در تاریخ اسلام، در پنجاه ساله بین وفات رسول خدا و شهادت حسین بن علی علیه السلام، جریانات و تحولات فوق العاده ای رخ داد. محققین امروز، آنهایی که به اصول جامعه شناسی آگاه هستند، متوجه نکته ای شده اند. مخصوصا عبد الله علائلی با اینکه سنی است شاید بیشتر از دیگران روی این مطلب تکیه می کند، می گوید: بنی امیه بر خلاف همه قبایل عرب (قریش و غیر قریش) تنها یک نژاد نبودند، نژادی بودند که طرز کار و فعالیتشان شبیه طرز کار یک حزب بود، یعنی افکار خاص اجتماعی داشتند، تقریبا نظیر یهود در عصر ما و بلکه در طول تاریخ که نژادی هستند با یک فکر و ایده خاص که برای رسیدن به ایده خودشان گذشته از هماهنگی ای که میان همه افرادشان وجود دارد، نقشه و طرح دارند. قدمای مورخین، بنی امیه را به صورت یک نژاد زیرک و شیطان صفت معرفی کرده اند، و امروز با این تعبیر از آنها یاد می کنند که بنی امیه همان گروهی هستند که با ظهور اسلام بیش از هر جمعیت دیگری احساس خطر کردند و اسلام را برای خودشان خطری عظیم شمردند و تا آنجا که قدرت داشتند با اسلام جنگیدند، تا هنگام فتح مکه که مطمئن شدند دیگر مبارزه با اسلام فایده ندارد، لذا آمدند و اسلام ظاهری اختیار کردند و به قول عمار یاسر: «استسلموا و لم یسلموا» و پیغمبر اکرم هم با آنها معامله «مؤلفة قلوبهم» می کرد، یعنی مردمی که اسلام ظاهری دارند ولی اسلام در عمق روحشان نفوذ نکرده است.

پیغمبر اکرم در زمان خودش نیز هیچ کار اساسی را به بنی امیه واگذار نکرد. ولی بعد از پیغمبر تدریجا بنی امیه در دستگاههای اسلامی نفوذ کردند، و بزرگترین اشتباه تاریخی و سیاسی که در زمان عمر بن الخطاب رخ داد این بود که یکی از پسران ابو سفیان به نام یزید والی شام شد و بعد از او معاویه حاکم شام شد و بیست سال یعنی تا آخر حکومت عثمان بر شامات - که مشتمل بر سوریه فعلی و قسمتی از ترکیه فعلی و لبنان فعلی و فلسطین فعلی بود - حکومت می کرد. در اینجا یک جای پا و به اصطلاح جای مهری برای بنی امیه پیدا شد و چه جای مهر اساسی ای!

عثمان که خلیفه شد، گو اینکه با سایر بنی امیه از نظر روحی تفاوتهایی داشت (آدم خاصی بود، با ابو سفیان متفاوت بود) ولی بالاخره اموی بود. پای بنی امیه به طور وسیعی در دستگاه اسلامی باز شد. بسیاری از مناصب مهم اسلامی مانند حکومتهای مهم و بزرگ مصر، کوفه و بصره به دست بنی امیه افتاد. حتی وزارت خود عثمان به دست مروان حکم افتاد. این، قدم بس بزرگی بود که بنی امیه به طرف مقاصد خودشان پیش رفتند.

معاویه هم روز به روز وضع خودش را تحکیم می کرد. تا زمان عثمان، اینها فقط دو نیرو در اختیار داشتند: یکی پستهای مهم سیاسی، قدرت سیاسی و دیگر بیت المال، قدرت اقتصادی. با کشته شدن عثمان، معاویه نیروی دیگری را هم در خدمت خودش گرفت و آن اینکه یکمرتبه داستان خلیفه مقتول و مظلوم را مطرح کرد و احساس دینی و مذهبی گروه زیادی از مردم را - لااقل در همان منطقه شامات - در اختیار گرفت.

ادامه »

در زمان بعثت پیامبر اکرم(ص) سلسله ساسانیان در ایران حکم فرما بوده است و خسرو پرویز نیز به عنوان یک ساسانی بر مردم ایران حکومت می نمود. اما مردم در آن زمان از نارضایتی هایی برخوردار بودند که اوج آن را می توان پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) و جنگ مسلمانان با ایرانیان مشاهده نمود.

در روزگاری که مسلمانان با دولت ساسانی می جنگیدند، کشور ایران با همه اغتشاشات و از هم پاشیدگی هایی که داشت، از نظر نظامی بسیار نیرومند بود. در آن زمان دو قدرت بزرگ ایران و روم، بر جهان حکومت می کرد. سایر کشورها یا تحت الحمایه آنها بودند، یا باجگزار آنها.

ایرانیان آن روز چه از نظر سرباز و اسلحه و وسایل جنگی و چه از نظر کثرت جمعیت، و چه از نظر آذوقه و تجهیزات و امکانات دیگر، برتری فوق العاده ای نسبت به مسلمانان داشتند. اعراب مسلمان حتی با فنون جنگی آن روز در سطحی که ایرانیان و رومیان آشنا بودند، آشنا نبودند. به همین جهت احدی در آن زمان نمی توانست، آن شکست عظیم ایرانیان را به دست اعراب مسلمان پیش بینی کند.در پیروزی مسلمانان، هر چند شور ایمان، اعتقاد به خداوند متعال و قیامت و صدق رسالت نبی اکرم(ص) و انگیزه رسیدن به اهداف مقدس دخیل بوده است، ولی تنها قدرت روحی و ایمان آنان کافی نبود که چنین فتوحاتی نصیب آنها شود.

جمعیت آن روز ایران را در حدود 14 میلیون نفر تخمین زده اند.[1] که گروه بی شماری از آنان سرباز بودند، و حال آن که تمام سربازان اسلام در جنگ ایران و روم، به شصت هزار نفر نمی رسیدند، چگونه حکومت ساسانی، به دست همین عدّه برای همیشه محو و نابود شد؟

حقیقت این است که مهمترین عامل شکست حکومت را باید ناراضی بودن ایرانیان از وضع دولت و آیین و رسوم اجحاف آمیز آن زمان دانست.

این نارضایتی، ناشی از جریان های چند سال اخیر خسرو پرویز نبود، زیرا اگر توده های مردم نسبت به اساس یک رژیم یا آیین خوش بین باشند، در هنگام تهاجم دشمن مشترک، با تمام قدرت به میدان خواهند آمد و تمام نارضایتی های جزئی و موقت را فراموش خواهند کرد. بلکه هجوم دشمن سبب اتحاد بیشتر و از بین رفتن اختلافات داخلی می شود. اما این به شرطی است که یک روح زنده که از مذهب یا حکومت آنان سر چشمه می گیرد در آن مردم، وجود داشته باشد.

ادامه »

جهان > غرب آسیا - حدود یک سال از حمله عربستان و کشورهای عضو ائتلاف عربی به یمن می‌گذرد؛ نتیجه این حمله طبق آمار رسمی سازمان ملل بیش از ۶ هزار کشته و ۱۳ هزار زخمی بوده است.
اين روزها، پخش يك مستند كوتاه تلويزيوني از شبكه اچ‌بي‌او آمريكا بار ديگر موضوع نقش آمريكا در حمله عربستان به يمن را سر زبان‌ها انداخته است. روزنامه نيويورك تايمز نيز ديروز در گزارشي اطلاعات جديدي درباره چگونگي دخالت آمريكا در جنگ يمن منتشر كرده است. اين روزنامه معتقد است حمايت بي‌سروصداي آمريكايي‌ها از عربستان، آنها را در جنگي بي‌سرانجام گرفتار كرده است.

عادل الجبير وزير امور خارجه كنوني عربستان، اوايل فروردين امسال (1395) يعني پيش از آغاز حمله اين كشور به يمن، به كاخ سفيد رفت و طي 2 روز مذاكره با مقام‌هاي آمريكايي تلاش كرد نظر مثبت آنها و به‌خصوص شخص باراك اوباما، رئيس‌جمهور آمريكا را براي حمايت از حمله به يمن جلب كند. بهانه جبير قدرت‌گيري ايران در منطقه و افزايش نفوذ اين كشور در يمن بود. اين مذاكرات آنقدرها هم به طول نينجاميد، چرا كه آمريكا قصد داشت در مقابل توافق هسته‌اي كه با ايران، عربستان را هم به‌نحوي راضي نگه دارد. اين موضوع، نگراني‌هاي مشاوران اوباما در مورد آغاز جنگي خونين و طولاني مدت در يمن را تحت‌الشعاع قرار مي‌داد. اوباما خيلي زود به وزير دفاعش دستور داد از عربستان در عمليات نظامي‌اش عليه يمن حمايت كند.

اكنون با گذشت يك سال، شرايط يمن به يك بحران انساني تبديل شده، هزاران نفر جان خود را از دست داده‌اند، گفت و گوي‌هاي صلح بدون هيچ نتيجه‌اي متوقف شده و نهادهاي اطلاعاتي آمريكا اعلام كرده‌اند كه در فضاي آشفته كنوني گروه تروريستي القاعده بار ديگر در يمن قدرت گرفته است. سناتور دمكرات كريستوفر مورفي مي‌گويد: «هرچه بيشتر روي جنگ يمن مطالعه مي‌كنم، باز هم نمي‌فهمم كه حمايت از اين جنگ كجاي منافع ملي ما قرار مي‌گيرد.»

آغاز دردسرها
چندين مقام عالي رتبه آمريكايي گفته‌اند كه در طول مذاكرات دو روزه جبير در كاخ سفيد، جان كري، وزير امور خارجه آمريكا و سمنتا پاور، نماينده اين كشور در سازمان ملل، دو چهره‌اي بودند كه بيشترين فشار را براي حمايت آمريكا از سعودي‌ها اعمال كردند. اما زماني كه اوباما دستور همكاري را صادر كرد، تازه شروع دردسرها بود. ترس خلبانان سعودي از پدافند هوايي حوثي‌ها و پرواز آنها در ارتفاع بالا در كنار عدم‌مهارت و بي‌تجربگي آنها باعث مي‌شد دقت بمباران‌ها به‌شدت كاهش پيدا كند و تعداد زيادي از مردم يمن قرباني شوند و خانه‌ها، بازارها، بيمارستان‌ها، بنادر هدف قرار گيرند.

آمريكا طي اين مدت حمايت‌هاي اطلاعاتي خود از نيروهاي ائتلاف عربي را توسط گروهي 45نفره از نيروهاي نظامي‌اش در بحرين، عربستان و امارات، انجام داده است.با گذشت چند‌ماه از جنگ و بي‌نتيجه بودن حملات هوايي، اماراتي‌ها تصميم گرفتند نيروهاي پياده خود را وارد يمن كنند. آنها از آمريكايي‌هاي مستقر در امارات خواستند در برنامه‌ريزي عملياتي به آنها كمك كنند، اما طبق دستور كاخ سفيد براي جلوگيري از درگيري بيشتر در جنگ يمن، اين نيروها موافقت نكردند.

2‌ماه پس از ورود نيروهاي اماراتي به خاك يمن، دست‌كم 45نيروي اماراتي در حمله موشكي حوثي‌ها كشته شدند؛ اتفاقي كه باعث شد اماراتي‌ها بلافاصله عمليات هوايي خود را شدت بخشند. در اين ميان، امارات از آمريكا درخواست سوخت‌گيري هوايي براي جنگنده‌هاي خود را داشت كه با پاسخ بموقع نيروهاي آمريكايي مستقر در خليج‌فارس روبه‌رو نشد.

اين موضوع باعث دلخوري اماراتي‌ها شد و آمريكايي‌ها بلافاصله اعلام كردند كه اشتباهي رخ داده است. اوباما با سران امارات تماس گرفت و براي جلب رضايت آنها دستور داد 6هزار بمب جديد در اختيار امارات قرار گيرد. او همزمان با قرارداد1.3ميليارد دلاري خريد بمب‌هاي هدايت‌شونده عربستان از آمريكا نيز موافقت كرد.

آمريكا طي يك سال گذشته با سكوت خود يا با حمايت‌هاي اطلاعاتي و عملياتي خود به آرامي از حمله عربستان به يمن دفاع كرده است. اكنون اما يمن به يك كشور چندپاره تبديل شده است. بخشي از آن در دست حوثي‌هاست، بخشي در دست نيروهاي ائتلاف عربي و بخشي هم در دست القاعده. به اعتقاد تحليلگران، اگر حتي همين امروز هم جنگ يمن متوقف شود، از يمن چيزي جز هزاران كشته، يك جامعه دچار شكاف‌هاي عميق و خطر بزرگي به اسم القاعده باقي نمانده است.

احتمال سرنگوني جنگنده اماراتي در يمن
آخرين خبرها از يمن حاكي از آن است كه يكي از جنگنده‌هاي اماراتي كه در قالب ائتلاف جنگ عليه يمن به رهبري عربستان شركت داشته، ديروز ناپديد شده است. طبق گزارش‌ها، ائتلاف عربي اعلام كرده كه اين جنگنده به‌علت نقص فني سقوط كرده است. بر اين اساس، اين جنگنده پس از برخورد با كوه، روي خانه‌اي سقوط كرده كه در پي آن يك پسر بچه 12ساله به نام «همام سليم» نيز كشته شده است. طبق اعلام دولت امارات 2خلبان اين جنگنده كشته ‌شده‌اند. از آغاز جنگ يمن تا‌كنون اين دومين جنگنده ائتلاف عربي است كه در اين كشور سقوط مي‌كند.

 این آمار و ارقام برای شش ماهپیش بوده است و فقط خدا میداند که این آمار چقدر زیاد شده است و چه کسی پاسخ گوست؟؟؟؟؟؟؟

منبع : همشهری آنلاین