ـ پـيامبر خدا(ص ) : با خويشاوندى كه ازتو بريده پيوند برقرار كن و به آن كس كه به تو بدى كرده است خوبى كن و حق را , هر چند به زيان خود , بگو.
ـ از خويشاوند خود مبر گرچه او ازتو ببرد.
ـ ابوذر : رسول خدا(ص ) به من سفارش فرمود كه و صله رحم به جاى آورم هر چند او به من پشت كرده باشد.
ـ امام على (ع ) : با خويشان خود پيوند برقرار كنيد هرچند آنان از شما ببرند.
ـ امـام حسين (ع ) : آن كس بيش از همه صله رحم به جا آورده كه با خويشاوند بريده از خود پيوند برقرار كند.
ـ امـام سـجـاد(ع ) : هيچ گامى نزد خداى عزوجل محبوبتر از دو گام نيست : گامى كه مؤمن با آن در راه خدا صف (جنگ ) مى بندد و گامى كه براى پيوند با خويشاوندى بر مى دارد كه قطع رحم كرده است .
ـ امـام صادق (ع ) : مردى خدمت پيامبر(ص ) آمد و عرض كرد : اى رسول خدا ,خويشاوندانى دارم كـه با آنان رفت و آمد دارم ولى آنها مرا مى آزارند لذا تصميم دارم آنان رارها كنم رسول خدا(ص ) فرمود : در اين صورت خداوند همه شما را رها مى كند.
عرض كرد : پس چه كنم ؟

ادامه »

ـ ابـو بـصـيـر : از امـام صـادق (ع ) پـرسيدم : آيا انسان مى تواند با خويشاوندى كه (مذهب ) حق را نمى شناسد قطع رابطه كند؟
حضرت فرمود : نبايد از او ببرد.
ـ جـهم بن حميد به امام صادق (ص ) عرض كرد : خويشاوندانى دارم كه عقيده و مذهب مراندارند با اين حال آيا آنان را بر من حقى هست ؟
حضرت فرمود : آرى , حق خويشاوندى را هيچ چيز از بين نمى برد در صورتى كه با تو همباور بودند دو حق داشتند : حق خويشاوندى و حق مسلمانى .ـ امـام بـاقر(ع ) : صله رحم اعمال را پاك مى كند , داراييها را فزونى مى بخشد , بلا را مى گرداند, كار حسابرسى (در قيامت ) را آسان مى كند و مرگ را به تاخير مى اندازد.
ـ صله رحم خلق و خوى را نيكو , دست را بخشنده , جان را پاكيزه و روزى را زياد مى كند واجل را به تاخير مى اندازد.
ـ امام صادق (ع ) : صله رحم و نيكوكارى حساب را آسان مى سازند و از گناهان نگه مى دارندپس , صله ارحام به جاى آوريد و به برادران خود نيكى كنيد , اگر چه با سلام كردنى نيكو وجواب سلام دادن باشد.
ـ امام هادى (ع ) : آن گاه كه خداى عزوجل با موسى بن عمران (ع ) سخن گفت , موسى عرض كرد : پاداش كسى كه صله رحم كندچيست ؟

ادامه »

انسان زماني مي تواند از خطرات و آسيبهاي زمانه در امان باشد که در متن جامعه زندگي کند و با همنوعان خود حشر و نشر داشته باشد.
زندگي در حاشيه، بريدن از ديگران و خو کردن به زندگي فردي، هميشه متضمن خطرات فراواني است، از همين رو سفارش همه عقلا، دانايان و حکيمان اين بوده که انسان ها هر روز بيش از گذشته بر ارتباطات بين يکديگر بيافزايند و به يکديگر نزديک شوند، اصولاً داشتن روابط صميمانه با اطرافيان و معاشرت کريمانه با آنان از خصايل و ويژگي هاي يک انسان معتدل و برخوردار از خلق و خوي پيغمبري است.
چرا که انبياء با وجود تمام حشمت، هيبت و عظمتي که داشتند از همنشيني و مجالست با مردمان غافل نمي شدند و يکي از اصول آن بزرگواران مؤانست و ملاطفت با مردمان بوده است.
اين همه سفارش اسلام و آيات کريمه قرآن بر ((صله رحم)) و نزديکي به خويشان، هرچند دلايل فردي و اجتماعي فراوان دارد، ولي بدون شک يکي از دلايل آن همين تنها ماندن در هنگام خطرها و مصائب است.صله رحم و پيوستن به خويشاوندان مهمترين و بارزترين نمونه زندگي کردن در متن به شمار مي آيد که لازم است بيش از گذشته مورد توجه و عنايت ما قرار گيرد. در روايات بسياري از اهل بيت عليهم السلام به ارزش والاي اين عمل انساني و اسلامي عنايت شده که پاره اي از آنها را نقل مي نمائيم:
از امام صادق (ع) روايت شده است که فرمود: ((صله رحم حساب روز قيامت را آسان مي کند و صله رحم است که عمر را طولاني و انسان را از بديها، حفاظت مي نمايد)).

ادامه »

به نظر می رسد که انسان ها در روابط خود همواره در پی دست یابی به دو نیاز کاملاً متضاد هستند. ما در وهله اول تمایل داریم که با شریک زندگی خود صمیمت برقرار کنیم، و در عین حال قصد داریم که استقلال فردی خود را نیز در رابطه حفظ نماییم. دوست نداریم هیچ گاه آزادی عمل خود را از دست بدهیم و همیشه قصد داریم تا به کارهایی که علاقه داریم بپردازیم. در کنار دوستی و صمیمیت، آزادی و استقلال نیز برای ما از ارزش بسیار زیادی برخوردار می باشد.
گفتنی است که گرایش به دوست داشته شدن نیز یکی دیگر از خصوصیات بارز انسان هاست. ما معمولاً انتظار داریم تا دیگران ما را همانطور که هستیم و با وجود تمام خوبی ها و بدی هایمان بپذیرند. ما نیاز داریم تا به ارزش خود در نظران دیگران پی برده و بدانیم آنها حقیقتاً تا چه حد برایمان اهمیت قائل هستند. به عبارت دیگر می توان گفت که به گونه ای نیازمند صمیمیت هستیم.
صمیمیت ارزش های ما را پر رنگ تر می کند. اگر متوجه شویم که دیگران ما را دوست دارند، و برایمان ارزش قائل هستند، آنگاه با اعتماد به نفسی وصف ناپذیر با جهان روبرو خواهیم شد.
در زمان کودکی احساس نیاز به صمیمیت، در پرتو ارتباط کودک با پدر و مادر ارضا میگردد. در زمان بزرگسالی این حس، از طریق سایر رابطه ها از قبیل ارتباط با دوستان، همسر، و روابط خانوادگی دیگر، تطمیع خواهد شد.
صمیمیت یکی از ضروریات هر رابطه سالمی است که به راحتی به دست نخواهد آمد.
در این قسمت اطلاعاتی در مورد مقوله های ارتباطی در اختیارتان قرار می دهیم، تا زوجین دید وسیع تری نسبت به ارتباط خود پیدا کرده و راههایی را کشف کنند تا با اتکا به آنها زندگی خود را شاد تر و موفقیت آمیز تر سازند.

ادامه »

یکی از مهمترین اصول اخلاقی در مکتب اسلام، احترام به پدر و مادر است: آیات و روایات تاکید فراوان در این باره دارند جالب این است که در موارد بسیار بعد از توحید و یکتاپرستی بدون فاصله احسان به این دو نهاد ارزشمند عالم خلقت را مطرح می کنند، آری اینگونه بیانات آن هم از قادر حکیم علی الاطلاق و رسول گرامی اش و ائمه هدی علیهم السلام خود بیانگر اهمیت آن است.پدر و مادر به عنوان دو انسان فداكار و زحمتكش كه تمام بار مسئوليت هاي مربوط به تربيت فرزند را بر دوش دارند، در نزد خداوند از جايگاه منحصر به فردي برخوردار هستند به طوري كه در چندين آيه قرآن كريم، بر لزوم اطاعت و تكريم آنها فرمان داده شده است و ذات باري تعالي نام آنان را در رديف نام خود قرار داده و بر رعايت مقام و منزلت آنها تأكيد نموده است.

احترام در حوزه كنش هاي ارتباطي از جايگاه خاصي برخوردار است. اصولا انسان هاي بي احترام نمي توانند اجتماعي را تشكيل دهند. از اين رو احترام متقابل به عنوان عنصر و مولفه اصلي در ايجاد جامعه داراي جايگاه و اهميت خاصي است.
باحفظ حريم ها و حرمت هاست كه زمينه تعامل سازنده و مثبت ميان دو شخص فراهم مي شود. به هر حال دو شخص، شخصيت ها و انديشه ها و خواسته ها و منافع و نيازهاي مستقل و جداگانه اي دارند و گاه اين تفاوت ها خود عامل مهمي براي اختلاف و جدايي است. از اين رو برخي از انديشمندان چون استاد مرتضي مطهري بر اين باور هستند كه اصل، در ميان انسان اختلاف است و تنها با بهره گيري از اصولي انساني مي توان آن را به اتحاد تبديل كرد.

عواطف انسانی و حق شناسی دو مسئله ارزشمندی است که برای رعایت احترام به والدین کافی است و لی از آن جهت که در مکتب اسلام عزیز روی مسائل که عقل در آن استقلال دارد و عاطفه هم آن را در می یابد به عنوان تاکید حکم دارد و سکوت را ناروا می داند و در مسئله احترام والدین تاکیدات دارد که در جای دیگر کمتر دیده می شود.
در قرآن کریم سوره لقمان آیه 15 می فرماید: « ان جاهداک علی ان تشرک بی ما لیس لک به علم فلا تطعهما و صاحبهما فی الدنیا معروفاً» در این آیه شریفه توصیه می کند حتی اگر پدر و مادر کافر باشد احترام آنها لازم است: امام صادق علیه السلام می فرماید: « لو علم الله شیئاً هو ادنی من اف لنهی عنه و هو من ادنی العقوق ان ینظر الرجل الی والدیه فیحد نظر الیهما» اگر چیزی کمتر از اف وجود داشت خداوند از آن نهی می کرد اف کمترین اظهار ناراحتی است و این حداقل مخالفت و بی احترامی نسبت به پدر و مادر است و از اسن جمله نظر تند و غضب آلود به آنها است. (مکارم شیرازی/ تفسیر نمونه/ ج 12/ ص 96)
جهاد یکی از مهمترین برنامه های اسلامی مادام که وجوب عینی پیدا نکند خدمت پدر و مادر و رسیدگی بامور آنها اهم از آن است حتی اگر جهاد رفتن موجب ناراحتی آنها شود جائز نیست.

ادامه »

▪ توان و قدرت زنانگی خود را در راه منفی و در رقابت و شکست دادن همسرخود به‌کار می‌گیرند.
▪ با عیب‌جویی، غر زدن، بهانه‌گیری، تحقیر، انتقاد و قضاوت‌‌های منفی، هویت و عملکرد شوهر را زیر سؤال می‌برند و احساس‌ها و عواطف آنان را در جهت منفی سوق می‌دهند.
▪ قدرت زنانگی خویش را در تزلزل هویت، خودباوری و کاهش اعتمادبه‌نفس شوهرخود به‌کار می‌گیرند.
▪ زن ناآگاه، به‌جای تلاش درجهت تفاهم، اعتماد متقابل و هم‌دلی بیشتر، معتقد است که چون همسرم همکاری نمی‌کند، کاری از من ساخته نیست و نمی‌توانم ‌در بهبود زندگی مشترک تغییری به‌وجود آورم.
▪ همسرم در گذشته مرا به شدت ناراحت کرده است، حالا به جبران گذشته‌ها باید تلافی کرده و ناراحتی زیادی را متحمل شود.
▪ زنان ناآگاه در همه‌ی موردها قضاوت کرده و پیش‌داوری می‌کنند و تصور می‌کنند که هر آن‌چه خود انجام می‌دهند، درست و کامل ‌است و هر آن‌چه مربوط به شوهر و دیگران است، خطا و اشتباه می‌باشد. معتقد هستند اگر همسر و دیگرانٰ خود را اصلاح کنند، همه‌چیز درست می‌شود!
▪ گروهی از زنان ناآگاه در حق شوهران خود، مادری کرده و با همسر خود مانند کودک رفتار کرده و تصور می‌‌کنند که در حق شوهران خود بزرگ‌ترین فداکاری‌ها را انجام می‌دهند. مردان از چنین زن‌هایی فراری بوده و متنفر می‌شوند.
▪ زنان ناآگاه، نسبت‌به سهم خود نمی‌توانند تعادل و توازن لازم در زندگی مشترک به‌وجود بیاورند و چون گمان می‌کنند که رابطه‌ی آنان با همسران‌شان بهبودپذیر نیست، بنابراین راه کمک به بهبود زندگی زناشویی را بر خود می‌بندند.
▪ زن ناآگاه ویژگی‌های خود را ملاک و معیار دانسته و خصوصیات شوهر را با آن‌ها مقایسه می‌کند و نتیجه می‌گیرد که خودش کامل و بی‌عیب است ولی همسرش موجود ناکامل و دارای هزاران عیب می‌باشد!

ادامه »