ادامه »

عصر جدید ارتباط، هر روز افراد را در معرض اخبار و اطلاعات جدید می‌گذارد که سوای از صحت و سقم آن، ذهن افراد را درگیر کرده و تغییرات محسوس و نامحسوسی در زندگی وی بر جای خواهد گذاشت. «مك‌لوهان» معتقد است كه رسـانه‌هـا بـا داده‌هـا بـه ماسـاژ مخاطبـان مي‌پردازند و پيام‌هاي رسانه‌اي بي‌آنكه آستانه حسي مخاطبان را تحريـك كنند، وارد ذهن آنهـا مـي‌شـوند. مـك‌لوهـان[1] ايـن رونـد را بـه‌گونـه‌اي صريح‌تر چنين بيان مي‌كند: «پيام‌هاي رسانه‌ها، شبيه گوشت آبداري است كه دزدها براي پرت كردن حواس سگ‌هاي نگهبان به كار مـي‌گيرنـد»؛ او مخاطبــان را امتــداد تكنولــوژي ارتبــاطي و حتــي عناصــري در درون تكنولوژي توصيف مي‌كند.

فی‌الواقع با پیشرفت روزافزون فناوری‌های نوین ارتباطی و پیدایش اینترنت، رشد و تکامل سایت‌ها و خبرگزاری‌های خبررسانی، به وجود آمدن شبکه‌های اجتماعی، تحولی شگرف در شیوه جستجو، کسب خبر، مطالعه و نحوه آگاهی مردم از رویدادها و اطلاعات مختلف از سراسر جهان به وجودآمده است.

فضای مجازی پدیده «جهانی سازی» فرهنگ و ارتباطات را به مثابه مهم‌ترین ویژگی عصر حاضر با خود همراه آورده و مرزهای رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری دیگر را نیز بهم پیوند داده است. امکان دسترسی به اطلاعات به راحتی میسر است و باز بودن درهای اطلاعاتی، در کنار سودمندی، خطراتی نیز به همراه دارد که باید ساماندهی و تعدیل شود.

ادامه »

سواد رسانه‌ای (Media Literacy) در یک تعریف بسیار کلی عبارت است از یک نوع درک متکی بر مهارت که براساس آن می‌توان انواع رسانه‌ها و انواع تولیدات آن‌ها را شناخت و از یکدیگر تفکیک و شناسایی کرد.
این درک به چه کاری می‌آید؟ به زبان  ساده، سواد رسانه‌ای مثل یک رژیم غذایی است که  هوشمندانه مراقب است که چه موادی مناسب هستند و چه موادی مضر؛ چه چیزی را باید مصرف کرد و چه چیزی را نه و یا اینکه میزان مصرف هر ماده بر چه مبنایی باید استوار باشد.

سواد رسانه‌ای می‌تواند به مخاطبان رسانه‌ها بیاموزد که از حالت انفعالی و مصرفی خارج شده و به معادله متقابل و فعالانه‌ای وارد شوند که در نهایت به نفع خود آنان باشد. به دیگر سخن، سواد رسانه‌ای کمک می‌کند تا از سفره رسانه‌ها به گونه‌ای هوشمندانه و مفید بهره‌مند شد.

در گام اول باید گفت سواد رسانه‌ای آمیزه‌ای از تکنیک‌های بهره‌وری مؤثر از رسانه‌ها و کسب بینش و درک برای تشخیص رسانه‌ها از یکدیگر است. من بر این باورم که هدف اصلی سواد رسانه‌ای به خصوص وقتی درباره رسانه‌های جمعی حرف می‌زنیم می‌تواند سنجش نسبت هر محتوا با عدالت اجتماعی باشد.

به دیگر سخن، هدف اصلی سواد رسانه‌ای می‌تواند این باشد که بر اساس آن بتوان دید که آیا بین محتوای یک رسانه - به مثابه محصول نهایی - با عدالت اجتماعی رابطه‌ای وجود دارد یا خیر.  به عبارت بهتر، خواننده یا بیننده یا شنونده یک مضمون رسانه‌ای بهتر است رابطه و نسبت محتوای یک رسانه با عدالت را در نظر گرفته و نزدیکی یا دوری محتوای یک رسانه‌ از عدالت را طرف توجه قرار دهد تا همیشه در ارتباط با رسانه‌ به جای تسلیم بودن و یا تسلیم شدن به رابطه یکسویه و انفعالی، رابطه‌‌ای فعال‌تر  وتعاملی‌تر داشته باشد.

ادامه »

با سلام و احترام خدمت همه طلاب عزیز و گرامی
به استحضار عزیزان به خصوص طلاب ساکن در تهران میرساند که در مورخ 96/02/18 روز دوشنبه ساعت 8:30 الی 11 صبح در مرکز مدیریت تهران نشست تخصصی طلاب و فضای مجازی توسط استاد گرانقدر سرکار خانم سارا مسعودی ان شالله برگزار میگردد .
منتظر حضور گرم و پرشور دوستان عزیز هستیم .

چالش و کمپین(بخش نخست)
چالش آب یخ، چالش عکس سیاه و سفید و … چالش‌هایی هستند که اسمشان را در فضای مجازی شنیده ایم و یا شاید در آنها مشارکت کرده باشیم. اما آیا تا به حال فکر کرده اید که این چالش‌ها با چه هدفی در فضای مجازی طرح می شوند و خاستگاهشان چی و کجاست؟
با نگاه به تاریخچه برخی چالش‌های جدی و تاثیرگذار در فضای مجازی، به هوشمندی کاربران مبدع و طرح کننده این چالش‌ها و فرصت شناسی و ظرفیت سنجی‌شان پی می‌بریم. فی الواقع راه اندازندگان این چالش‌ها توانسته اند به درستی از ظرفیت بسیار خوب فضای مجازی برای رسیدن به اهداف فرهنگی، انسانی، اخلاقی و اجتماعی خود که می توانست در دایره محیط زندگیشان محدود باشد، استفاده کنند.
اولین چالشی که راه افتاد و آغازگر ماجرا بود و در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی رواج پیدا کرده و جهانی شد، “چالش سطل یخ” یا Ice Bucket Challenge بود. این چالش با هدف کمک به بیماران مبتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) شکل گرفت.
ALS یک بیماری خطرناک است که موجب آسیب‌های غیر قابل درمان در مغز و نخاع و در نتیجه فلج شدن و در ادامه مرگ بیمار می شود. کاپیتان تیم بسکتبال دانشگاه بوستون آمریکا، که خودش به این بیماری مبتلا شده بود، اولین کسی بود که با ریختن سطل یخ بر روی سرش این چالش را آغاز و دوستان خودش را برای مشارکت در این کار دعوت کرد و طولی نکشید که این چالش به یک مسأله عام البلوا تبدیل شد.
فرایند مشارکت در این چالش هم به این شکل بود که چالش کننده، چند نفر از دوستان خود را برای مشارکت در چالش دعوت میکرد و آنها بیست و چهار ساعت فرصت داشتند که یا صد دلار به بنیاد ALS کمک کنند و یا یک سطل یخ روی سر خود خالی کنند.
همانطور که می بنیم این چالش با یک هدف کاملا انسانی و بشردوستانه شکل گرفت. چالشی که متاسفانه مثل چالشهای مشابه درک صحیحی از آن بین کاربران ایرانی اتفاق نیافتاد و تبدیل به یک بازی و سرگرمی خنده آور شد. البته کاربران ایرانی ید طولایی در زمینه دارند که در نوشته های آتی به فراخور بحث اشاره خواهد شد.
قصه این است که امروز شاهدیم که چالش‌ها و کمپین‌های مختلفی با موضوعات متنوع و با اهداف گونه‌گون در فضای مجازی شکل می‌گیرد که گاهی باعث جریان سازی مثبت می شود مثل “بین خطوط رانندگی کنیم"و یا به اصلاح یک رفتار اجتماعی غلط کمک می کند مثل “آشغال نریزیم"؛ اما کم هم نیستند چالش هایی که بدون یک هدف متعالی و سازنده و تنها برای سرگرمی در فضای مجازی گسترش می یابند.
اما این که چالش چیست؟ جایگاهش در فرهنگ و ادبیات فارسی زبان کجاست؟ از کجا وارد ادبیات فضای مجازی شد و تفاوتش با کمپین چیست و ویژگیهای یک کمپین موفق، هم‌چنین چالش دینی و حوزوی مواردی است که در یک بحث ادامه دار به شرط حیات در شماره های بعدی این نوشته مطرح خواهم کرد.

اصطلاحات_فضای_مجازی
الفبای_فضای_مجازی
مهارتهای_فضای_مجازی
چالش
کمپین

منبع : نوشته شده توسط استاد جلیلی صفت