مباركه حمد هفت است، طواف هفت است و از اين قبيل… حال غرض اين است كه اين اسرار نزد خداست مادامي كه بيان معصوم زير اين حرف ها نباشد كه عدد هفت چرا و عدد 40 چرا؟ تا بيان معصوم نباشد نمي توانيم چيزي بگوييم و اگر اسرارش معلوم نباشد و چيزي بگوييم، خداي ناكرده منشأ انحراف مي شود.
چنانچه الان در فرقه اسماعيليه عدد هفت كاملا منشاء انحراف شده يعني خدا مي داند آنها روي عدد هفت و 70 چه كاخ هايي ساخته اند براي اين كه سرش را نمي دانستند. بنابراين ما بايد متعبد باشيم حتي در اذكار. ممكن است ذكري از معصوم برسد كه مي گويد اين را چهل بار بخوانيد، چهل بار بخوانيم. اگر از كسي برسد كه معصوم نيست، بزرگي است ولي ما مي دانيم كه بي حساب و كتاب حرف نمي زند مثل آقاي قاضي ، آقاي بهاءالديني، آقاي طباطبايي و… اين جور شخصيت ها، گاهي وقت ها ممكن بود چهل روز دستور مي دادند، براي شاگردانشان كه چهل روز اين دعا را بخوانيد. معلوم بود چهل، موضوعيت دارد.

اما مطلبي بگويم كه براي شما به يادگار بماند، شما بدانيد كه عدد چهل را گاهي خداوند موضوعيت مي دهد و خدا بخواهد بنده اش را با يك عدد كمتر به آن هدفي كه بايد به چهل برسد مي رساند.

ادامه »

اربعين از رازهاي هستي است، خصوصيت عدد چهل و اسرار نهفته در آن براي ما روشن نيست. البته چه بسا، با توجه به ويژگي هاي انسان، «چهل بار» تكرار يك رفتار پسنديده موجب ملكه معنوي و تعميق آن رفتار و قابليت نزول فيض خاص خداوند مي شود.
در فرهنگ عاشورا، اربعين به چهلمين روز شهادت حضرت سيدالشهدا(ع) گفته مي شود كه مصادف با بيستم ماه صفر است. از سنت هاي مردمي گراميداشت چهلم مردگان است كه به ياد عزيز فوت شده خويش، خيرات و صدقات مي دهند و مجلس يادبود برپا مي كنند، در روز بيستم صفر نيز، شيعيان، مراسم سوگواري عظيمي را در كشورها و شهرهاي مختلف به ياد عاشوراي حسيني برپا مي كنند. عاشقان و پيروان آن امام، در سحال اسرار اربعين به ذكر پرداخته و باران اشكبار چشم خويش را با مظلوميت حسين(ع) و يارانش پيوند مي زنند. اين راه، راه تداوم عشق است و بي گمان هيچ گاه بي رهرو نخواهد بود .در فرهنگ اسلامي هم عدد چهل (اربعين) جايگاه ويژه اي دارد. چله نشيني براي رفع حاجات، حفظ كردن چهل حديث، اخلاص چهل صباح، كمال عقل در چهل سالگي، دعا براي چهل مومن، چهل شب چهارشنبه… از اين نمونه هاست.

يكي از فرازهاي مهم واقعه عاشورا اربعين است كه عوام و خواص قائل به آن هستند. مولود اين مسأله از كجاست؟ آيا به بازگشت اسراء بعد از چهل روز اشاره دارد و يا جايگاه عدد چهل مي باشد؟

بازگشت اهل بيت عليهم السلام در اربعين به كربلا مورد اختلاف است و تاكنون نيز به جايي نرسيده، بعضي از علماء صرفا آن را مستبعد دانسته اند و بعضي از آنها آن را مسكوت گذاشته اند. اما موضوع اربعين موضوعيت دارد؛ يعني ناظر به آمدن اهل بيت به كربلا نيست. عدد چهل، يك وقتي به خاطر بيان كثرت گفته مي شود، مثل اعداد ديگر. يك عددي گفته مي شود به عنوان بيان كثرت. مثلا عدد 70 خداوند در مورد مشركين مي فرمايد: «ان تستغفرلهم سبعين مره فلن يغفرالله لهم»
«پيغمبر اگر 70 بار هم براي آنها طلب آمرزش كني، خداوند آنها را نخواهد بخشيد»، نه اينكه 1+69باشد يعني بي نهايت،… و هكذا اربعين امكان دارد براي بيان كثرت گفته شود.

ادامه »

امام حسین علیه السلام فرمودند:

اَلبَخیلُ مَن بَخِلَ بِالسَّلامِ ؛

بخیل کسی است که از سلام کردن بخل ورزد (سلام نکند).

(تحف العقول/ 248)

اثر پیاده‌روی اربعین از بزرگترین رزمایش‌های نظامی برای ایجاد امنیت و صلح در جهان بیشتر است.

ما نصرت و وعده‌های الهی را به وضوح داریم می‌بینیم. اولاً در آیۀ کریمۀ قرآن فرموده است که کار از بین بردن باطل بسیار آسان است، اصلاً زحمت ندارد «جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ»(اسراء/81) تازه بعدش می‌فرماید باطل اصلاً مردنی بود «إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً»(همان) یعنی اینکه چیزی نبود که شما آن را از بین بردید.

حالا شما نگاه کنید به اینکه «جاءَ الْحَقُّ» یعنی چه؟ یعنی «حق آمد و خودش را نشان داد.» این حقّ امام حسین(ع) است ما این‌طوری از ایشان تقدیر کنیم. حق این است که ما این‌طوری از امام حسین(ع) تقدیر کنیم. حق این است که ما به یاری مظلوم بشتابیم.

نفسِ همین حرکت چنان قدرتی برای اسلام ایجاد می‌کند و آثاری و برکاتی ایجاد می‌کند که دشمن خود به خود نابود می‌شود، و زحمت ما را کم می‌کند. یعنی اگر کسی عمیق باشد می‌بیند که این از بزرگترین رزمایش‌های نظامی‌ای که در جهان ایجاد می‌شود -که قدرت خودشان را به رخ بکِشند- در اینکه در جهان امنیت و صلح ایجاد کند، اثرش بیشتر است.

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان ( مصاحبه استاد پناهیان )

اطعام برای سوگواران در عزای شهدا، از چه زمانی رسم شد؟/ یک‌مقدار نقش ایرانیان در اطعام زائرین اربعین کمرنگ است/ باید فرصت‌ها را دریافت.

بعضی‌ها یک تحجرهای خیلی عجیبی دارند. بگذارید در مورد اطعام به یکی دو تا روایت را اشاره کنم. بعد از اینکه حضرت جعفر به شهادت رسیدند و به جعفر طیار مشهور شدند، پیامبر گرامی اسلام(ره) دستور دادند سه روز اطعام شود؛ یعنی هم خانواده و هم کسانی که در این خانه به سوگواری می‌پرداختند. از آن زمان اطعام برای سوگواران و برای شهدا رسم شد.(عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: لَمَّا قُتِلَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِی طَالِبٍ أَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَاطِمَةَ ع أَنْ تَتَّخِذَ طَعَاماً لِأَسْمَاءَ بِنْتِ عُمَیْسٍ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ وَ تَأْتِیَهَا وَ تُسَلِّیَهَا ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ فَجَرَتْ بِذَلِکَ السُّنَّةُ أَنْ یُصْنَعَ لِأَهْلِ الْمُصِیبَةِ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ طَعَام؛ محاسن/2/419)‏و (أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ‏ لَمَّا قُتِلَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِی طَالِبٍ دَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ ص… فَقَالَ اجْعَلُوا لِأَهْلِ جَعْفَرٍ طَعَاماً فَجَرَتِ السُّنَّةُ إِلَى الْیَوْم‏؛ همان)

امام زین‌العابدین(ع) وقتی خانم‌های بنی‌هاشم سیاه می‌پوشیدند و عزاداری می‌کردند تمام ایام عزاداری امام زین‌العابدین(ع) اطعام می‌کردند.(لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع لَبِسْنَ نِسَاءَ بَنِی هَاشِمٍ السَّوَادَ وَ الْمُسُوحَ وَ کُنَّ لَا یَشْتَکِینَ مِنْ حَرٍّ وَ لَا بَرْدٍ وَ کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع یَعْمَلُ لَهُنَ‏ الطَّعَامَ‏ لِلْمَأْتَم‏؛ محاسن/2/420) اگر کسی پرسید فلسفۀ این اطعام چیست؟ بگویید امام زین‌العابدین(ع) برای بانوانی که در مدینه برای اباعبدالله الحسین(ع) عزاداری می‌کردند غذا تهیه می‌کردند که اینها وقت خودشان ‌را صرف عزاداری کنند. اتفاقاً در روایت نوشته است که این عزاداران روز و شب و گرما و سرما نمی‌شناختند.

البته باید اینجا عرض کنم یک مقدار ایرانیان خون‌گرم و مهربان و اهل ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در اطعامی که در مسیر کاروان اباعبدالله الحسین(ع) در ایام اربعین هست، نقش‌‌شان کمرنگ است.

 نوبت نمی‌دهند حاج‌آقا!

ادامه »

برخی افراد متحجر می‌گویند: «مگر این کار واجب است که ما این‌گونه سرمایه‌گذاری کنیم؟!»

شما ببینید که اشارۀ امام حسن عسکری(ع) دارد چنین غوغایی را به پا می‌کند. بعضی‌ها واقعاً آدم‌های متحجری هستند. می‌گویند «مگر این کار واجب است که ما این‌گونه سرمایه‌گذاری کنیم؟» نمی‌دانند که امیرالمؤمنین علی(ع) فرموده است دین ما اصلاً دین اشاره است و ادیان سابق ادیان تصریح بودند «لِأَنَّ الْأَنْبِیَاءَ قَبْلَهُ بُعِثُوا بِالتَّصْرِیحِ لَا بِالتَّعْرِیض‏…ِ فَبَعَثَهُ اللَّهُ بِالتَّعْرِیضِ‏ لَا بِالتَّصْرِیح‏»(احتجاج طبرسی/1/255) امام صادق(ع) نیز در کلام دیگری، این مسأله را توضیح می‌دهند. و این اشارۀ دین ما است، اگر واجب بود که دیگر خیلی بیشتر از این غوغا می‌شد. این هنر دین ما است که با یک اشارۀ امام حسن عسکری(ع) چنین عظمتی را شکل می‌دهد. اصل گریه و روضۀ امام حسین(ع) هم وجوب شرعی ندارد، اما چقدر مردم و علماء سرمایه‌گذاری می‌کنند و به قول آقای بهجت(ره) نقل می‌کنند که یکى از اصحاب و اطرافیان حاج شیخ عبدالکریم حایرى (رحمةالله) به ایشان عرض کرد: چیزى نیست، روضه خوانى یک عمل مستحب است که پهلوى آن را منع کرده است. حاج شیخ (رحمةالله) فرمود: بله مستحبى که هزار واجب در آن است.(سایت معظم له)

افراد بسیاری بوده‌اند که از اروپا آمده‌اند و حتی بعضی‌هایشان -من خبر دارم که- حتی معتقد هم نبودند، فقط شنیدند و آمدند. من حتی می‌دانم که برخی از روسیه آمدند و گفتند که ما فقط در اخبار یورونیوز دیده‌ایم، و با همین خبر، در آنها تحول ایجاد شده است. بعد آنجا کنفرانس می‌دهند و خانم‌ها و آقایان روسیِ دیگر می‌آیند و به عنوان یک خبر جالب برای آنها یک ساعت توضیح می‌دهند، پرزنت می‌کنند، عکس‌های‌شان را می‌گذارند و پخش می‌کنند، مراسم دارند، بعد جای دیگر دعوت‌شان می‌کنند و می‌گویند شما بیایید برای ما هم بگویید. واقعاً اتفاق فوق‌العاده‌‌ای است.

اگر شما می‌بینید تمام رسانه‌های جهان در ایام اربعین وقف اربعین نمی‌شوند این به دلیل این است که رسانه‌های جهان غالباً دست صهیونیست‌ها است. به این دلیل است که به این موضوع نمی‌پردازند. شما می‌توانید موضوع پیاده‌روی را به عنوان یک موضوع جدا در نظر بگیرید و روی آن کار کنید و موضوع اطعام را هم جداگانه رویش کار کنید.

ادامه دارد …..

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان ( مصاحبه استاد پناهیان )