در آیه 3 سوره نساء به جهت ضرورت هایی که بود و برای رعایت حال مسلمانان در ارتباط با دختران یتیمی که تحت تکفل داشتند و مواردی این چنین، اجازه داده شد تا مردان مسلمان به شرط اطمینان از رعایت عدالت بین همسران، چند زن بگیرند. چون در این آیه رعایت عدالت به طور مطلق آمده بود، مسلمانان گمان کردند که باید در کلیه مواردی که مربوط به همسرداری است باید عدالت را رعایت کنند. یعنی هم در عمل و هم در احساس قلبی که به همسران خود دارند باید به عدالت رفتار نمایند. حال آن که تکلیف این نبود زیرا تکلیف باید به اندازه توان و مقدورات انسان باشد و مودت و احساسات قلبی از اختیار انسان خارج است، چرا که انسان به طور طبیعی کسانی را بیشتر از دیگران دوست دارد و برای وی کنترل این احساسات در قلب ممکن نیست. این مسئله در مورد همسران یک مرد هم رخ می‌دهد و ممکن است که مرد به یکی از زنان خود، گرایش بیشتر داشته باشد. خداوند با نازل کردن آیه 129، برای این که توهم مسلمانان رفع شود اعلام فرمود که محبت در اختیار شما نیست و نمی توانید در محبت عدالت بورزید حتی اگر بر رعایت عدالت در این مورد حریص هم باشید پس در مورد محبت سعی کنید همه توجه قلبی خود را در عمل، نثار یکی نکنید و بقیه را رها و معلق گردانید. پس حکم خداوند در آیه 3 سوره نساء به رعایت عدالت در اموری که فرد در آن قدرت دارد مثل رعایت عدالت در تقسیم نفقه و وقت و رعایت انصاف در محبت ورزیدن و به گونه ای عمل کردن که یکی احساس نکند همه قلب شوهر متعلق به اوست و دیگری احساس کند که در قلب شوهر هیچ جایگاهی ندارد و رها و معلق است. توضیح این بخش آخر این است که ممکن است که مرد یکی از همسران خود را بیشتر از دیگران دوست داشته باشد اما مطابق این آیه وظیفه دارد که به همه همسران خود در عمل به عدالت محبت کند، مثلا برای همه هدیه بگیرد.

ادامه »

اگر بخواهيم ببينيم نظر قرآن درباره خلقت زن و مرد چيست،لازم است‏به مساله سرشت زن و مرد-كه در ساير كتب مذهبى نيز مطرح است-توجه كنيم.قرآن نيز در اين موضوع سكوت نكرده است.بايد ببينيم قرآن زن و مرد را يك سرشتى مى‏داند يا دو سرشتى;يعنى آيا زن و مرد داراى يك طينت و سرشت مى‏باشند و يا داراى دو طينت و سرشت؟قرآن با كمال صراحت در آيات متعددى مى‏فرمايد كه زنان را از جنس مردان و از سرشتى نظير سرشت مردان آفريده‏ايم.

قرآن درباره آدم اول مى‏گويد:«همه شما را از يك پدر آفريديم و جفت آن پدر را از جنس خود او قرار داديم‏»(سوره نساء آيه 1).درباره همه آدميان مى‏گويد:«خداوند از جنس خود شما براى شما همسر آفريد»(سوره نساء و سوره نحل و سوره روم). در قرآن از آنچه در بعضى از كتب مذهبى هست كه زن از مايه‏اى پست‏تر از مايه مرد آفريده شده و يا اينكه به زن جنبه طفيلى داده‏اند و گفته‏اند كه همسر آدم از عضوى از اعضاى طرف چپ او آفريده شده،اثر و خبرى نيست.

عليهذا در اسلام نظريه تحقير آميزى نسبت‏به زن از لحاظ سرشت و طينت وجود ندارد. يكى ديگر از نظريات تحقير آميزى كه در گذشته وجود داشته است و در ادبيات جهان آثار نامطلوبى بجا گذاشته است اين است كه زن عنصر گناه است،از وجود زن شر و وسوسه برمى‏خيزد،زن شيطان كوچك است.مى‏گويند در هر گناه و جنايتى كه مردان مرتكب شده‏اند زنى در آن دخالت داشته است.

ادامه »

زيبايى زن بيشتر به چشم و چهره او مى باشد چرا اسلام پوشيدن مو را جزو حجاب اسلامى قرار داده اما پوشش دست و صورت را واجب نكرده است؟
حجاب در واقع مصونيت و سلامت است نه محدوديت. و به تعبير زيباى شهيد مطهرى با همه اهميتى كه حجاب از نظر دينى دارد ولى در عين حال نبايد به گونه اى باشد كه سبب گرفتارى و يا مانع فعاليت صحيح زن شود. علت واجب نبودن پوشش دست و صورت (وجه و كفين) به خاطر جلوگيرى از بروز سختى و دشوارى براى زن بوده است. ر.ك: شهيد مطهرى، مسئله حجاب، صص 203-209.
همچنين صورت و دست زن در حالى كه ساده و عادى و طبيعى بوده و با هيچ آرايشى همراه نباشد معمولاً جلب توجه نمى كند و تنها در اين صورت است كه شرع مقدّس پوشش آن را واجب نكرده است. اما اگر زنى بخواهد با دست و صورت آرايش شده در محيطى عمومى ظاهر شود، حتماً بايد صورت خود را بپوشاند.
علاوه بر اين كه واجب نبودن پوشش قرص صورت و دست (از مچ تا سر انگشتان) بدين معنا نيست كه زن مى تواند صورت خود را به ديگران بنماياند و يا مرد مجاز به نگاه آن باشد. از اين رو همان گونه كه در توضيح المسائل مراجع تقليد آمده است، نگاه كردن زن و مرد نامحرم به صورت يكديگر با قصد لذت حرام و گناه است ولى نگاه معمولى و بدون دقّت مانعى ندارد ر.ك: رساله مراجع تقليد، بحث نگاه..
خلاصه اينكه اصل دستور پوشش به عنوان يك راهكار مصونيت بخشى و نه محدوديت زايى، نبايد به گونه اى طرح شود كه به انزواى زنان و ركود فعاليت اجتماعى آنان منجر گردد. پوشش به عنوان مانعى در برابر زياده طلبى ها و ابتذال اخلاقى قرار داده است و اين مصونيت بخشى گرچه محدوديت زاست اما بايد تا آنجا كه ممكن است، دو هدف مصونيت بخشى و حضور زنان در عرصه فعاليت اجتماعى، با هم جمع شود. (حقوق زن، سيد ابراهيم حسيني، كد: 34/500038)

برای داشتن لب های جذاب، کلام محبت آمیز به زبان آورید

برای داشتن چشمان زیبا، به زیبایی های مردم و خوبیهای آنها توجه کنید

برای خوش اندام ماندن، غذایتان را با گرسنگان تقسیم کنید

برای داشتن موهای زیبا، آن را از دید نامحرم بپوشانید

برای داشتن فرم مناسب در حالی راه بروید که میدانید هرگز تنها نیستید

انسانها بیشتر از اشیا، احتیاج به تعمیر، نو شدن، احیا شدن مرمت شدن و رهاشدن دارند هیچ وقت هیچ کدام را دور نریزید

به خاطر داشته باشید هرگاه به دست یاری نیاز داشتید همیشه یکی در انتهای دستان خودتان پیدا میکنید

همین طور که سنتان بالا میرود شما متوجه میشوید که 2 دست دارید یکی برای کمک به خودتان و یکی برای یاری دیگران

زیبایی یک زن به لباسهایی که میپوشد به صورتش و به مدل مویش بستگی ندارد، زیبایی یک زن در وقار و متانت اوست

زیبایی یک زن در آرایشش نیست بلکه در زیبایی واقعی روحش است، مهم این است که او مشتاقانه عشقش را نثار میکند برای همسفر زندگیش
آری زن گوهریست در صدف که هر چه دست نایافتنی تر باشد قیمتی تر است

نوشته دختر زمینی با بالهای آسمانی از دل همین وبلاگ

در بعضی از سایت ها و کتاب هایی که در اینترنت پخش شده است ادعا شده که ،حجابي كه در قران توضيح داده شده فقط ميگه سينه و گردن رو بپوشونين كه اون رو هم براي زنان مؤمن گفت كه ميدوونيم مؤمن درجه‌اي بالاتر از مسلم است، پس واجب نيست كه تا اين حد حجاب داشته باشيم فقط اگه داشتيم مؤمن تريم ؟ پاسخ این شبهه چیست؟
پاسخ این شبهه که در برخی مقالات و کتاب ها منتشر شده است را طی ارائه چند مطلب خدمتتان پاسخ می گوییم.
مطلب اول:
آیات و روایات متعددی ضرورت حجاب و حدود آن را مشخص می کند. اما قبل از هرچیز ، در مورد استدلالی که برخی از این کتاب ها عنوان کرده و پرسش گر محترم را دچار شبهه نموده اند پاسخ می دهیم. اگر قرار بر این باشد که چون خطاب قران برای وجوب حجاب به مومنین است پس حجاب در مورد مسلم لازم نیست ، استدلال صحیحی باشد ، باید بسیاری از احکام دین را در مورد مسلمانان منتفی بدانیم.
بنا بر این استدلال، چون در مورد روزه فرموده است ، یا ایها الذین امنوا کتب علیکم الصیام ، و مورد خطاب مومنین هستند پس بر مسلمان روزه واجب نیست!!!
همین طور آیات زیر:
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة؛ نماز خواندن بر مومنین لازم است و مسلم لازم نیست نماز بخواند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ ؛ مسلمانان می تواند از خبائث تناول کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصاصُ فِي الْقَتْلى‏؛ حکم قصاص مخصوص مومنین است و مسلم را نباید قصاص کرد!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُم‏؛ صدقه و خمس و زکات بر مسلم واجب نیست!!
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور؛ خداوند فقط دوست دار مومنین است نه مسلمین!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏ ؛ مسلم می تواند صدقات خود را با منت گذاری و اذیت کردن باطل کند !!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ ؛ مسلم لازم نیست تقوای خدا را پیشه کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا الرِّبَوا؛ مسلم می تواند ربا هم بخورد!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ كَرْها؛ مسلم می تواند حق ارث زنان را غصب کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِل‏؛ مسلم می تواند حرام خواری کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ ؛ مسلم می تواند از دستورات خدا و رسول سرپیچی کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطان‏؛ تبعیت از وسوسه های شیطان بر مسلمان بلااشکال است!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ ؛ مومنین حق ورود بدون اجازه به خانه پیامبر را ندارند ولی مسلم دارد!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّن‏؛ مسلم می تواند سوء ظن داشته باشد و غیبت کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّه‏؛ توبه کردن فقط بر مومنین واجب است و مسلم می تواند توبه نکند !!

ادامه »

با توجه به توضیحات داده شده و با توجه به آیات قران می بینیم که خدا در آيه 19 سوره لقمان چنين مى فرماید: «وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ»؛ «صداى خودت را كاهش بده».
در آيه 3 سوره حجرات نيز آمده است: «إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ»؛ «آنان كه صداى خويش را هنگام سخن گفتن در حضور رسول‏خدا ملايم مى‏كنند…».
نتيجه اين مى‏شود كه نگاه به طور معمول و متعارف، اشكال ندارد؛ يعنى اگر به حد تيز نگاه كردن و دقت در زيبايى و زشتى فرد نرسد، آيه مى‏فرمايد كه اشكال ندارد.
در رواياتى كه اين آيه را تفسير مى‏كنند، سه قيد زير آورده شده است:
اول، اين كه اين نگاه، فقط به وجه (گردى صورت) و كفين (دو دست تا مچ) است و نگاه به موها و ساير اعضاى بدن خانم‏ها، به هيچ وجه، جايز نيست.

ادامه »