لذا می گفتند که «آزاد کردنِ بقیع» از «آزاد کردنِ قدس» مهم تر است. زیرا در «بقیع»، بحث «شیعه» و «سنی» است ولی در «فلسطین»، بحث «سنی» و «یهودی» است و به ما ربطی ندارد!

و همین ها معتقد بودند که در «جنگ سوریه»، فقط باید از «حرم حضرت زینب» (س) دفاع کرد (چون بحث «شیعه» و «سنی» است) اما اگر کل کشور «سوریه» به دست «صهیونیست» ها افتاد، زیاد مهم نیست. (چون ربطی به «شیعه» ندارد!)

اما «اسلام» می گویند که باید از «مستضعف» (چه «شیعه» باشد، چه «سنی»، چه «مسیحی» و …) دفاع کرد. «مستضعف» با «ضعیف» فرق می کند. «ضعیف» کسی است که خودش، «ناتوان» است. اما «مستضعف» به کسی می گویند که «دیگران» او را «ضعیف» کرده اند و باید با «مستکبِر» مبارزه کرد.
عده ای می‌گفتند: شاه شیعه است

«استعمار» چگونه شروع شد؟

بعضی ها فکر می کنند که «دنیا» محل دعواست! «دعوا» برای باقی ماندن! اگر «زور» بیشتری داشته باشی (و دیگران را «ضعیف» کنی) بیشتر «باقی» می مانی! این همان نظریه «داروین» و «نیچه» است. («اسلام» به این افراد، «مستکبِر» می گوید)

برای همین بود که «غربی» ها، «استعمار» کردند. زیرا می خواستند خودشان «قوی» شوند و دیگران «ضعیف».

جالب است بدانید که روزی یکی از «انگلیسی» ها در کشور «عراق» قدم می زد که یکدفعه صدای «اذان» شنید! ترسید و فکر کرد که «انقلاب» شده و مردم بالای «پست بام» رفته و «شعار» می دهند! پرسید که چه می گویند؟ جواب دادند که «اذان» است! سوال کرد که آیا «ضد ما» نیست؟ گفتند: نه! گفت: پس بگذارید بگویند!![3]

این یک راهکار «جدید» است! یعنی آنان را «ضعیف» کنیم، ولی نه با «کتک زدن»! بلکه «فکر مسلمانان» را مشغول «نماز»، «دعوا بین شیعه و سنی» و … کنیم تا از «مبارزه با استکبار» دور شوند!

متاسفانه همین اتفاق هم افتاد. بعضی «شیعه» ها (که «شیعه انگلیسی» نامیده می شوند) فقط به فکر «توهین کردن به مقدسات اهل سنت»‌ و «قمه زنی» و … هستند و بعضی «سنی» ها (که تحت تاثیر «وهابیت تکفیری» قرار گرفته اند) فقط به فکر «خراب کردن قبر ها» و برچسب «کافر» زدن به کسانی هستند که «زیارت» یا «توسل» می کنند!

به این افراد، «مستضعف فکری» می گویند. یعنی این ها هم (از طرف «غربی» ها) «ضعیف» شده اند، اما نه «بدنشان»، بلکه «فکرشان»!

در زمان امام «علی» (ع) هم همین اتفاق افتاد. «معاویه» می خواست به «قدرت» برسد و امام «علی» (ع) را «ضعیف» کند. لذا یک عده را «فریب» داد که «خوارج» نامیده شدند.

امام «علی» (ع)، دعوای اصلی اش با «معاویه» بود. چون او «مستکبر» بود، نه «خوارج»! «خوارج» «مستضعف فکری» بودند. یعنی «فریب» خورده بودند! لذا تا زمانی که خودِ «خوارج» دست به «شمشیر» نبردند، امام «علی» (ع) با آنان نجنگید. بلکه امام «علی» (ع) به یارانش می گفت که باید ابتدا «معاویه» را نابود. زیرا اوست که «خوارج» را ساخته است.[4]

امروز نیز «امام خامنه ای» فرمود که «دشمن اصلی» ما، «آمریکا» است، نه «داعش»! زیرا «داعش»، «فریب» خورده و «مستضعف فکری» هستند.[5]

در ایران «انقلاب» شد و …

ادامه دارد حتما بخوانید

صفحات: 1 · 2