زيبايى زن بيشتر به چشم و چهره او مى باشد چرا اسلام پوشيدن مو را جزو حجاب اسلامى قرار داده اما پوشش دست و صورت را واجب نكرده است؟
حجاب در واقع مصونيت و سلامت است نه محدوديت. و به تعبير زيباى شهيد مطهرى با همه اهميتى كه حجاب از نظر دينى دارد ولى در عين حال نبايد به گونه اى باشد كه سبب گرفتارى و يا مانع فعاليت صحيح زن شود. علت واجب نبودن پوشش دست و صورت (وجه و كفين) به خاطر جلوگيرى از بروز سختى و دشوارى براى زن بوده است. ر.ك: شهيد مطهرى، مسئله حجاب، صص 203-209.
همچنين صورت و دست زن در حالى كه ساده و عادى و طبيعى بوده و با هيچ آرايشى همراه نباشد معمولاً جلب توجه نمى كند و تنها در اين صورت است كه شرع مقدّس پوشش آن را واجب نكرده است. اما اگر زنى بخواهد با دست و صورت آرايش شده در محيطى عمومى ظاهر شود، حتماً بايد صورت خود را بپوشاند.
علاوه بر اين كه واجب نبودن پوشش قرص صورت و دست (از مچ تا سر انگشتان) بدين معنا نيست كه زن مى تواند صورت خود را به ديگران بنماياند و يا مرد مجاز به نگاه آن باشد. از اين رو همان گونه كه در توضيح المسائل مراجع تقليد آمده است، نگاه كردن زن و مرد نامحرم به صورت يكديگر با قصد لذت حرام و گناه است ولى نگاه معمولى و بدون دقّت مانعى ندارد ر.ك: رساله مراجع تقليد، بحث نگاه..
خلاصه اينكه اصل دستور پوشش به عنوان يك راهكار مصونيت بخشى و نه محدوديت زايى، نبايد به گونه اى طرح شود كه به انزواى زنان و ركود فعاليت اجتماعى آنان منجر گردد. پوشش به عنوان مانعى در برابر زياده طلبى ها و ابتذال اخلاقى قرار داده است و اين مصونيت بخشى گرچه محدوديت زاست اما بايد تا آنجا كه ممكن است، دو هدف مصونيت بخشى و حضور زنان در عرصه فعاليت اجتماعى، با هم جمع شود. (حقوق زن، سيد ابراهيم حسيني، كد: 34/500038)

برای داشتن لب های جذاب، کلام محبت آمیز به زبان آورید

برای داشتن چشمان زیبا، به زیبایی های مردم و خوبیهای آنها توجه کنید

برای خوش اندام ماندن، غذایتان را با گرسنگان تقسیم کنید

برای داشتن موهای زیبا، آن را از دید نامحرم بپوشانید

برای داشتن فرم مناسب در حالی راه بروید که میدانید هرگز تنها نیستید

انسانها بیشتر از اشیا، احتیاج به تعمیر، نو شدن، احیا شدن مرمت شدن و رهاشدن دارند هیچ وقت هیچ کدام را دور نریزید

به خاطر داشته باشید هرگاه به دست یاری نیاز داشتید همیشه یکی در انتهای دستان خودتان پیدا میکنید

همین طور که سنتان بالا میرود شما متوجه میشوید که 2 دست دارید یکی برای کمک به خودتان و یکی برای یاری دیگران

زیبایی یک زن به لباسهایی که میپوشد به صورتش و به مدل مویش بستگی ندارد، زیبایی یک زن در وقار و متانت اوست

زیبایی یک زن در آرایشش نیست بلکه در زیبایی واقعی روحش است، مهم این است که او مشتاقانه عشقش را نثار میکند برای همسفر زندگیش
آری زن گوهریست در صدف که هر چه دست نایافتنی تر باشد قیمتی تر است

نوشته دختر زمینی با بالهای آسمانی از دل همین وبلاگ

6 مورد از علل بدحجابي شامل ” كسب موقعيت، ضعف ايمان، دگرآزاري، غربزدگي، زيبايي‌طلبي و ازدواج ” هست . 5 علت ديگرهم وجود دارد که در اين مقاله بيان و شرح مي دهيم :
1ـ ضعف حيا
ضعف اين صفت از سستي اعتقاد به مبدأ و معاد سرچشمه مي‌گيرد و بي‌حجابي از مصاديق بارز بي‌حيايي است كه از ضعف ايمان ناشي مي‌شود.
امام صادق(ع) فرموده است: ايمان ندارد كسي كه حيا ندارد. (1)
پيامبر اكرم(ص) فرموده است: خدا حيا و پوشيدگي بندگانش را دوست دارد.(2)
پوشش و حيا تفكيك ناپذيرند و تا جلوه‌اي از حيا در زني وجود داشته باشد، پوشش او نيز با جديت مراعات مي‌شود.
زنان با حيا كساني هستند كه با پوشش كامل خود از نمايش بدن، موهاي سر و زينت‌هاي خود شرم مي‌ورزند. پاكي قلب زنان خودنما به سخن ستمكاري شبيه است كه لاف ترحم سر مي دهد. زناني كه اسرار زيبايي‌هاي جسماني خود را به نمايش گذارده‌اند ، پرده بين خود و خدا را دريده‌اند. كامياب كردن چشم‌هاي گرسنه نامحرمان كم‌ترين ساز شي با پاكي و نجابت ندارد و عفيف‌بودن زن بدحجاب از القائات بي‌اعتبار شيطان است. بدحجابي از آفات پاكدامني به شمار مي‌رود و اساساً زنان پاكدامني كه از موقعيت سالم روحي برخوردارند از گناهان جنسي پرهيز دارند و بي‌حجابي يك انحراف جنسي است.

ادامه »

در خصوص «آرايش» و «زينت»، اين پرسش مهم مطرح است كه آيا مفهوم آن، واژه «زيور» (زينت‌هاى جدا از بدن، مانند جواهرات) را نيز در بر مى‌گيرد يا تنها آرايش‌هاى متصل به بدن، مانند سرمه و خضاب را شامل مى‌شود؟
در پاسخ بايد گفت: حكم كلى آن است كه خودآرايى جايز ولى خودنمايى در مقابل نامحرم، ممنوع است. آرايش، امرى فطرى و طبيعى است.
بنابراين، خداوند زينت و خودآرايى را نهى نمى‌كند؛ آن‌چه در شرع مقدس ممنوع شده، تبرّج و خودنمايى و تحريك و تهييج، به وسيله آشكار ساختن زينت در محافل اجتماعى است؛ چنان كه خداوند مى‌فرمايد: (وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى) و نيز مى‌فرمايد: (وَ لا يَضْرِبْنَ
بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ) اين آيه، زنان عرب را كه معمولاً
خلخال به پا مى‌كردند و براى اين كه نشان دهند خلخال گران‌بها دارند، پاى خود را محكم بر زمين مى‌كوبيدند، از اين كار نهى مى‌كرد.

ادامه »

از آن‌جا كه در اين پرسش، مسئله نماز مطرح است و اساس بسيارى از احكام نماز و ساير عبادت‌ها، فراخوان بشر به تعبد و اظهار بندگى در مقابل پروردگار است، ما فقط در حد فهم خود مى‌توانيم پاسخ دهيم و دست‌يابى به علت و فلسفه احكام عبادى، بسيار مشكل است و اگر چه همه آنها داراى حكمت و علت خاصى هستند، ولى پى بردن به همه آن اسرار، براى ما ميسر نيست.

ادامه »

در مورد مردان نيز اين گونه نيست كه بتوانند با هر نوع لباسى از خانه بيرون آيند و نوع پوشش آنها به هر صورتى جايز باشد؛ بلكه مردان نيز در اين جهت، با محدوديت‌هاى خاص خود نسبت به پوشش، روبه‌رو هستند؛ اما محدوده پوشش آنان، به جهت‌حضور بيشتر در اجتماع و كارهاى سخت و به جهت اين‌كه زن، مظهر جمال و زيبايى و مرد، موتورمحركه اقتصاد در جامعه است، با زنان متفاوت است.
علاوه بر اين، همان‌طور كه شهيد مطهرى فرمود، ميل به خودنمايى و خودآرايى، مخصوص زنان است و از نظر تصاحب قلب‌ها و دل‌ها، مرد، شكار است و زن، شكارچى؛ همچنان كه از نظر تصاحب جسم و تن، زن، شكار است و مرد، شكارچى. اين زن است كه به حكم طبيعت خاص خود، مى‌خواهد دلبرى كند و مرد را دل‌باخته و در دام علاقه خود، اسير سازد.
در عين حال، اسلام براى مردان نيز پوششى در حد معقول قرار داده است و مردان نيز آزادى بى‌حد و حصر، در پوشش ندارند. از طرف ديگر، اسلام آنها را بر حفظ نگاه از نامحرم و كنترل شهوت در نگاه، تكليف كرده است و كنترل نگاه براى مردان، نسبت به زنان، سخت‌تر است. براى توضيح بيشتر، ذكر چند نكته زير، ضرورى است :
1. بسيارى از فقها فرموده‌اند كه زن نبايد به بدن لخت مرد نامحرم
(به جز سر و صورت و گردن) نگاه كند و اين حكم، دليل قطعى دارد كه در جاى خود بيان شده است.

ادامه »