از حضرت علی (ع) منقول است که فرمود: هر کس که صد آیه از هر جای قرآن بخواند، بعد هفت مرتبه «یا الله» بگوید، اگر بر صخره هم دعا کند، خداوند متعال آن را می شکافد .

تبیان

بسم الله الرحمن الرحیم
دعا براي اجابت خواسته‌ها و رسيدن به مقصود
از ثابت بن دينار( ابوحمزه ثمالي) نقل شده که مي‌گويد: به حضرت زين العابدين عليه السلام عرض کردم: دعايي به من بياموز! فرمود: اي ثابت! بگو:
اَللّهُمَّ اِنّي اَسْألُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ الْمَنّانُ بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الاَرْضِ ذُوالْجَلالِ وَ الاِکْرامِ اَنَّ تَفْعَلَ بِي کَذا وَ کَذا (به جای کذا و کذا حاجت خود را بخواه.)
سپس فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: اين دعايي است که هر کس خدا را با آن بخواند اجابت شود و چون با آن از خدا مسئلت نمايد به او عطا خواهد شد. بهار جان‌ها/ آیت الله کریمی جهرمی
دعایی از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها جهت اصلاح امور
از جمله دعاهاي آن حضرت اين است:
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ يا حَيُّ يا قَيُّومُ بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغِيثُ فَاَغِثْنِي وَ لا تَکِلْنِي اِلي نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنِ وَاَصْلِحْ لِي شَأنِي کُلَّه
دعاي امام حسين سلام الله علیه برای حوائج
دعايي که امام حسين عليه السلام روز عاشورا به فرزند خود آموختند:
از حضرت زين العابدين عليه السلام روايت شده که مي‌فرمايند: پدرم در آن روز که به شهادت رسيد (روز عاشورا) مرا به سينة خويش چسبانيد: در حالي که از زخم‌هايشان خون، فوران مي‌کرد و فرمود: اي فرزند! از من دعايي را که فاطمه عليها السلام آن را به من آموخت فراگير و او از رسول الله صلي الله عليه و آله و آن حضرت نيز از جبرييل تعليم يافته بود تا در حوائج، مهمّات، اندوه و حوادث تلخي که بر او وارد مي‌شود و پيش‌آمدهاي عظيمي که رخ مي‌دهد بخواند.
فرمود: بخوان:
بِحَقِّ يس وَ الْقُرآنِ الْکَرِيمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِيمِ يا مَنْ يَقْدِرُ عَلَي حَوائِجِ السّائِلِينَ يا مَنْ يَعْلَمُ ما فِي الضَّمِيرَ يا مُنَفِّسَ عَنِ الُمَکُرُوبِينَ يا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُوْمِينَ يا راحِمَ الشَّيْخِ الْکَبيرِ يا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِيرِ، يا مَنْ لا يَحْتاجُ اِلَي التَّفْسِيرِ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي کَذا وَ کَذا. بهار جان‌ها/ آیت الله کریمی جهرمی
یک توصیه‌ی ویژه از حضرت امام جواد علیه‌السلام
شيخ صدوق نقل کرده که اسماعيل بن سهل گفته است، من در نامه‌اي به حضرت ابوجعفر دوم (امام جواد) عليه السلام نوشتم: «ذکري را به من بياموزکه چون بگويم، در دنيا و آخرت با شما باشم!»
حضرت در جواب من به خط خود، که آن را مي‌شناختم نوشتند:
اَکْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ اِنّا اَنْزَلْناهُ وَ رَطِّبْ شَفَتَيْکَ بِالاِسْتِغْفارِ
هر چه بيشتر سوره انا انزلناه را بخوان و لب‌هاي خود را به استغفار مرطوب گردان.

تبیان

زبان عبادت

در مورد عبادات لازم است توجه داشته باشيد كه يكي از عبادتي كه بايد به زبان عربي باشد نماز است ،وديگري(( لبيك درحج…)) و الا هيچ تكليف واجب ديگري غير از اين دو نداريم كه نيازمند قرائت عربي باشد ، قرائت قرآن هم امري مستحب است كه فارسي خواندن آن هم ارزشمند و مطلوب است .
اما خواندن نماز به صورت عربی و با همان الفاظ و کلماتی که پیامبر و دیگر مسلمانان صدر اسلام می‌خواندند، دلائل مختلفی دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
اول: تعبدی و توقیفی بودن خواندن نماز به لفظ عربی، به این معنا که شریعت اسلام دستور به عربی خواندن نماز داده و با توجه به این که روح عبادت بر تسلیم و تعبد است ، انسانی که می‌خواهد عبادت خدا کند، کاری را انجام می‌دهد که خداوند خواسته است . طبق آیات و روایات و سیره پیامبر این واجب و تکلیف دینی به این شکل واجب شده است، اگر چه انسان می‌تواند در غیر نماز با هر زبانی با خداوند سخن گوید.
دوم: این امر به جهت ایجاد زبانی مشترک میان همه پیروان اسلام و در واقع فراهم سازی وحدت و پیوند بین المللی دینی است.
سوم: قرائت و اذکاری که در نماز است ، به صورت دقیق در هیچ زبانی ترجمه ندارد. یعنی نمی‌توان همان مفاهیمی که در اذکار نماز است ، به صورت دقیق ترجمه کرد و آن را بیان نمود. چه بسا برخی از کلمات یا جملات معانی بسیاری در خود جای داده که با یک یا چند جمله نتوان همه آن‌ها را بیان نمود.(1)
به عنوان مثال از سوره حمد نام می‏بریم که هیچ ترجمه‏ای که بتواند تمام مفاهیم آن را به زبان دیگر بیان کند، نیست. حتی تنها کلمه الله، هیچ معادلی در زبان دیگر ندارد (اگر چه در قالب جمله ای بتوان آن را ترجمه کرد) ؛ کلمه خدا در زبان فارسی نیز معادل معنای الله نیست.
از طرف دیگر ضمن تجربه زندگی انسان‌ها نشان داده است آن جا که دست‌های انسانی در کارهای مختلف دخالت کرده است، آن را به صورت‌های مختلف در آورده که گاهی با اصل و حقیقت خود فاصله بسیار دارد. در مورد احکام و تکالیف دینی نیز ما این مسئله را در ادیان دیگر مشاهده می‌کنیم که دست بردن انسان‌ها در احکام و دستورهای دینی آن ها را به چه وضعی در آورده و گاهی آن را به صورت کلی پاک کرده و از بین برده است.

ادامه »

 عبادت در قرآن قال الله تبارك و تعالی : «و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون»[1]

« من جن و انس را نیافریدم جز برای اینكه عبادتم كنند (و از این طریق تكامل یابند و به من نزدیك شوند».
عبادت راز آفرینش
از مهمترین سؤالاتی كه هر كس از خود می‌كند این است كه «ما برای چه آفریده شده‌ایم؟» و «هدف آفرینش انسان‌ها و آمدن به این جهان چیست؟»
آیات فوق به این سئوال مهم و همگانی با تعبیرات فشرده و پرمحتوایی پاسخ می‌گوید و می‌فرماید: «من جن و انس را نیافریدم جز برای اینكه عبادتم كنند.»
«و ما خلقتُ الجنّ و الانس الاّ لیعبدون»
آیات مورد بحث تنها روی مساله‌ی عبودیت و بندگی تكیه می‌كند، و با صراحت تمام آن را به عنوان هدف نهایی آفرینش جن و انس معرفی می‌نماید.
هدف اصلی همان «عبودیت» است كه در آیات مورد بحث به آن اشاره شده، و مساله‌ی «علم و دانش» و «امتحان و آزمایش» اهدافی هستند كه در مسیر عبودیت قرار می‌گیرند، و «رحمت واسعه‌ی خداوند» نتیجه‌ی این عبودیت است.
به این ترتیب روشن می‌شود كه ما همه برای عبادت پروردگار آفریده شده‌ایم، اما مهم این است كه بدانیم حقیقت «عبادت» چیست؟
آیا تنها انجام مراسمی مانند ركوع و سجود و قیام و قعود و نماز و روزه منظور است؟ یا حقیقتی است ماورای اینها؟ هر چند عبادات رسمی نیز همگی واجد اهمیتند.
معنی عبد در لغت
برای یافتن پاسخ این سئوال باید روی واژه‌ی «عبد» و «عبودیت» تكیه كرد و به تحلیل آنها پرداخت.
«عبد» از نظر لغت عرب به انسانی می‌گویند كه سر تا پا تعلق به مولا و صاحب خود دارد، اراده‌اش تابع اراده‌ی او، و خواستش تابع خواست او است. در برابر او مالك چیزی نیست، و در اطاعت او هرگز سستی به خود راه نمی‌دهد. و به تعبیر دیگر «عبودیت» ـ اظهار آخرین درجه‌ی خضوع در برابر معبود است،‌و به همین دلیل تنها كسی می‌تواند معبود باشد كه نهایت انعام و اكرام را كرده است و او كسی جز خدا نیست. بنابراین عبودیت نهایت اوج و تكامل یك انسان و قرب او به خدا است. عبودیت نهایت تسلیم در برابر ذات پاك او است.
عبودیت اطاعت بی‌قید و شرط و فرمانبرداری در تمام زمینه‌هاست و بالأخره عبودیت كامل آن است كه انسان جز به معبود واقعی یعنی كمال مطلق نیندیشد جز در راه او گام برندارد، و هر چه غیر او است فراموش كند حتی خویشتن را !
«یا ایّها الّذین امنوا اركعوا و اسجدوا و اعبدوا ربّكم و افعلوا الخیر لعلّكم تفلحون»[2]
«ای كسانی كه ایمان آورده‌اید ركوع كنید و سجود بجا آورید و پروردگارتان را عبادت كنید و كار نیك انجام دهید تا رستگار شوید.»

ادامه »

 عبادت در روایات

۱۳ـ قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : فی التّوراه مکتوب: یا بن آدم! تفرّغ لعبادتی أملأ قلبک خوفاً، و ان لا تفرّغ لعبادتی أملأ قلبک شغلا بالدّنیا ثمّ لا أَسُدُّ فاقتک. و أکلک الی طلبها[۱۳].
امام صادق ـ علیه السّلام ـ : در تورات نوشته شده است: ای آدم! خود را برای عبادت من فارغ گردان تا دلت را از ترس (از خودم) پر کنم; اگر خود را برای عبادت من فارغ نسازی، دلت را از اشتغال به دنیا انباشته می‌کنم و آن گاه درِ نیاز را به رویت نبندم و تو را به آنچه در طلب آن هستی وا گذارم.
۱۴ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : فی التّوراه مکتوب: یا بن آدم! تفرّغ لعبادتی أملأ قلبک غِنیً، و لا أکلک الی طلبک. و عَلَیَّ أن أَسُدَّ فاقتک و أملأ قلبک خوفا منّی. و ان لا تفرّغ لعبادتی أملأ قلبک شغلا بالدّنیا ثُمَّ لا أسد فاقتک، و أکِلکَ الی طلبک[۱۴].
در تورات نوشته شده است: ای پسر آدم! خودت را وقف عبادت من کن تا دلت را از بی نیازی آکنده سازم و تو را به خواسته ات وا نگذارم; و بر من است که درِ نیازمندی را به روی تو ببندم و دلت را از ترس پر کنم. اگر خود را وقف عبادت من نسازی، دلت را از گرفتاری به دنیا پر کنم، سپس در نیاز را به رویت نبندم و تو را به خواسته ات وا گذارم.
۱۵ـ قال رسول اللّه ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : تفرّغوا لطاعه اللّه و عبادته قبل أن ینزل بکم من البلاء ما یشغلکم عن العباده[۱۵].
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : خود را برای طاعت خدا و عبادت او فارغ سازید، پیش از آن که گرفتاری و بلایی به شما رسد که از عبادت بازتان دارد.
تفسیر عبادت
۱۶ـ قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ ـ لمّا سئل عن العباده ـ حسن النّیه بالطاعه من الوجوه الّتی یطاع اللّه منها[۱۶].
امام صادق ـ علیه السّلام ـ در پاسخ به این پرسش که عبادت چیست، فرمود: داشتن حسن نیّت در طاعت از چهره‌هایی که از طریق آنها خداوند اطاعت می‌شود (مقصود امام معصوم است).

ادامه »

عبادت
۱ـ قال الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : قال اللّه تبارک و تعالی: یا عبادی الصدّیقین، تنعّموا بعبادتی فی الدّنیا، فانّکم تتنعّمون بها فی الآخره[۱].
امام صادق ـ علیه السّلام ـ : خدای تبارک و تعالی فرموده است: ای بندگان راستین من! در دنیا به عبادت من متنعّم شوید; زیرا که در آخرت به وسیله آن متنّعم می‌گردید.
۲ـ قال رسول اللّه ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : أفضل النّاس من عشق العباده فعانقها، و أحبّها بقلبه، و با شرها بجسده، و تفرّغ لها، فهو لایبالی علی ما أصبح من الدّنیا علی عسر أم علی یسر[۲].
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : برترین مردم کسی است که عاشق عبادت شود; پس، دست در گردن آن آویزد و از صمیم دل دوستش بدارد و با پیکر خود با آن در آمیزد و خویشتن را وقف آن گرداند; و او را باکی نباشد که دنیایش به سختی گذرد یا به آسانی.
۳ـ قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ : کفی بالعباده شغلا[۳].
بهترین کار و سر گرمی عبادت است.
۴ـ قال الامام علیـ علیه السّلام ـ : فاتّقوا اللّه الّذی نفعکم بموعظته، و وعظکم برسالته، و امتنّ علیکم بنعمته، فعبّدوا أنفسکم لعبادته، و اخرجوا الیه من حقّ طاعته[۴]
امام علی ـ علیه السّلام ـ : پس بترسید از خدایی که با پند خویش به شما سود رسانده و با رسالتش (که از طریق پیامبران به شما ابلاغ کرده) شما را اندرز داده و با نعمت هایش بر شما منت نهاده است. بنابراین، جان‌های خود را برای عبادت او رام سازید و حقّ طاعتش را به جای آورید.
۵ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : العباده فوز[۵].
عبادت، رستگاری است.
۶ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : فضیله السّاده حسن العباده[۶].
برتری بزرگان (به) نیکویی عبادت است.
۷ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : اذا أحبّ اللّه عبداً ألهمه حسن العباده[۷].
هرگاه خداوند بنده‌ای را دوست بدارد، نیکویی عبادت را در دل او می‌افکند.
۸ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : دوام العباده برهان الظّفر بالسّعاده[۸].
استمرار عبادت، دلیل دستیابی به سعادت است.
۹ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : فی الانفراد لعباده اللّه کنوز الأرباح[۹].
در خلوتِ عبادت خدا، گنج‌های سود است.
۱۰ـ عنه ـ علیه السّلام ـ : ما تقرّب متقرّب بمثل عباده اللّه[۱۰].
هیچ تقرّب جوینده ای، به چیزی چون عبادت خدا، به او نزدیک نشد.

ادامه »