بکار بردن کلمات زشت اطاعت نکردن از شوهر و … از دلایلی هستند که می ‌توانند موجب اختلاف و ناسازگاری در خانواده‌ ها گردد؛ لذا دقت نظر در گزینش همسری مناسب، لازم است، امّا اگر فردی بعد از ازدواج تازه فهمید که نسبت به این موضوعات غفلت نموده و همسرش آن کسی که می‌خواسته نبوده نه تنها باید مسئولیت انتخاب خود را بپذیرد، بلکه باید سعی نماید از طریق راهکارهای صحیح و بی‌تنش مقدّمات اصلاح طرف مقابل را با دلسوزی تمام فراهم نماید؛ زیرا به هرحال در مقابل انتخاب چنین همسری مسئول بوده و باید نسبت به تحمَل تبعات چنین گزینشی خود را آماده نمایید.

در تغییر اخلاق بد همسر باید به این نکته توجه داشت که زن و شوهر در یکدیگر تأثیر فراوان داشته و موجب آرامش همدیگر می ‌شوند.

در واقع زن بهترین یاری رسان برای شوهر خود است و شوهر بهترین یاور برای زن. هر یک از این دو بهترین منبع مهربانی و مودّت به یکدیگر بوده و با ابراز عشق و علاقه قادر هستند دردهای روحی و روانی همدیگر را التیام بخشیده و به دنبال آن اخلاق بد همدیگر را اصلاح نمایند.

ادامه مطلب :

در مورد نحوه برخورد با بد دهنی و اهانت همسر به طور کلّی گفتنی است که گرچه حق دفاع برای همه کس در چنین شرایطی محفوظ است؛ ولی دفاع منحصر در مقابله به مثل و خشمگین شدن در مقابل چنین افرادی نیست، بلکه با حفظ آرامش و فرو بردن خشم نیز می ‏توان از خویش دفاع کرد؛ لذا از چنین شوهری انتظار می‌ رود که در گام اوّل طبق آموزه‌ های قرآن مجید که یکی از اوصاف پرهیزکاران را «والکاظمین الغیظ» می‏ داند و این صفت را مقید به قید و وصفی نکرده است (یعنی در هر حال این صفت، پسندیده و قابل تحسین است)، عمل نماید؛ زیرا این تصوّر باطلی است که گمان نماید با خشمگین شدن در مقابل چنین فردی و مقابله به مثل می ‌توان او را اصلاح کرد؛ زیرا نه تنها چنین عکس العملی به اصلاح همسرش نمی‌ انجامد، بلکه باعث تنبیه و مجازات وی نیز نشده و حتّی باعث نمی‌ گردد خودش نیز تخلیه شود.
امام علی‏ علیه ‏السلام شنیدند که مردی به قنبر دشنام می‏ گوید و قنبر برای جواب او خود را آماده کرده است. حضرت فرمود: « قنبر آرام باش! دشنام گویی را با خواری و بی‌ اعتنایی واگذار که با این کار خدا را خشنود و شیطان را خشمگین می‏ سازی و دشمنت را کیفر می ‏دهی»(سفینه البحار، ج ۱، ص ۳۰۰، واژه حلم)

در ادامه به عنوان راهکار شایسته است:
۱٫ تا جایی که در توان دارد، از درگیری لفظی با وی اجتناب کند.

۲٫ هرگز مقابله به مثل ننموده و بددهنی ‌های وی را جواب ندهد.

۳٫ در هر حال سعی کند متانت خود را در کلام و رفتار حفظ نموده و عفّت کلام را در مقابل همسرش کاملاً رعایت کند.

۴٫ در مواقع بددهنی همسرش سکوت کند، اما اگر با سکوت وی، او بیشتر عصبی شده و بددهنی می‌کند، سکوت نکرده، بلکه با او به آرامی و مۆدبانه صحبت نماید.

۵٫ در مواقعی که با همدیگر خیلی خوب هستند با آرامش و زبان خوش به او بگوید که جنبه‌ های بسیار مثبتی دارد و حیف است که حرفهای بد از دهانش خارج شود.

۶٫ احادیثی از معصومین درباره بد دهنی و حرف ‌های زشت برای او به شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان کنید.

۷٫ در صورت امکان با خانواده‌ هایی که از نظر اخلاقی و شخصیتی در سطح مطلوبی هستند رفت و آمد داشته باشند تا به مرور زمان اخلاق و رفتارشان در همسرش مۆثّر افتد.

۸٫ در صورتی که همسرش دوستان ناباب و بد دهن دارد سعی کند ارتباط او را با آنها به روش های مختلف و با ذکاوت کمتر و در نهایت قطع کند.

۹٫ اگر همسر و یا خانواده همسرش با مشکلی مواجه می‌ شوند با او همدردی نماید تا احساس کند خود و کارهایش برای او مهم هستند.

۱۰٫ از معجزه ابراز محبّت و تکریم شخصیت همسرش در خلوت و جمع غافل نگردد؛ زیرا همه انسان ها بالطبع دوستدار محبّت ا‌ند و حاضر نیستند به هر قیمتی خود را از چنین کانون آرامش بخشی محروم سازند؛ لذاست که در این صورت سازگاریشان با اطرافیان و به ویژه با فردی که به وی محبّت می‌ کند بیشتر خواهد شد.