عصر جدید ارتباط، هر روز افراد را در معرض اخبار و اطلاعات جدید می‌گذارد که سوای از صحت و سقم آن، ذهن افراد را درگیر کرده و تغییرات محسوس و نامحسوسی در زندگی وی بر جای خواهد گذاشت. «مك‌لوهان» معتقد است كه رسـانه‌هـا بـا داده‌هـا بـه ماسـاژ مخاطبـان مي‌پردازند و پيام‌هاي رسانه‌اي بي‌آنكه آستانه حسي مخاطبان را تحريـك كنند، وارد ذهن آنهـا مـي‌شـوند. مـك‌لوهـان[1] ايـن رونـد را بـه‌گونـه‌اي صريح‌تر چنين بيان مي‌كند: «پيام‌هاي رسانه‌ها، شبيه گوشت آبداري است كه دزدها براي پرت كردن حواس سگ‌هاي نگهبان به كار مـي‌گيرنـد»؛ او مخاطبــان را امتــداد تكنولــوژي ارتبــاطي و حتــي عناصــري در درون تكنولوژي توصيف مي‌كند.

فی‌الواقع با پیشرفت روزافزون فناوری‌های نوین ارتباطی و پیدایش اینترنت، رشد و تکامل سایت‌ها و خبرگزاری‌های خبررسانی، به وجود آمدن شبکه‌های اجتماعی، تحولی شگرف در شیوه جستجو، کسب خبر، مطالعه و نحوه آگاهی مردم از رویدادها و اطلاعات مختلف از سراسر جهان به وجودآمده است.

فضای مجازی پدیده «جهانی سازی» فرهنگ و ارتباطات را به مثابه مهم‌ترین ویژگی عصر حاضر با خود همراه آورده و مرزهای رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری دیگر را نیز بهم پیوند داده است. امکان دسترسی به اطلاعات به راحتی میسر است و باز بودن درهای اطلاعاتی، در کنار سودمندی، خطراتی نیز به همراه دارد که باید ساماندهی و تعدیل شود.

ادامه مطلب :

 
فیلترینگ و کنترل به هر اندازه‌ای هم که باشد، باز اطلاعات نامناسب و خطرزا به مخاطب عام خواهد رسید و تنها راه مبارزه برای گزینش و استفاده صحیح از اطلاعات رها شده در فضای مجازی، کنترل درونی و انتخاب آگاهانه است؛ به طور کلی استفاده مفید و هدفمند از رسانه‌های نوین ارتباطی، سواد رسانه‌ای نامیده می‌شود.

ضرورت آموزش سواد رسانه‌ای

تولیدکنندگان محتوا با برجسته کردن برخی موضوعات در فضای مجازی، به موضع‌گیری‌های مخاطبان در فضای حقیقی و مجازی جهت می‌دهند. اما در مقابل برخی مخاطب را منفعل ندانسته و واکنش مخاطب را در برابر محتوایی که به وی می‌رسد، فعال تلقی می‌کنند. این دیدگاه در نهایت منجر به آموزش سواد رسانه‌ای و واکنش معقولانه در برابر رسانه‌های جدید شد.

بنابراین اگر سواد رسانه‌ای را به معنای استفاده درست از تکنولوژی و فناوری‌های جدید بدانیم، بی‌شک آموزش و لزوم برنامه‌ریزی در این حوزه ضرورت دو چندان می‌یابد. در گذشته نه چندان دور، تنوع اطلاعات و سهولت دسترسی به این اندازه نبود و سیستم آموزش به صورت کنترل شده‌تر و با شتاب بسیار کمتر در حال حرکت بود.

در حالی که امروز، حجم اطلاعات و منابع آن به صورت روزافزون و با شتاب بسیار بالا بین افراد در حال گردش است و فناوری‌های نوین و البته فرد محور، فرصت نظارت و کنترل از نظام آموزشی و تربیتی کلان را نیز گرفته است.

سواد رسانه‌ای بر تفکر انتقادی تاکید دارد و به فرد آموزش می‌دهد که با شناخت ابزارهای پیام رسان، هویت و سیاست‌های آن، پیام‌های منتقل شده را با دقت مورد حلاجی قرار دهند و در صورت مفید و کاربردی بودن، مورد استفاده و یا پذیرش قرار دهند. پذیرش بی چون و چرا به صرف نشر گسترده مطلب یا از سوی فردی مقبول در فضای مجازی، به منزله درست و مفید بودن آن نیست و فرد باید مهارت تفکر انتقادی و حل معما در فضای رسانه‌ای را بیاموزد و به کار بندد.

راهکار سواد رسانه‌ای

 
سواد رسانه‌ای از طرق مختلف قابلیت گسترش و به روز رسانی دارد. همگام با تغییر ابزارهای رسانه‌ای و کارکرد آنان، سواد رسانه‌ای نیز باید تغییر کند و به پیش رود. اما سواد رسانه‌ای جدای از ماهیت انتقادی خود درباره رسانه، در هر بافت اجتماعی و جامعه به گونه‌ای خاص و منحصر به فرد تعریف و پیاده می‌شود؛ همان‌طور که تمام جوامع یکسان نیستند و نمی‌توان الگوی رفتاری یکسان برای همه پیچید.

 
سواد رسانه‌ای بر اساس نوع نگرش و باورهای بنیادین هر کشور ساماندهی شود تا کاربردی بوده و در راستای توسعه تکنولوژی و اخلاق رسانه‌ای قرار گیرد. سواد رسانه‌ای بر خلاف روش‌های سلبی کنترل(فیلترینگ)، روشی نرم و ایجابی بوده و فرد با فهم مزایا و معایب پیام یا محتوای منتقل شده، نسبت به برخورد و استفاده از ان واکنش نشان می‌دهد. به طور مثال، در عرف و فرهنگ جاری کشور ایران، مسائل جنسی هرگز در فضای عمومی بیان نمی‌شود و آموزش بر اساس گروه‌های سنی و در نهادهای ذی‌ربط صورت می‌گیرد. در مقابل آموزش مسائل جنسی در فضای مجازی و با انتقال سریع و آسان روی تلفن‌های همراه، به صورت نادرست در حال انجام است. اغراق در بیان و برجسته سازی اهمیت این مسائل در زندگی فردی، پیامدهای منفی و گاه غیرقابل جبرانی را بر زندگی فرد خواهند گذاشت که ممکن است دامنه آن بسیار گسترده‌تر از فرد بوده و خانواده و اقوام را نیز درگیر سازد.

 
برای برنامه‌ریزی در حوزه آموزش سواد رسانه ضرورت دارد بر اساس حد مرزها و اولویت‌های اخلاقی، شرعی، سیاسی، فرهنگی و عرفی تصمیم گیری شود تا کمترین آسیب به پیکرده جامعه وارد شود.
 
منابع

 
بصيريان، حسين و بصيريان، رضا. (1385). درآمدي به سواد رسانه اي و تفكر انتقادي. فصلنامه رسانه، سال چهارم، شماره 17.

 
شكرخواه، يونس.(1385).سواد رسانه اي يك مقاله عقيده اي. فصلنامه رسانه، سال چهارم، شماره 17.

 
شکرخواه، يونس (1391)، خبر، تهران: انتشارات مرکز مطالعات و پژوهش هاي رسانه‌ها.

 
براون، جيمز.(2004).رويكردهاي سواد رسانه اي. (ترجمه پيروز ايزدي،1385). فصلنامه رسانه، 51-70، سال چهارم، شماره 17.