انسانی که می داند می تواند صبر کند. البته چنان که گفته شد کسی که حسن ظن و گمان نیک و یقین به حکمت و مصلحت الهی در زندگی داشته باشد او نیز صبر می کند. صبر چنین افرادی به سبب کلیت حسن ظن به خدا است. البته هر چه فشار بیش تر باشد صبر سخت تر خواهد بود. کسی که بداند تحت شدائد به مقامات می رسد و میوه و ثمره شیرین خواهد برد بر مصیبت و سختی راحت تر صبر می کند.

بر همین اساس گفته شده که صبر شیعیان خیلی ارزشمند است؛ زیرا بر بسیاری از مصیبت های سنگین صبر می کنند با آن که علمی به جزئیات و آثار و برکات آن ندارند. امام صادق علیه السلام درباره ارزشمندی صبر شیعیان به سبب جهالت نسبت به حکمت ها و مصالح آن فرموده است: نَحْنُ صُبَّرٌ وَ شیعَتُنا اَصْبَرُ مِنّا، قُلْتُ: جُعِلْتُ فِداکَ، کَیْفَ صارَ شیعَتُکُمْ اَصْبَرُ مِنْکُمْ؟ قالَ: لاِنّا نَصْبِرُ عَلى ما نَعْلَمُ وَ شیعَتُنا یَصْبِرُونَ عَلى مالایَعْلَمُونَ ؛ ما خاندان، صبور و شکیبائیم و شیعیان ما، از ما هم شکیباترند. گفتم: جانم به فدایت، چگونه شیعیان شما از شما شکیباترند؟ فرمود: چون صبر ما بر چیزى است که مى دانیم. امّا شیعیان ما صبر و شکیبائى مى ورزند بر چیزى که نمى دانند. (بحارالانوار، ج ۷۱، ص ۸۰)

موضوعات: اجتماعی
[شنبه 1395-03-08] [ 12:28:00 ب.ظ ]