سالهاست این بغض در گلوی من است و تو هیچ انگار مرا رها کرده ای

آری میدانم من نیز تو را رها کرده ام اما بهترینم من بنده ای حقیرم و تو بزرگ و بلند مرتبه ای

پس چگونه ……..

و من در گذرگاه زمان به وجود خود در این دنیا و سرزمین می اندیشم

چگونه خلق شدم و برای چه خلق شدم

دستانی که تهی است از برای چه زندگی می کند

و خداوندی که بزرگ است برای من بس است

نمیدانم چه بگویم که وجودم سرشار از آرامش شود من تنهایه تنها در این برهوت دنیا فقط مسیر را طی می کنم تا به نا کجا آباد خواهم رسید خداوند میداند

کار می کنم و خرج میکنم اما تا به کی این جوانی مرا همراهی خواهد کرد

وقتی پیرمردی را قد خمیده میبینم فکر سر تا سر مرا میگیرد و می گوید آیا تو روزی پیر خواهی شد ؟

گاهی باید دور خود یک دیوار تنهایی کشید…

نه برای اینکه دیگران را از خود دور کنی

بلکه ببینی

“چه کسی “

برای دیدنت

دیوار را خراب میکند…

ساعت ها و روزها به این جمله ها فکر کرده ام / با خودم کلنجار رفته ام که آیا کسی هست که برای

دیدن من دیوارهای اطرافم را خراب کند ….

دوباره آمدم

مثل همیشه که می آمدم و خدمت میرسیدم

مثل همیشه با چشمانی گریان و پر ز اشک

با قلبی پر از غصه و بغضی که با جانم عهدی دیرینه دارد

مثل همیشه آمدم تا با تو سخن بگویم واگویه های تنهایی دلم را تنها تو محرمی

تنها وجود مهربان توست که آرامگه تن خسته من است

به که بگویم درد روزهای غربتم را؟

مگر کسی هست در این دنیای با عظمت که مرهم زخم های من باشد غیر از تو؟

خدایا خسته ام

دیگر جانی برایم نمانده

دلم آغوش گرم تورا می جوید

. . .

این روزها که گذشت عهدهای زیادی بستم بین خودم و تو

خدایا کمک کن پای حرف هایم بیاستم کمک کن دلی را نشکنم

یاری ام ده ببخشم آنان که دلم را شکاندند

خدای این شب های من دستم را بگیر . . .!

ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ !
ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ !
ﺯﺑﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﮔﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ !
ﻭﻟﯽ ﺣﺮﯾﻒ ﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻡ !
ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ !!!…
ﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ،
ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺴﺘﯽ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺮﻗﺼﺪ !!!…
ﮐﺎﺵ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩ ..
ﭘﯿﺮ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯾﻢ ..
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺭﺧﺪﺍﺩ ﯾﮏ ﻋﺸﻖ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ..
ﺳﭙﺲ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﻭﺩﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺒﯽتاریک ،
ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺁﺭﺍﻡ
ﻣﯿﻤﺮﺩﯾﻢ …

سلام به همه دوستای عزیز و نازنینم / سلام به همه گل های خوشبو و عزیزم / سلام به همه نفس های باغ زندگی / سلام به همه هستی بخش های زندگی
دلم براتون انقدر تنگ شده بود که دیگه تاب ندیدنتون رو نداشتم و داشتم از دوریتون جدا دق میکردم اما انگار نیاز داشتم به این محو شدن ها در این مدت زمان نه چندان کوتاه خیلی از دوستان در همین مدت هم لطف داشتن و منو فراموش نکردن و مرتب جویای حال خرابم بودن اما برهه ای بود که باید میگذشت با همه نامهربون هاش با همه ی بی وفا هاش با همه تنهایی هاش با همه دلتنگی هاش با همه ناراحتی هاش اما خداروشکر که گذشت اما حلالم کنید بچه ها ………….
دلم لک زده بود بیام و دوباره باهاتون صحبت کنم بیام و دوباره مثل گذشته دور و برم پر باشه از بامعرفت هایی که وصفی نیست برای توصیفشون اما کلا بگم دمتون گرم
تو این مدت خیلی با خودم درگیر بودم درگیر فکر ، فکرهایی که گاها حتی اذیتمم میکرد / فکر هایی که ختم میشد به عوض کردن خودم و تغییر ایجاد کردن درون خودم اما حقیقت رو بگم که خیلی سخته ایجاد تغییر واقعا سخته ،
دوست دارم فاصله بگیرم از بعضی احساس های درونم چون با وجود این احساس ها شاید هضم بعضی برخورد ها برام سخت باشه پس باید ترکشون کنم اما زمان بر هستش ……
در کل برگشتم اما نمیدونم درست هست یا نه ……. دل دادم بخدا و تاییدیش رو گرفتم پس ان شالله هم درسته هم خیر هستش …….
به کمکتون میگم یا علی و شروع میکنم دوباره …………..
از ته قلبم میگم دوستتون دارم برای همیشه …………..