مرگ عشق خواهد رسید
میرسد روزی که من نیستم و باید ثانیه ها را بی من به سر کنی /

میرسد روزی که باید مرگ عشق و عاشق را باور کنی /

میرسد روزی که تنهایی در کنار عکس و قاب های من /

نامه های کهنه و دلتنگی ام را مو به مو از بر کنی /

مرگ آن نیست که در قبر سیاه دفن شوم

مرگ آن است که از خاطر تو با همه ی خاطره ها محو شوم

چقدر خوبه آدم یکی رو دوست داشته باشه ،
نه به خاطر اینکه نیازش رو برطرف کنه ،
نه به خاطر این که کس دیگری رو نداره ،
نه به خاطر اینکه تنهاست و نه از روی اجبار ،
بلکه به خاطر اینکه اون کس ارزش دوست داشتن رو داره.
چند نفر هستن که چون ارزشش رو دارن دوستشون داری ؟؟
—————————————–
دعای باران چرا ؟

دعای عشق بخوان

این روزها دلها تشنه ترند تا زمینها

نماز عشق بخوان

خدایا کمی عشق ببار…

هیچکس نمی تونه به دلش یاد بده که نشکنه!!!

ولی حداقل من یادش دادم که وقتی شکست ،

لبه ی تیزش دست کسی رو که شکستش نبره…!
———————————–
خاطره بهترین و تنها یادگاریست که می ماند

پس خاطره ها رو زنده نگه داریم

چون فراموش کردنش کار هیچ کس نیست

بوی عشق میدهد/معنای خوشبختی میدهد /چفیه ات
این روزها دوست داری با هر نفسی که میکشی ، وجودت پُر ‌شود از هوایی روحانی ، عطری مست و مسخ‌کننده ، شمیمی که بوی خاک خاکریزهای جنوب و غرب را بدهد ، بوی دشت‌های خوزستان و کوهسارهای غرب ، بوی خلوص و خلوت و عشق ، بوی ایثار و شهادت ، بوی مردی و مردانگی و بشنوی صدایی که همنوا در همه‌جای شهر پژواک می‌کند و ببینی کاروانیانی را که چه خوب عشق و به پای عشق جان دادن را معنا کردند.بی‌اختیار می‌شوی و در میان صندوقچه ، چفیه و پیشانی بندت را جستجو می‌کنی و نشانی تربت شهیدان را از بوی یادگاری‌های آن دوران می‌جویی!!

عده ای چقدر تشنه اند و ما نمی‌دانیم چه ولعی دارد جانشان برای چشیدن طعم تشنگی‌های گرم خوزستان ، چقدر دلشان هوای نوای دعای فرج را دارد که در سحرگاه جبهه‌ها ، در گوششان ، نرم و ظریف ، عشق به معشوق را نجوا کند. چقدر دلتنگند برای شب‌های جمعه و شنیدن صدای دعای کمیل و استغاثه پاک‌ترین مردان خدا که زمین را اسارت گاهی بیش نمی‌دیدند و در بند خاک ، ماندنشان نبود.

الهی

با خاطری خسته ، دلی به تو بسته ، دست از غیر تو شسته ، در انتظار رحمتت نشسته ام

می دهی کریمی

نمیدهی حکیمی

می خوانی شاکرم

میرانی صابرم

الهی

احوالم چنانست که می دانی

و اعمالم چنین است که می بینی

نه پای گریز دارم

و نه زبان ستیز

هرگز برای عاشق شدن دنبال باران و بابونه نباش، گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه‌ای می‌رسی که زندگیت را روشن می‌کند

*به کاکتوس زندگیت رسیدی؟؟*

به یک تلنگر شکستنی شده ام …..
کم کم دارم حل میشوم مانند …..
یک معما … مانند همان سوال های امتحانی سخت و آسان …..
راست میگفتی که خیلی ساده ام …..
اما چرا دیر گفتی ……
—————————-
درونم غوغاست…

ساده می شکنم ،

با یک تلنگر کوچک

اینگونه نبودم…

” اما چند وقتیست اینگونه شدم “