فرارسیدن عید سعید فطر ، عید بزرگ مسلمانان جهان ، جشن باشکوه جانهای آیینه شده در ماه مبارک رمضان و موسم به تماشا نشستن فطرت های شسته شده درزلال جاری لحظه های معنوی ماه ضیافت الله بر کلیه مؤمنان مبارک باد …عاشقان عیدتان مبارک باد

یکی از مهمترین عواملی که موجب می­شود عبادت، لذت بخش باشد، رعایت آداب عبادت است. در این مجال به طور خلاصه به بعضی از آدابی که در همه عبادات لازم است اشاره می­کنیم و از آنجا که زیباترین جلوه عبادت، نماز است، برخی از آداب نماز را نیز از نظر می­گذرانیم:

الف – آداب مربوط به همه عبادات

1 / الف – عبودیت و خشوع یعنی انسان هر لحظه این احساس را در خود تقویت کند که بنده خداست و باید با ادراک عظمت خداوند در برابر او خضوع کامل داشته باشد.

2 / الف – طمانینه که از آداب مهم هر عبادتی است. عبادتی شیرین است که در حال اضطراب و تشویش ذهن انجام نشود بلکه از روی اطمینان خاطر و در کمال آرامش بجا آورده شود.

3 / الف – نشاط و بهجت، عبادت وقتی لذت آور است که عابد از نشاط کافی برای آن برخوردار باشد. لذا وقت و مکانی که برای انجام عبادت انتخاب می­شود باید به نحوی باشد که موجب نشاط انسان شود نه خستگی و اکراه او نسبت به عبادت

ادامه »

روش عبادت را باید از قران و عترت اموخت.آنگونه که ادرس هر خانه را باید از صاحب خانه گرفت.آیات قران و احادیث معصومین بهترین عبادت را کدام میدانند و چه اوصافی برای آن می شمارند؟

۱- آگاهانه

در حدیث است:« دو رکعت نماز عالم بهتر از هفتاد رکعت نماز جاهل است.» و رسول خدا فرموده اند:« از نماز آن قسمتی مورد قبول است که انسان بر اساس تعقل و آگاهی بخواند.»

در حدیث دیگری است:« عابدی که از روی فهم و درک عبادت نکند.همچون الاغ آسیاب حرکت میکند ولی درجا میزندو پیش نمیرود.»

نماز آگاهانه آنست که انسان بداند چه میکند.چه می گوید. با چه صحبت میکند.حضور قلب و توجه به خدا داشته باشد

پیامبر اکرم فرمودند:«دو رکعت نماز با توجه از شب زنده داری غافلانه بهتر است.»

قران می فرماید:« در حال مستی سراغ نماز نروید تا بدانید که چه میگویید.»

امام صادق (ع) می فرماید:« هر که دو رکعت نماز بخواند و بداند که با که سخن میگوید و چه میگوید گناهانش بخشوده میشود.»

۲- عاشقانه

آنگونه که بیمار از غذای لذیذ لذت نمیبرد.عبادت کنندگان بی شوق هم لذتی از پرستش نمیبرند.عبادت باید همراه محبت و عشق و نشاط و لذت باشد نه همراه کسالت و بیحالی و افسردگی. نشاط در عبادت امتیازی است که انسانهای شیفته دل از آن برخوردارند. زمینه ان هم باید با معرفت و توجه بدست اورد.امام صادق (ع) می فرماید:« عبادت را به خودتان تحمیل نکنید.»

ادامه »

گام دیگر برای تهذیب اخلاق، توجه به عبادات و نیایشهاست.

برای پی بردن به تأثیر عبادت و نیایش در تهذیب نفوس و پرورش فضائل اخلاقی، قبل از هر چیز باید با مفهوم و حقیقت عبادت آشنا شد.

گرچه بحث درباره حقیقت عبادت سخنی مبسوط و گسترده را می طلبد و بزرگان در تفسیر و اخلاق و فقه و حدیث درباره آن سخن بسیار گفته اند، اما در یک اشاره کوتاه چنین می توان گفت : برای یافتن حقیقت عبادت باید به واژه «عبد» و مفهوم آن که ریشه اصلی عبادت است توجه نمود.

«عبد» از نظر لغت به انسانی گفته می شود که سرتاپا تعلق به مولا و صاحب خود دارد؛ اراده اش تابع اراده او، و خواستش تابع خواست اوست؛ در برابر او خود را مالک چیزی نمی داند و در اطاعت او سستی بخود راه نمی دهد.

بنابراین، عبودیت اظهار آخرین درجه خضوع در برابر کسی است که همه چیز از ناحیه اوست، و بخوبی می توان نتیجه گرفت که تنها کسی می تواند «معبود» باشد که نهایت انعام و اکرام را کرده است و او کسی جز خدا نیست!

به تعبیر دیگر، و از بعد دیگر «عبودیت» نهایت اوج تکامل روح یک انسان و قرب او به خداست، و عبودیت تسلیم مطلق در برابر ذات پاک اوست؛ عبادت تنها رکوع و سجود و قیام و قعود نیست، بلکه روح عبادت تسلیم بی قید و شرط در برابر کمال مطلق و ذات بی مثالی است که از هر عیب و نقص مبراست.

بدیهی است چنین عملی بهترین انگیزه توجه به کمال مطلق و پرهیز از هرگونه آلودگی و ناپاکی است؛ چرا که انسان سعی می کند خود را به معبود خویش نزدیک و نزدیکتر سازد تا پرتوی از جلال و جمال او در وجودش ظاهر شود که گاه از آن تعبیر به «مظهر صفات خدا شدن» می کنند .

در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة؛ عبودیت گوهری است که ربوبیت در درون آن نهفته شده است. (1) اشاره به این که عبد تلاش و کوشش می کند که خود را در صفات شبیه معبود سازد و پرتوی از صفات جلال و جمال او را در خود منعکس کند، و نیز انسان در سایه عبودیت به جای می رسد که به اذن پروردگار می تواند در جهان تکوین، تدبیر و تصرف کند، و صاحب ولایت تکوینیه شود، همان گونه که آهن سرد و سیاه بر اثر مجاورت با آتش، گرم و سرخ و فروزان می شود؛ این حرارت و نورانیت از درون ذات او نیست بلکه پرتو ناچیزی از آتش به او افتاده و به این رنگ در آمده است.

با این اشاره به قرآن باز می گردیم و چگونگی تأثیر عبادت را در پرورش فضائل اخلاقی در آیات قرآن بررسی می کنیم.

1 یا ای ها الن اس اعبدوا ربکم الذی خ لق کم و الذین من قبلکم لعلکم تتق ون (سوره بقره، آیه 21)

2 یا ایها الذین آمنوا کت ب عل یکم الص یام کما ک تب علی ال ذین من قبلکم لعلکم تتقون (سوره بقره، آیه 183)

3 و اقم الصلوة ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر (سوره عنکبوت، آیه 45)

4 ان الانسان خلق هلوعا اذا مسه الشر ج زوعا و اذا مسه الخیر منوعا الا المصلین الذین هم علی صلاتهم دائ مون (سوره معارج، آیات 19 تا 24)

5 خذ من اموالهم صدقة تطهرهم و تزکیهم بها (سوره توبه، آیه 103)

6 الذین آمنوا و تطمئن قلوبهم بذکرالله الاب ذکرالله تطمئن القل وب (سوره رعد، آیه 28)

7 یا ایها الذین آمنوااستعینوابالصبر و الصلوة ان الله مع الصابرین (سوره بقره، آیه 153)

ادامه »

این مسأله در روایات اسلامی بازتاب بسیار وسیع و گسترده ای دارد که به گوشه ای از آن، در ذیل اشاره می شود، و شرح تمام آن در خور کتاب مستقلی است:

1 در تمام روایاتی که سخن از فلسفه احکام به میان آمده، اشاره به تأثیرعبادت در تهذیب نفوس و پالایش روح و صفای دل شده است؛ از جمله، در کلمات قصار امیرمؤمنان علی علیه السلام آمده است: «فرض الله الایمان تطهیرا من الشرک، والصلوة تنزیها عن الکبر و الزکاة تسبیبا للرزق، و الصیام ابتلاء لاخلاص الخلق؛ خداوند ایمان را برای تطهیر دل از شرک واجب فرموده، و نماز را برای پاک شدن از تکبر، و زکات را سبب روزی قرار داده، و روزه را وسیله ای برای پرورش اخلاص بندگان ..» . (6)

شبیه همین معنی با مختصر تفاوتی در خطبه معروف بانوی اسلام فاطمه زهرا3 دیده می شود آنجا که می فرماید: «فجعل الله الایمان تطهیرا لکم من الشرک، و الصلوة تنزیها لکم عن الکبر، و الزکاة تزکیة للنفس و نماء فی الرزق، و الصیام تثبیتا للاخلاص … ؛ خداوند ایمان را سبب پاکسازی شما از شرک قرار داده است و نماز را وسیله ای برای تطهیر قلوب از کبر، و زکات را موجب تزکیه نفس (از بخل و حرص و دنیا پرستی) و نمو روزی، و روزه را عامل تثبیت خلوص نیت» . (7)

2 در حدیث معروفی که درباره نماز از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله آمده، نماز را تشبیه به نهر آب زلال جاری می کند که بر در خانه انسان باشد و همه روز انسان خود را پنج بار در آن شست وشو کند؛ بدیهی است که براثرآن، چیزی از آلودگیها در وی باقی نمی ماند؛ این حدیث نیز دلیل روشنی بر این مدعاست. (8)

و به همین ترتیب، درباره هر یک از عبادات آثاری ذکر شده که شاهد گویای تأثیر عبادت در تهذیب نفوس انسانی است.

3 در حدیث دیگری از امام علی بن موسی الرضا علیهما السلام درباره آثار عبادت بطور کلی چنین می خوانیم: «فان قال فلم تعبدهم؟ قیل لئلا یکونوا ناسین لذکره و لا تارکین لادبه، و لا لاهین عن امره و نهیه، اذا کان فیه صلاحهم و قوامهم، فلو ترکوا بغیر تعبد، لطال علیهم الامد فقست قلوبهم؛ اگر کسی بگوید: چرا خداوند به بندگانش دستور عبادات داده (مگر نیاز به عبادت آنها دارد؟) در پاسخ گفته می شود، این به خاطر آن است که یاد خدا را به فراموشی نسپارند، و ادب را در پیشگاه او ترک نکنند، و از امر و نهی او غافل نشوند، چرا که در آن صلاح و قوام آنها است، و اگر مردم بدون پرستش و عبادت رها شوند، مدت زیادی بر آنها می گذرد (و از یاد خدا غافل می شوند) لذا دلهای آنها قساوت پیدا می کند» . (9)

ادامه »

مراسم افطاری مسجد حضرت ابوالفضل (ع)