لباس یاس بر تن کرد زهرا /  کنار دست او بنشست مولا

محمد خطبه خواند زهرا بلی گفت  / غلط گفتم بلی نه یا علی گفت . . .

شب پیوند مرتضی و فاطمه علیهاالسلام نیست؛
بلکه امشب، شب تجدید یگانگی انسان با ذات خداست
و مبارک باد بر همه کائنات، این لبخند بی زوال پروردگار در گستره خلقت خویش . . .

دیدم که در عرش شور و شوق برپاست
برپاگر این بزم شرف ذات خداست
گفتم به خرد چه اتفاق افتاده
گفتا که عروسی علی و زهراست
سالروز ازدواج حضرت علی ع و زهرا س مبارک باد

ادامه »

تقابل علمی امام (ع) با یحیی بن اکثم و ابن ابی دؤاد
یکی از ویژگی های حیات علمی امام جواد علیه السلام، معاصر بودن با دو فقیه سنی متعصب با ویژگی های اخلاقی خاص است. به علت سن کم امام، یحیی بن اکثم و احمد بن ابی دؤاد با حمایت درون دربار سعی در مقابله با امام جواد داشتند. اینها به عنوان دانشمندان برجسته دارالخلافه و دربار نمی توانستند علم الهی جوانی از خاندان عصمت را ببینند. بنابراین در موارد مختلف سعی در مقابله با امام داشتند. یحیی بن أکثم (م 242 ق) از دوران مأمون با دربار خلافت مرتبط بود. رجالیون اهل سنت وی را کذاب دانسته و متهم به سرقت حدیث کرده‌اند. ابتدا قاضی بصره بود و به علت اعمال شنیع و منافی عفت، به بغداد احضار شد و قاضی القضات بغداد شد. وی از فقهای متعصب دربار مأمون و سپس معتصم بود. از دیگر خصوصیات اخلاقی یحیی حسد و فتنه‌انگیزی بوده است. از دیگر خصوصیات ابن اکثم، تلون مزاج بوده است. وی با این که مدت مدیدی در خدمت مأمون بود و مأمون از علما درباره خلق قرآن ابتدا پرسش می‌کرد و خواه ناخواه با عقیده مأمون هماهنگ بود، پس از مدتی وقتی به دوران متوکل رسید، مزاج متلون خود را به سمت قدم قرآن چرخاند و گفت: القرآن کلام الله، فمن قال مخلوق یستتاب، فإن تاب و الا ضربت عنقه. گو این که ابن اکثم در این زمان از اعوان و طرفداران احمد حنبل شده بود، زیرا نوشته‌اند که متوکل با احمد بن حنبل مشورت کرده و یحیی را به جای ابن ابی دؤاد به منصب قاضی القضاة انتخاب کرد. علت آن نیز مشخص است، در منابع آمده که ابن ابی دؤاد از علمای معتزلی بود و احمد بن حنبل با او مخالف بوده است.
به هر حال، آنچه در تقابل او با امام جواد (ع) نقل شده، در راستای سیاست معروف مأمون است. جلسه‌ای برگزار شده، و یحیی بن اکثم برای مناظره علمی و سنجش علم امام یا شکست علمی ایشان در آن حضور داشته است. این مناظره مشهور که با شکست مفتضحانه یحیی روبه رو شد، علم الهی امام را نشان داد و در تثبیت موقعیت امام (ع) بسیار مؤثر بود.

ادامه »

امام جواد(علیه السلام)براى حفظ مـوقعیت شـیعیان و نـفوذ در دربار عباسیان و همچنین ایجاد ارتباط مستمر با پیروان خود،اقدامات زیر را انجام داد‌ کهـ‌ از‌ نـظر سیاسى اهمیت ویژه‌اى دارند‌ :
1.اجازه‌ به‌ شیعیان براى نفوذ به دربار
2.ایجاد شبکه‌هاى‌ ارتباطى‌
3.جـلوگیرى از تـحریف احادیث‌
منبع: مقاله امام جواد مولودی پر خیر و برکت نوشته محمد ناصر حسینی علایی

قالَ الإمام الجواد - علیه السلام - : ثَلاثُ خِصال تَجْتَلِبُ بِهِنَّ الْمَحَبَّةُ: الاْنْصافُ فِی الْمُعاشَرَةِ، وَ الْمُواساةُ فِی الشِّدِّةِ، وَ الاْنْطِواعُ وَ الرُّجُوعُ إلی قَلْب سَلیم.
«کشف الغمّه، ج 2، ص 349»
امام جواد - علیه السلام - فرمود: سه خصلت جلب محبّت می کند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردی در مشکلات آن ها، همراه و همدم شدن با معنویات.
*******احادیث امام جواد (ع)***********
قالَ الإمام الجواد - علیه السلام - : التَّوْبَةُ عَلی أرْبَع دَعائِم: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَاسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ، وَ عَزْمٌ أنْ لایَعُودَ.
«ارشاد القلوب دیلمی، ص 160»
امام جواد - علیه السلام - فرمود: شرایط پذیرش توبه چهار چیز است: پشیمانی قلبی، استغفار با زبان، جبران کردن گناه ـ نسبت به همان گناه حقّ الله و یا حقّ النّاس ـ، تصمیم جدّی بر این که دیگر مرتکب آن گناه نشود.

ادامه »

مردی به آن حضرت گفت: مرا اندزر و سفارش فرما.
فرمود : آیا تو اندرز می پذیری؟ گفت : آری! آنگاه امام جواد علیه السلام فرمود: صبر را بالش خود ساز و با فقر دست به گردن شو و شهوتها را دور ساز و با هوای نفس مخالفت ورز و بدان که همواره در دیدرس خدایی، پس ببین چگونه باید باشی….

تحف العقول/ ص825

یکی از مباحثی که دایم مورد نظر اساتید اخلاق می باشد احترام به استاد است ، که گاهی با همین اهمیت دادن و احترام گذاشتن به استاد انسان می تواند به مقامات علمی بالایی دست بیابد و لذا در این مقاله جنبه ها و داستانهای از این بحث را مطرح می کنیم.

احترام به علما و اساتید ارزش علم و دانش در قرآن:
 

یكی از ارزش‌های اسلامی در قرآن، «علم و دانش» است.

«… هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ…» [1]

«آیا دانایان و نادانان با هم برابرند؟».

آیا كسانی كه در تحصیل فضایل و آگاهی‌های مفید و مؤثر در كمال خویش گام بر می‌دارند، با گروهی كه از حیات جز خواب و خوراك و… چیزی نمی‌دانند برابرند؟

شكی نیست كه برتری و ارجحیت، همانا از آن كسانی است كه در راه تحصیل علم گام بر می‌دارند، و ساعت‌هایی را به تعلیم و تعلم سپری می‌سازند و از دیار جهالت و لو چند قدم در شبانه روز به سوی عالم علم و نور،‌ هجرت می‌كنند:

آن را كه فضل و دانش و تقوا مسلّم است           هر جا قدم نهد قدش خیر مقدم است

در پیشگاه علم مقامی عظیم نیست              از هر مقام و مرتبه‌ای علم، اعظم است

جاهل اگر چه یافت تقدّم مؤخر است                           عالم اگر چه زاد مؤخّر مقدّم است

جاهل به روز فتنه ره خانه گم كند                          عالم چراغ جامعه و چشم عالم است

ادامه »