بايد توجّه داشت كه جشن گرفتن براى عقد يا عروسى بسيار مطلوب و مورد سفارش اسلام است كه از آن با عنوان وليمه عروسى ياد شده است. پيامبر گرامى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در روايتى مى‏فرمايند: «وليمه در پنج مورد مستحب است و ثواب دارد: ازدواج، تولد فرزند، ختنه، خريد خانه و بازگشت از مكه». (1)
امام رضا عليه‏السلام نيز فرمودند: «از سنت‏هاى پيامبران، غذا دادن در موقع
عروسى است». (2)
بر اين اساس وليمه دادن در ازدواج به شرط آنكه طرفين امكان مادّى داشته باشند، مستحب بوده و پيامبر گرامى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نيز در ازدواج خويش اين موضوع را رعايت نموده و گروهى را اطعام نمودند.
در روايات اسلامى در مورد دفعات وليمه دادن نيز بحث شده است به طورى كه پيامبر گرامى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در اين زمينه فرمودند: «دعوت روز اوّل (در عروسى) به حق است و دعوت روز دوم احسان و نيكى است و دعوت روز سوم خودنمايى و شهرت‏طلبى». (3)
در حقيقت وليمه نوعى مشاركت اقوام و آشنايان در ازدواج زوجين است و فوايدى دارد كه برخى از آن عبارتند از:
1. آگاهى و گواهى مردم به ازدواج زوجين كه در شهرت نسل آنان به طهارت و پاكى مؤر است.
2. پذيرفتن زوجين در ورود به جامعه اسلامى و قبول آنها به عنوان اعضاى فعّال و اساسى جامعه.
3. شركت دسته جمعى در مجلس شادى و سرور كه بسيار نشاط‏انگيز است.

ادامه مطلب :

4. حل و رفع بعضى ناراحتى‏ها و اختلافات و سهيم شدن آشنايان و نزديكان در حل مشكلات خانواده جديد، در حال و آينده.
5. تشويق جوانان ديگر به امر مقدّس ازدواج و تشكيل خانواده.
6. بدرقه زوجين با دعاى خير و دور نمودن بلا و گرفتارى از زندگى نوپاى آنان.

البتّه ناگفته نماند متأسّفانه امروزه وليمه دادن‏ها كه به صورت جشن عروسى برگزار مى‏گردد، مشكلات و آفت‏هايى را نيز به دنبال مى‏آورد كه برخى از آنها عبارتند از:
- تنها افراد متموّل و متمكن به چنين مجالسى دعوت مى‏شوند و از اطعام به فقرا و مساكين خبرى نيست. پيامبراسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در اين باره مى‏فرمايند: «بد وليمه‏اى است وليمه عروسى، در آن ثروتمندان را اطعام مى‏كنند و از مستمندان جلوگيرى مى‏نمايند». (4)
- آلوده شدن اين مراسم با ارزش و شادى آفرين به اختلاط زن ومرد، ولخرجى، چشم و همچشمى، تجمّل‏پرستى، انواع هوا و هوس، اسراف و تبذير و…

1. مجلسى، بحارالانوار، ج 100، ص 275.

2. «انَّ مِن سنن المرسلين الاطعام عند التزويج»؛ همان، ص 277.

3. ترجمه ميزان الحكمه، ج 5، ص 2273، ح 7921؛ كافى، ج 5، ص 368، ح 4.

4. ترجمه ميزان الحكمه، ج 5، ص 2272، ح 7919.