تربتش عطر کربلا دارد
غربتش روضۀ رضا دارد

گنبدش، آسمان… طلایش، نور
روزها گنبد طلا دارد

هرچه در چَنته دارد این دنیا
از کرامات مجتبا دارد

«ای کریمی که در خزانۀ غیب…»
مور هم چشم بر شما دارد

تا که دست شماست بر سرِ ما
همه عالم نظر به ما دارد

ادامه »

جنت، بهارِ پیرهنت أیها الکریم
از نور جامه‌ای به تنت أیها الکریم

ای همدم تو زمزمه‌های زلال وحی
ای جبرئیل هم سخنت أیها الکریم

تو مطلع کرامتی و لطف و مهر و جود
پروانه‌های انجمنت أیها الکریم

نشنید آنکه بر تو روا داشت ناسزا
یک ناروا هم از دهنت أیها الکریم

اما تو که غریب نواز مدینه‌ای
هستی غریب در وطنت أیها الکریم

ادامه »

فکر توام و صحن و سرایی که نداری
داغ حرم و درد بنایی که نداری

له له زده‌ام تا بنشینم لب حوض و
فواره‌ای و آب نمایی که نداری

زوار تو حیران که چگونه بنشینند
در گوشۀ تنهایی که جایی نداری

کو کهنه رواقی که به قبلم بفشارد
هفتاد و دو تا کرببلایی که نداری

آنقدر غریبی که نیفتاده کنارت
مشک و علم و دست جدایی که نداری

ادامه »

باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بی خبر ماندم
عاشقانت زیارتت کردند
من ولی باز پشت در ماندم

روز و شب غبطه می‌خورم آقا
به کسانی که با تو مأنوسند
عاشق و بی قرار و بی تابند
دست و پای تو را که می‌بوسند

دیدن تو به من نمی‌آید
تو کجا و نگاه هر جایی
من اگر آنچه خواستی باشم
تو سراغم به خواب می‌آیی؟

ادامه »

ثار الله‌: «ثار» در اصل‌، «ثأر» (با همزه‌) بوده‌ است‌ که‌ برای‌ سهولت‌ تلفظ،‌ همزه‌ به‌ الف‌ تبدیل‌ شده‌ است‌. مثل «کفو» که‌ در اصل‌ «کفؤ» و نیز «مشیّه‌» که‌ در اصل‌ «مشیئه‌» بوده‌ و همزه‌ برای‌ سهولت‌ تلفظ‌، به‌ واو و یاء تبدیل‌ شده‌ است‌.

در کتاب‌های‌ لغت‌ در مورد معنای این‌ کلمه‌ مطالب زیر ذکر شده‌ است‌:

الف‌- الذَحل‌، الذَحل‌ المطلوب‌ (انتقام‌ و قصاص‌، انتقام‌ و قصاص‌ که‌ کسی‌ طالب‌ آن‌ است‌)

ب‌- الطلب‌ بالدم‌ (خون‌خواهی‌) و قیل‌ الدم‌ نفسه‌ (خود انتقام‌)، ظاهراً منظور از «دم‌» انتقام‌ است‌ نه‌ خون‌ جاری‌ در رگ‌ها.

ج‌- قاتل‌ الحمیم‌ (به‌ قتل‌ رسانندۀ‌ دوست‌ صمیمی‌ یا خویشاوند)

د- الثائر (انتقام‌ گیرنده‌ و قصاص‌‌کننده‌)

ادامه »

در سالهای قبل گاهی دیده شده که برخی زائرین هموطن با رانندگان تاکسی مبلغی را طی می‌کنند ولی بعد از رسیدن به مقصد، نصف یا مقداری از مبلغ ذکر شده را به راننده پرداخت می‌کنند. این کارها علیرغم آن نوع میزبانی مهربانانه و خاص عراقیون بسیار عجیب است و بعید است بتوان ثواب و اثری از زیارت و برکات آن برای فردی که چنین رفتاری دارد در نظر گرفت.

در پاسخ به این حرکت بسیاری از تاکسی‌های عراقی، در میانۀ مسیر هزینۀ مقرر را از زائرین می‌گیرند و بعد آنها را به مقصد می‌رسانند. بسیاری از مردم عراق هنوز حالت پاکی و اخلاص روستانشینی را حفظ کرده‌اند و حربه‌های گناه و غیراخلاقی که متاسفانه در برخی نقاط ایران به زرنگی شناخته شده، در میان آنان رواج ندارد و جدای از ضرری که به آنان می‌زند، عامل تفرقه و بدبینی و زنده‌شدن سنت‌های زشت عرب و فارس نیز می‌شود.

مسافرانی که به سمت اهلبیت اخلاق می‌روند حتما باید به عاقبت کارهای ریز و درشتی که انجام می‌دهند فکر کنند. در صورتی که با چنین صحنه‌ای مواجه شدید، خوب است به هم‌وطن‌مان تذکر دهید و خطایش را تذکر دهید و اگر می‌توانید جبران مالی کنید و حتی اگر این توان را نداشتید با رفتار و کلام و حتی ایما و اشاره در صدد جبران این رفتار برآیید.