آیا زیارت اربعین یا مراسم اربعین برای غیر سیدالشهدا وجود دارد؟
این چهلمی که در بین مسلمان‌ها مرسوم است که برای امواتشان شب چهل می‌گیرند یا روز چهل می‌گیرند هیچ مدرک شرعی و دینی ندارد، و برگزاری مراسم چهلم برای اموات، متکی به هیچ دلیل دینی نیست؛ بنابراین اگر مردم برای امواتشان اربعین نگیرند هیچ مشکل شرعی و دینی ایجاد نمی‌‌شود و هیچ عیبی ندارد.

اربعین فقط خاص حضرت ابا عبدالله الحسین است، ائمه طاهرین علیهم‌السلام نیز در خصوص اربعین امام حسین سفارش و توصیه نموده‌اند، و نسبت به غیر امام حسین توصیه‌ای ندارند؛ از این‌رو این سکه فقط به نام وجود مبارک حضرت سید الشهداء علیه‌السلام ضرب خورده و فقط اختصاص به ایشان دارد؛ و اکنون هم تبدیل به یک معجزه و جریان فرهنگی و اجتماعی شده است. در این اربعین ارزش‌های وجودی مردم به منصه ظهور می‌رسد، آتش بُخل در وجودشان خاموش می‌گردد، و عاشقانه هزینه می‌کنند و برای ابراز ارادت به آستان حضرت ابا عبدالله، برای زوار غذا آماده می‌‌کنند و برای محل اقامت و پذیرایی از آنان با جان و دل کار می‌‌کنند. اربعین علاوه بر آثار اجتماعی که دارد، روز درمان بُخل و تکبر است؛ و روز شعله‌ور شدن کَرم و جود و سخا است. در حقیقت فضای اربعین یک فرصتی است برای پاکسازی درون از آلودگی‌های اخلاقی و زمینه سازی برای ترسیم افق ظهور ارزشهای انسانی است.

مردم اگر بخواهند برای امواتشان کاری بکنند، باید مسائل حق الله و حق الناس از جمله بدهی و نماز قضای آن میت را در اولویت امور قرار بدهند؛ بنابراین چهلم گرفتن در خانه‌ها و مساجد و هتل‌ها، واجب نیست. در حدیث آمده است که در سنت شریفه، عزاداری سه روز بود نه بیشتر؛ از این‌رو مردم اگر می‌خواهند به امواتشان خدمت کنند، باید به فکر آخرت آن میت باشند و پرونده‌اش را اصلاح کنند.

ادامه دارد ……

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان ( حجت الاسلام انصاریان )

*چرا زیارت اربعین برای امام حسین تأکید شده است؟
علت تأکید،‌‌ همان مسائل کلی است که برای پاداش و ثواب زیارت بیان شد؛ یعنی‌‌ همان جایگاه، عامل شده که یک روزی را هم جدا قرار دهند، به نام اربعین، با توجه به روایات و آنچه که مورخان نگاشته‌اند، اربعین روزی بوده که اهل بیت علیهم‌السلام به کربلا برگشتند؛ شخصیت بزرگی همچون جابر بن عبدالله انصاری در اربعین به زیارت ابا عبدالله آمد؛ البته مبنا و ریشه زیارت اربعین را اهل بیت علیهم‌السلام مطرح نموده‌اند، و جالب است که یکی از علائم اهل ایمان را زیارت اربعین ابا عبدالله برشمردند؛ از حضرت امام حسن عسکرى منقول است که فرمودند: علامت‌هاى مؤمن پنج چیز است نماز پنجاه رکعت و زیارت‏ اربعین‏ و انگش‌تر به دست راست کردن و طرف پیشانى را بر خاک نهادن و بلند خواندن بسم اللَّه الرحمن الرحیم.

آنچه از لسان این روایت پیداست، حضرت امام حسن عسکرى زیارات اربعین را به عنوان یکی از علائم ایمان برشمردند، و این نشان از مقام والا و جایگاه بلندی است که خداوند به زائر امام حسین در این روز [اربعین] بر اهل ایمان عطا می‌‌کند و شاید دلیل طرح این موضوع از جانب ائمه علیهم‌السلام برای این باشد که آنان اهداف بلند این قیام را برای همه دوران و زمان‌ها نگریسته‌اند و می‌دانستند که این اربعین به تدریج گسترش می‌‌یابد؛ و همچون روزگار ما به یک راهپیمایی میلیونی که دل‌های عالم را تکان می‌دهد، و همه قدرت‌‌ها را شگفت‌زده می‌کند، مبدّل خواهد شد.

ما در اربعین ابا عبدالله بزرگ‌ترین راهپیمایی دوره تاریخ خلقت را داریم و این نام پرجاذبه ابا عبدالله است که زیارت اربعین را به این‌جا رسانده که شیعه‌ها و غیر شیعه‌ها از همه جای دنیا عاشقانه، مرارت‌های این سفر را با جان و دل می‌‌پذیرند که خود را در این روز به کربلا برسانند؛ و چه بسا که این حرکت عظیم موجب گردد که دل‌ها به سوی خدا جلب شود و به همین واسطه بسیاری از غیر شیعیان نیز به تشیع مشرف شوند؛ و این اربعین به نوعی خود یک معجزه است که میلیون‌ها انسان را مثل یک دریای خروشان در مسیر کربلا به راه می‌اندازد و دنیایی از نور امید را در دل شیعیان عالم فروزان می‌‌کند و این خود ضامن بقای تشیع و فرهنگ اسلام است؛ اربعین به‌‌ همان میزان که موجب نور امید در دل دوستداران اسلام است، باعث رعب و وحشت دشمنان نیز می‌‌گردد؛ یعنی دشمن را در هر قدرت و جایگاهی هم که باشد می‌ترساند. یکی از عوامل امید به نابودی دشمنان دین تا قبل از ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، همین حرکت عظیم و دریای خروشان اربعین است.

ادامه دارد ……

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان ( حجت الاسلام انصاریان )

*این همه سرمایه‌گذاری برای زیارت ابا عبدالله، از سوی پیغمبر و ائمه طاهرین علیهم‌السلام برای چه بوده است؟
اقدام ابا عبدالله در روز عاشورا، ضامن حفظ زحمات همه انبیاء و ائمه طاهرین بوده است، یعنی اگر حادثه کربلا اتفاق نیفتاده بود، تمام زحمات انبیا فراموش می‌شد، چراغ دین خاموش می‌شد؛ اما این زیارت از طرف زائران حتماً باید با معرفت به حضرت انجام بگیرد. «هارون بن خارجه نقل کرده است که به امام صادق عرض کردم: «روایت مى کنند که هر کس قبر امام حسین را زیارت کند، [ثواب] یک حج و یک عمره براى او محسوب مى‌شود، حضرت فرمود: به خدا سوگند هر کس که از روى معرفت او را زیارت کند، خداوند گناهان وى را از اول تا به آخر مى بخشد.»

زیارت با معرفت یعنی این‌که مقام و منزلت حضرت را نزد خدا بشناسد که امام واجب الاطاعه است و اهداف والای او را در نظر داشته باشد؛ چون کربلا تمام ارزشهای عالم را در خود جمع کرده است. همه پند‌ها، موعظه‌ها، نصیحت‌ها، راهنمایی‌ها را دارد و به همین دلیل تاکید به زیارت شده است، و اینجایگاه زیارت را نشان می‌دهد؛ یعنی زائر باید به این باور برسد که می‌رود تا در یک کلاس بسیار مهمی که نمونه‌اش نیست شرکت کند و در این کلاس باید درس وفاداری، شجاعت، تقوا، دینداری، خدمت به مردم و خدمت به دین و عبادت کردن را فرابگیرد.

ادامه دارد ……

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان ( حجت الاسلام انصاریان )

اقدام ابا عبدالله در روز عاشورا، ضامن حفظ زحمات همه انبیاء و ائمه طاهرین بوده است، یعنی اگر حادثه کربلا اتفاق نیفتاده بود، تمام زحمات انبیا فراموش می‌شد، چراغ دین خاموش می‌شد.

مطلبی که شاید در ذهن مردم باشد، طرح این مسأله است که آیا کسی که خود را به مشقت و زحمت برای زیارت امام حسین می‌‌اندازد، مشمول پاداش می‌‌شود؟ آیا در روایات برای زیارتی که با سختی و مذیقه و مشقت‌‌هایی همچون تحمل گرسنگی، تشنگی، خستگی و پیاده‌روی برای زیارت حضرت اباعبدالله علیه‌السلام پاداش و ثوابی در نظر گرفته شده است؟

همزمان با آغاز پیاده روی عظیم اربعین حسینی در گوشه و کنار برخی به صورت کنایه‌ سئوالاتی را در این زمینه مطرح می‌کنند که ممکن است خواسته یا ناخواسته به این حرکت بزرگ ضربه بزنند، حجت الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان به این سئوالات پاسخ گفته است که سئوالات و پاسخ در این زمینه را با هم می‌خوانیم:

یکی از مسائل مهمی که قریب پانزده قرن در جهان تشیع مطرح است، مسأله زیارت حضرت ابا عبدالله الحسین می‌‌باشد و زمینۀ این زیارت مبارک، توسط رسول خدا صلی‌الله علیه و آله وسلم بنا شده و پس از پیامبر به طور متوا‌تر ائمه طاهرین علیهم‌السلام بدان تأکید کرده‌اند؛ بنابراین مسأله زیارت امام حسین از زمان تولد مبارک ایشان، توسط پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله وسلم توصیه شده و مباحث مربوط به پاداش زیارت به قبل از حادثه عظیم عاشورا مربوط است تا اینکه پس از واقعه عاشورا و شهادت حضرت و یاران با وفایشان این مسأله [زیارت] به طور عمیق‌‌تر و گسترده‌‌تر شکل گرفت.

مردم مؤمن نیز با توجه به روایات مربوط به زیارت حضرت، همواره حاضرند هر سختی و مشقت را با جان و دل پذیرا باشند؛ چراکه زیارت حضرت به عنوان بهترین راه تقرب به پروردگار معرفی شد؛ امام صادق علیه‌السلام می‌‌فرماید: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ عَارِفاً بِحَقِّهِ‏ کَتَبَهُ‏ اللَّهُ‏ فِی أَعْلَى عِلِّیِّین؛ ‏ هر کس به زیارت حسین علیه‌‌السلام برود در حالى که مقام و منزلت وى را بشناسد، خداوند او را در اعلى علیین بهشت جای می‌-دهد».

ادامه »

متن مداحی

پای پیاده، هم پای جاده، ره می سپارم به عزم زیارت

مداحی جدید حاج میثم مطیعی برای پیاده روی اربعین

متن شعر:
پای پیاده، هم پای جاده، ره می سپارم به عزم زیارت
در کوله بارم، چیزی ندارم، غیر از دلی مست شوق شهادت
مولا
می خوام دلم پر از تو باشه
آقا
نخواه که از تو دل جدا شه
ای یار، دلدار، سالار
دلبسته یاد توام… وای وای وای
دربند و آزاد توام… وای وای وای
وای
نمی خوام بی تو زنده باشم
وای نخواه تا که از تو جدا شم
*** *** ***
آقا نظر کن، این شب رو سر کن، شام دمشق و یمن رو سحر کن
آقا حسین جان، زار و غریبیم، در جاده ها زائر عطر سیبیم
مولا
زمانه را ستم گرفته
آقا
دل یتیما غم گرفته
آقا آقا آقا
با اینکه چیزی ندارم… وای وای وای
که پای عشقت بذارم وای وای وای
وای
به شوق تو آواره هستم
به ذوق نگاه تو مستم
*** *** ***
پای پیاده، هم پای جاده، زایر شده این دل تنگ ساده
مولا یا مولا، دل بی قراره، دل عاشق و خسته از انتظاره
آقا
بهشت و بی شما نمی خوام
آقا
به شوق یاری تو می آم
آقا آقا آقا
دلبسته راه توایم… وای وای وای
دیوانه ماه تو ایم… وای وای وای
سرمست احساس توایم… وای وای وای
سرباز عباس تو ایم… وای وای وای
آه
به این زائرانت نگاه کن
برای فرج هم دعا کن

شاعر: علی محمد مودب

ادامه »

متن دعای یستشیر با ترجمه
سيّد ابن طاووس در كتاب «مهج الدعوات» از امير المؤمنين عليه السّلام نقل كرده: حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله اين دعا را به من تعليم داد و امر فرمود آن را درهرحال و براى هر سختى و آسانى بخوانم و نيز آن را به جانشين خود تعليم دهم و خواندن اين دعا را ترك نگويم تا حق تعالى را ملاقات كنم و نيز فرمود: يا على اين دعا را هر صبح و هر شام بخوان زيرا كه گنجى از گنجهاى عرش الهى است.

هر کس سه نوبت دعای یستشیر را بخواند خداوند هر حاجت خيري که داشته باشد برآورده گرداند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى اش هميشگى است

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ الْمُدَبِّرُ بِلا وَزِيرٍ وَ لا خَلْقٍ مِنْ عِبَادِهِ يَسْتَشِيرُ الْأَوَّلُ غَيْرُ مَوْصُوفٍ [مَصْرُوفٍ ] وَ الْبَاقِي بَعْدَ فَنَاءِ الْخَلْقِ الْعَظِيمُ الرُّبُوبِيَّةِ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ [الْأَرْضِ ] وَ فَاطِرُهُمَا وَ مُبْتَدِعُهُمَا بِغَيْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُمَا وَ فَتَقَهُمَا فَتْقا فَقَامَتِ السَّمَاوَاتُ طَائِعَاتٍ بِأَمْرِهِ وَ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِأَوْتَادِهَا فَوْقَ الْمَاءِ ثُمَّ عَلا رَبُّنَا فِي السَّمَاوَاتِ الْعُلَى الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى،

ستايش خدا را كه معبودى جز او نيست، آن فرمانرواى بر حق آشكار، تدبيرگر، هستى بى آنكه او را وزيرى باشد و يا با آفريده اى از بندگانش مشورت نمايد، آغازى است كه در وصف نگنجد و پابرجاست پس از فناى آفريدگان، پرودگارى اش بس بزرگ است، روشنايى آسمان ها و زمين ها و آفريننده و پديدآورنده آن دو است، آسمان و زمين را بى ستون آفريد، و از هم گشودشان گشودنى چشم گير، پس آسمانها به فرمان او بر پا شدند، و زمين ها با كوه هايشان بر فراز آب جا گرفت، سپس بلندى گرفت پروردگار ما در آسمانهاى بلند، خدا بخشاينده بر فرمانرواى هستى چيره گشت، تنها از آن اوست آنچه در آسمانها و زمين است و هر آنچه بين آن دو و آنچه زير خاك است،

فَأَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لا رَافِعَ لِمَا وَضَعْتَ وَ لا وَاضِعَ لِمَا رَفَعْتَ وَ لا مُعِزَّ لِمَنْ أَذْلَلْتَ وَ لا مُذِلَّ لِمَنْ أَعْزَزْتَ وَ لا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ وَ لا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ وَ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ كُنْتَ إِذْ لَمْ تَكُنْ سَمَاءٌ مَبْنِيَّةٌ وَ لا أَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَ لا شَمْسٌ مُضِيئَةٌ وَ لا لَيْلٌ مُظْلِمٌ وَ لا نَهَارٌ مُضِي ءٌ وَ لا بَحْرٌ لُجِّيٌّ وَ لا جَبَلٌ رَاسٍ وَ لا نَجْمٌ سَارٍ وَ لا قَمَرٌ مُنِيرٌ وَ لا رِيحٌ تَهُبُّ وَ لا سَحَابٌ يَسْكُبُ وَ لا بَرْقٌ يَلْمَعُ وَ لا رَعْدٌ يُسَبِّحُ وَ لا رُوحٌ تَنَفَّسُ وَ لا طَائِرٌ يَطِيرُ وَ لا نَارٌ تَتَوَقَّدُ وَ لا مَاءٌ يَطَّرِدُ كُنْتَ قَبْلَ كُلِّ شَيْ ءٍ وَ كَوَّنْتَ كُلَّ شَيْ ءٍ وَ قَدَرْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ وَ ابْتَدَعْتَ كُلَّ شَيْ ءٍ وَ أَغْنَيْتَ وَ أَفْقَرْتَ وَ أَمَتَّ وَ أَحْيَيْتَ وَ أَضْحَكْتَ وَ أَبْكَيْتَ ،
پس من شهادت می دهم كه تنها تويى خدا، بالابرنده اى براى آنچه بر زمين نشاندى نيست و نه زمين زننده اى براى آنچه بالا بردى و نه عزّت بخشى آن را كه تو خوارش كردى، و خواركننده ای نيست آن را كه تو عزيز نمودى و بازدارنده اى براى آنچه عطا كردى نيست، و نه عطا كننده اى براى آنچه دريغ كردى، و تويى خدا، معبودى جز تو نيست، تو بودى آنگاه كه نه آسمانى بنا شده بود و نه زمينى گسترانيده و نه خورشيدى تابان و نه شبی تاريك و نه روزى فروزان و نه دريايى خروشان و نه كوهى استوار و نه ستاره اى روان و نه ماهى تابنده و نه بادى وزان، و نه ابرى پرباران، و نه برقى درخشان، و نه صاعقه اى تسبيح گويان، و نه روحى دم زنان و نه پرنده اى پرآن و نه آتشى فروزان و نه آبى روان بوده باشند، پيش از هر چيز بودى و همه چيز را پديد آوردی و بر هر چيز توانا بودى و همه چيز را نو آفريدى و توانگر نمودى و ناتوان ساختى و ميراندى و زنده نمودى و خنداندى و گرياندى،

وَ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَيْتَ فَتَبَارَكْتَ يَا اللَّهُ وَ تَعَالَيْتَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْخَلاقُ الْمُعِينُ [الْعَلِيمُ ] أَمْرُكَ غَالِبٌ وَ عِلْمُكَ نَافِذٌ وَ كَيْدُكَ غَرِيبٌ وَ وَعْدُكَ صَادِقٌ وَ قَوْلُكَ حَقٌّ وَ حُكْمُكَ عَدْلٌ وَ كَلامُكَ هُدًى وَ وَحْيُكَ نُورٌ وَ رَحْمَتُكَ وَاسِعَةٌ وَ عَفْوُكَ عَظِيمٌ وَ فَضْلُكَ كَثِيرٌ وَ عَطَاؤُكَ جَزِيلٌ وَ حَبْلُكَ مَتِينٌ وَ إِمْكَانُكَ عَتِيدٌ وَ جَارُكَ عَزِيزٌ وَ بَأْسُكَ شَدِيدٌ وَ مَكْرُكَ مَكِيدٌ أَنْتَ يَا رَبِّ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى

ادامه »