«جعده» گمان می‌کرد همین که امام حسن(ع) را از میان بر دارد، عروس خلیفه می‌شود و دیگر همه چیز تمام است اما نمی‌دانست سرنوشت جوری رقم می‌خورد که دنیا به فرزندانش روی خوش نشان نخواهد داد.

«جعده» دختر اشعث بن قیس(1) که به همسری امام حسن(ع) در آمد، همان کسی است که فرزند بزرگ حضرت فاطمه(س) را با زهر قوی به شهادت رساند.

جعده که نفاق را از پدرش به ارث برده بود، در آرزوی همسری یزید دست به عمل شومی زد که ریشه‌دار بودن نفاق در این خاندان را پیش‌ از پیش نمایان ساخت، باید گفت که از تاریخ‌ ولادت‌ و وفات‌ او اطلاعی‌ در منابع‌ نیامده‌ است.

اما در جریان ازدواج امام حسن(ع) با جعده در روایات آمده است که امام علی(ع) ابتدا دختر برادر اشعث (سعید بن قیس) را برای امام حسن(ع) خواستگاری کرد، اما وقتی اشعث از این جریان با خبر شد، نزد برادرش رفت و او را از این کار منصرف کرد تا دختر سعید را به عقد پسر خود درآورد!

بعد از آن نزد امام علی(ع) آمد و اعلام کرد که دختری را که برای حسن خواستگاری کرده‌اید، زن پسر من است و در آن جا بود که با اصرار دختر خود را به عقد امام حسن(ع) درآورد (2) که از این ازدواج فرزندی حاصل نشد.

با این حال بعد از مدتی معاویه‌ با وعده مال بسیار و ازدواج‌ با یزید، جعده‌ را تطمیع‌ کرد تا شوهرش‌، امام‌ حسن مجتبی(ع) را که در آن زمان خانه‌نشین شده بود، زهر دهد و او نیز به طمع ثروت زیاد و عروس خلیفه وقت شدن چنین‌ کرد.(3)

تا اینکه روزی امام حسن(ع) روزه بود، جعده زهر را در شیر ریخت و در هنگام افطار به امام(ع) داد، امام مقداری از آن نوشید و بلافاصله زهر را احساس کرد و فرمود: «انا لله وانا الیه راجعون»، جعده‌ پس‌ از زهر دادن‌ به‌ امام‌ حسن(ع)، مورد نفرین حضرت‌ قرار گرفت.(4)‌

از آن پس، پیوسته لخته‌های خون بالا می‌آورد و این وضع 40 روز ادامه داشت تا سرانجام در روز 28 صفر سال 50 هجری پس از وصیت به برادرش، امام حسین(ع)، دار فانی را وداع گفت.

ادامه »

در وقوع شهادت سبط اکبر پیامبر(صلی الله علیه و آله)، امام مجتبی(علیه السلام) در ماه صفر، بین علمای شیعه اختلافی وجود ندارد. ، لکن در میان علمای شیعه درروز شهادت امام(ع) سه قول وجود دارد:

در تقویم، هفتم ماه صفر روز میلاد امام موسی کاظم (علیه السلام) اعلام شده است در صورتی که این تاریخ طبق قول صحیح مصادف با شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) می باشد. از دیرباز در حوزه هزار ساله نجف اشرف هفتم صفر را روز شهادت امام مجتبی علیه السلام می دانند و شیعیان عراق و سایر کشورها نیز در این روز برای سبط اکبر؛ امام مجتبی علیه السلام اقامه عزا می کنند اما در ایران شهادت سبط اکبر بیست و هشتم صفر است همزمان با رحلت پیامبر اعظم. چرا ؟!

قول اول: (آخر ماه صفر)

روز آخر ماه صفر که قائل آن ‌شیخ کلینی«قدس سره»می‌باشد و لازم به ذکر است که این قول را تنها ایشان ذکر کرده و قول منفردی است که با تمام وجاهت و بزرگی وی هیچ یک از علمای شیعه تا این زمان از او تبعیت ننموده‌اند. ( لذا از بررسی این قول صرف نظر میکنیم. )

قول دوم:(28 صفر)

اولین قائل آن شیخ مفید«قدس سره» در کتاب (مسارّ الشیعة) می‌باشد. واین در حالی است که خود شیخ مفید در کتاب دیگرش بنام (الارشاد)از ذکراین روز به عنوان روز شهادت خودداری نموده است و تنهابه ذکر ماه صفر اکتفا کرده است

دومین قائل به این قول شیخ طوسی«قدس سره» در کتاب (تهذیب الاحکام) است. و با توجه به اینکه شیخ کلینی و شیخ مفید«قدس سرهما» در شمار مشیخه او قرار داشته‌اند، تنها از کلام شیخ مفید«قدس سره» در کتاب (الارشاد) تبعیّت کرده است و روز خاصی را معین نکرده است. که از عدم التزام و تعیین نکردن او به روز خاص در ماه صفر، می‌توان استفاده نمود که کلام شیوخ خود (کلینی و شیخ مفید) در بیست و هشتم و آخر ماه صفر را نپذیرفته است.

البته لازم به ذکر است که قول بیست و هشتم صفر از سوی برخی مثل شیخ طبرسی و ابن شهرآشوب مازندرانی«قدس سرهما» مورد تأیید قرار گرفته است، لکن پس از قرن ششم تا این زمان قائلی ندارد.

قول سوم:(7صفر)

ادامه »

دوستان گلم همون طور که مطلع شدیم عده‌ای از هموطنان عزیزمون رو در چندتا حادثه دلخراش از دست دادیم،
هم حادثه برخورد دو قطار،، هم حادثه بمب گذاری در بغداد، برف سنگین و تصادفات، و،،،
شادی روحشون الفاتحه مع صلوات

ان شاء الله با حضرت علی و خانوم فاطمه الزهرا سلامُ الله علیها همنشین باشند و خداوند صبری جزیل و جمیل به بازمانده هاشون عنایت فرمایند

انالله وانا الیه راجعون… اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین الرحمن الرحیم مالک یوم الدین ایاک تعبد وایاک نستعین اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین نعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضالین.
خداوند همه رفتگان را رحمت کند و به همه بازماندگان صبر و اجر جلیل عنایت کند ان شاءلله….

انالله وانا الیه راجعون… اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
نمیدونید من از دیروز تاحالا چه حالی دارم کل دیشب تا صبح بیدار بودم و فقط گریه کردم الان دوباره دارم اشک میریزم نمیدونید چه صحنه ها و چه فیلم هایی دیدم آتیش گرفتم ( منیم همشهریلریم من سوزون دلیجاه آغلامیشم اوزومو وورمیشم) (بیز سوز دلوزجاخ آغلادیخ)(یا ابوالفضل اوزون باخ بولارا) ما قرار بود اربعین بریم مشهد و همون دیروز همون ساعت برگردیم داشتم ازین فکرم از یک طرف دیوونه میشدم چون پدر و مادرهامونم همراهمون بودن داشتم آتیش میگرفتم . (حسین جان سن بیزین قلبیمیزسن اولارا صبر ور ) با گریه هاشون گریه کردم .
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین الرحمن الرحیم مالک یوم الدین ایاک تعبد وایاک نستعین اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین نعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضالین.
خداوند همه رفتگان را رحمت کند و به همه بازماندگان صبر و اجر جلیل عنایت کند ان شاءلله….

چرا واقعا چرا
گناه این مردم چیه …………… آخه چرا این مردم باید اینطور غم هارو ببینن ………….. خدایا خیلی سخته بهشون صبر بده ……………. این همه بی مبالاتی این همه ——- برای چی !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

حادثه تلخ قطار تبریز – مشهد روح و جان بسیاری از هموطنان در تبریز و در سایر نقاط کشور را آزرد اتفاقی که پس از آن مجلسی ها استیضاخ وزیر راه و شهرسازی را کلید زدند.

خبر تلخ و گزنده بود، آن هم در یک صبح سرد و سوزناک پائیزی، آن هنگام که تعدد مطالبی با عنوان «فوری: برخورد قطار حامل زائران تبریزی امام رضا (ع) در سمنان» در شبکه های مجازی خبر از واقعه ای تلخ در جمعه ای سیاه می داد اما هر چه بود واقعیت داشت، قطار تبریز - مشهد در چند کیلومتری سمنان دچار حادثه شده بود و خبرها حاکی از درگذشت و مصدومیت مسافران قطار بود، قطاری که به شوق زیارت سوت حرکت زده بود اما به پایان خط نرسیده متوقف شده بود.

تصاویر و فیلم هایی نیز که در فضای مجازی دست به دست می جرخید، تکان دهنده و البته آزار دهنده بود، فیلم ها و تصاویری که واگن های چپ شده و اسیر در شعله های آتش را نشان می داد و زجه ها و ناله هایی که در این فیلم ها شنیده می شد، دل هر بیننده ای را به درد می آورد و تاسف بارتر این بود که کسی نیز هنگام ضبط و انتشار این تصاویر تصوری از حال خانواده ها و وابستگان مسافران این فطار نداشت که با دیدن این صحنه ها چه بر سر آنها خواهد آمد.

با تمام این تفاسیر از زمان انتشار اخبار حادثه تا ساعت ها بعد از آن اطلاعات و آمار دقیقی از دلایل و تعداد فوتی ها و مصدومان این حادثه در دست نبود و با توجه به اینکه روز قبل از حادثه دو قطار از تبریز به سمت مشهد حرکت کرده بودند، موضوع را برای خانواده ها و وابستگان مسافران قطارها بغرنج تر و نگران کننده تر می کرد تا اینکه مسئولانی چون مدیر کل راه آهن آذربایجان شرقی و معاون عمرانی استاندار ابعاد این حادثه دردناک را تشریح کردند.

مدیرکل راه آهن آذربایجان شرقی در ساعات ابتدایی پس از حادثه برخورد قطار مسافربری تبریز به مشهد با یک قطار دیگر در سمنان به خبرنگار مهر گفت: قطار مسافربری که پنجشنبه چهارم آذر ساعت ۱۱:۵۰ از ایستگاه تبریز به سمت مشهد حرکت کرده بود، ساعت ۷:۴۸ صبح جمعه پنجم آذر در ایستگاه هفت خوان در محل راه آهن شمال شرق کشور دچار حادثه و آتش سوزی شد.

میر حسن موسوی با بیان اینکه قطار سمنان- مشهد بیشتر دچار سانحه شده بود، افزود: قطار سمنان مشهد به شماره ۳۲۴ از پشت به قطار مسافربری تبریز مشهد به شماره ۴۸۰ برخورد کرده که فقط دو واگن از تبریز مشهد دچار حادثه شده و بقیه واگن ها را جدا کردند و به مسیر خود ادامه می دهد.

مدیرکل راه آهن آذربایجان شرقی ادامه داد: راه آهن جمهوری اسلامی ایران ضمن ابراز تاسف و همدردی با خانوده های جان باختگان خاطر نشان کرد: پس از وقوع حادثه گروه های امدادی در محل حادثه حضور پیدا کردند و به بررسی علت وقوع حادثه می پردازند.

«اشتباه انسانی» عامل بروز سانحه دردناک

ادامه »

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پی حوادث تلخ و دردناک شهادت ده‌ها نفر از زائران حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) در عراق و همچنین جان‌باختن و آسیب‌دیدگی جمعی از مسافران و زائران حضرت امام رضا (علیه‌السلام)، در پیامی ضمن طلب رحمت و مغفرت الهی برای درگذشتگان و دعا برای شفای آسیب‌دیدگان، تأکید کردند: مسئولان از این حوادث دردناک به آسانی عبور نکنند و دغدغه‌ی حلّ ریشه‌ئی این مصائب و امثال آن از مسائل مردم را در صدر اولویت‌های خود قرار دهند.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

حادثه‌ی تلخ و اندوهبار شهادت دهها نفر از زوّار ایرانی و غیر ایرانی حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام در عراق و نیز حادثه‌ی دردناک تصادف قطار که به جان‌باختن و آسیب‌دیدگی جمعی از مسافران و زوّار حضرت ابی‌الحسن‌الرضا علیه‌السلام انجامید، اینجانب را همچون دیگر هم‌میهنان و خانواده‌های عزادار، مصیبت‌زده کرد.

در حادثه‌ی اول، گروههای جنایتکار و شقاوت‌بار تکفیری که راه‌پیمائی عظیم اربعین و امنیت بی‌نظیر زائران حسینی، چشم آنان را کور و توطئه‌های خباثت‌آلود آنان را خنثی کرده است، به انتقام بزدلانه و فجیع دست زدند و بار دیگر چهره‌ی خبیث و مَنیّت پلید خود را به همه نشان دادند. از مناطق دیگر جهان همچون نیجریه و پاکستان و افغانستان نیز خبرهای تلخ و تکان‌دهنده از جنایات هم‌مسلکان آنها می‌رسد و خطر جریان تکفیری و دولت‌های حامی آنان را بار دیگر به همه‌ی مسلمانان و دلسوزان گوشزد می‌کند.

در حادثه‌ی دوم نیز قصور یا تقصیر و بی‌تدبیری دست‌اندرکاران خانواده‌هائی را داغدار کرد و موجب جان‌باختن و آسیب‌دیدگی جمعی از مردم عزیزمان شد.

اینجانب ضمن طلب رحمت و مغفرت الهی برای درگذشتگان و دعا برای شفای آسیب‌دیدگان و عرض تسلیت به خانواده‌های آنان، از مسئولان و دست‌اندرکاران در هر دو بخش داخلی و خارجی می‌خواهم که از این حوادث دردناک به آسانی عبور نکنند و دغدغه‌ی حلّ ریشه‌ئی این مصائب و امثال آن از مسائل مردم را در صدر اولویت‌های خود قرار دهند و اکنون نیز همه‌ی تلاش خود را برای علاج مصدومان و انتقال جان‌باختگان و کاستن از مصائب داغداران به کار برند.

سیّد علی خامنه‌ای
۶ آذر ۱۳۹۵

منبع : اخبار شبکه یک سیما

در تاریخ اسلام، در پنجاه ساله بین وفات رسول خدا و شهادت حسین بن علی علیه السلام، جریانات و تحولات فوق العاده ای رخ داد. محققین امروز، آنهایی که به اصول جامعه شناسی آگاه هستند، متوجه نکته ای شده اند. مخصوصا عبد الله علائلی با اینکه سنی است شاید بیشتر از دیگران روی این مطلب تکیه می کند، می گوید: بنی امیه بر خلاف همه قبایل عرب (قریش و غیر قریش) تنها یک نژاد نبودند، نژادی بودند که طرز کار و فعالیتشان شبیه طرز کار یک حزب بود، یعنی افکار خاص اجتماعی داشتند، تقریبا نظیر یهود در عصر ما و بلکه در طول تاریخ که نژادی هستند با یک فکر و ایده خاص که برای رسیدن به ایده خودشان گذشته از هماهنگی ای که میان همه افرادشان وجود دارد، نقشه و طرح دارند. قدمای مورخین، بنی امیه را به صورت یک نژاد زیرک و شیطان صفت معرفی کرده اند، و امروز با این تعبیر از آنها یاد می کنند که بنی امیه همان گروهی هستند که با ظهور اسلام بیش از هر جمعیت دیگری احساس خطر کردند و اسلام را برای خودشان خطری عظیم شمردند و تا آنجا که قدرت داشتند با اسلام جنگیدند، تا هنگام فتح مکه که مطمئن شدند دیگر مبارزه با اسلام فایده ندارد، لذا آمدند و اسلام ظاهری اختیار کردند و به قول عمار یاسر: «استسلموا و لم یسلموا» و پیغمبر اکرم هم با آنها معامله «مؤلفة قلوبهم» می کرد، یعنی مردمی که اسلام ظاهری دارند ولی اسلام در عمق روحشان نفوذ نکرده است.

پیغمبر اکرم در زمان خودش نیز هیچ کار اساسی را به بنی امیه واگذار نکرد. ولی بعد از پیغمبر تدریجا بنی امیه در دستگاههای اسلامی نفوذ کردند، و بزرگترین اشتباه تاریخی و سیاسی که در زمان عمر بن الخطاب رخ داد این بود که یکی از پسران ابو سفیان به نام یزید والی شام شد و بعد از او معاویه حاکم شام شد و بیست سال یعنی تا آخر حکومت عثمان بر شامات - که مشتمل بر سوریه فعلی و قسمتی از ترکیه فعلی و لبنان فعلی و فلسطین فعلی بود - حکومت می کرد. در اینجا یک جای پا و به اصطلاح جای مهری برای بنی امیه پیدا شد و چه جای مهر اساسی ای!

عثمان که خلیفه شد، گو اینکه با سایر بنی امیه از نظر روحی تفاوتهایی داشت (آدم خاصی بود، با ابو سفیان متفاوت بود) ولی بالاخره اموی بود. پای بنی امیه به طور وسیعی در دستگاه اسلامی باز شد. بسیاری از مناصب مهم اسلامی مانند حکومتهای مهم و بزرگ مصر، کوفه و بصره به دست بنی امیه افتاد. حتی وزارت خود عثمان به دست مروان حکم افتاد. این، قدم بس بزرگی بود که بنی امیه به طرف مقاصد خودشان پیش رفتند.

معاویه هم روز به روز وضع خودش را تحکیم می کرد. تا زمان عثمان، اینها فقط دو نیرو در اختیار داشتند: یکی پستهای مهم سیاسی، قدرت سیاسی و دیگر بیت المال، قدرت اقتصادی. با کشته شدن عثمان، معاویه نیروی دیگری را هم در خدمت خودش گرفت و آن اینکه یکمرتبه داستان خلیفه مقتول و مظلوم را مطرح کرد و احساس دینی و مذهبی گروه زیادی از مردم را - لااقل در همان منطقه شامات - در اختیار گرفت.

ادامه »