ستورات و پاداش‌های الهی در مورد مردان آمده و زن در مورد پاداش بی نسیب است. حتی اسامی و افعال مربوط به خداوند هم به صورت مذکر آمده است. آیا این برداشت نشان از بی عدالتی خداوند نیست؟
قرآن کریم معجزه پیامبر اکرم(ص) به عنوان پیامبر آخرالزمان است و نکات ریز و درشت و پیدا و پنهانی دارد. بنابراین می‌توان چرایی مذکر بودن برخی افعال و ضمایر را در آیات به این صورت توضیح داد:
الف) در همه زبان‌ها و نزد همه قانون گذاران، آن گاه كه می‌خواهند قوانين عمومي وضع كنند از لفظ و ضمير مذكر استفاده می‌كنند و علت آن به چند چیز بازمی‌گردد:
1.در طول تاریخ نقش اصلی در حکومت ها و جنگ و صلح ها و سرپرستی خانواده ها با مردان بوده است.و اگر در مقطع خاصی زن سالاری حاکم بوده مربوط به زمان و مکان محدود و به طور ناپایدار بوده است.و این نشان از یک جریان ثابت و مطابق با ساختار فیزیکی و ویژگی های روحی و عاطفی زن و مرد است.به همین جهت در عموم قوانین و مقررات کشوری و بین اللملی مسئولیت اجرایی و رویارویی با مردان است و مخاطب اصلی مردان می باشند که از این قاعده به« تغليب» یاد می شود.و هرگاه مخاطبين ، هم مذكّر باشند هم مؤنّث، خطاب‌ها با لفظ مذكّر گفته می‌شوند.
2.ادبيات تمام زبان‌هاي اصيل آميخته با نوعي متانت و رعايت حريم‌ها است، بنابراین به جز در برخي شعرها و تمثيلات در اكثر متون از به كارگيري نام‌ها و ضماير مؤنث خودداري می‌شود و اين گونه ادبيات برخاسته از عفت كلام و رعايت حرمت زنان است و نبايد از آن به عنوان بي احترامي به جامعه زنان برداشت شود.

ادامه »

مطابق قانون جمهوری اسلامی ایران که برگرفته از شرع مقدس اسلام (اعم از آیات قرآن، روایت و نیز سیره اهل البیت علیهم السلام) است، زن دو وظیفه در مقابل همسر بر عهده دارد: تمکین و کسب اجازه برای خروج از منزل. تمکین دو معنا دارد: معنای خاص یعنی زن روابط جنسی با شوهر را به طور متعارف بپذیرد و جز در مواردی که مانع موجهی (شرعی یا عقلی مانند بیماری) داشته باشد از برقراری رابطه جنسی، سرباز نزند. تمکین به معنای عام هم یعنی زن وظایف خود نسبت به شوهر انجام دهد و از او در حدود متعارف و قانون اطاعت کند و ریاست شوهر را در خانواده بپذیرد. اجازه خروج از منزل هم در راستای وظیفه تمکین به ویژه تمکین خاص است. اگر زنی این وظایف را انجام ندهد، نشوز کرده و ناشزه محسوب می‌شود. امام خمینی (ره) در کتاب تحریرالوسیله که کتاب مربوط به فتاوا و احکام شرعی ایشان است، در این مورد آورده اند: لا یتحقق النشوز بترک طاعته فیما لیست بواجبة علیها، فلو امتنعت من خدمات البیت و حوائجه التی لا تتعلق بالاستمتاع من الکنس أو الخیاطة أو الطبخ أو غیر ذلک حتى سقی الماء و تمهید الفراش لم یتحقق النشوز. یعنی: نشوز در زن (که عبارت است از خروج او از اطاعت شوهر در اموری که بر زن واجب است) به واسطه ترک کارهایی که انجام آن‌ها بر زن واجب نیست تحقق نمی‌یابد؛ پس اگر زن از انجام امور منزل و حوائج مرد که به امور جنسی بین آن‌ها ارتباط ندارد، از قبیل جارو کردن یا خیاطى یا غذا پختن یا غیر این‌ها، حتى دادن آب (به دست شوهر) و پهن کردن رختخواب، خوددارى نماید، نشوز تحقق پیدا نمى‌کند. (ج 2، کتاب النکاح، القول فی النشوز) بنابر این معلوم می‌گردد که به فتوای امام خمینی (ره) انجام هیچ یک از کارهای منزل واجب شرعی زنان نیست و مرد در این باره و نسبت به این امور حق فرمان به زن ندارد. زن به ازای تمکین در مقابل همسر، واجب النفقه می‌شود و اگر زن ناشزه نباشد، بر مرد واجب است که نفقه زن را پرداخت کند. علاوه بر آن در قانون مدنی خانواده دیده شده است که اگر زن و مرد از هم طلاق بگیرند، مرد موظف باشد.بخشی از امکانات و مالی را که در زندگی فراهم آورده اند به زن بپردازد. زیرا کار کردن خانم در خانه (نظافت، پخت و پز، خیاطی، مهمانداری و …) وظیفه زن نبوده و از حاصل تلاش او این زندگی فراهم شده است.

ادامه »

اغلب علت را غالب بودن احساسات در زن بیان می‌کنند در حالی که در واقع شاهد هستیم که زنان در بسیاری از امور معقول و منطقی و مهندسی وارد شده و موفق هم هستند، پس علت این که این حق از زنان گرفته شده، چیست؟
در ابتدا خوب است به این نکته توجه کنید که بزرگ ترین تساوی خواهان در حقوق زن خود به نوعی اذعان به تفاوت زن و مرد و به دنبال آن ضرورت تفاوت حقوق و تکالیف زن و مرد دارند. بهترین شاهد مثال متن «کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان» است که به صورت یک سند بین المللی در سازمان ملل مطرح است. بند اول این کنوانسیون خواستار برابری زن و مرد در تمامی حقوق و تکالیف است اما در قسمت‌های بعدی همین کنوانسیون خواستار حقوق ویژه برای زنان به عنوان مادر شده اند!
خوب است که حداقل قبول کنیم که هر تساوی و داشتن هر نوع تکلیفی، امتیاز نیست. سعی کنیم تا برای سنجش حقوق و تکالیف زنان، به جای تاکید بر حقوق و تکالیف مردان، نیازها و خواسته‌ها و استعدادهای زنان را درنظر بگیریم. در این مبنا دیگر برخی موارد دیگر ظلم یا محرومیت نیست بلکه عدم تکلیف و آزادباش الهی است برای پرداختن به وظایف اصلی.

ادامه »

اگر بخواهيم ببينيم نظر قرآن درباره خلقت زن و مرد چيست،لازم است‏به مساله سرشت زن و مرد-كه در ساير كتب مذهبى نيز مطرح است-توجه كنيم.قرآن نيز در اين موضوع سكوت نكرده است.بايد ببينيم قرآن زن و مرد را يك سرشتى مى‏داند يا دو سرشتى;يعنى آيا زن و مرد داراى يك طينت و سرشت مى‏باشند و يا داراى دو طينت و سرشت؟قرآن با كمال صراحت در آيات متعددى مى‏فرمايد كه زنان را از جنس مردان و از سرشتى نظير سرشت مردان آفريده‏ايم.

قرآن درباره آدم اول مى‏گويد:«همه شما را از يك پدر آفريديم و جفت آن پدر را از جنس خود او قرار داديم‏»(سوره نساء آيه 1).درباره همه آدميان مى‏گويد:«خداوند از جنس خود شما براى شما همسر آفريد»(سوره نساء و سوره نحل و سوره روم). در قرآن از آنچه در بعضى از كتب مذهبى هست كه زن از مايه‏اى پست‏تر از مايه مرد آفريده شده و يا اينكه به زن جنبه طفيلى داده‏اند و گفته‏اند كه همسر آدم از عضوى از اعضاى طرف چپ او آفريده شده،اثر و خبرى نيست.

عليهذا در اسلام نظريه تحقير آميزى نسبت‏به زن از لحاظ سرشت و طينت وجود ندارد. يكى ديگر از نظريات تحقير آميزى كه در گذشته وجود داشته است و در ادبيات جهان آثار نامطلوبى بجا گذاشته است اين است كه زن عنصر گناه است،از وجود زن شر و وسوسه برمى‏خيزد،زن شيطان كوچك است.مى‏گويند در هر گناه و جنايتى كه مردان مرتكب شده‏اند زنى در آن دخالت داشته است.

ادامه »

در بعضی از سایت ها و کتاب هایی که در اینترنت پخش شده است ادعا شده که ،حجابي كه در قران توضيح داده شده فقط ميگه سينه و گردن رو بپوشونين كه اون رو هم براي زنان مؤمن گفت كه ميدوونيم مؤمن درجه‌اي بالاتر از مسلم است، پس واجب نيست كه تا اين حد حجاب داشته باشيم فقط اگه داشتيم مؤمن تريم ؟ پاسخ این شبهه چیست؟
پاسخ این شبهه که در برخی مقالات و کتاب ها منتشر شده است را طی ارائه چند مطلب خدمتتان پاسخ می گوییم.
مطلب اول:
آیات و روایات متعددی ضرورت حجاب و حدود آن را مشخص می کند. اما قبل از هرچیز ، در مورد استدلالی که برخی از این کتاب ها عنوان کرده و پرسش گر محترم را دچار شبهه نموده اند پاسخ می دهیم. اگر قرار بر این باشد که چون خطاب قران برای وجوب حجاب به مومنین است پس حجاب در مورد مسلم لازم نیست ، استدلال صحیحی باشد ، باید بسیاری از احکام دین را در مورد مسلمانان منتفی بدانیم.
بنا بر این استدلال، چون در مورد روزه فرموده است ، یا ایها الذین امنوا کتب علیکم الصیام ، و مورد خطاب مومنین هستند پس بر مسلمان روزه واجب نیست!!!
همین طور آیات زیر:
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة؛ نماز خواندن بر مومنین لازم است و مسلم لازم نیست نماز بخواند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ ؛ مسلمانان می تواند از خبائث تناول کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصاصُ فِي الْقَتْلى‏؛ حکم قصاص مخصوص مومنین است و مسلم را نباید قصاص کرد!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُم‏؛ صدقه و خمس و زکات بر مسلم واجب نیست!!
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور؛ خداوند فقط دوست دار مومنین است نه مسلمین!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏ ؛ مسلم می تواند صدقات خود را با منت گذاری و اذیت کردن باطل کند !!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ ؛ مسلم لازم نیست تقوای خدا را پیشه کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا الرِّبَوا؛ مسلم می تواند ربا هم بخورد!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ كَرْها؛ مسلم می تواند حق ارث زنان را غصب کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِل‏؛ مسلم می تواند حرام خواری کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ ؛ مسلم می تواند از دستورات خدا و رسول سرپیچی کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطان‏؛ تبعیت از وسوسه های شیطان بر مسلمان بلااشکال است!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ ؛ مومنین حق ورود بدون اجازه به خانه پیامبر را ندارند ولی مسلم دارد!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّن‏؛ مسلم می تواند سوء ظن داشته باشد و غیبت کند!!
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّه‏؛ توبه کردن فقط بر مومنین واجب است و مسلم می تواند توبه نکند !!

ادامه »

با توجه به توضیحات داده شده و با توجه به آیات قران می بینیم که خدا در آيه 19 سوره لقمان چنين مى فرماید: «وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ»؛ «صداى خودت را كاهش بده».
در آيه 3 سوره حجرات نيز آمده است: «إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ»؛ «آنان كه صداى خويش را هنگام سخن گفتن در حضور رسول‏خدا ملايم مى‏كنند…».
نتيجه اين مى‏شود كه نگاه به طور معمول و متعارف، اشكال ندارد؛ يعنى اگر به حد تيز نگاه كردن و دقت در زيبايى و زشتى فرد نرسد، آيه مى‏فرمايد كه اشكال ندارد.
در رواياتى كه اين آيه را تفسير مى‏كنند، سه قيد زير آورده شده است:
اول، اين كه اين نگاه، فقط به وجه (گردى صورت) و كفين (دو دست تا مچ) است و نگاه به موها و ساير اعضاى بدن خانم‏ها، به هيچ وجه، جايز نيست.

ادامه »