زيبايى زن بيشتر به چشم و چهره او مى باشد چرا اسلام پوشيدن مو را جزو حجاب اسلامى قرار داده اما پوشش دست و صورت را واجب نكرده است؟
حجاب در واقع مصونيت و سلامت است نه محدوديت. و به تعبير زيباى شهيد مطهرى با همه اهميتى كه حجاب از نظر دينى دارد ولى در عين حال نبايد به گونه اى باشد كه سبب گرفتارى و يا مانع فعاليت صحيح زن شود. علت واجب نبودن پوشش دست و صورت (وجه و كفين) به خاطر جلوگيرى از بروز سختى و دشوارى براى زن بوده است. ر.ك: شهيد مطهرى، مسئله حجاب، صص 203-209.
همچنين صورت و دست زن در حالى كه ساده و عادى و طبيعى بوده و با هيچ آرايشى همراه نباشد معمولاً جلب توجه نمى كند و تنها در اين صورت است كه شرع مقدّس پوشش آن را واجب نكرده است. اما اگر زنى بخواهد با دست و صورت آرايش شده در محيطى عمومى ظاهر شود، حتماً بايد صورت خود را بپوشاند.
علاوه بر اين كه واجب نبودن پوشش قرص صورت و دست (از مچ تا سر انگشتان) بدين معنا نيست كه زن مى تواند صورت خود را به ديگران بنماياند و يا مرد مجاز به نگاه آن باشد. از اين رو همان گونه كه در توضيح المسائل مراجع تقليد آمده است، نگاه كردن زن و مرد نامحرم به صورت يكديگر با قصد لذت حرام و گناه است ولى نگاه معمولى و بدون دقّت مانعى ندارد ر.ك: رساله مراجع تقليد، بحث نگاه..
خلاصه اينكه اصل دستور پوشش به عنوان يك راهكار مصونيت بخشى و نه محدوديت زايى، نبايد به گونه اى طرح شود كه به انزواى زنان و ركود فعاليت اجتماعى آنان منجر گردد. پوشش به عنوان مانعى در برابر زياده طلبى ها و ابتذال اخلاقى قرار داده است و اين مصونيت بخشى گرچه محدوديت زاست اما بايد تا آنجا كه ممكن است، دو هدف مصونيت بخشى و حضور زنان در عرصه فعاليت اجتماعى، با هم جمع شود. (حقوق زن، سيد ابراهيم حسيني، كد: 34/500038)
موضوعات: اجتماعی, حجاب/چادر, احکام
[شنبه 1394-08-30] [ 10:40:00 ق.ظ ]