امام جواد علیه السلام در اهمیت این امر، می فرماید: «الْمُؤْمِنُ یحْتَاجُ إِلَى تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ ینْصَحُه؛  مؤمن، به توفیق از طرف خداوند و پندگویی از طرف خودش و پذیرش از هر کسی که به وی اندرز دهد، نیازمند است.» 

همواره کسانی که به محضر اولیاءِ الهی، به خصوص رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله و ائمه معصومین علیهم السلام مشرف می شدند، از ایشان تقاضای پند و اندرز یا نصیحتی می کردند تا در سایه نورانیت آن بزرگواران و مضامین عالیه کلامشان، قدم به قدم، وادی سلوک و تعالی را طی کرده و از رحمت خاصه الهی بهره مند گردند. 

نیازهای انسان به پند و اندرز
پند و اندرز در زندگی انسان بسیار اهمیت دارد؛ چنانچه امام جواد علیه السلام در اهمیت این امر، می فرماید:«الْمُؤْمِنُ یحْتَاجُ إِلَى تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ ینْصَحُه؛ (1) مؤمن، به توفیق از طرف خداوند و پندگویی از طرف خودش و پذیرش از هر کسی که به وی اندرز دهد، نیازمند است.»

امام جواد علیه السلام در این روایت سه نکته مهم در سیر اخلاقی را بیان می فرماید:

1. توفیق الهی؛ 2. پندگویی از جانب خویش؛ 3. قبول کردن از کسی که او را نصیحت می کند.

امام باقر علیه السلام نیز در اهمیت پند دادن مؤمن به نفس خود می فرماید: «وَ قَالَ علیه السلام مَنْ لَمْ یجْعَلِ اللَّهُ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظاً فَإِنَّ مَوَاعِظَ النَّاسِ لَنْ تُغْنِی عَنْهُ شَیئاً؛ (2) هر کسی که خداوند برای او از خویش پند دهنده ای قرار ندهد، پندهای مردم او را از چیز دیگری بی نیاز نمی کند.»

پس با توجه به این روایت یکی از شرایط پندپذیری از دیگران آن است که ابتدا مؤمن خود، پند دهنده نفس خویش باشد؛ یعنی در واقع مؤمن بیدار بوده و قبل از اینکه دیگران عیوب و بدیها او را ببینند، به عیوب خوب واقف باشد. 

ابن سینا نیز در کتاب اشارات وعظ مقامات العارفین، وقتی سعی در برهانی کردن عرفان دارد، بیان می کند که پندواندرزی که از واعظ پاک و البته همراه با بلاغت ارائه گردد، می تواند نقش مؤثری در تابع ساختن نفس اماره برای نفس مطمئنه داشته باشد. (3)

مردی به حضرت جواد علیه السلام عرض کرد: مرا سفارشی بفرمایید. امام علیه السلام فرمود: می پذیری؟ گفت: آری. فرمود: تکیه بر صبر کن و به فقرا در آویز و شهوات را رها کن و مخالفت با هوای نفس نما و بدان که تو از دید خداوند مخفی نیستی، دقت کن چگونه باید باشی.

ادامه »

« دانلود دو داستان تصویری کوتاه و زیبا ».

« از سیره و سبک زندگی حضرت »

 .

 .

دانلود قسمت اول با موضوع :

.

علم امام نوجوانی(برای دانلود کلیک کنید)

 .

دانلود قسمت دوم با موضوع :

 .

 مناظره با دانشمندان(برا دانلود کلیلک کنید)

ادامه »

سیره و سبک زندگی امام جواد (ع)

اگر چرک و کثافات تو را فرا گرفته و موجب ناراحتي شود و جراحات و زخم‏هاي پوستي در بدن به وجود آيد و بداني که شستشوي در حمام، همه ناراحتي‏ها وامراض را از بين مي‏برد، آيا دوست داري وارد حمام شده و . .

عيادت

امام جواد عليه‏ السلام ، وقتي خبر بيماري کسي را مي‏شنيد، به عيادتش مي‏شتافت و از او دلجويي مي‏کرد. روزي امام جواد عليه‏السلام به عيادت يکي از ياران خود رفت. وقتي در بالين او نشست، متوجه شد بيمار گريه مي‏کند. حضرت فرمود: «اي بنده خدا! آيا از مرگ مي‏ترسي؟ اگر چرک و کثافات تو را فرا گرفته و موجب ناراحتي شود و جراحات و زخم‏هاي پوستي در بدن به وجود آيد و بداني که شستشوي در حمام، همه ناراحتي‏ها وامراض را از بين مي‏برد، آيا دوست داري وارد حمام شده و بدنت را بشويي و از زخم‏ها و آلودگي‏ها پاک شوي؟» بيمار مقداري آرام شد و رو به امام کرد و گفت: البته که دوست دارم. امام فرمودند: «مرگ براي مؤمن همانند حمامي است که انسان را از تمام رنج‏ها و سختي‏ها رهانيده و به سوي شادکامي مي‏برد». بيمار از کلام امام آرام گرفت و عافيت و نشاط پيدا کرده، نگراني‏اش از بين رفت.

پرهيز از تجمل

غذاي امام جواد عليه‏السلام همانند جد بزرگوارش اميرمؤمنان عليه‏السلام خيلي ساده و به دور از تشريفات بود. ايشان همانند تنگدستان جامعه غذا مي‏خورد و با ديگران هم غذا مي‏شد. امام جواد عليه‏السلام از اين که در کاخ‏هاي عباسيان به آسودگي و در رفاه زندگي کند و امور ديني شيعيان را به فراموشي بسپارد، راضي نبود و اگر شرايطي براي ترک اقامت در بغداد فراهم مي‏شد، آن شهر را ترک مي‏کرد. يکي از ياران امام مي‏گويد: در بغداد بر امام جواد عليه‏السلام وارد شدم و زندگي او را مشاهده نمودم. با خود گفتم: حال که امام به اين زندگي مرفه رسيده، هرگز به مدينه باز نمي‏گردد. امام لحظه‏اي سر به زير افکند و آن‏گاه سر برداشت. ديدم رنگ چهره امام از اندوه زرد شده است. حضرت رو به من کرد و فرمود: اي حسين! نان جوين و نمک نيمکوب در حرم رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله بهتر از اين‏هاست. به همين دليل امام در بغداد نماند و به همراه همسرش ام الفضل به مدينه بازگشت و تا سال 220 در مدينه بود.

ادامه »

فرارسیدن عید سعید فطر ، عید بزرگ مسلمانان جهان ، جشن باشکوه جانهای آیینه شده در ماه مبارک رمضان و موسم به تماشا نشستن فطرت های شسته شده درزلال جاری لحظه های معنوی ماه ضیافت الله بر کلیه مؤمنان مبارک باد …عاشقان عیدتان مبارک باد

یکی از مهمترین عواملی که موجب می­شود عبادت، لذت بخش باشد، رعایت آداب عبادت است. در این مجال به طور خلاصه به بعضی از آدابی که در همه عبادات لازم است اشاره می­کنیم و از آنجا که زیباترین جلوه عبادت، نماز است، برخی از آداب نماز را نیز از نظر می­گذرانیم:

الف – آداب مربوط به همه عبادات

1 / الف – عبودیت و خشوع یعنی انسان هر لحظه این احساس را در خود تقویت کند که بنده خداست و باید با ادراک عظمت خداوند در برابر او خضوع کامل داشته باشد.

2 / الف – طمانینه که از آداب مهم هر عبادتی است. عبادتی شیرین است که در حال اضطراب و تشویش ذهن انجام نشود بلکه از روی اطمینان خاطر و در کمال آرامش بجا آورده شود.

3 / الف – نشاط و بهجت، عبادت وقتی لذت آور است که عابد از نشاط کافی برای آن برخوردار باشد. لذا وقت و مکانی که برای انجام عبادت انتخاب می­شود باید به نحوی باشد که موجب نشاط انسان شود نه خستگی و اکراه او نسبت به عبادت

ادامه »

روش عبادت را باید از قران و عترت اموخت.آنگونه که ادرس هر خانه را باید از صاحب خانه گرفت.آیات قران و احادیث معصومین بهترین عبادت را کدام میدانند و چه اوصافی برای آن می شمارند؟

۱- آگاهانه

در حدیث است:« دو رکعت نماز عالم بهتر از هفتاد رکعت نماز جاهل است.» و رسول خدا فرموده اند:« از نماز آن قسمتی مورد قبول است که انسان بر اساس تعقل و آگاهی بخواند.»

در حدیث دیگری است:« عابدی که از روی فهم و درک عبادت نکند.همچون الاغ آسیاب حرکت میکند ولی درجا میزندو پیش نمیرود.»

نماز آگاهانه آنست که انسان بداند چه میکند.چه می گوید. با چه صحبت میکند.حضور قلب و توجه به خدا داشته باشد

پیامبر اکرم فرمودند:«دو رکعت نماز با توجه از شب زنده داری غافلانه بهتر است.»

قران می فرماید:« در حال مستی سراغ نماز نروید تا بدانید که چه میگویید.»

امام صادق (ع) می فرماید:« هر که دو رکعت نماز بخواند و بداند که با که سخن میگوید و چه میگوید گناهانش بخشوده میشود.»

۲- عاشقانه

آنگونه که بیمار از غذای لذیذ لذت نمیبرد.عبادت کنندگان بی شوق هم لذتی از پرستش نمیبرند.عبادت باید همراه محبت و عشق و نشاط و لذت باشد نه همراه کسالت و بیحالی و افسردگی. نشاط در عبادت امتیازی است که انسانهای شیفته دل از آن برخوردارند. زمینه ان هم باید با معرفت و توجه بدست اورد.امام صادق (ع) می فرماید:« عبادت را به خودتان تحمیل نکنید.»

ادامه »