مسئله ناهنجاري در زمينه حجاب يا پوشش به عنوان يك رفتار جنبي قطعا منفك از ساير ناهنجاريهاي رفتاري و فضاي فرهنگي و اخلاقي جامعه قابل بررسي نيست. بنابر اين پيدا كردن عوامل ناهنجاريها در زمينه حجاب جداي از بررسي علل و عوامل ساير ناهنجاريها ي رفتاري و اخلاقي ممكن نيست و اگر ما بتوانيم به بررسي جامع فضاي فرهنگي، ‌اخلاقي و رفتاري جنبي جامعه بپردازيم و ريشه هاي ناهنجارياي رفتاري را شناسايي كنيم، قطعا علت و عوامل نا هنجاري در پوشش و حجاب هم روشن خواهد شد. «منيره نوبخت»، رئيس شوراي فرهنگي اجتماعي زنان، با اشاره به اين مطلب مي گويد:‌ از ميان عواملي كه بروز نا هنجاريهاي رفتاري و فرهنگي از جمله بد حجابي را در پي دارند، مي توان اين موارد را بر شمرد: فقدان بر نامه ريزي و مديريت توانمند و نافذ فرهنگي، وجود تضاد وتعارض در گفتار، رفتار و مديريت متوليان امور فرهنگي كشور، تبليغ و ترويج عملي فرهنگ مادي يا ماديگري غربي، ضعف آموزش و پرورش در تربيت دختران جوان، عدم توجه عملي به تهاجمات فرهنگي و اقدام به موقع در مورد آن متاسفانه حاكميت نگاه ابزاري به زن در فضاي تبليغي كشور به خصوص در رسانه ها و نشريات هنري. در بيان حد و مرز حجاب لازم است توجهي به معناي حجاب داشته باشيم. به نظر من حجاب باعث جلوه گري فكر، انديشه، تلاش، جديت، مديريت، خلاقيت و ابتكار زنان در جامعه است. حجاب يعني بستن راه هاي سوء استفاده از موجوديت و سرمايه هاي خدادادي زنان، پو شاندن ظاهر، اندام، جمال و زيبايي ايشان در انظار عمومي و نيز حجاب به معناي ظهور و تشعشع انوار عقلانيت در جامعه، مهار كردن شعله هاي سر كش شهوت و بالاخره جلوگيري از سوختن شاختار سبز زندگي است. به هر جهت، ظاهر، پوشش و آرايش زنان در شرايطي كه تأمين كننده اين معناي باشد، يقيناً حد مناسب حجاب را در بر خواهد داشت. طبيعي است حد شرعي اين پوشش از سوي فقها و صاحب نظران ديني مشخص شده است.

ادامه »

به نظر مي رسد ريشه ناهنجاري هاي فعلي در زمينه حجاب را بايد در دو دسته عوامل جست. دسته اول عوامل دروني و دسته دوم عوامل بيروني؛ من در مورد عوامل دروني بيش تر به ضعف انگيزه نظر دارم كه ممكن است ناشي از فقدان اطلاعات صحيح و كافي در باره فوايد حجاب و مضرات بد حجاي باشد. يا ناشي از مشكلات متعددي كه رو درروي فرد با حجاب قرار دارد. به عبارت ديگر، به نظر مي رسد آگاهي برخي زنان در زمينه حدود و كيفيت حجاب و همچنين، ويژگي ها و فوايد آن كافي نباشد و بر عكس بد بيني و اعتقاد به تعارض حجاب با فعاليت اجتماعي، تضاد آن با روشنفكري و انديشمندي و همچنين تعارض حجاب با شادي و تفريح، به صورت گسترده اي رواج دارد.دراين مورد قطعاً دستگاهاي تربيتي رسمي و غير رسمي نظير آموزش وپرورش، آموزش عالي، راديو و تلويزيون، مطبوعات و سينما اگر تقصير نداشته باشند، حتما قصور دارند. جميله اعلم الهدي، دانشجوي دكتراي علوم تربيتي، بابيان اين مطلب مي گويد: با توسعه ميزان مشاركت زنان در نقش هاي اجتماعي، بدون شك حفظ حجاب با مشكلات پيچيده تر و جديدتري موماجه شده است. چنان كه شرايط جوي همچون گرماي تابستان يا حجم و وزن لباسهاي زمستاني و شرايط اجتماعي از قبيل ترافيك شهرها، كارهاي سخت در كارخانه ها، بيمارستانها و…. فعاليت و آمد و شد روزانه زنان رادر صورت تقيد به چادر واقعاً با مشكل بيش تري روبه رو مي سازد.

ادامه »

پديده بدحجابي متاسفانه پس از دوران دفاع مقدس سال به سال تشديد شد. عوامل مختلفي در اين روند دخالت داشته اند. از جمله اين عوامل عامل طبيعي است. در تعبيرات جامعه شناختي معمولا از « جامعه » به عنوان يك « انسان» نام مي برند و تمام حالات جامعه را به عنوان يك انسان بزرگ تجزيه و تحليل مي كنند. همان طور كه در قرآن نيز آمده است، به هنگام سختي انسانها خدا را بيش تر ياد كرده و پس از رفع مشكلات متاسفانه او را فراموش مي كنند. در دوران جنگ نيز روحيه معنوي، ايثار و از خود گذشتگي به مراتب بيش تر بود، اما با پايان آن اين روحيه رو به ضعف نهاد. دكتر نفيسه فياض بخش، دكتراي فلسفه و مراكز آموزش عالي، با بيان اين مطلب مي افزايد:‌ ما طي دوران پس از جنگ با كاهش شديد روحيه معنوي مردم مواجه شديم كه سال به سال اين كاهش فزوني گرفت. به طور كلي عامل اول در گسترش بد حجابي پايان جنگ و در نتيجه ضعيف شدن روحيه معنويت بود. البته اين مسئله اختصاص به جامعه ما ندارد و مشابه آن را در تاريخ صدر اسلام هم مشاهده مي كنيم. اميد داريم به لطف پروردگار اين روحيه دنيا طلبي كاهش يابد تا ما مصايب صدر اسلام مواجه نشويم. عوامل ديگري نيز در گسترش بد حجابي موثر بوده است. از جمله اين كه متاسفانه بيش تر برنامه ريزي ها صرف امور اقتصادي شده و نسبت به امور معنوي و فرهنگي توجه كمتر صورت گرفته است. به علاوه، دست اندر كاراني كه مسئول برنامه رزيزي اين امور بوده اند متاسفانه بسيار ناهماهنگ اقدام كر ده اند، گاهي هم ناگهان اقدامي عجولانه يا روبنايي براي مقابله با اين معضل بزرگ صورت گرفته كه بيش تر اثر معكوس داشته است. به اعتقاد من مهم ترين عامل گسترش بد حجابي كم توجهي به عوامل فرهنگ ساز در جامعه است. براي ساختن روح ها و تاثير در جهان و قلب انسانها امر مستقيم كم تر كاركرد داشته است. درصورتي كه با كياست و محبت، بهتر مي توان قلب فردرا تسخير كرد. دراين زمينه رسانه ها و نهادها فرهنگي و مبلغان نقش بسزايي دارند.

ميشل هولباك، نويسنده اسلام ستيز فرانسوي كه اخيراً دين اسلام را «حماقت» و «خطرناك» توصيف كرده، در جديدترين اظهارات خود گفته است: «براي غلبه بر مسلمانان بايد آنها را به فساد كشيد. ما از راه زور نمي توانيم افراط گرايي ديني را متوقف سازيم؛ پس بهتر است مسلمانان را به فساد بكشانيم. چنگ بر ضد افراط گرايي اسلامي با كشتن مسلمانان فايده اي ندارد، فقط با فاسد كردن آنها مي توان به اين پيروزي دست يافت. بايد به جاي بمب دامن هاي كوتاه و گوشواره فرو بريزيم.»

اين رهنمودهاي كاملاً هوشمندانه و بسيار موثر براي دشمنان جوامع اسلامي است. واقعيت اين است كه هيچ چيز به اندازه فساد جنسي، شالوده هاي يك جامعه هدفمند را از هم نمي پاشد. فساد، نيروهاي پر شور جوانان را به بيراهه هاي ناهنجاري مي كشاند و جامعه را از نيروي كارآمد محروم مي كند. يكي از بزرگترين عوامل تعيين كننده در اين زمينه نحوه ظاهر شدن زنان در عرصه هاي اجتماعي است.

در جامعه اي كه زنان و دختران به شكل اغواگرايانه و با افراط در نمايش زيبايي هاي جسمي خود در مكان هاي عمومي ظاهر مي شوند، انگيزه هاي فساد جنسي بيش از جوامع است كه در انها چارچوبهاي تعيين شده براي نحوه حضور اجتماعي زنان وجود دارد و كنترل هاي اجتماعي مانع از اغراق در نقش جنسي زن در صحنه هاي اجتماعي مي شود. وفور اين انگيزه ها طبعاً منجر به غلتيدن جامعه به دامن ابتذال هاي جنسي مي شود. www.zibaweb.com

فلاسفه غرب مدت هاست كه از نحوه ايفاي نقش اجتماعي زن در جوامع غربي انتقاد مي كنند. آنها مي گويند به رغم آنكه در ابتدا كشاندن زن به عرصه هاي اجتماعي با انگيزه بهره مند كردن جوامع از نيمي از توان اجتماعي خود بود، اينك پس كه از دهه هايي از اين حضور مي گذرد، افراط در ابعاد جنسي، باعث شده كه اين نيمة جامعه نه تنها از ايفاي نقش هاي اجتماعي خود باز بماند، بلكه به اضمحلال كشاندن نيروهاي مردان جامعه به دليل مخاطب واقع شدن در فرآيند رفتارهاي ناهنجار زنان را باعث شود.

ادامه »

“برای امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امور امت جدم قیام کردم ” جمله ای معروف از حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام که اهداف قیام ایشان را بازگو می کند . امر به معروف و نهی از منکر سر فصل مهمی از احکام اجتماعی سیاسی است که متاسفانه همگام با رشد ناهنجاری ها در طول زمان، بیشتر مورد غفلت و ظلم واقع می شود هم نسبت به وجوب و الزام به آن و هم در چگونگی اجرا و عمل به این فریضه.
غفلت درباره این دو بعد در حالی ادامه دارد که طی چند سال اخیر در این راه در جامعه ایران کسانی چون علی خلیلی به مقام شهادت نایل شدند با اینکه مجلس در اردیبهشت امسال طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را تصویب کرد هنوز خلاهای قانونی درباره ابعاد مختلف این موضوع وجود دارد اما متاسفانه بیش از قانون فرهنگ سازی ما در رابطه با این فریضه و اصل مهم و اصلاح کننده دچار اشکال است.

ادامه »

پاسخ: اولاً، چگونه ممكن است كه رنگ جلباب و چادر قرآنی، همانند رنگ چادرهای رایج فعلی مشكی باشد (طبق ادله)، ولی بتوان در روایات معصومین (علیهم السلام) حدیث معتبری مخالف قرآن، درباره‌ی كراهت استفاده از چادر مشكی پیدا نمود؟ آیا ممكن است اهل بیت (علیهم السلام) به عنوان بهترین مفسران و شارحان قرآن مجید، در احادیث خود مطلبی خلاف قرآن فرموده باشند؟ پر واضح است كه پاسخ این سۆال منفی است؛ زیرا یكی از ملاك‎های صحت و سقم احادیث، موافقت و مخالفت محتوای آنها با قرآن است. براساس ملاك یاد شده، فرضاً اگر روایتی درباره‎ی كراهت پوشش مشكی بانوان وارد شده باشد فاقد ارزش و اعتبار است.
ثانیاً، روایاتی كه از ظاهر آنها كراهت سیاه‎پوشی استفاده می‎شود، از نظر سند ضعیف‌اند. فقیه ژرف‎اندیش، مرحوم صاحب جواهر (محمدحسن نجفی، جواهر الكلام فی شرح شرایع الاسلام، ج 8، ص 233) و مرحوم خویی (ابوالقاسم خویی، شرح عروة الوثقی، كتاب الصلاة، ج 1، مكروهات لباس مصلی) نیز به ضعف سندی روایات مورد نظر تصریح كرده‎اند؛ بنابراین، به دلیل ضعف سند، این‎گونه روایات قابل استناد نیستند و نوبت به بررسی دلالت آنها نمی‎رسد.
ثالثاً، ممكن است ادعا شود به دلیل متعدد بودن روایاتی كه ظاهر آنها دلالت بر كراهت پوشش سیاه دارد؛ و نیز به دلیل این كه ضعف سند روایات در مستحبات و مكروهات، مانند مورد بحث، خیلی مهم نیست، پس می‎توان در دلالت آنها بحث كرد.
با فرض صحت ادعای فوق،بر اساس فحص و جست‌وجوی مفصلی كه در احادیث انجام گرفت، حتی یك حدیث درباره‎ی كراهت پوشش چادر مشكی بانوان نیافتیم؛ (برای آشنایی با این روایات ر.ك: فروع كافی، ج 2، كتاب الصلاة باب اللباس الذی تكره الصلاة فیه و ما لا تكره، ص 397، و كتاب الزی و التجمل باب لبس السواد، ص 449؛ وسایل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، ج3، كتاب الصلاة، ابواب لباس مصلی و مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، كتاب الصلاة، ابواب لباس مصلی)
به دلیل اختصاص كراهت پوشش مشكی به مردان، آن هم در غیر از كفش، عمامه و عبا، حتی یك نفر از فقیهان برجسته‌ی شیعه به كراهت چادر مشكی زنان فتوا نداده است، بلكه برعكس، بعضی از مراجع تقلید، مثل رهبر معظم انقلاب اسلامی، آیت الله خامنه‎ای به عدم كراهت چادر مشكی تصریح كرده‎اند

ادامه »