امروزه جنگ ها شکل های مختلفی به خود گرفته اند از جمله جنگ نرم که شامل اقدامات روانی و تبلیغاتی می شود که هدف آن جامعه یا گروه خاصی است و عمده تفاوت آن با جنگ سخت عدم استفاده از سلاح های نظامی می باشد زیرا در جنگ نرم از سلاح های تبلیغاتی استفاده می شود. به تعبیر دیگر جنگ نرم استفاده دقیق و طراحی شده از تبلیغات و ابزارهای مربوط به آن است، به منظور تاثیر گذاری بر عقاید ، فرهنگ ، سیاست ، احساسات ، تمایلات ، رفتار و مختصات فکری دشمن با توسل به شیوه هایی که موجب پیشرفت مقاصد امنیت ملی می شود است.

جنگ ها تا سال ۱۹۴۵ میلادی غالبا جنگ سخت بود. بعد از آن با توجه به دو قطبی شدن جهان به بلوک شرق و بلوک غرب، دوره ای جدید از رقابت ها میان آمریکا و شوروی سابق آغاز شد که به جنگ سرد مشهور شد. جنگ سرد ترکیبی از جنگ سخت و جنگ نرم بود که طی آن دو ابر قدرت در عین تهدیدهای سخت از رویارویی مستقیم با یکدیگر پرهیز می‏کردند.

با فروپاشی شوروی سابق در سال ۱۹۹۱ میلادی و پایان یافتن جنگ سرد کارشناسان جنگ در ایالات متحده با استفاده از تجارب دو جنگ جهانی و دوران جنگ سرد دریافتند که می شود با هزینه کمتر و بدون دخالت مستقیم در سایر کشورها به اهداف سیاسی، اقتصادی و… دست یافت که در ادبیات سیاسی جهان به جنگ نرم شهرت یافت.

 در واقع جنگ های نرم مسئله ی تازه ای نبوده و از سابقه ی تاریخی برخوردار است. به این صورت که در ابتدا چهره ی ساده ای داشته مثلا شایعه پراکنی و دروغ پردازی اما با گذشت زمان و تحولات و پیچیدگی های روز افزون اجتماعی، این رویکرد نیز پیشرفت نموده و از پیچیدگی های بیشتری برخوردار شده است.

منبع : پرتال علمی ترکس

پاسخ اجمالی

اصطلاح «اهل حل و عقد» به معنای عده‌ای از افراد تأثیرگذار و عالمان به شریعت است. منشأ‌ ورود این اصطلاح به علم کلام و اصول فقه اهل سنت، تئوریزه کردن چگونگی نصب خلفاء بخصوص خلیفه اول و دوم است. ولی از آن‌جا که هیچ دلیل شرعی در مورد آن وجود ندارد، در تعداد و ویژگی‌های این افراد و نیز چگونگی حصول اتفاق، اختلاف‌ نظر وجود دارد.

پاسخ تفصیلی

اصطلاح «اهل حل و عقد» یکی از اصطلاحات رایج در علم کلام و اصول فقه اهل سنت است:
فخر رازی ذیل تعریف اجماع می‌نویسد: «اجماع در اصطلاح علما عبارت است از اتفاق اهل حل و عقد از امت محمد(ص) بر یک امر، و منظور از اتفاق؛ اشتراک در اعتقاد یا در قول یا در فعل است… و منظورمان از اهل حل و عقد؛ مجتهدان در احکام شرعیه می‌باشد».[1]
ابوحامد غزالی، بحث مفصلی را درباره اجماع و بنیان‌های آن در اصول فقه اهل سنت دارد که در آن‌جا به موضوع اهل حل و عقد اشاره دارد، و می‌گوید: «اجماع دو رکن دارد؛ اول: اجماع کنندگان‌اند، و اجماع کنندگان، همان امت محمداند، ولی واضح است که اجماع همه امت پیامبر را نمی‌توان در موضوعی ثابت کرد، بنابراین، هر مجتهد جامع شرایط فتوایی که اهل حل و عقد است قطعاً شامل اجماع کنندگان باید بشود و اگر اجماعی بخواهد تحقق یافته باشد، باید این افراد حضور داشته باشند…».[2]
موضوع «اهل حل و عقد» اولین بار در کتب اهل سنت برای تئوریزه کردن چگونگی به خلافت رسیدن خلفا بخصوص خلیفه اول و دوم؛ طرح ریزی و اجرا شد.

ادامه »

هشتم سپتامبر مصادف با روز جهانی سوادآموزی است و مطابق آمارهای بین المللی، قریب به ۹۰ درصد ایرانیان دارای سواد هستند که این آمار از ۱۰۹ سال پیش تاکنون رشد چشم‌گیری را نشان می‌دهد.

آموختن سواد به بی‌سوادان و اساساً سوادآموزی در ایران از وظایف وزارت آموزش و پرورش است و سازمان نهضت سوادآموزی به عنوان متولی آن، این وظیفه خطیر را به عهده دارد.

هر سال هشتم سپتامبر به عنوان روز جهانی سوادآموزی در دنیا نام‌گذاری شده است و سازمان یونسکو در سطح بین الملل موضوع سواد در کشورها را پیگیری می‌کند.

در هفتم دی ماه 1358 بود که با فرمان تاریخی بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران، نهضت سوادآموزی در ایران بنا نهاده شد و از آن تاریخ به بعد وضعیت سواد ایرانیان به نسبت گذشته رو به فزونی گذاشت.

در سال‌های منتهی به 1358 جمعیت بیسواد ایران بالغ بر 14 میلیون نفر بود که شاید در آن سالها جمعیت کلی کشور حدود 30 میلیون نفر بود.

اما بنا بر استناد به برخی متون، موضوع سواد در ایران مربوط به پنج هزار سال پیش از میلاد و در بین مردمان تمدن جیرفت است که نشان می‌دهد ایرانیان دارای فرهنگی غنی بوده‌اند.

البته زمان تشکیل نخستین کلاس‌های اکابر در ایران مربوط به سال‌ 1286 است که نشان از سوادآموزی در ایران دارد، اما با نبود طرح و برنامه منسجم این فعالیت آنچنان که باید انجام نشد.

در سال 1355 که جمعیت ایران بالغ بر 28 میلیون نفر بود، میزان باسوادی 47 درصد بوده است؛ در سال 1365 هم که جمعیت ایران حدود 39 میلیون نفر شد، میزان باسوادی به 61 درصد رسید که این آمار و ارقام نشان از تأثیر نهضت سوادآموزی است.

با یک حساب سرانگشتی می‌توان دریافت که در بازه 10 ساله بین سال‌های 1355 تا 1366 چیزی حدود 10 میلیون نفر به آمار با سوادان ایران اضافه شد.

ادامه »

فیس‌بوک چگونه به این اطلاعات دسترسی پیدا می‌کند؟

نخستین‌ و ساده‌ترین راه دسترسی به این اطلاعات ردیابی فعالیت‌های شما در سایت فیس‌بوک، دستگاه‌های شخصی‌تان و تنظیمات مکان شماست. نکته‌ای که اکثر کاربران از آن بی‌اطلاع هستند این است که فیس‌بوک فعالیت‌های شما در دیگر سایت‌ها را نیز دنبال می‌کند. در همین رابطه واشینگتن‌پست اعلام کرده فیس‌بوک از هر سایتی که در آن کلید «لایک» یا «اشتراک‌گذاری» وجود دارد و شما از آن بازدید کرده‌اید، مطلع است.

غول رسانه‌های اجتماعی با در اختیار داشتن این اطلاعات می‌تواند نتایج مختلفی استخراج کند، مثل این‌که آیا شما به بچه‌دارشدن علاقه‌مند هستید یا خیر، وضع تأهل‌تان چگونه است، آیا شما مهاجر هستید یا این‌که قصد خرید خودرو دارید و… درنهایت با بررسی این اطلاعات، فیس‌بوک تبلیغی را که با شرایطت‌تان سازگار باشد به شما نشان می‌دهد. البته همیشه این پیش‌بینی‌ها درست از آب درنمی‌آیند که اهمیتی ندارد، چراکه فیس‌بوک یک امپراتوری 355‌میلیارد دلاری با استفاده از اطلاعات ساخته است، امپراتوری که به نظر نمی‌رسد حالاحالاها از بین برود.
اگر علاقه دارید بدانید فیس‌بوک به چه اطلاعاتی علاقه‌مند است، نگاهی به لیستی که منتشر شده است، بیندازید:

ادامه »

این اطلاعات شامل چه چیزهایی می‌شوند؟

با نگاهی به لیست بلند بالای فیس‌بوک از داده‌ها می‌توان این اطلاعات را به 2دسته تقسیم کرد: دسته نخست اطلاعاتی هستند که خودتان داوطلبانه در صفحه شخصی‌تان قرار می‌دهید، مانند وضع تأهل، فرزند دارید یا خیر، چه زمانی به تعطیلات رفته‌اید و چه جایی را برای اقامت انتخاب کرده‌اید و… اینها اطلاعاتی است که با به‌روزرسانی صفحه‌تان در اختیار فیس‌بوک می‌گذارید.

دسته دوم که نگران‌کننده هستند، اطلاعاتی است که خودتان هم نمی‌دانید در اختیار فیس‌بوک می‌گذارید، البته تعدادی از این داده‌ها برای ما که در ایران زندگی می‌کنیم، موضوعیت پیدا نمی‌کنند، اطلاعاتی مثل خطوط اعتباری یا این‌که آیا در جایی سرمایه‌گذاری کرده‌اید یا کجا سرمایه‌گذاری کرده‌اید و…

ادامه دارد ….

منبع : گروه فرهنگ نیوز

بگذارید همین اول کار با مثالی خیال‌تان را راحت کنم. مثالی از این‌که در بازدیدهای روزانه‌تان از فیس‌بوک یا دیگر سایت‌ها چه اطلاعاتی را در اختیار فیس‌بوک و شرکت‌های بزرگی که قصد دارند برای محصولات‌شان تبلیغ کنند، قرار می‌دهید.

اطلاعاتی که بعضی‌هایشان به مخیله‌تان هم خطور نکرده است، حتی احتمالا بعد از خواندن این مطلب، باز هم از خودتان خواهید پرسید این اطلاعات به چه کار فیس‌بوک می‌آید؟

جایی می‌خواندم یک روز «مکس شرمس»، فعال حقوق مدنی اتریشی، از فیس‌بوک خواست هرچه اطلاعات شخصی از او روی سرورهای فیس‌بوک هست برایش بفرستند. مسئولان فیس‌بوک هم یک سی‌دی برایش فرستادند، با 1222صفحه اطلاعات.

اگر آقای شرمس فایل را چاپ می‌کرد و صفحه‌ها را کنار هم می‌چید، حدودا 400متر می‌شد. اطلاعاتی شامل شماره تلفن و نشانی ایمیل دوستان و اقوامش، فهرست همه دستگاه‌هایی که روی‌شان فیس‌بوک را باز کرده بود، برنامه‌هایی که دعوتش کرده بودند، کسانی که «دوست» او شده بودند و البته آرشیوی از همه پیام‌های خصوصی‌، حتی آنهایی که پاک کرده بود.

همه اینها مشتی بود نمونه خروار، قطره‌ای از اقیانوس اطلاعات شخصی 1/65‌میلیارد کاربر فیس‌بوک. تازه آقای شرمس 3‌سال بیشتر فیس‌بوک نداشته و در آن 3‌سال هم گه‌گاه سراغ آن می‌رفته است.

مهم‌تر از همه این‌که آقای شرمس معتقد است فیس‌بوک بخش بزرگی از اطلاعات او را برایش نفرستاده است. او عقیده دارد فیس‌بوک از هر کاربر بیش از صد نوع داده دارد که برای او حدود 50 نوع را فرستاده‌ است. او دراین‌باره می‌گوید: «داده‌های مربوط به چهره‌شناسی‌ام را نفرستاده‌، یعنی فن‌آوری‌ که می‌تواند من را از روی عکس‌هایم بشناسد. اطلاعات مربوط به ردپای مجازی‌ام را هم نفرستاده‌، این‌که مثلا فلان صفحه را که در مورد فلان خودرو نوشته بوده، دیده‌اید یا نه و چه مدت رویش مکث کرده‌‌ام».

ادامه »