براي داشتن سعادت و آرامش مطلوب در زندگي زناشويي، ارتباط سالم و سازنده ميان زن و مرد، نياز اصلي است و حرف اول را مي‌زند.

در اين عرصه موانعي بر سر راه قرار مي‌گيرد، که البته رفع آنها تنها به خود همسران بستگي دارد و کاملاً دو طرفه است. در اين مرحله به بيان و بررسي برخي از آنها مي‌پردازيم.

سخت گيري

سخت گيري در خانواده مصاديق مختلفي دارد. از جمله آن ها مي توان به بهانه گيري در امور خانه اشاره کرد. تجربه ثابت کرده است که اين عمل جز ناراحتي خود و دلسردي همسر نتيجه اي در بر نخواهد داشت. صفت سخت گيري جزيي از منفي نگري است که از نظر دين و اخلاق مذموم شمرده شده است. زيرا زمينه را براي رشد ساير اختلافات و ناسازگاري ها فراهم مي کند. در گفتار و کردار آدمي همواره عيوب و نقايصي وجود دارد. هر اندازه انسان منفي نگر تر باشد، از زمينه موجود براي بهانه گيري، بيشتر بهره مي جويد.

سخنان فتنه انگيز

يکي از مهم ترين عوامل اختلاف بين زن و شوهر اين است که يکي يا هر دو خوبي هاي مرد و زن ديگري را به رخ هم بکشد. اين گونه مقايسه هاي نا به جا فتنه انگيزي بزرگي در زندگي ايجاد خواهد کرد و جز تلخي و سردي کانون خانواده نتيجه اي به دنبال نخواهد داشت.

تعصب و بي اعتمادي

گاهي در اثر عوامل مختلفي از قبيل علاقه افراطي و يا بدبيني ممکن است زن يا مرد نسبت به هم حساسيت بي مورد پيدا کنند. به طوري که در حفظ و پاکدامني هم دچار وسواس و سخت گيري بي جا شوند. اين گونه رفتارها و کنترل هاي افراطي زمينه رواني را براي سقوط انسان به سمت فساد و بي قيدي فراهم مي کند. زيرا روح انسان در برابر فشار، عکس العمل نشان مي دهد و شانه خالي مي کند. پيامبر اکرم (ص) در اين رابطه مي فرمايند: تعليم دهيد و آسان گيريد .سخت نگيريد و نويد دهيد و ديگران را طرد نکنيد. کنزالعمال.ج10.ص249.

ادامه »

لازم است زن و شوهر در آغاز زندگى یکدیگر را بشناسند، با طرز تفكر، اخلاق، خواسته ها، تمایلات و توان جسمى هم آشنا شوند، از نقاط ضعف و قوت یك دیگر آگاهى یابند و این شناخت هم به منظور تحكیم بنیاد زناشویى و دست یابى به راه هاى تنظیم زندگى، تعدیل خواسته ها و حداكثر استفاده كردن از امكانات موجود باشد، نه به قصد عیب جویى و كشف نقاط ضعف شخص مقابل.

اگر با بینش مناسب در صدد شناخت یك دیگر برآمدند و در هم دیگر نقطه ضعفى یافتند، هرگز سر و صدا راه نمى اندازند، بلكه سعى مى كنند وضع موجود را اصلاح نمایند. نقطه ضعف، از دو حال خارج نیست: یا نقص جسمانى است و یا اخلاقى و روانى.

اگر نقص جسمانیِ قابل اصلاح است، كه در این صورت باید در صدد چاره برآیند و از طریق معمول، آن را اصلاح نمایند. چنان چه نقص جسمانیِ غیر قابل اصلاح باشد، در این صورت باید زندگى خود را با وضع موجود، تطبیق دهند و تا پایان عمر با هم زندگى كنند. و اما اگر نقص اخلاقى و روانى است، در این صورت با خیرخواهى و تفاهم، در صدد اصلاح آن برآیند، و اگر با بردبارى و مهربانى عمل نمایند غالباً اصلاح و حداقل تعدیل خواهد شد و اگر در اصلاح عیب اخلاقى توفیق نیافتند، باز هم به صلاح آن هاست كه با گذشت و اغماض، آن را نادیده بگیرند و خود را با وضع موجود تطبیق دهند. مرد اگر نقصى در همسرش مى بیند و احساس مى كند كه قابل اصلاح نیست، همسرش را با همان نقص بپذیرد و تصمیم بگیرد هر طور شده با او زندگى كند. مثلاً، اگر همسرش عصبانى است اسباب عصبانیت او را فراهم نسازد و اگر عصبانى شد بردبارى و گذشت نشان بدهد.

ادامه »

ازدواج و عشق، یک نهال ظریف و لطیف است که باید به هر نحوی از آن مراقبت و مواظبت کرد، چرا که اگر به خوبی از آن مراقبت نکنیم، پژمرده می شود و از بین می رود.

نکته هایی وجود دارد که اگر زوج ها در روابط شان به آن ها توجه کافی مبذول دارند، رشد جوانه های عشق را تداوم بخشیده و تضمین می کنند.

**هر زوجی لازم است به زندگی زناشویی خود 100 درصد متعهد باشد؛ حتی 1 درصد هم به طور ذهنی، احساسی یا رفتاری نباید این تعهد را بشکند: «همه ی زن ها به جز زن من، فقط انسان های دیگری هستند و همه ی مردها به جز شوهر من نیز انسان هایی دیگر و من هیچ احساس جسمی، جنسی و هیجانی به آنان ندارم و نوع رابطه ام با آنان، تنها رابطه ی دو انسان است و بس.»

بنابراین من باید تعهد تمام و کمال به همسرم داشته باشم، نه این که هنوز گوشه ی ذهنم، کس دیگری باشد یا این تصور که اگر کس دیگری بود، شاید بهتر بود! مانند این که شما بچه ی خود را به مدرسه یا مهد کودک فرستاده اید و حالا می خواهید بروید او را به خانه بیاورید. با این که کودکان زیادی در آن جا هستند اما آیا شما فرزند خود را رها می کنید و کودک زیباتر، آرام تر و باهوش تر را انتخاب می کنید و به خانه می آورید؟ قطعاً این کار را نمی کنید فرزند شما، منحصر به فرد، خاص و متعلق به شماست و هیچ کودکی نمی تواند جای او را بگیرد. این همان نگاهی است که باید به همسرتان داشته باشید: «او برای من، بهترین است، هر چند که لزوماً از دیگران بهتر نیست!»

ادامه »

از زمانی که لباس سفید عروس یا کت و شلوار اتوکشیده دامادی را ‌پوشیدید، فقط یک چیز در ذهن داشتید. یک زندگی آرام و خوب با همسری که در رویاهای خود هزاران بار تصویرش را کشیده بودید.

از زمانی که لباس سفید عروس یا کت و شلوار اتوکشیده دامادی را ‌پوشیدید، فقط یک چیز در ذهن داشتید. یک زندگی آرام و خوب با همسری که در رویاهای خود هزاران بار تصویرش را کشیده بودید. ‌می‌خواستید در دوران میان‌سالی و پیری هم‌زبان و مونسی داشته باشید. فردی را می‌خواستید تا در لحظه‌های تلخ و شیرین زندگی همچون کوهی پشت شما باشد. پس درست از لحظه‌‌ی تصمیم‌گیری برای گفتن بله، دل‌تان می‌خواست همسرتان از شما حمایت و پشتیبانی کند. خطاهای شما را ببخشد و در پیچ و خم زندگی مشترک دست‌تان را بگیرد و نگذارد که زمین بخورید.

بدین‌ترتیب شما با نیاز به حمایت و احترام از طرف همسرتان زندگی زیر یک سقف را شروع نمودید. اما حال بیایید کمی با هم صادق باشیم. شما چه انتظاری از همسر یا یگانه حامی خود دارید؟ آیا می‌خواهید او جلوی همه حتی پدر و مادرش به خاطر دفاع از شما بایستد یا خیر؟

در دو راهی انتخاب

برای رسیدن به پاسخ این سۆالات می‌نشینیم پای صحبت‌های نوشین؛ مهندس بیست و شش ساله‌ای که به دلیل علاقه به پیمان؛ هم‌کلاسی‌ دوران دانشجویی‌اش بار سفر بسته و راهی پایتخت شده است. البته بخت یارم است و نوشین برای دیدن خانواده‌اش آمده است مشهد. او که دو سالی است آشیانه عشقش را در تهران روی ابرهای پر از دود بنا کرده است، در مورد حمایت از همسر در مقابل خانواده‌اش چنین می‌گوید: «‌خوشبختانه تا به حال در شرایطی جدی و خاصی قرار نگرفته‌ام تا بخواهم از همسرم در برابر خانواده‌ام دفاع کنم. دوری از شهر و خانواده‌ام شاید یکی از دلایل این مسئله باشد. به قول معروف دوری و دوستی! اما برعکسش زیاد پیش آمده است که می‌توانید از همسرم بپرسید.» با خنده می‌گویم: «خب، اما اگر مجبور می‌شدید طرف یکی از آن‌ها را بگیرید، از همسرتان حمایت می‌کردید یا خانواده‌‌تان؟» نوشین ابروهایش را بالا می‌اندازد و می‌گوید: «سۆال سختی است. گمان کنم کاملاً بستگی به موضوع اختلاف دارد. باید ببینم حق با کیست. اما…» مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد: «اما در مجموع فکر می‌کنم در چنین مواقعی از خانواده‌ام حمایت کنم.» از این‌که صادقانه جوابم را داده است، تشکر می‌کنم. سرش را تکان می‌دهد و بلافاصله می‌گوید: «البته من همیشه در برابر دیگران از پیمان تعریف و حمایت می‌کنم. این کار به او اعتماد به نفس و حس خوبی می‌دهد و تأثیر این حمایت در نبود او، بیشتر در جمع خانواده و ذهن اطرافیانم باقی می‌‌ماند.»

ادامه »

عجیب نیست که بعضی از تفکرات در زندگی و خاندان هر کدام از ما نهادینه شده باشد و ما بی‌دلیل یا با دلیل بر آنها عقیده پیدا کرده باشیم! بسیاری از این تفکرات که امروزه گاهی به صورت ضرب‌المثل هم بیان می‌شوند، درباره روابط زناشویی است. چیزهایی از قبیل گربه را باید دم حجله کشت، مردها همینن که هستن، باید شوهرت رو تربیت کنی و امثال اینها…

گاهی شاهد هستیم که زوج‌های جوان بدون دخالت این تجربه‌های زیرخاکی خانواده‌ها به خوبی با هم سازگاری دارند و زندگی می‌کنند اما به محض رسوخ این نوع تفکرات در زندگی‌شان مدام دچار مشاجره و بحث می‌شوند. برای خلاصی از این نوع عقاید لازم است برخی تفکرات غلطی را که شاید در خانواده‌تان نهادینه باشد را شناخته و در صدد اصلاح آنها برآیید.

عشق، یک پدیده خیالی

حتماً شنیده‌اید که گاهی قدیمی‌ها با اینکه سالها با محبت کنار هم زندگی کرده‌اند، اما به شما که می‌رسند می‌گویند: عشق چیست؟ عشق برای قصه‌ها و افسانه‌هاست و در واقعیت کسی عاشق نخواهد شد.

آنچه که مسلم است این است که عشق یک واقعیت است که در زندگی اکثر آدم‌های روی زمین دیده می‌شود . شاید انواع عشق‌ها متفاوت باشند اما وجود داشتن عشق به معنای اعم یک حقیقت است. عشق نیرویی است که هیچ‌گاه نمی‌میرد و شاهد مثالش را هم دقیقاً در زندگی همان قدیمی‌های فامیل که شما را از آن بر حذر می‌دارند می‌توانید ببینید‌. افرادی که 50 یا 60 سال کنار یکدیگر زندگی کرده‌اند و نفس کشیدن‌شان بسته تپش‌های قلب همسرشان است.

ادامه »

اگر زن و شوهر به لحاظ اصول تربیتی هم سو و هم عقیده با یکدیگر نباشند و هر یک تربیتی خاص که گاها بسیار متفاوت از دیگری هم است را  بپسندند، بی گمان در این مسیر دچار مشکل خواهند شد.توصیه روان شناسان به این دسته از زوجین آن است که در تنهایی و بدون حضور فرزندان و در نشستی صمیمانه، ایدئولوژی و سلیقه های تربیتی شان را هماهنگ سازند و در صورت عدم هماهنگی، لااقل سعی کنند  تضاد تربیتی خود را جلوی فرزندانشان ابراز نکنند، زیرا فرزندان در هر سنی که باشند می توانند اختلافات تربیتی والدین شان را تشخیص دهند و از آن به عنوان فرصتی برای به انجام رساندن کارهای دلخواه خود نهایت بهره را ببرند؛ و این اتفاق دقیقا همان نقطه سوء استفاده ای است که به آنها اجازه می دهد از زیر تربیت هر دو شما  شانه خالی کنند!!

از سوی دیگر بهتر است همیشه به یاد داشته باشید که هرگز بر علیه همسر با فرزندانتان ائتلاف نکنید. این رفتار موقعیتی برخی از والدین باعث می شود نه تنها رابطه زناشویی و خانوادگی مخدوش شود بلکه منجر به پرورش کودکان گستاخ و غیرقابل کنترلی شود که به هیچ صراطی، مستقیم نخواهند شد. و در نهایت، در صورت عدم پذیرش و یا عدم توانایی در هماهنگی اصول تربیتی با یکدیگر، بهتر است نزد یک متخصص بروید و از نظرات علمی و تخصصی او برای حل این مشکل راهنمایی بخواهید.