سعید عزیزی کارشناس مذهبی در خصوص ضرورت صیغه گفت: در دوران نامزدی صیغه محرمیت باید از نوع مشروط باشد. یعنی زمانی‌که دو طرف (دختر و پسر) بعد از چند جلسه آشنایی به این نتیجه رسیدند که مناسب ازدواج با یکدیگر هستند و خواستگاری رسمی انجام شد، بعد از آن برای یک دوره حداکثر دوماهه به‌هم محرم شوند به شرطی که این محرمیت تنها در حد صحبت کردن و دست دادن باشد و نه بیشتر.

وی گفت: این محرمیت برای آشنایی بهتر طرفین از یکدیگر بسیار مناسب است. زیرا تمام زوایای شخصیتی فرد که پنهان مانده بود آشکار می‌شود. با محرم شدن زوجین نوع گویش،رفت و آمد و برخورد اجتماعی به‌طور نزدیک مشخص می‌شود.
این استاد علوم قرآنی و عرفان افزود: در این دوران اگرچه اسم افراد در شناسنامه هم نیست لیکن به نوعی ازدواج آن‌ها با این صیغه تثبیت می شود. اگر در این زمان به دلایلی ازدواج برهم بخورد باز هم خیلی بهتر است از اینکه پس از عقد رسمی این مشکل به وجود بیاید. بر این اساس صیغه محرمیت در دوران نامزدی یکی از واجبات ازدواج است.
عزیزی با بیان اینکه صیغه محرمیت زمانی باید صورت گیرد که ۹۰درصد از ازدواج مطمئن باشیم، اظهار داشت: نخستین مرحله از ازدواج بحث معارفه است که پس از چند جلسه درصورت موافقت به «بله برون» ختم می‌شود؛ زمانی که کار تقریباً به اتمام رسیده و دو طرف درحال آماده شدن برای عقد دائم هستند، صیغه محرمیت انجام می‌شود.
این کارشناس دینی گفت: گاهی ممکن است در این مرحله مواردی پیش بیاید که ازدواج را برهم بزند و این امر طبیعی است و اگر صیغه مشروط باشد هیچ آسیبی به دختر وارد نخواهد شد. البته صحبت ما در رابطه با خانواده‌های مذهبی است ودر مورد خانواده‌های غیر مذهبی این مسائل رعایت نمی‌شود.
وی ادامه داد: این صیغه شرایطی دارد؛ باید درحضور جمع و توسط فردی مؤمن قرائت شود و برای دختر مهریه تعیین شود. صیغه‌ای که دو طرف خود بخوانند صحیح نیست و حق دختر در آن ضایع می‌شود. در زمان اجرای صیغه مشروط پدر دختر باید قید کند که صیغه مشروط است. در این حالت محرمیت تنها در حد روابط عادی جائز است و نباید فراتر رود. اگر فراتر باشد گناه محسوب می‌شود زیرا اذن پدر مهم است و پدر صیغه را مشروط کرده است. پس صیغه محرمیت در دوران نامزدی واجب است لیکن توصیه می‌شود از نوع مشروط باشد.