آنچه که نهضت ما را جهت می داد و امروز هم باید بدهد ، دقیقا همان چیزی است که حسین بن علی علیه السلام در راه آن قیام کرد . ما امروز ، برای شهدای خود که در جبهه های گوناگون و در راه این نظام و حفظ آن ، به شهادت می رسند ، با معرفت عزاداری می کنیم . آن شهید و جوانی که یا در جنگ تحمیلی و یا در برخورد با انواع و اقسام دشمنان و منافقان و کفار به شهادت رسیده ، هیچ شبهه یی برای مردم ما وجود ندارد که این شهید ، شهید راه همین نظام است و برای نگهداشتن و محکم کردن ستونهای همین نظام و انقلاب ، به شهادت رسیده است .
اگر عاشورا نبود . . :
اگر در جامعه ما ، عشق به امام حسین علیه السلام و یاد او و ذکر مصایب و حوادث عاشورا معمول و رایج نبود ، معلوم نبود که نهضت با این فاصله زمانی و با این کیفیتی که پیروز شد ، به پیروزی می رسید .

چند سوال: برهنه شدن در مراسم عزای ابی عبدالله(علیه السلام) در حالی که عزاداران با سنین مختلف حضور دارند چه حکمی دارد؟ لطفا مصادیق وهن دین و حد برهنه شدن (به این معنا که تا چقدر از بدن معلوم باشد اشکال ندارد) را در مورد مراسمات عزاداری بیان کنید.2. لطمه زدن و سینه زدن به حد سرخ شدن چه حکمی دارد؟ 3. آیا این مطلب که امام در روز عاشورا پیراهن کهنه ای طلب کرد تا دشمن بعد از شهادت حضرت، در آن طمع نکند می تواند دلیل مناسبی برای عدم برهنه شدن و ایراد به برهنه شدن در مراسم عزای امام باشد؟

آنچه در روایات زیادی مورد سفارش و تأکید است، عزادارى و محزون و گریان بودن در مصیبت شهادت و مظلومیت سالار شهیدان، امام حسین(علیه السلام) است. شکل عزادارى و چگونگى آن به حسب عرف و عادت و مراسم و فرهنگ هر جامعه مختلف است و در روایات بر شکل خاصى از آن تأکید نشده است. برهنه شدن در مراسم عزادارى که در بعضى جاها معمول است، تابع همین عرف و عادت است و داراى فضیلت و ارزش خاصى نمى باشد و هیچ گونه تأکیدى بر آن نشده، بلکه در مکان هایی که این مراسم در معرض دید و تماشاى خانم ها باشد، ترک این کار و انجام عزادارى با لباس، بدون شک بهتر و مناسب تر است.

در هر حال، آنچه در فتاوای اکثر مراجع معظم تقلید در مورد برهنه شدن برای سینه زدن، به چشم می خورد حاکی از آن است که انجام این امر در عزای امام حسین (علیه السلام)، اگر در مقابل چشم نامحرم نبوده و دارای مفسده نباشد،جایز است.

ادامه »

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد        دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

صدای هر تپشش ذكر یا حسینَم شد        به یاد غربت یك لحظة تو این گونه

بساط گریة هر روز من فرا هم شد        شبی كه در دل من خیمه زد غم از هر سو

دلم حسینیة بغض و آه و ماتم شد           فدای زلف پریشان تو كه بر نیزه

برای قافله سالاری تو پرچم شد            فرشته مثل رقیه سیاه می پوشد

حسین ! سایة تو از سر همه كم شد        همیشه هر شب جمعه امید دارم كه

دوباره زائر شش گوشة تو خواهم شد    قسم به عشق كه رنگ حسین می گیرد

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد      دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

نوشته شده توسط وبلاگ نویس

امام علیه السلام با ظرافت ، آن تصور غلط روشنفکرمآبانه قبل از پیروزی انقلاب را که در برهه یی از زمان رایج بود ، از بین بردند . ایشان ، جهتگیری سیاسی مترقی انقلابی را با جهتگیری عاطفی در قضیه عاشورا پیوند و گره زدند و روضه خوانی و ذکر مصیبت را احیا کردند و فهماندند که این ، یک کار زاید و تجملاتی و قدیمی و منسوخ در جامعه ما نیست ، بلکه لازم است و یاد امام حسین و ذکر مصیبت و بیان فضایل آن بزرگوار -چه به صورت روضه خوانی و چه به شکل مراسم عزاداری گوناگون- باید به شکل رایج و معمول و گریه آور و عاطفه برانگیز و تکان دهنده دلها ، در بین مردم ما باشد و از آنچه که هست ، قویتر هم بشود . ایشان ، بارها بر این مطلب تاکید می کردند و عملا هم خودشان وارد می شدند .

اثر محسوس محرم در زندگی ما :
محرم دوران انقلاب ، بامحرمهای قبل از انقلاب و دوران عمر ما و قبل از ما ، متفاوت است . این محرمها‚محرمهایی است که در آن ، معنا و روح و جهتگیری ، واضح و محسوس است . ما نتایج محرم را در زندگی خود می بینیم . حکومت و حاکمیت واعلای کلمه اسلام و ایجاد امید به برکت اسلام در دل مستضعفان عالم ، آثار محرم است .

در مورد مساله محرم و عاشورا ، باید بگویم که روح نهضت ما و جهتگیری کلی و پشتوانه پیروزی آن ، همین توجه به حضرت ابی عبدالله علیه الصلاة والسلام و مسایل مربوط به عاشورا بود .

در دو فصل ، امام علیه السلام مساله نهضت را به مساله عاشورا گره زدند :

یکی در فصل اول نهضت - یعنی روزهای محرم سال ۴۲ - که تریبون بیان مسایل نهضت ، حسینیه ها و مجالس روضه خوانی و هیئات سینه زنی و روضه روضه خوانها و ذکر مصیبت گویندگان مذهبی شد و دیگری ، فصل آخر نهضت - یعنی محرم سال ۵۷ - بود که امام علیه السلام اعلام فرمودند : ماه محرم گرامی و بزرگ داشته بشود و مردم مجالس برپا کنند . ایشان ، عنوان این ماه را ماه پیروزی خون بر شمشیر قرار دادند و مجددا همان طوفان عظیم عمومی و مردمی به وجود آمد ، یعنی ماجرای نهضت که روح و جهت حسینی داشت ، با ماجرای ذکر مصیبت حسینی و یاد امام حسین علیه السلام گره خورد .