تازه فهمیدم دلم از خاک پای زینب است
اشک های دیده ام از اشک های زینب است

تازه فهمیدم دلم عصیان نمی گیرد چرا
این دل شوریده ام مست ولای زینب است

تازه فهمیدم که چشمانم چرا بی اشک نیست
از ازل آب و گلم غرق نوای زینب است

فَبَلَغَ ذلِکَ ابْنَ الْحَنَفِیَّةِ، فَاءَتاهُ، فَاءَخَذَ زِمامَ ناقَتِهِ وَقَدْ رَکِبَها فَقالَ: یا اءَخی اءَلَمْ تَعِدْنی النَّظَرَ فیما سَاءَلْتُکَ؟ قالَ: بَلی
قالَ: فَما حَداکَ عَلَی الْخُرُوجِ عاجِلا؟ فَقالَ: اءَتانی رَسُولُ اللّهِ صلّی اللّه علیه و آله بَعْدَما فارَقْتُکَ، فَقالَ: یا حُسَیْنُ، اءُخْرُجْ، فَإِنَّ اللّهَ قَدْ شاءَ اءَنْ یَراکَ قَتیلا.

فَقالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَنَفِیَّةِ: إِنّا للّهِِ وَإِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، فَما مَعْنی حَمْلُکَ هَؤُلاءِ النِّساءِ مَعَکَ وَاءَنْتَ تَخْرُجُ عَلی مِثْلِ هذَا الْحالِ؟ قالَ: فَقالَ لَهُ: قَدْ قالَ لی : قَدْ شاءَ اءَنْ یَراهُنَّ سَبایا
چون خبر به محمدبن حنفیّه رسید به خدمتش شتافت و زمام ناقه را که بر آن سوار بود گرفت عرضه داشت : یا اخی ! وعده فرمودی که در آنچه عرضه داشتم تأملی فرمایی ؟ امام حسین علیه السّلام فرمود: چنین است . محمد گفت : پس چه چیز تو را واداشت که با این سرعت ، عزم خروج از مکه نمودی ؟ فرمود: آن هنگام که از نزدت جدا شدم ، رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله به نزد من آمد (یعنی در عالم خواب . و شاید معنی دیگر را اراده کرده باشد و در اینجا اجمال لفظ خالی از لطف نیست ) و فرمود: ای حسین ! برو به جانب عراق که مشیّت الهی بر این متعلّق است که تو را مقتول ببیند! محمد حنفیّه گفت : إِنّا للّهِِ وَإِنّا…. چون چنین باشد پس مقصود از همراه بردن زن و بچه چیست ؟ راوی گوید: امام حسین علیه السّلام در جواب برادر، فرمود که هم رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله به من فرموده که مشیّت حق بر اسیری ایشان تعلّق یافته که خدا ایشان را اسیر ببیند.
منبع:مقتل لهوف

کنار طشت طلاست فاطمه مهمان من

چوب مزن ای یزید! بر لب و دندان من

با چه دلی می زنی برلب من خیزران

کز همه دل می برد نغمه ی قرآن من

گر چه تحمل کنم ضربه ی چوب تو را

تاب مرا می برد گریه ی طفلان من

تاکه نگاه افکنم بر رخ اطفال خود

دور زند دم به دم، دیده ی گریان من

تا نرود از اسف، صبر و قرارش زکف

زینب من می شود دست به دامان من

ناله ی من بر ملاست، مقتل من کربلاست

شام بلا آمده شام غریبان من

با چه گنه می کنی لعل لبم را کبود؟

بر سر و صورت بس است زخم فراوان من

سرم به شام بلا، زینت طشت طلا

زیر سم اسب ها پیکر عریان من

طشت زسوز درون سوخت و فریاد زد

چوب تو هم گریه کرد بر لب عطشان من

سوز دل اهل دل در نفس میثم است

در شرر شعر اوست ناله و افغان من

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

… فقالت: ما هذا الرّأس ؟ قالوا لها: رأسُ أبیک. فرفعته من الطّشت حاضنة له وهی تقول: یا أباه ! مَن ذا الذی خضّبک بدمائک؟ یا أبتاه! مَن ذا الذی قطع وریدک؟ یا أبتاه ! مَن ذا الذی أیتمنی على صغر سنّی ؟ یا أبتاه ! مَن بقی بعدک نرجوه ؟ یا أبتاه ! مَن للیتیمة حتّى تکبر ؟ یا أبتاه ! مَن للنساء الحاسرات ؟ یا أبتاه ! مَن للأرامل المسبیّات ؟ یا أبتاه ! مَن للعیون الباکیات ؟ یا أبتاه ! مَن للضائعات الغریبات ؟ یا أبتاه ! مَن للشعور المنشرات ؟ یا أبتاه ! مَن بعدک ؟ واخیبتنا ! یا أبتاه ! مَن بعدک ؟ واغربتنا ! یا أبتاه ! لیتنی کنت الفدى ، یا أبتاه ! لیتنی کنت قبل هذا الیوم عمیا . یا أبتاه ! لیتنی وسدت الثّرى ولا أرى شیبک مخضّباً بالدّماء.
ثمّ إنّها وضعت فمها على فمه الشّریف , وبکت بُکاءاً شدیداً حتّى غشی علیها ، فلمّا حرّکوها , فإذا بها قد فارقت روحها الدُنیا

… وقتی سر بریده امام حسین را برای رقیه سلام الله علیها آوردند گفت این سر کیست؟ به او گفتند: سر پدرت حسین است. سر را با احتیاط از داخل طشت برداشت و به سینه چسبانید و با گریه های سوزناک خود خطاب به سر چنین گفت: پدر چه کسی تو را به خون آغشته کرد؟ چه کسی رگ های گردنت را برید؟ پدر چه کسی در خردسالی یتیمم کرد؟ پدر دختر یتیم تو به چه کسی پناه ببرد تا بزرگ شود؟ پدر جان زنان بی پوشش چه کنند؟ پدرجان زنان اسیر و سرگردان کجا بروند؟ پدر جان چه کسی چشمان گریان را چاره ساز است؟ پدر جان چه کسی یار و یاور غریبان بی پناه است؟ پدر جان چه کسی پریشان مویی ما را سامان می بخشد؟ پدر جان بعد از تو چه کسی با ماست؟ وای بر ما بعد از تو وای از غریبی! پدر جان کاش فدایت می شدم. پدر جان ای کاش بیش از این نابینا می شدم و تو را اینگونه نمی دیدم. پدر جان کاش پیش از این در خاک خفته بودم و محاسنت را آغشته به خون نمی دیدم. سپس لب ها را بر لب های پدرش امام حسین نهاد و چنان گریست که همان لحظه بیهوش شد و وقتی او را حرکت دادند دریافتند که از دنیا رفته است.
المنتخب فی جمع المراثی و الخطب طریحی، ص 136-137

هر مقدار علاقه و محبت انسان به شخصی بیشتر باشد، اشتیاق بیشتری دارد که همیشه یاد و خاطرات او زنده بماند؛ بنابراین، طبیعی است که انسان نام پدرش را بر فرزندانش بگذارد، تا علاوه بر ابراز کردن شدت علاقه خود به پدر، نام او را در خاطره‌ها زنده نگه‌دارد. بویژه اگر پدر، پدری مانند امام علی(ع) باشد. روایت زیر بیانگر شدت علاقه امام حسین(ع) به امیر مؤمنان(ع) است:
معاویه، مروان بن حکم را کارگزار و فرماندار مدینه قرار داد و به وى دستور داد براى جوانان مدینه جایزه‌اى بپردازد. مروان این کار را کرد. حضرت امام سجاد(ع) می‌فرماید: «هنگامى که من نزد مروان رفتم گفت: نام تو چیست؟ گفتم: على بن الحسین» گفت: نام برادرت چیست؟ «گفتم: على». مروان گفت: چه خبر است! على على؟ به چه جهت پدرت نام کلیه فرزندان خود را على می‌گذارد! سپس جایزه‌اى به من داد و من نزد پدرم بازگشتم و جریان را برای ایشان شرح دادم. پدرم فرمود: «واى بر پسر زن کبود چشم دباغ باد! اگر براى من صد پسر متولد شود دوست دارم نام آنان را على بگذارم»

کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 19، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

بر اساس منابع مورد اعتماد؛ امام حسین(ع) چند فرزند پسر و دختر داشتند؟

در مورد نقل‌های تاریخی جزئی مانند تعداد فرزندان یک شخص ممکن است اختلاف نظرهایی وجود داشته باشد و نباید به دنبال پاسخ صد در صد کامل و قطعی بود. با این حال، آنچه در منابع روایی درباره تعداد و نام فرزندان امام حسین(ع) آمده، نقل می‌شود.
فرزندان پسر:
1. حضرت امام سجاد(ع).[1]
2. حضرت علی اکبر(ع).[2]
3. جعفر.[3] که در زمان حیات امام حسین(ع) از دنیا رفت.[4]
4. محمد.[5]
5. عمر.[6]
6. حضرت علی اصغر(ع) یا عبدالله.[7] در این‌باره «نام و سن طفل شیرخوار امام حسین(ع) در کربلا»، سؤال 34035 را مطالعه کنید.
فرزندان دختر:
1. فاطمه.[8]
2. سکینه.[9]
3. زینب.[10]
با جست‌وجویی که در منابع روایی متقدم و مورد اعتماد شیعه و سنی انجام شد؛ نامی از رقیه به عنوان فرزند امام حسین(ع) برده نشده است، امّا تنها در کتاب «کامل بهائی» اثر شیخ عمادالدین حسن بن على بن محمد بن على طبرى آملى(قرن هفتم) به عنوان قدیمی‌ترین منبع؛ ماجرایی را به نقل از کتاب «الحاویه» نقل می‌کند که متأسّفانه اثرى از این کتاب در دست نیست.
عمادالدین طبری می‌نویسد: «در حاویه آمد که زنان خاندان نبوّت در حالت اسیرى، حال مردان که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند، و هر کودکى را وعده‌ها می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است بازمی‌آید، تا ایشان را به خانه یزید آوردند، دخترکى بود چهارساله، شبى از خواب بیدار شد و گفت: پدر من حسین کجاست. این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان، زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان بر خواست. یزید خفته بود از خواب بیدار شد، و حال تفحص کرد. خبر بردند که حال چنین است آن لعین در حال گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. ملاعین سر بیاورد و در کنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسید این چیست ملاعین گفت سر پدر تو است آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد».[11]

ادامه »

▪️ ﺭﺍﻭﻯ ﮔﻔﺖ: ﻛﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻳﻨﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﺘﻨﻜﺮﻩ ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻨﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻗﺼﺮ ﺍﻟﺎﻣﺎﺭﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﻛﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﻛﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭﻯ ﻛﺸﻴﺪ؟ ﻛﺴﻰ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﻧﺪﺍﺩ، ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺸﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺳﻮّﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﺯﻳﻨﺐ ﺩﺧﺘﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺍﺳﺖ!

▪️ ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﺍ ﻛﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻛﺸﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ. ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻳﻨﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻭ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺭﺟﺴﻰ ﻭ ﺁﻟﺎﻳﺸﻰ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺭﺳﻮﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻓﺎﺳﻖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻓﺎﺟﺮ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺤﻤﺪ ﺍﻟﻠّﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﻨﺪ.

▪️ ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﮔﻔﺖ: ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻳﺪﻯ ﻛﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺗﻮ؟ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻳﻨﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﺪﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺟﺰ ﻧﻴﻜﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻞ ﺭﺍ…

???? #منتهی_الآمال ، باب پنجم …

کسی در عباس فریاد می زند بنوش تا تــوان جنگیـدن بـاشد. بنــوش تـا تــوان رسانـدن آب به خیمـه ها باشد. بنـوش تا در خیمـه سهمی از آب برنـداری. مگر چیزی از فرات کم می شود؟ مگر حسین راضی نیست؟
مگر …؟
نه نه، موجی قوی تراز درون می گوید: حسین تشنه است. کودکان سینه بر خاک می گذارند تا التهاب عطش را کاهش دهند. اصغر را قطره آب کافی است. رقیه چندبار در بدرقه تو افتاد. سکینه رمق ایستادن نداشت. درچشم های زینب می خواندی تشنگی تارشان کرده است.
نه…هرگز. آنها تشنه ترند! اصلاً به آب نگاه کن چی می بینی؟ این کیست که در آب چشم درچشم تو دوخته است.
عباس به آب نگریست. درآب، حسین بود. موج ها در حرکت خویش، حسین می نگاشتند. صدای موج، حسین بود. به خویش برگشت و درخویش جز حسین ندید و … حسین تشنه بود.
آب بنوش عباس!
آب خنک و زلال و گوارا با عباس سخن می گفت. دست رشید عباس در آب فرو رفت. نوازش آب با دست های تشنه و جان تشنه تر چه می کند. قطره های عزیز از کف می چکید. آب را بالا آورد تا فضای دهان رسید. نسیم خنک آب چهره عباس را می نواخت.
ساقی بنوش، گوارایت باد!
باز در موج ها ولوله افتاد. حسین، حسین، حسین.
آب را پاشید و آب در حسرت لب های عباس، سر به زیر از تیررس نگاه او گریخت.
عباس، رها، سبک، سیراب از عشق، چشم به آب دوخت و با خویش زمزمه کرد:

ادامه »

خجل از روی او گشته دل آب ، آب

نهاد پا در فرات ، خواست لبی تر کند

برای اهل حرم ، آب میسر کند

داغ عطش بر لبش ، هر طرفش دشمنی

باز در این مهلکه یاد برادر کند

تشنه لب داده جان ، بر لب دریای آب

خجل از روی او گشته دل آب آب

*

دست عباس چون جدا شد

محشری در خیمه ها شد

علم افتاده و نیست علمدار حسین ، یا حسین

علم افتاده و نیست دگر یار حسین ، یا حسین

یک طرف دست ، یک طرف مشک

دل پر از خون ، دیده پر از اشک

« مرحوم حسین سعادتمند »

سعد بن عبدالله از میثمی نقل کرده است: پنج نفر از اهالی کوفه برای یاری امام حسین(ع) حرکت کردند و به قریه ای رسیدند که ((شاهی)) نامیده میشد. دونفر(یکی پیر ودیگری جوان) جلوی این پنج نفر آمده سلام کردند
پیرمرد گفت: من مردی از طائفه جن واین جوان برادرزاده من است،ماقصد داریم به این مظلوم(امام حسین (ع) )کمک و یاری کنیم.من پیشنهادی دارم. جوانی از آن پنج نفر گفت: پیشنهادت چیست؟
پیرمرد جنی گفت: پرواز کنم واز نزدیک اوضاع را بررسی کنم تا شما با آگاهی و بصیرت وارد عمل شوید!!
آنها در جواب گفتند:پیشنهاد خوبی است
راوی میگوید: پیرمرد یک شبانه روز از نظر آنها غائب بود،فردای آن روز صدائی شنیدند بدون اینکه صاحب آن را مشاهده کنند که می گفت:
به خدا سوگند ! نزد شما نیامدم،مگر آنکه دیدم در سرزمین طَف(کربلا) سری از پیکر جداگشته و گونه هایش بر روی خاک قرار گرفته بود
پیرامونش جوانان رشیدی بر خاک افتاده بودند که خون از گلویشان جاری بود،چونان چراغ و مشعل در تاریکی ها میدرخشیدند
همواره با شتاب ناقه ام را پیش راندم تا پیش از آنکه آنان با حوریه های بهشتی ملاقات کنند،در کنارشان باشم{وبه کمک و یاری آنها بشتابم}
حسین(ع) چراغ فروزان هدایت بود که هر ره گم کرده ای را به مقصد می رساند و خدا خود میداند که من در این گفتارم دروغ نمیگویم
کامل الزیارات ص 340

آیت الله میرباقری:
«وقتی ماه #محرم شروع میشود، ما باید احساس کنیم که الآن، سال 61 هجری است و سید الشهداء علیه السلام با کاروان خودشان در راه کربلا و در نزدیکی کربلا هستند…..یک منزل با کربلا فاصله دارند…ما باید محاسبه کنیم و ببینیم که کجا هستیم؟ جزء کدام دسته هستیم؟
آیا از قبل مهیا و آماده بودیم و با اولین اقدام سید الشهداء علیه السلام حرکت کردیم؟ یا جزء آنهایی که اهل تاخیر و تسویف (اند) هستیم و تعلقاتمان ما را از ولی خدا جدا میکند و یک گوشه ای را انتخاب میکنیم؟
حلول محرم، وقت این #محاسبه هاست.»
اول محرم 81

کربلا ای خاک اندوه و بلا
کرْبَلا، لا زِلْتِ کَرْباً وَبَلا، ما لقی عندک آل المصطفى
کربلا ای خاک اندوه و بلا، لاله‌زار سرخ آل مصطفی

کَمْ عَلى تُرْبِکِ لمّا صُرّعُوا، مِن دَم سال و مِن دَمع جرى
خاک تو آغشته‌ی خون است و اشک، از به خاک افتادن آلاله‌هاست

کربلا یا کربلا یا کربلا

یا رسول الله لو عایَنتَهم، و هُم ما بَینَ قَتلى وسِبی
یا محمد بنگر این آل تو است، یا قتیل دشت خون یا مبتلا

قَتَلوه بَعد علم مِنهُم، انه خامس اصحاب الکسا
قاتلانش با خبر بودند اوست، پنجمین دردانه آل عبا

یا حسین یا حسین یا حسین

غَسَلُوهُ بِدَمِ الطّعْنِ، وَمَا، کَفّنُوهُ غَیرَ بَوْغَاءِ الثّرَى
پاره پاره پیکرش مانده به خاک، غسلش از خون و کفن از بوریا

کیفَ لَم یَستَعجِلِ اللهُ لَهُم، بانقلابِ الأرضِ أورَجمِ السَّماء
از چه رو از هم نمی پاشد زمین؟ آسمان در هم نمی ریزد چرا؟

کربلا یا کربلا یا کربلا

لَیسَ هذا لِرسولِ اللهِ، یا، أُمّةَ الطُغیانِ والبَغی، جَزا!
اجر پیغمبر به قرآن این نبود، بی وفایان ننگ بادا بر شما

لَم یَذوقوا الـماءَ حتّی اجتَمَعوا، بِحَدّی السیفِ علی ورد الرّدی
تشنه بودند و گلویی تر نکرد، زان میان جز نیزه ها و دشنه ها

یا حسین یا حسین یا حسین

حَمَلُوا رأساً یُصَلُّونَ علی، جدَّه الأکرَمِ طوعاً و إبا
آسمان ها را به غارت برده اند، مانده بر نی آیه های والضّحی

میِّتُ تبکی لَه فاطمةُ، وابوها و علیّ ذوالعُلی
این صدای گریه های فاطمه است، هم نوای مصطفی و مرتضی است

کربلا یا کربلا یا کربلا

شعر عربی: مرحوم سید رضی (ره)
شعر فارسی: محمد مهدی سیار

#مقام_معظم_رهبری:
حکومت یعنی اداره جامعه. اگر جامعه به تدریج از خط، خارج و خراب و فاسد شد، اگر ما آن حکم تغییر وضع و تجدید حیات و یا به تعبیر امروز، #انقلاب ؛ اگر آن حکم انقلاب را نداشته باشیم، این حکومت به چه دردی میخورد؟… شاید بشود گفت اهمیت این حکم از عبادات بزرگ الهی …بیشتر است. چرا؟ به خاطر اینکه در حقیقت این حکم تضمین کننده زنده شدن اسلام است؛ بعد از آنکه مشرف به مردن است، یا مرده و از بین رفته است. (1)
امام حسین علیه السلام در مقابل چنین انحرافی قرار گرفته است. پس باید آن تکلیف را انجام دهد. موقعیت هم مناسب است… کاری که در زمان امام حسین انجام گرفت، نسخه کوچکش هم در زمان امام ما انجام گرفت. منتها آنجا به نتیجه شهادت رسید، اینجا به نتیجه حکومت. این همان است، فرقی نمیکند. هدف امام حسین با هدف امام بزرگوار ما یکی بود. این مطلب، اساس معارف امام حسین است. معارف حسینی، بخش عظیمی از معارف شیعه است.(2)

———–
(1) انسان 250 ساله، ص 150
(2) همان، ص 152

آموزش پزشکی
معاینه نامحرم توسط دانشجو
س۲۴. دانشجویان دانشگاه پزشکی(دختر یا پسر) برای آموزش چاره ای جز معاینه فرد اجنبی از طریق لمس و نظر ندارند و چون این معاینات جزء برنامه درسی است و برای کارآموزی و آمادگی آنان برای معالجه بیماران در آینده مورد نیاز است و عدم انجام آن باعث می ‌شود از تشخیص بیماری افراد مریض عاجز باشند و این امر منجر به طولانی شدن دوران بیماری افراد بیمار و گاهی فوت آنان می ‌شود، بنا بر این آیا این معاینات جایز است یا خیر؟
ج. اگر از موارد ضروری برای کسب تجربه و آگاهی از نحوه درمان بیماران و نجات جان آنان باشد، اشکال ندارد.

س۲۵. گاهی در هنگام آموزش با مسأله معاینه غیرمحارم مواجه می ‌شویم و نمی ‌دانیم این کار برای آینده ضرورت دارد یا خیر؟ ولی به‌هرحال جزیی از روش درسی دانشگاه‌ها و وظیفه دانشجویی رشته پزشکی و یا حتّی تکلیفی از طرف استاد است با توجه به این مطالب آیا انجام معاینات مزبور برای ما جایز است؟
ج. مجرّد این‌که معاینه پزشکی، از برنامه ‌های آموزشی و یا از تکالیف استاد به دانشجو است، مجوّز شرعی برای ارتکاب امر خلاف شرع محسوب نمی‌شود بلکه ملاک دراین زمینه فقط نیاز آموزشی برای نجات جان انسان و یا اقتضای ضرورت می ‌باشد.

س۲۶. آیا در معاینه نامحرم که به‌خاطر ضرورت آموزش پزشکی وکسب تجربه و مهارت صورت می ‌گیرد، بین معاینه اعضای تناسلی و سایر اعضای بدن تفاوت وجود دارد؟ بعضی از دانشجویان که بعد از اتمام تحصیل برای معالجه بیماران به روستاها و نقاط دوردست می روند، گاهی مجبور به زایمان زن و یا درمان آثار آن از قبیل خونریزی شدید می ‌شوند، این کار چه حکمی دارد؟ بدیهی است که اگر این خونریزی و بیماری‌های دیگر به سرعت درمان نشود حیات زنی که تازه زایمان کرده، در خطر خواهد بود، با علم به این‌که شناخت راه‌های معالجه این بیماری‌ها مستلزم کارآموزی در هنگام تحصیل علم پزشکی می باشد؟
ج. هنگام ضرورت، فرقی بین حکم معاینه اعضای تناسلی و غیر آن‌ها نیست و ملاک کلی، احتیاج به تمرین و فراگیری علم پزشکی برای نجات جان انسان می ‌باشد و در این موارد باید به مقدار ضرورت اکتفا شود.

مرجع تشخیص ضرورت
س۲۷. در صورتی که هنگام ضرورت، معاینه بیمارانی که محرم نیستند، توسط دانشجویان رشته پزشکی جایز باشد، مرجع تشخیص این ضرورت چه کسی است؟
ج. تشخیص ضرورت موکول به نظر دانشجو با ملاحظه شرایط است.

ادامه »

 خمس
کتب طلاب و دانشجویان
س۲۰. کتاب‌هایی که دانشجو از مال پدر خود یا از وامی که دانشگاه به دانشجویان می ‌دهد، می ‌خرد و منبع درآمدی هم ندارد، آیا خمس دارد؟ در صورتی که بداند پدر خمس پول کتاب‌ها را نداده، آیا پرداخت خمس آن واجب است؟
ج. کتاب‌هایی که با پول وام و یا با پولی که پدر به او بخشیده، خریده شده است، خمس ندارد.

کمک هزینه تحصیلی
س۲۱. بسیاری از دانشجویان برای حل مشکلات غیرقابل پیش‌بینی خود در هزینه ‌های زندگی صرفه ‌جویی می ‌کنند و در نتیجه مبلغ قابل توجهی از کمک هزینه تحصیلی که به آن‌ها پرداخت می ‌گردد، جمع می ‌شود، سؤال این است که با توجه به این‌که این مبلغ از طریق صرفه‌جویی در پولی که وزارت آموزش عالی به آن‌ها می ‌پردازد، جمع می ‌شود، آیا به آن خمس تعلّق می گیرد؟
ج. کمک هزینه تحصیلی خمس ندارد.

لوازم‌التحریر
س۲۲. آیا به لوازم‌التحریر خمس تعلّق می‌گیرد؟
جواب: اگر مورد نیاز -در حد شأن عرفی- باشد و از درآمد بین سال تهیه شده باشد، خمس ندارد. مگر لوازم‌التحریر مصرفی که از مصرف سال اضافه آمده باشد و عرفاً مالیت(۲) داشته باشد که خمس آن باید پرداخت شود.

ادامه »

سفر تحصیلی
حکم طلاب و دانشجویان
س۱۴. دانشجویانی که هر هفته حداقل دو روز برای تحصیل مسافرت می ‌کنند و یا کارمندانی که هر هفته برای کارشان سفر می ‌کنند، چه حکمی دارند؟
با توجه به این‌که آن‌ها هر هفته مسافرت می ‌نمایند، ولی امکان دارد به‌خاطر تعطیلی دانشگاه یا کارشان به مدت یک ماه در وطن اصلی خود بمانند و در خلال آن مدت مسافرتی نمی ‌کنند، آیا بعد از گذشت یک ماه که سفر خود را دوباره آغاز می ‌کنند، نمازشان در سفر اول طبق قاعده شکسته و بعد از آن تمام است؟
ج. در سفر برای تحصیل علم، حکم نماز و روزه مبنی بر احتیاط است(۱)، اعم از این‌که سفرشان هفتگی باشد یا روزانه. ولی کسی که برای کار آزاد یا اداری، مسافرت می ‌کند، اگر بین وطن یا محل سکونت و محل کارش به مدت یک ماه، هر روز سفر شغلی می‌رود و یا به مدت دو ماه، هر ده روز دو سه بار به سفر شغلی می‌رود و یا به مدت سه ماه هر ده روز یک سفر شغلی داشته باشد، به نحوی که در این مدت ده روز یک جا نماند، باید از سفر سوم به بعد نماز خود را تمام بخواند و روزه او هم صحیح است، و اگر بین دو سفری که برای کار کردن می ‌رود، ده روز در وطن یا جای دیگری بماند، در سفر اولی که بعد از اقامت ده روزه برای کار کردن می‌ رود، نمازش شکسته است و نمی ‌تواند روزه بگیرد.

ماموریت تحصیلی
س۱۵. دبیر شاغل در شهرستان رفسنجان می باشم، با توجه به پذیرفته شدن در مرکز عالی ضمن خدمت و مأموریت به تحصیلی آموزش و پرورش، سه روز ابتدای هفته را در شهرستان کرمان اشتغال به تحصیل دارم و بقیه ایّام هفته را در شهرستان خود به خدمت مشغولم، نظر حضرت‌عالی در مورد احکام نماز و روزه اینجانب چه می ‌باشد، آیا حکم دانشجو بودن بر ما جاری است یا خیر؟
ج. اگر مأمور به تحصیل هستید، نماز شما تمام و روزه صحیح است.

تبلیغ طلاب
س۱۶. اگر یکی از طلاب علوم دینی قصد داشته باشد تبلیغ را شغل خود قرار دهد، آیا با این فرض می تواند در سفر نماز خود را تمام بخواند و روزه هم بگیرد؟ اگر شخصی برای کاری غیر از تبلیغ و ارشاد یا امر به معروف و نهی از منکر مسافرت نماید، نماز و روزه اش چه حکمی دارد؟
ج. اگر عرفاً تبلیغ و ارشاد یا امر به معروف و نهی از منکر شغل و کار او محسوب شود، در سفر برای انجام آن کارها حکم مسافری را دارد که به‌خاطر شغل و کارش سفر می کند، و اگر زمانی برای کاری غیر از ارشاد و تبلیغ مسافرت کرد، در آن سفر مانند سایر مسافران نمازش شکسته است و روزه او صحیح نیست.

مسافرت با مدت غیر معین
س۱۷. کسانی که مدت غیر معیّنی مسافرت می ‌کنند مانند طلاب علوم دینی که برای درس خواندن به حوزه علمیه می ‌روند و یا کارمندان دولت که برای کار به مدت غیر معیّنی به شهری اعزام می ‌شوند، نماز و روزه این افراد چه حکمی دارد؟
ج. اگر در طول مدت سکونت در محل تحصیل یا کار همواره ترقب و احتمال خروج از آن محل را داشته باشد، صدق وطن مشکل است؛ ولی اگر از اول بنای ماندن در آنجا را و لو بدون تعیین زمان داشته و اکنون هفت هشت سال بر این حال گذشته است یا اینکه مثلا پنج سال بر این حال گذشته است و اکنون قصد دارد دو سه سال دیگر هم بماند، آنجا برای او حکم وطن را دارد.

ادامه »

زندگی دانشجویی و معاشرت با کفار
س۹. زندگی دانشجویی در خارج مستلزم ارتباط و معاشرت با کفّار است، در چنین موردی استفاده از مواد غذایی ساخت آن‌ها مشروط بر این‌که مواد حرام مثل گوشت تذکیه نشده در آن‌ها نباشد، ولی احتمال تماس دست مرطوب کافر با آن‌ها داده شود، چه حکمی دارد؟
ج. مجرد احتمال تماس دست مرطوب کافر با مواد غذایی، برای وجوب اجتناب کافی نیست، بلکه تا یقین به تماس حاصل نشود، حکم به طهارت می‌ شود. کافر اگر از اهل کتاب باشد، نجس ذاتی نیست و تماس دست مرطوب او باعث نجاست نمی ‌شود.

فیش غذای باطل شده
س۱۰. اگر اعتبار فیش های غذا که به دانشجویان دانشگاه‌ها داده می ‌شود، در صورت عدم دریافت غذا در روز معیّن، بدون برگرداندن پول آن باطل شود، آیا جایز است فیش های باطل را به جای فیش های معتبر برای دریافت غذا ارائه بدهیم؟ و غذایی که به این طریق گرفته می ‌شود چه حکمی دارد؟
ج. استفاده از فیش هایی که از اعتبار ساقط شده‌ اند برای دریافت غذا جایز نیست و غذایی که با آن‌ها گرفته می ‌شود غصب است و تصرّف در آن حرام و موجب ضمان قیمت آن است.

توزیع فیش غذا ی دانشجویان بین کارمندان
س۱۱. در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی امکاناتی مانند غذا و لوازم مورد نیاز دانشگاهی به دانشجویان داده می‌ شود که توسط وزارت بازرگانی و مؤسسات دیگر به دانشجویان مشغول به تحصیل در آن دانشگاه اختصاص یافته است، آیا توزیع آن‌ها بین سایر کارمندان مشغول به کار در دانشگاه نیز جایز است؟
ج. توزیع نیازمندی‌های مورد مصرف و مختص به دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه بین سایر اشخاصی که در آن‌جا کار می ‌کنند، جایز نیست.

تقلب
س۱۲. آیا تقلب در امتحانات گناه است؟
ج. به طور کلی تقلب جایز نیست و باید از آن توبه و استغفار شود.

ادامه »

مفید ترین تخصص برای اسلام
س۱. امروزه کدام‌یک از تخصص های علمی برای اسلام و مسلمین مفیدتر است؟
ج. شایسته است که علما و اساتید و دانشجویان دانشگاه‌ها به همه ‌ی تخصصهای علمی مفیدی که مورد نیاز مسلمانان است اهتمام بورزند تا از اجانب به‌خصوص دشمنان اسلام و مسلمین بی‌نیاز شوند و تشخیص مفیدترین آن‌ها با مسئولین ذی ‌ربط با درنظر گرفتن شرایط موجود می ‌باشد.

سستی و تنبلی
س۲. سستی و تنبلی در تحصیل علم و تلف کردن وقت چه حکمی دارد؟ آیا حرام است؟
ج. تضییع وقت به بطالت و بیکاری دارای اشکال است و دانشجو تا وقتی که از مزایای مخصوص دانشجویی استفاده می ‌کند باید از برنامه ‌های درسی مخصوص دانشجویان متابعت کند و الا استفاده از آن مزایا از قبیل شهریه و کمک هزینه و غیره برای او جایز نیست.

تدریس مباحث ربا
س۳. در خلال بعضی از دروس دانشکده اقتصاد، استاد به بحث در مورد بعضی از مسائل مربوط به قرض ربوی و مقایسه راه‌های تحصیل ربا در تجارت و صنعت و غیر آن می ‌پردازد، تدریس این درس و اجرت گرفتن در برابر آن چه حکمی دارد؟
ج. مجرّد تدریس و بررسیِ مسائل قرض ربوی، حرام نیست.

تحصیل فلسفه
س۴. آیا تدریس و تحصیل فلسفه در حوزه ‌های علمیه دینیّه جایز است؟
ج. یادگیری و تحصیل فلسفه برای کسی که اطمینان دارد که باعث تزلزل در اعتقادات دینی ‌اش نمی ‌شود اشکال ندارد و بلکه در بعضی از موارد واجب است.

مطالعه کتب ضاله
س۵. آگاه شدن از کتاب‌های گمراه کننده و کتاب‌های ادیان دیگر برای شناخت دین و عقاید آن‌ها به قصد افزایش معرفت و اطلاعات چه حکمی دارد؟
ج. حکم به جواز خواندن این کتب فقط به‌خاطر شناخت و افزایش اطلاعات، مشکل است، البته خواندن آن‌ها برای کسی که قدرت شناخت و تشخیص مطالب باطل را دارد به قصد ابطال و ردّ آن‌ها جایز است به شرطی که به خود مطمئن باشد که از حق منحرف نمی ‌شود.

تحصیل علوم دینی
س۶. دانشجویی به مدّت چهار سال است که در دانشکده پزشکی درس می ‌خواند و علاقه شدیدی به فراگیری علوم دینی دارد، آیا ادامه تحصیل در رشته پزشکی برای او واجب است یا این‌که می ‌تواند آن را رها کرده و به تحصیل علوم دینی بپردازد؟
ج. دانشجو در انتخاب رشته تحصیلیِ خود آزاد است ولی در این‌جا نکته ‌ای وجود دارد که شایسته است به آن توجه شود و آن این‌که اگر فراگیری علوم دینی به‌خاطر توانایی خدمت به جامعه اسلامی اهمیّت دارد، تحصیل در رشته پزشکی هم به قصد آمادگی برای ارائه خدمات پزشکی به امّت اسلامی و درمان بیماری و نجات جان آنان از اهمیّت زیادی برخوردار است.

ادامه »

س۱۳. آیا لطمه زدن به بدن در عزاداری ها جایز است؟
ج. لطمه زدن در عزاداری اگر ضرر قابل توجهی بر بدن داشته باشد و یا موجب وهن مذهب یا مؤمنین یا مراسم عزاداری معصومین (علیهم السلام) باشد، جایز نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شؤون عزاداری معصومین (علیهم السلام) بویژه سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بنمایند.

س۱۴. هروله کردن و گفتن ذکر ائمه بصورت تند و پشت سر هم (شور) جایز است؟
ج. اگر موجب وهن مذهب یا مراسم عزاداری معصومین «علیهم السلام» نباشد فی نفسه اشکال ندارد.

س۱۵. آیا استفاده از برخی از الفاظ مانند من سگ حسینم در عزاداری اشکال دارد؟
ج. گفتن این الفاظ شایسته نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شؤون عزاداری معصومین «علیهم السلام» بویژه سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین «علیه السلام» را بنمایند.

س۱۶. استفاده از آلات موسیقی مانند اُرگ (از آلات موسیقی و شبیه پیانو است) و سنج و غیر آن‌ها در مراسم عزاداری چه حکمی دارد؟
ج. استفاده از آلات موسیقی، مناسب با عزاداری سالار شهیدان نیست و شایسته است مراسم عزاداری به همان صورت متعارفی که از قدیم متداول بوده برگزار شود.

س۱۷. اگر بعضی از واجبات از مکلّف به سبب شرکت در مجالس عزاداری فوت شود مثلاً نماز صبح قضا شود، آیا بهتر است بعد از این در این مجالس شرکت نکند یا این‌که عدم شرکت او باعث دوری از اهل‌بیت(علیهم السلام) می‌شود؟
ج. بدیهی است که نمازِ واجب، مقدم بر فضیلت شرکت در مجالس عزاداری اهل‌بیت(علیهم السلام) است و ترک نماز و فوت شدن آن به بهانه شرکت در عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) جایز نیست، ولی شرکت در عزاداری به‌گونه‌ای که مزاحم نماز نباشد ممکن و از مستحبّات مؤکد است.

س۱۸. نظر شریف حضرت عالی نسبت به ادامه حرکت دسته های عزاداری در شب های محرم تا نصف شب همراه با استفاده از طبل و نی چیست؟
ج. به راه انداختن دسته های عزاداری برای سیدالشهدا و اصحاب او(علیهم السلام) و شرکت در امثال این مراسم امر بسیار پسندیده و مطلوبی است و از بزرگترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک می کند، ولی باید از هر عملی که باعث اذیّت دیگران می شود و یا فی نفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز کرد.

س۱۹. آیا جایز است زنان با حفظ حجاب و پوشیدن لباس خاصی که بدن آنان را بپوشاند، در دسته‌ های سینه‌ زنی و زنجیرزنی شرکت کنند؟
ج. شرکت زنان در دسته‌ های سینه زنی و زنجیر زنی شایسته نیست.

س۲۰. اگر انسان در زیارتگاه های ائمه(علیهم السلام) خود را به زمین بیندازد و همانند بعضی از مردم که صورت و سینه خود را برزمین می مالند تا از آن خون جاری شود و به همان حالت وارد حرم می شوند، عمل کند چه حکمی دارد؟
ج. این اعمال که به عنوان اظهار حزن و عزاداری سنّتی و محبت ائمه(علیهم السلام) محسوب نمی شوند از نظر شرعی اعتباری ندارند، بلکه اگر منجر به ضرر بدنی قابل توجه و یا وهن مذهب شوند، جایز نیست.

ادامه »

س۱. آیا جایز است در ایام محرم از افراد خیّر اموالی را جمع آوری کرد و با تقسیم آن‌ها به سهم‌ های مختلف، قسمتی را به قاری قرآن و مرثیه‌خوان و سخنران داد و باقی‌مانده را برای برگزاری مجالس مصرف کرد؟
ج. اگر با رضایت و موافقت صاحبان اموال باشد، اشکال ندارد.

س۲. آیا می‌شود «اضافه‌خرج» مراسم فاطمیه را در محرم خرج کرد؟
ج. اگر نذر خاص نشده باشد که در مراسم فاطمیه مصرف شود و یا خلاف نظر اهدا کنندگان نباشد، اشکال ندارد.

س۳. باقی‌ مانده اموالی که به عنوان هزینه‌ های مراسم عاشورای امام حسین(ع) جمع ‌آوری می‌ شود، در چه موردی باید خرج شود؟
ج. می‌ توان اموال باقی‌مانده را با کسب اجازه اهداء کنندگان آن‌ها در امور خیریه مصرف کرد و یا آن‌ها را برای مصرف در مجالس عزاداری آینده نگه داشت.

س۴. آیا می توان از اموال بیت المال برای مراسم عزاداری استفاده کرد؟
ج. بطور کلی این گونه امور تابع قوانین و مقررات اداره مربوطه می باشد و تخلف از آن جایز نیست؛ و اگر بر طبق قوانین و مقررات باشد، مانع ندارد.

س۵. آیا سیاه پوش کردن مسجد و پوشیدن لباس مشکی در مراسم عزاداری کراهت دارد؟
ج. سیاهپوش کردن مساجد و پوشیدن لباس مشکی در ایام عزاداری خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) به منظور تعظیم شعائر الهی و اظهار حزن و اندوه موجب ترتب ثواب الهی است در هر صورت کراهت پوشیدن لباس سیاه در غیر نماز ثابت نیست.

س۶. آیا مالیدن گِل به سر و صورت در ایام عزاداری اشکال دارد؟
ج.اگر به نحو متعارف و به گونه ای باشد که از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه در عزاداری محسوب شود، اشکال ندارد.

س۷. از ساختمان حسینیه صدای قرائت قرآن و مجالس حسینی بسیار بلند پخش می‌شود به‌طوری که صدای آن از بیرون شهر هم شنیده می‌شود واین امر منجر به سلب آسایش همسایگان شده است و مسئولین و سخنرانان حسینیه اصرار به ادامه آن دارند، این عمل چه حکمی دارد؟
ج. اگرچه اقامه مراسم و شعائر دینی در زمان‌های مناسب در حسینیه از بهترین کارها و جزو مستحبّات مؤکد می‌باشد، ولی واجب است برگزارکنندگان مراسم و عزاداران تا حد امکان از اذیّت و ایجاد مزاحمت برای همسایگان بپرهیزند هرچند با کم‌ کردن صدای بلندگو و تغییر جهت آن به طرف داخل حسینیه باشد.

ادامه »

برخی مقامات آمریکایی در حالی از ترور سردار سلیمانی سخن می‌گویند که مقام معظم رهبری چهار مرتبه سردار سلیمانی را “شهید” و “شهید زنده” خطاب کرده و راجع به ایشان و همرزمانشان فرموده‌اند: “خدای متعال می‌خواست اینها زنده بمانند و برکاتشان برای کشورشان و دنیای اسلام ادامه پیدا کند.

سردار قاسم سلیمانی، فرمانده لشکر 41 ثارالله استان کرمان در دوران دفاع مقدس و فرمانده کنونی نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است.

این سردار عاشورایی چندی قبل توسط فرمانده سابق نیروی زمینی ایالات متحده تهدید به ترور شد.

در همین زمینه  برای چندمین بار دو صحبت مقام معظم رهبری را در مورد سردار سلیمانی منتشر می‌کند.

مطلب اول در سال 76 و در دیدار اعضا و مسئولان ستاد برگزاری کنگره بزرگداشت سرداران و 8 هزار شهید استان‌های کرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان با مقام معظم رهبری بیان شده است.

معظم‌له در این دیدار خطاب به سردار سلیمانی که در آن مقطع فرمانده لشکر 41 ثارالله استان کرمان بوده است، می‌فرمایند:

“خود شما هم که آقای سلیمانی باشید در نظر ما شهیدید.

شما شهید زنده هستید.

بله، شما هم شهیدید.

شما بارها در میدان جنگ به شهادت رسیدید.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین در سفر خود به استان کرمان در سال 84 و در دیدار با خانواده‌های شهدای استان کرمان این جمله را خطاب به سرداران حاضر در این جلسه بیان فرمودند:

“… و چه آنهایى که به جبهه‏هاى جنگ رفتند و خطر را پذیرفتند و جان خودشان را کف دست گرفتند و همه‏ى نیروى خودشان را صرف کردند، اما خداى متعال خواست اینها زنده بمانند و برکاتشان براى کشورشان و دنیاى اسلام ادامه پیدا کند.

سردار سلیمانى هم ایثارگر است، او هم یک شهید است، سردار رئوفى هم همین‏طور؛ سردار احمدیان هم همین‏طور. این سرداران، شهید زنده‏اند؛ به شرطى که این راه را ادامه دهند. البته این شرط و شروط براى همه است.

منبع : بیانات مقام معظم رهبری

اولین نشانه‌های قابلیت‌های تاكتیكی

سردار سلیمانی یك عملگراست و در رویارویی با مشكلات تاكتیكی توانایی رهبری خود را ثابت كرده است. منابع موجود او را فرماندهی معرفی می كنند كه مهارت در تاكتیك های نظامی را خیلی پیشترها و با تجربه شخصی آموخته است و به نظر می رسد برای این تجربه ها ارزش و اعتباری بیش از دستورات مقام های بالاتر قائل است.

در 26 تیر 1364، (در زمان جنگ و فرماندهی محسن رضایی) وی با نقشه فرماندهی سپاه برای اعزام نیرو به دو جزیره در غرب اروند رود (شط العرب) مخالفت كرد و استدلالش این بود كه گرفتن این جزیره ها ممكن است، آسان باشد ولی نگه داشتنشان محال است؛ علاوه بر این، در جریان بازگشت مجبوریم نیروهای زیادی را جا بگذاریم.

با اینكه دیگر فرماندهانی كه هم به اندازه سردار سلیمانی به این نقشه انتقاد داشتند، دست از مخالفت برداشتند، او روی حرف خود ایستاد و نقشه اشغال بالاخره كنار گذاشته شد؛ این موفقیت، زندگی حرفه ای سردار سلیمانی را احتمالا تحت تأثیر قرار داده، یكدنگی او را بیشتر، و بی توجهی اش به نظر دیگران را دوچندان كرده است.

سردار سلیمانی یك فرمانده محتاط و محافظه كار نیست و می گوید: بهترین دفاع حمله است. در 4 مرداد 1366، نیروهای عراقی تقریبا لشكر 41 ثارالله را به محاصره كامل درآوردند، ولی سردار سلیمانی با وجود فشار مدام و پیشروی روزانه عراقی ها، طرح یك ضد حمله را ریخت كه البته فرماندهان مافوقش آن را نپذیرفتند و ایران نهایتاً در این درگیری ها شكستی خورد كه شاید با اجرای نقشه سلیمانی می شد جلوی آن را گرفت.

ادامه »

تهدید به ترور
پس از تکرار بسیار نام قاسم سلیمانی در رسانه‌های جهان، خبرگزاری فرانسه خبری را منتشر ساخت که از احتمال ترور وی توسط دولت آمریکا پرده بر می‌داشت. بر اساس این خبر جک کین فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش آمریکا که در نشست استماع کنگره آمریکاحضور داشت با اشاره به طرح ترور مقامات ایرانی به ویژه مقامات ارشد سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران، گفت: چرا آنها را به قتل نرسانیم؟ آنها قریب به هزار آمریکایی را کشته‌اند، چرا ما عامدانه آنها را ترور نکنیم؟ نمی‌گویم که اقدام نظامی انجام دهیم، من پیشنهاد می‌دهم عملیات محرمانه انجام دهیم. باید فشارهای شدیدی روی آنها اعمال کنیم. همچنین روبل مارک گریچ از کارشناسان موسسه به دفاع از دموکراسی اظهار داشت: آنان به اندازه ما دارای منطق نیستند، فکر نمی‌کنم بتوانید بدون به قتل رساندن یکی از آنها، مرعوبشان کنید. قاسم سلیمانی خیلی زیاد سفر می‌کند، بروید او را دستگیر کنید یا به قتل برسانید! به گزارش خبرگزاری فرانسه در ادامه این اظهارت برخی از نمایندگان آمریکایی اعلام کردند ما انجام هرگونه اقدامی درباره ایران را دور از ذهن نمی‌دانیم اما از ابراز موافقت با اظهارات جک کین سر باز زدند.
همزمان با ادعای مقامات آمریکایی مبنی بر ترور برخی مسئولان ایرانی سایت گوگل دست به اقدام شیطنت آمیزی زد و عکس ماهواره ای منزل سردار سلیمانی را منتشر کرد.
ویکی پدیا مدعی شده است که نقشه منزل این سردار سپاه را در اختیار دارد و به راحتی آن را در دسترس مخاطبان اینترنت قرار داده است.

این هم گوشه ای از مطلب یکی از اندیشکده های معروف آمریکا در مورد حاج قاسم:
“آمریکن اینترپرایز انیستستو” که از مراكز مطالعات راهبردی است و نقش قابل توجهی در مدیریت و شكل دهی سیاست های بین المللی كاخ سفید دارد و در واقع به عنوان یكی از موثرترین اتاق های فكر آمریكا مطرح است.

امریكن اینتر پرایز با ارائه پروژه هایی تحلیلی راهبردی و همچنین برگزاری سمینارهای تخصصی كه گفته می شود بیشتر مقامات دولتی آمریكا در آن شركت دارند، به عنوان مرجعی برای كارشناسان آمریكایی در زمینه های حقوقی، علوم سیاسی، اقتصادی، مذهبی، مطالعات دفاعی و سیاست خارجی، بهداشت و درمان و … شناخته می شود.

این مقاله سومین شماره در سلسله مقالات چشم انداز خاورمیانه موسسه امریكن اینتر پرایز درباره سردار قاسم سلیمانی است كه شرح آن در زیر می‌آید:

رئیس جمهور ایالات متحده، آقای باراك اوباما، در 28 اردیبهشت 1390 نام فرمانده عالی رتبه جمهوری اسلامی، سردار قاسم سلیمانی را به فهرست افراد تحریم شده از سوی ایالات متحده افزود. سردار سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است. برنامه ریزان ایالات متحده برای مقابله با فعالیت های سردار سلیمانی و نیروی قدس سپاه، ابتدا باید دلیل اقدامات جسورانه و كامیابی های نظامی این سردار سپاه را دریابند. گزارش های موجود درباره سردار سلیمانی مردی را تصویر می كند كه بی آن كه آموزش رسمی فراوانی دیده باشد، فرمانده موفقی شده است.

سردار سلیمانی در سخنرانی برای طلاب مدرسه علمیه حقانی در قم در یكم خرداد 1390 گفت: انقلاب های اجتماعی در خاورمیانه و شمال آفریقا «بهترین فرصت ها را برای انقلاب ما فراهم كرده است.»

وی در ادامه افزود: «امروز شكست یا پیروزی ایران در مهران و خرمشهر رقم نمی خورد. مرزهای ما فراتر رفته، ما باید شاهد پیروزی در مصر، عراق، لبنان و سوریه باشیم؛ اینها آثار انقلاب اسلامی است.»

ادامه »

نمیدونم چقدر حاج قاسم سلیمانی رو میشناسید اما اگه ایشون رو نمیشناسید تا انتها این مقاله رو بخونید تا یکی از مهمترین و در عین حال ناشناخته ترین شخصیت های حال حاضر کشور ماست که متاسفانه در خارج کشور بسیار شناخته شده تر از داخل کشوره تا حدی که نمایتدگان سنای آمریکا در موردش جلسه میگیرن و یکی از معروف ترین اندیشکده های دنیا (آمریکن اینترپرایز انیستیتو) در موردش مطلب منتشر میکنه و زندگینامش رو منتشر میکنه!!!اما سردار سلیمانی کیست؟
خب اولین چیزی که در مورد حاج قاسم میشه گفت اینه که ایشون فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران هستن.
حالا نیروی قدس چیه؟نیروی قدس یکی از نیروهای 5 گانه سپاه پاسدارانه که مسئول عملیات های برون مرزی سپاهه و زبده ترین نیروهای سپاه در اونجا خدمت میکنن در اهمیت نیروی قدس همین بس که این نیرو بعد از نیروهای ASA و BSA انگلیس و کلاه قهوه ای های روسیه ، سومین نیروی قدرتمند تکاوری دنیاست و بالاتر از نیروی Delta force آمریکا که این همه براش تبلیغ میکنن و هالیوود درموردش فیم میسازه قرار داره!برای اطلاعات بیشتر در مورد نیروی قدس میتونین برین اینجا : نیروی قدس

اما بپردازیم به خود حاج قاسم

ابتدا زندگینامه حاجی قاسم:

ایشون متولد 20 اسفند1335 در روستای رابر استان کرمان هستن و در طول جنگ فرمانده لشکر 41 ثارالله(ع) بود.وی بارها از جانب آمریکا متهم به دخالت در امور عراق شده‌است. و واشنگتن پست وی را از مهمترین سیاست گذار سیاستهای خارجی ایران می‌داند. ایشون در ۴ بهمن ۱۳۸۹ درجهٔ سرلشکری را دریافت کردند.

عضویت در سپاه پاسداران در کرمان

بنا به گفتهٔ سردار سلیمانی، وی پس از پیروزی انقلاب، درعین ادامه کار در سازمان آب کرمان، به عضویتِ مجموعهٔ «سپاه افتخاری»، که به وسیلهٔ پدرِ شهید قاضی تأسیس شده بود، درآمد.

جنگ ایران و عراق

سردار سلیمانی بیان می‌کند که به محض بازگشت از مهاباد به ریاست پادگان قدس سپاه در کرمان منصوب می‌شود. با اشغال خاک ایران توسط عراق، سردار سلیمانی چندین گردان از سپاهیان کرمان را آموزش می‌دهد و به جبهه‌های جنوب اعزام می‌کند و کمی بعد، خود در رأس یک گروهان به سوسنگرد اعزام می‌شود تا جلوی پیشروی عراق در جبههٔ مالکیه را بگیرد. سردارسلیمانی در بیشتر عملیات عمدهٔ نظامی دوران جنگ با عراق شرکت کرد.

پایان جنگ ایران و عراق

با پایان یافتن جنگ در ۱۳۶۷، لشکر ۴۱ ثارالله به فرماندهی سردار سلیمانی به کرمان بازگشت و درگیر جنگ با اشراری شد که از مرزهای شرقی کشور هدایت می‌شدند.

ادامه »

سرلشکر بی محافظ

قاسم سلیمانی آن گونه كه آنها در موردش نقل می‌كنند، بی‌محافظ و فقط با دو همراه، به عراق رفته و در منطقه حفاظت شده توسط امریكایی‌ها، موسوم به منطقه سبز حضور یافته و دیدارهایش را در كمال آرامش سروسامان داده و بعد به ایران بازگشته است!

پیشنهاد ترور سرلشکر

خیلی فرقی نمی‌كند كه این ادعاها چقدر مستند است یا حتی چقدر می‌تواند صحیح باشد؛ همین مؤلفه‌ها و قصه‌های راست و دروغ دیگری كه از او می‌گویند، برای ذهن شهروندان غربی كه مقهور شانتاژهای رسانه‌ای دولت هایشان هستند، كفایت می‌كند تا به نمایندگان كنگره امریكا معترض نشوند كه چرا دور هم نشسته‌اید و با صراحتی باور نكردنی، پیشنهاد ترور می‌دهید!

این ادعاها برای پروپیمان كردن پروژه ایران‌هراسی و به طور اخص، سپاه هراسی كفایت می‌كند؛ حتی اگر دلیلی بر درستی‌شان اقامه نشود! ذهن شهروند غربی، برای فریب چنین تبلیغاتی را خوردن، از مدت‌ها قبل آماده شده است. او به دیدن و شنیدن افسانه‌های هالیوودی عادت دارد!

بسم الله اگر حریف مایی!

ما اما به قصه‌های هالیوودی عادت نداریم، آرمان ما حقیقت اتفاقی است كه روز دهم محرم سال ۶۱ هجری در صحرای كربلا روی داده است. این است كه می‌گوییم كسی از آن جماعت امریكایی اگر توان ترور حاج قاسم سلیمانی را داشت، درنگ نمی‌كرد. این است كه در برابر پیشنهاد ترور او می‌گوییم: بسم الله اگر حریف مایی!

قاسم سلیمانی مرموز نیست اما فرمانده سپاه قدس ایران است و همین فرمانده سپاه قدس ایران بودنش، كافی است تا جماعت امریكایی از او بترسند و در توجیه این ترس خویش، او را به نحوی اغراق‌آمیز، ترسناك معرفی كنند. بر این جماعت حرجی هم نیست البته؛ چه آنكه آدم ترسیده، اگر نخواهد كه ترسو لقب بگیرد، باید علت ترس را ترسناك و ترسناك‌تر معرفی كند تا ترسش توجیه شود.

اینها، همه كه گفتیم، آن هم از قول آنهایی كه خارج مرزهای جمهوری اسلامی ایران هستند، تنها یك روی سكه بود؛ روی اشداء علی الكفار سردار قاسم سلیمانی؛ این روی سكه اما، در داخل مرزهای عقیدتی انقلاب اسلامی، او تمام قد سرباز ولایت است. از آن جنس آدم‌هایی كه مكلف به تكلیفند و همه حیاتش را از جوانی تاكنون، وقف نهضت حضرت روح الله كرده است. این روی سكه، او، رحماء بینهم است.

جنگ كه تمام شد، امنیت خطه كویری را كه مستعد جولان اشرار بود به او سپردند و هنوز هم، هر قدر او، میان مردم كشورش ناشناخته باشد، مردم سیستان و بلوچستان و كرمان خوب می‌دانند كه در آن سال‌های فرماندهی او، امن‌ترین دوران را گذرانده‌اند.

سال ۱۳۷۹، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، فرماندهی كل قوا، او را به تهران فراخواند و مسئولیت سپاه قدس را به او سپرد. مسئولیتی كه قاسم سلیمانی را به كابوسی در ذهن امریكایی‌ها بدل ساخت. كابوسی كه اگر دستشان برسد، خیلی زود، همچون عماد مغنیه ترورش خواهند كرد!

ادامه »

خبرگزاری میزان-سردار سرلشکر “قاسم سلیمانی” متولد سال 1336 از فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و فرمانده نیروی قدس سپاه است.

قاسم سلیمانی در ۱۳۳۶ در شهرستان رابر متولد شد.

وی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است. او در طول جنگ هشت ساله ایران و عراق فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله کرمان بود. وی در ۴ بهمن ۱۳۸۹ درجهٔ سرلشکری دریافت کرد.
رهبر معظم انقلاب در تقدیر از عملکرد قاسم سلیمانی از او به عنوان «شهید زنده» نام برده است.

دشمنی که هم مورد تنفر و هم مورد تحسین است

نیویورک تایمز، در سپتامبر ۲۰۱۳ او را به عنوان «دشمنی که هم مورد تنفر و هم مورد تحسین است» توصیف کرد. جان مگوایر افسر سابق سازمان سیا در عراق می‌گوید «او قوی‌ترین مأمور مخفی در خاورمیانه است … و هیچ‌کس او را نمی‌شناسد.»

آرامش و حجب از ویژگی های سرلشکر

اینجا داخل ایران اسلامی، آنها كه او را می‌شناسند، از حجب و تواضع و آرامش او می‌گویند، مردی كه برخلاف آنچه امریكایی‌ها می‌گویند، مرموز نیست.

هر قدر كه داخل ایران، او را كم می‌شناسند، خارج از این مرزهای جغرافیایی، قصه‌های حیرت‌آوری از او بر سر زبان‌هاست كه با آمیخته‌ای از راست و دروغ، شبحی ترسناك و هول انگیز از او ارائه می‌دهد كه گویی همه منافع امریكایی‌ها را در خاورمیانه به خطر انداخته است و جالب آنكه هر قدر آنها او را ترسناك‌تر و هول‌انگیزتر معرفی می‌كنند، اینجا داخل ایران اسلامی، آنها كه او را می‌شناسند، از حجب و تواضع و آرامش او می‌گویند، مردی كه برخلاف آنچه امریكایی‌ها می‌گویند، مرموز نیست.

تحریم سرلشکر

هر قدر او آرام و بی‌سر و صدا می‌رود و می‌آید و كارهایش را انجام می‌دهد، بیرون از مرزهای جمهوری اسلامی در مورد او، یعنی سردار سرلشكر قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس ایران خیلی خبرها هست. آنها از او و سپاه تحت امرش می‌ترسند و همین ترس سرآغاز خبرهای بعدی است، آنها او را تروریست می‌خوانند، بارها و بارها تحریمش می‌كنند، به او اتهام دخالت در امور سایر كشورها را می‌زنند، او را فردی بسیار قدرتمند در عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی در خاورمیانه توصیف می‌كنند و سرانجام آنكه، آنها در كنگره امریكا، صریحاً و رسماً پیشنهاد ترور او را می‌دهند! شاید تعجبی هم نباشد، آخر آنها از مبارزه با قاسم سلیمانی و نیروهایش ناتوان شده‌اند، به همین سادگی!

ادامه »

ایشان با اشاره به سخنان برخی مسئولان امریکایی در دیدار با مسئولان ایرانی مبنی بر «بدبینی رهبر انقلاب اسلامی به امریکا» افزودند: آیا با این گونه حرفها، می شود به شما خوشبین بود؟
حضرت آیت الله خامنه ای با یادآوری سخنانشان در جلسات خصوصی و عمومی به مسئولان گفتند: بارها گفته ایم که اگر در هسته ای عقب نشینی کنید آنها مسئله موشک را پیش می‌کشند، اگر باز هم عقب بروید بحث حمایت از مقاومت را مطرح می کنند، اگر به عقب نشینی ادامه دادید موضوع حقوق بشر را جلو می آورند، و بعد اگر معیارهای آنها را پذیرفتید سراغ حذف معیارهای دینی در حکومت می روند.
ایشان با اشاره به بیانیه اخیر اتحادیه اروپا که در آن به امکانات و ظرفیت های عظیم ایران پرداخته شده است، افزودند: سخنانی که درباره امکاناتِ پیشرفت و منابع انسانی و طبیعی ایران می گوییم، رجز خوانی نیست بلکه واقعیتی است که غربی ها هم به آن اذعان دارند.
رهبر انقلاب اسلامی تأکید کردند: امریکایی ها حتماً با «ایرانی با چنین ظرفیت پیشرفت و برخوردار از حکومتی بر مبنای اسلام» مبارزه می کنند و درک و تحلیل این مهم در میان نخبگان جوان، آنها را در ایفای وظایف تاریخی شان کمک خواهد کرد.
حضرت آیت الله خامنه ای در بخش دیگری از سخنان خود، حادثه عاشورا را خورشیدی بی غروب خواندند و گفتند: حادثه عاشورا تصویری حقیقی از مبارزه نور با ظلمت، و جنگ شرافت با دنائت است که تکمیل کننده این مسیر، حضرت زینب سلام‌الله‌علیها و حضرت امام سجاد علیه‌السلام بودند.
ایشان با تشکر از مجموعه های اداره کننده هیأت های عزاداری عاشورا گفتند: حضور انبوه جوانان، سخنرانی های پر محتوا، برخی از نوحه ها و عزاداری های پر مغز، در مجموع سطح هیأت های عزاداری را ارتقا داده بود.
پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی آقای دکتر ستاری معاون علمی و فناوری رییس جمهور و رییس بنیاد ملی نخبگان با بیان گزارشی از فعالیت‌ها و برنامه‌های بنیاد ملی نخبگان، گفت: سرمایه‌های انسانی مهمترین منابع کشور هستند و برای استفاده از توان آنها باید زیرساخت‌های لازم را ایجاد کرد.
همچنین آقایان:
- دکتر علیرضا باباخان، دکترای سیاست گذاری علم و فناوری و برگزیده جایزه تحصیلی بنیاد نخبگان
- مجتبی فیاض بخش، دانشجوی مهندسی کامپیوتر و دارنده مدال طلای المپیاد دانش آموزی در رشته کامپیوتر
- دکتر امیر شاملو، دکترای بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی
- دکتر علیرضا بازارگان، دکترای مهندسی شیمی
- دکتر سیدجواد کاظمی‌تبار، دانش‌آموخته برق و مخابرات از دانشگاه کالیفرنیا و دارنده مدال نقره المپیاد ریاضی کشوری

ادامه »

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (چهارشنبه) در دیدار بیش از هزار نفر از نخبگان و استعدادهای برتر علمی، جوانان نخبه را هدایای نفیس الهی و امانتی در دست مسئولان خواندند و با تأکید بر اینکه حتی لحظه ای در دفاع از جامعه علمی و نخبگان کشور کوتاه نمی آیند، افزودند: با تکیه بر نخبگان و فرزانگان و در پرتو ایجاد نسلی جوان و پر تلاش، ایران بزرگ به کشوری پیشرفته، قدرتمند، شریف، عزیز و برافرازنده پرچم تمدن نوین اسلامی تبدیل خواهد شد.
رهبر انقلاب اسلامی، نخبگان بخصوص جوانان نخبه را هدایایی کم نظیر و نفیس و امانت های الهی به ملت و مسئولان خواندند و گفتند: وظیفه مسئولان در قبال این هدایای گرانقدر الهی، مراقبت از آنها و تلاش برای شناسایی و پرورش نخبگان بیشتر است.
ایشان تأکید کردند: نخبگان نیز در قبال این نعمت مسئول هستند و باید از طریق احساس مسئولیت و استفاده از این استعداد و توانایی در مسیر صحیح خود، شکر آن را به‌جا آورند.
رهبر انقلاب اسلامی دلیل اصلی تأکید مکرر بر لزوم قدر دانستن نخبگان جوان و حمایت از آنان را، تقویت باور «ما می توانیم» در جامعه خواندند و خاطر نشان کردند: متأسفانه در دوران طولانی قاجار و پهلوی، ژن «ناتوانی»، «نمی توانیم» و «وابستگی» را به مردم و جوانان تزریق و آن را در جامعه نهادینه کردند و در نهایت کشور بزرگ و پر از منابع انسانی و مادی و صاحب تاریخ و تمدن کهن، به صورت تحقیر آمیزی در ذیل غرب تعریف شد.
حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: در چنین شرایطی انقلاب اسلامی ایران تحولی عظیم ایجاد کرد و در واقع، انقلابِ خودباوری و اعتماد به نفس، به جنگ وابستگی رفت.
ایشان، هشت سال دفاع مقدس را عرصه ای آشکار و غرور آفرین از «خودباوری و اعتماد به نفس» خواندند و تأکید کردند: اگرچه جنگ حادثه ای بسیار تلخ، خسارت بار و سخت بود، اما به جوان ایرانی ثابت کرد که می توان با توکل به خدا و تکیه بر استعدادها و توانایی های داخلی بر دشمنی که همه قدرتهای بزرگ از او حمایت می کنند، غلبه کرد.
حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: با وجود آنکه انقلاب اسلامی، روحیه «ما می توانیم» را در مقابل روحیه «وابستگی» زنده کرد و خودباوری را در جامعه ترویج داد اما طرف مقابل به اقتضای طبیعت جنگهای عمیق که امروز جنگ نرم نامیده می شود، به باز تولید آفت فرهنگ وابستگی در شکل های جدید و به ظاهر جذاب روی آورده است.
ایشان، موضوع «جهانی شدن» و توصیه آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها به ایران برای پیوستن به «خانواده جهانی» را نمونه بارزی از بازتولید فرهنگ وابستگی دانستند و خاطر نشان کردند: مخالفت با پیوستن به آنچه طرف غربی جامعه جهانی می نامد، به معنای مخالفت با ارتباطات خارجی نیست بلکه به معنای مقاومت در مقابل فرهنگ تحمیلیِ قدرتهای بزرگ بر اقتصاد، سیاست و امنیت کشور است.
رهبر انقلاب اسلامی علت لزوم توجه ویژه و جدی مسئولان به موضوع نخبگان را، اهداف بزرگ پیش روی نظام اسلامی خواندند و گفتند: نخبگان، موتور محرک رسیدن به این اهداف بزرگ هستند، و مسئولان باید به موضوع نخبگان نگاه جدی، عملیاتی، دلسوزانه و پیگیرانه داشته باشند.
حضرت آیت الله خامنه ای سپس به بیان اهداف بزرگ نظام اسلامی پرداختند وافزودند: جمهوری اسلامی ایران باید به کشوری پیشرفته، قدرتمند، شریف، صاحبِ حرف نو، دارای عزت، برخوردار از احساس عزت، سرشار از معنویت و ایمان و برافرازنده پرچم تمدن نوین اسلامی تبدیل شود که لازمه رسیدن به این اهداف والا، اهمیت دادن به نخبگان و قدر دانستن این نعمت الهی است.
ایشان با اشاره به مصائب و مشکلات امروز بشریت و بن بست تفکر های مادی، جهان را نیازمند یک حرف نو در مسائل بشری و مسائل بین المللی دانستند و گفتند: رقابت های انتخاباتی در امریکا و موضوعات مطرح میان دو کاندیدا، نمونه ای بارز و آشکار از نتایج نبود معنویت و ایمان در صاحبان قدرت است.
رهبر انقلاب اسلامی خاطر نشان کردند: در هفته های آینده، یکی از این دو کاندیدای فعلی انتخابات امریکا که حرفها و وضعیت آنها را می بینید، رئیس جمهوری کشوری خواهد شد که دارای قدرت و ثروت و بیشترین سلاح اتمی و بزرگترین رسانه های دنیا است.
حضرت آیت الله خامنه ای در ادامه سخنانشان، رسیدن نظام اسلامی به اهداف بزرگ خود را نیازمند ایجاد نسلی شجاع، مؤمن، تحصیل‌کرده، مبتکر، پیشگام، خودباور، غیور، پرنشاط و پرانگیزه خواندند و افزودند: این نسل که بر خلاف برخی فضاسازی‌ ها به معنای حقیقی کلمه، نسلی انقلابی است، همه وجود خود را صرف پیشرفت ایران خواهد کرد.
ایشان، نقش نخبگان را در شکل دهی و انگیزه بخشی به این نسل جوان، بسیار مهم برشمردند و افزودند: نخبگان می توانند با تلاش نشاط آور خود به عنوان یک موتور محرکه، نسل جوان یعنی سرمایه های اصلی کشور را به کار و تلاش ترغیب کنند.
حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به تأکیدات مکررشان از پانزده سال قبل درباره نهضت علمی و نرم افزاری افزودند: این حرکت با استقبال نخبگان، اساتید و دانشجویان با نتایج خوبی همراه شده اما با موانعی روبرو است که باید آنها را شناخت و علاج کرد.
رهبر انقلاب اسلامی، کارشکنی‌های دشمنان را از جمله این موانع دانستند و افزودند: عده‌ای تا کلمه دشمن تکرار می‌شود، ناراحت می‌شوند اما این تکرار و هشدار، همچون تکرار کلمه‎‌ شیطان در قرآن مجید، با هدف ایجاد هوشیاری دائم انجام می‌شود و در واقع، «شناخت توطئه» است نه «توهم توطئه».

ادامه »

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین و الصلوة و السلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین سیما بقیةالله فی الأرضین.

دنباله‌ی حدیث قبل از جناب ابی‌حمزه‌ی ثمالی از حضرت سجاد (سلام‌الله‌علیه) که فِقراتی از این حدیث را در روزهای قبل خواندیم. «إن زُکِّیَ خَافَ ما یَقولون»

حالا قبل از آنی که این فقره را عرض بکنم، این تذکر را، توجه را بدهم که از مطلبی که ما دیروز در ذیل این فقره‌ی قبلی گفتیم مثل اینکه سوءبرداشت شده، بعضی‌ها سوءتلقّی کردند. خب حالا سوءبرداشت فی‌نفسه چیز مشکلی نیست. لکن وقتی که این منتهی بشود به بگومگو و بخصوص در این فضای مجازی و این یک چیزی بگوید، آن یک چیزی بگوید، مایه‌ی کدورت و دل‌چرکینیِ برادران مؤمن از یکدیگر بشود آن‌وقت این چیز بدی است. بنده‌ی حقیر که این همه اصرار دارم بر وحدتِ قلوب و حرکت در مسیر واحد و اتحاد نیروهای کشور، بخصوص نیروهای مؤمن و انقلابی، خدای نکرده یک چیزی آدم بگوید که مایه‌ی اختلاف بین نیروها بشود، این را به خدا پناه می‌بریم. نباید این چیزها را مایه‌ی اختلاف قرار داد.

خب بله، یک نفری، یک آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظه‌ی صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال کشور به ایشان گفتم که شما در فلان قضیه شرکت نکنید. نگفتیم هم شرکت نکنید، گفتیم صلاح نمی‌دانیم ما شما شرکت کنید. این را گفتیم. خب یک چیز عادی است. انسان بایستی آن چیزی را که می‌بیند و می‌فهمد و فکر می‌کند که به نفع برادر مؤمن‌اش است باید به او بگوید دیگر. ما هم اوضاع کشور را خب، غالباً بیشتر از اغلب افراد آشنا هستیم. آدم‌ها هم، بخصوص آدم‌هایی که صدها جلسه با ما نشستند و برخاستند، بیشتر و بهتر از دیگران می‌شناسیم. با ملاحظه‌ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می‌کند که آقا شما اگر در این مقوله وارد شدید، این دو قطبی در کشور ایجاد می‌شود. دو قطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی‌دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است. بله، ما این توصیه را به یکی از آقایان، به یکی از برادران کردیم. خب حالا این مایه‌ی اختلاف بشود بین برادران مؤمن، یکی بگوید فلانی گفته، یکی بگوید نگفته، یکی بگوید چرا پشت بلندگو نگفته؟ خب حالا این هم پشت بلندگو.(۱)

دشمنان هم که گوش خواباندند استفاده کنند. ببینید، حواستان جمع باشد. خب به رادیوی «فردا» یا رادیو‌ی «بی‌بی‌سی» چه ارتباطی دارد این قضیه؟ می‌پردازند، بحث می‌کنند، تحلیل می‌کنند، علت چیست، چرا گفتند، این چیست معنایش؟ این معنایش این است که دشمن می‌خواهد استفاده کند. ما چه‌کار باید بکنیم؟ ما باید نقطه‌ی مقابل دشمن حرکت بکنیم. یعنی مطلب خیلی عادی است، همین‌طور که بنده عرض کردم. خب شما برادر مؤمن من هستی. یک چیزی را به مصلحت شما می‌دانم، می‌گویم به شما. این اشکالی که ندارد ظاهراً. چیز خوبی است. لازم هم هست شرعاً. لازم هم هست خیرخواهی. «النّصیحةُ لِلمُؤمنین» یا «لِلإخوةِ المُؤمنین» یا «لأئمّة المؤمنین» در همه‌ی صور. این یک چیزی خوبی است دیگر. انسان باید نصیحت کند. نصیحت یعنی خیرخواهی. من به جنابعالی که مثلاً آقای آشیخ عبدالعالی اسمتان است من باب مثال علاقه‌مندم. می‌دانم شما اگر وارد این مقوله شدی به ضررت است. به ضرر کشور هم هست. به شما می‌گویم وارد نشو. نمی‌گویم هم وارد نشو. امر و نهی نیست. حالا بعضی گفتند آقا دستور دادند، امر کردند، نه، گفتیم صلاح نمی‌دانیم. من صلاح نمی‌دانم. این چیز خوبی است. این چیز بدی نیست.

ادامه »

دلیل اصلی تأکید بر لزوم قدر دانستن نخبگان جوان، تقویت باور «ما می‌توانیم» در جامعه است/ در دوران قاجار و پهلوی، ژن «نمی‌توانیم» و «وابستگی» به مردم تزریق و کشور به‌صورت تحقیرآمیزی در ذیل غرب تعریف شد/ انقلاب اسلامی، روحیه‌ی «ما می‌توانیم» را در مقابل روحیه‌ی «وابستگی» زنده کرد/ امروز عوامل دشمن درحال بازتولید فرهنگ وابستگی هستند/ «جهانی شدن» و «پیوستن به خانواده‌ی جهانی» نمونه‌ای از بازتولید فرهنگ وابستگی است.1395/07/28

هزار بار نوشتم و پاره کردم باز
نیامدی و دلم را ستاره کردم باز

چقدر شعر شدم شعرهای آبی رنگ
ردیف و قافیه و استعاره کردم باز

چقدر سوره شدم آیه آیه دلتنگی
چقدر محض شما استخاره کردم باز

گره به قلب من افتاده صد هزار گره
به اسم اعظمتان راه چاره کردم باز

دلم گرفت از این شهرهای بی موعود
تمام پنجره ها را دوباره کردم باز

دخیل بسته دلم، روضه ای بخوان آقا
هوای کودک بی گاهواره کردم باز
…

کوچکترین جمله برای بزرگترین دعا :

اللهــم عجــل لولیــک الفـــرج

????امام صادق(ع): کسى که به زیارت قبر امام حسین(ع) نرود و خیال کند از شیعیان ماست و با همین حال فوت کند، او شیعۀ ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد جزء میهمانان اهل بهشت محسوب مى‏شود.

????قال الصادق(ع): مَنْ لَمْ یَأْتِ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع وَ هُوَ یَزْعُمُ أَنَّهُ لَنَا شِیعَةٌ حَتَّى یَمُوتَ فَلَیْسَ هُوَ لَنَا بِشِیعَةٍ وَ إِنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَهُوَ مِنْ ضِیفَانِ أَهْلِ الْجَنَّةِ.

????کتاب معتبر کامل الزیارات، 193

هدف زندگی
زندگی یک کاروان طولانی است که منازل و مراحلی دارد، هدف والایی نیز دارد. هدف انسان در زندگی باید این باشد که از وجود خود و موجودات پیرامونش برای تکامل معنوی و نفسانی استفاده نماید.
اصلاً ما برای این به دنیا آمده‌ایم. ما در حالی وارد دنیا می شویم که از خود اختیاری نداریم. کودکیم و تحت تأثیر هستیم، اما تدریجاً عقل ما رشد می کند و قدرت اختیار و انتخاب پیدا می‌کنیم. این جا آن جایی است که لازم است انسان درست بیندیشد و درست انتخاب کند و بر اساس این انتخاب حرکت کند و به جلو برود.
اگر انسان این فرصت را مغتنم بشمرد و از این چند صباحی که در این دنیا هست خوب استفاده کند و بتواند خودش را به کمال برساند، آن روزی که از دنیا خارج می‌شود، مثل کسی است که از زندان خارج شده و از این جا زندگی حقیقی آغاز می‌شود.
امام خامنه ای، خطبه‌ی عقد مورخه‌ی 18/11/1380

مطلب اصلی و اول، این است که این ازدواجی که خدای متعال سنت قرار داده و آفرینش هم آن را اقتضا می‌کند، یکی از نعمتها و اسرار الهی و یکی از پدیده‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی بشری است. می‌شد که خداوند در قوانین آسمانی، این موضوع را لازم، واجب و حتمی و مجاز کند و مردم را رها کند تا یکی یکی بروند و با هم ازدواج کنند، اما این کار را نکرده است. بلکه ازدواج را یک ارزش قرار داده، یعنی کسی که ازدواج نمی‌کند خود را از این ارزش محروم نموده است.
امام خامنه ای، خطبه‌ی عقد مورخه‌ی 6/10/1372

جابر ابن عبدالله انصارى گوید:

روزى به همراه مولاى متّقیان، امام على علیه السلام بودم، شخصى را دیدیم که مشغول نماز است، حضرت به او خطاب کرد و فرمود: آیا معنا و مفهوم نماز را مى‌دانى که چگونه و براى چه مى‌باشد؟
اظهار داشت: آیا براى نماز مفهومى غیر از عبادت هم هست؟
حضرت فرمود: آرى، به حقّ آن کسى که محمّد صلّى الله علیه و آله را به نبوّت مبعوث گردانید، نماز داراى تأویل و مفهومى است که تمام معناى عبودیّت در آن خواهد بود.
آن شخص عرض کرد: پس مرا تعلیم فرما.

امام فرمود: معنا و مفهوم اولین تکبیر آن است که خداوند، سبحان و منزّه است از این که داراى قیام و قعود باشد.
دومین تکبیر یعنى؛ خداوند موصوف به حرکت و سکون نمى‌باشد.
سومین تکبیر یعنى؛ نمى‌توان خداوند را به جسمى تشبیه کرد.
چهارمین تکبیر یعنى؛ چیزى بر خداوند عارض نمى‌شود.
پنجمین تکبیر مفهومش آن است که خداوند، نه محلّ خاصى دارد و نه چیزى در او حلول مى‌کند.
ششمین تکبیر معنایش این است که زوال و انتقال و نیز تغییر و تحوّل براى خداوند مفهومى ندارد.
و هفتمین تکبیر یعنى؛ بدان که خداوند سبحان همچون دیگر اجسام، داراى أبعاد و جوارح نیست.
سپس در ادامه فرمایش خود فرمود:

ادامه »

گناهی که بخشیده میشود و آن ظلمی است که انسان به خود کرده است،

و گناهی که هرگز بخشیده نمی‌‌شود و آن شرک به خدا است: «انَّ الله لا یَغفرُ اَن یُشرکَ بِهِ»

و گناهی که از آن گذشت نمی‌‌شود و آن بدهکاری مردم است: «فَالمُدائنه بَینَ العباد».

نهج البلاغه،خ176

پاسخ اجمالی:

اولین نکته در پاسخ به این سوال این است که بدانیم آیا اصلا ترغیب به عزاداری در اسلام وجود دارد یا خیر؟ بله این ترغیب در اسلام وجود دارد. و روایات فراوانی نه تنها در مورد عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام در منابع حدیثی ذکر شده است بلکه در فرهنگ اسلامی و روایات معصومین علیهم السلام ترغیب فراوانی به گریه شده و برای آن ثواب ها و پاداش هایی ذکر شده است.

اما باید دانست گریه انواع و اقسام مختلف دارد و هر گریه ای نشان از غم و اندوه ندار د و منفی و نابهنجار نیست. اگر غم و گریه با علائمی مثل افول سلامتی، کناره گیری اجتماعی ، احساس بی ارزشی، احساس گناه، ایده خودکشی، بیش فعالی بدون هدف، طولانی بودن نشانه های غم و بروز و ظهور نشانگان به طور ناگهانی همراه باشد، بیمارگونه و مرض و منفی تلقی می شود.

گذشته از آنکه سوگواری بر امام حسین علیه السلام این علائم را به همراه ندارد،از دیدگاه علمی، سوگواری برای سیدالشهدا علیه السلام، کاملاً از شرایط یک عزاداری و غمگینی طبیعی، برخوردار است و با رفتارهای اجتماعی مبتنی بر شناخت، انجام می شود. عزاداری مسلمانان بر اساس شناختی که عزاداران از حسین بن علی علیهما السلام و اهداف عالی آن حضرت و حرکت منتهی به شهادت او دارند، انجام می پذیرد. به همین دلیل در حین مرثیه سرایی، سوگواری روشن گرانه دارند؛ نه شیون بی هدف. بلکه آنان با عزاداری، به تمام زندگی خود، هدف می بخشند و حیات خود را حسینی می سازند و کسب نشاط می کنند و از مرگ ذلّت آفرین، فرار می کنند و به سوی زندگی با عزت و شرافت، گام برمی دارند. بنابراین، اشک ریختن و عزاداری برای امام حسین علیه السلام، غمگینی و ماتم نابهنجار و بیمارگونه نیست؛ بلکه عین هنجارهای دینی و اجتماعی و مساوی با سلامت روح و روان است.

از دیدگاه علمی و روان شناسی، شاید بتوان گفت که اگر این نوع واکنش های عاطفی از یک مسلمان بروز نکند، نشان بیماری و مرض باشد؛ منظور از این کلام این نیست که هر شخصی که علائم سوگواری را در حق امام حسین علیه السلام بروز نمی دهد و برای آن حضرت گریه و زاری نمی کند ، از نظر روان شناسی علمی، بیمار شمرده می شود؛ بلکه شاید او به سیدالشهدا علیه السلام دل بستگی ندارد تا از فقدان و شهادت آن حضرت و مصایب وارده بر اهل بیت علیهم السلام، احساس غم نماید و چون وی به امام حسین علیه السلام دل بستگی ندارد و از آن حضرت، جداست، نمی تواند احساس رنج و غم کند . اگر این شخص به اباعبدالله علیه السلام دل بستگی داشته باشد - حداقل مسلمان باشد - ولی با این وجود، فاقد نشانگان غم باشد و یا منعی از بروز نشانگان در وی وجود داشته باشد و یا در بروز نشانگان عزا و سوگواری، دچار تأخیر گردد، این شیوة رفتاری او، نابهنجار تلقی می شود. پس غمگین بودن برای امام حسین علیه السلام، نشان سلامت است؛ نه بیماری و حالتی منفی و نابهنجار نیست .

ادامه »

پاسخ اجمالی:

اولین نکته در پاسخ به این سوال این است که بدانیم آیا اصلا ترغیب به عزاداری در اسلام وجود دارد یا خیر؟ بله این ترغیب در اسلام وجود دارد. و روایات فراوانی نه تنها در مورد عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام در منابع حدیثی ذکر شده است بلکه در فرهنگ اسلامی و روایات معصومین علیهم السلام ترغیب فراوانی به گریه شده و برای آن ثواب ها و پاداش هایی ذکر شده است.

اما باید دانست گریه انواع و اقسام مختلف دارد و هر گریه ای نشان از غم و اندوه ندار د و منفی و نابهنجار نیست. اگر غم و گریه با علائمی مثل افول سلامتی، کناره گیری اجتماعی ، احساس بی ارزشی، احساس گناه، ایده خودکشی، بیش فعالی بدون هدف، طولانی بودن نشانه های غم و بروز و ظهور نشانگان به طور ناگهانی همراه باشد، بیمارگونه و مرض و منفی تلقی می شود.

گذشته از آنکه سوگواری بر امام حسین علیه السلام این علائم را به همراه ندارد،از دیدگاه علمی، سوگواری برای سیدالشهدا علیه السلام، کاملاً از شرایط یک عزاداری و غمگینی طبیعی، برخوردار است و با رفتارهای اجتماعی مبتنی بر شناخت، انجام می شود. عزاداری مسلمانان بر اساس شناختی که عزاداران از حسین بن علی علیهما السلام و اهداف عالی آن حضرت و حرکت منتهی به شهادت او دارند، انجام می پذیرد. به همین دلیل در حین مرثیه سرایی، سوگواری روشن گرانه دارند؛ نه شیون بی هدف. بلکه آنان با عزاداری، به تمام زندگی خود، هدف می بخشند و حیات خود را حسینی می سازند و کسب نشاط می کنند و از مرگ ذلّت آفرین، فرار می کنند و به سوی زندگی با عزت و شرافت، گام برمی دارند. بنابراین، اشک ریختن و عزاداری برای امام حسین علیه السلام، غمگینی و ماتم نابهنجار و بیمارگونه نیست؛ بلکه عین هنجارهای دینی و اجتماعی و مساوی با سلامت روح و روان است.

از دیدگاه علمی و روان شناسی، شاید بتوان گفت که اگر این نوع واکنش های عاطفی از یک مسلمان بروز نکند، نشان بیماری و مرض باشد؛ منظور از این کلام این نیست که هر شخصی که علائم سوگواری را در حق امام حسین علیه السلام بروز نمی دهد و برای آن حضرت گریه و زاری نمی کند ، از نظر روان شناسی علمی، بیمار شمرده می شود؛ بلکه شاید او به سیدالشهدا علیه السلام دل بستگی ندارد تا از فقدان و شهادت آن حضرت و مصایب وارده بر اهل بیت علیهم السلام، احساس غم نماید و چون وی به امام حسین علیه السلام دل بستگی ندارد و از آن حضرت، جداست، نمی تواند احساس رنج و غم کند . اگر این شخص به اباعبدالله علیه السلام دل بستگی داشته باشد - حداقل مسلمان باشد - ولی با این وجود، فاقد نشانگان غم باشد و یا منعی از بروز نشانگان در وی وجود داشته باشد و یا در بروز نشانگان عزا و سوگواری، دچار تأخیر گردد، این شیوة رفتاری او، نابهنجار تلقی می شود. پس غمگین بودن برای امام حسین علیه السلام، نشان سلامت است؛ نه بیماری و حالتی منفی و نابهنجار نیست .

ادامه »

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام بر سیدالشهداءو یاران باوفایش که هر گز تاریخ به وفاداری اینها پیدا نخواهد کرد.علی اصغر جان میدونم لبت تشنه بود میدونم خون سرخت به زمین نیامد.میدونم چه چیزهایی بر تو گذشت ولی یادت باشه تو دریا هستی وتو الگوی همه ما هستی پس بدان که تا قیام قیامت ما عزادار تو خواهیم و تو شفاگر ما.

سلام علی اصغر غنچه ی شش ماه پرپر تو یکی فرزندان حسین بن علی هستی کوچک تری فرزند او لعنت بر دشمنانی که تو را به شهادت رساندندامیدوارم که آنهایی که تورا کشتند در اتش دوزخ جهنم بسوزند…..

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام ای تشنه لب حسین(ع) .سلام ای شش ماهه حسین(ع) .سلام ای قهرمان کوچک حسین.سلام ای رزمنده حسین(ع).سلام ای جگر گوشه حسین(ع).خیلی دوست داریم و به خودم می بالم وبه بهت افتخار میکنیم که ما کودکان هم یک نماینده داشتیم توی دشت کربلا.همه گریان تو هستیم همیشه.

سلام من به حنجر بریده ات / سلام من به آن گلوی چاک چال تو یا علی اصغرم/ ای گل پرپرم / جانم به فدایت/ قربان صفایت. لالا لا لا علی اصغر دل ما گشته از قصه ات پر پر جانم به فدایت …

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام بر حسین وبر علی اصغر شش ماهه.علی اصغر جان خیلی دوستت دارم.مادرم به من یاد داده هر گاه که آب مینوشم بگویم سلام بر حسین تشنه لب وپسر شش ماهه اش که با لب تشنه شهید شدند.هر روز مادرم داستان شهید شدن تو و پدرت را برایم تعریف میکند.من میدانم که پدرت تورا بر روی دستان پاکش گرفت تا دشمنان قطره ای آب به تودهند اما سنگ دلان بی رحمانه تورا با لب تشنه شهید کردند.درود بر شما ولعنت بر کافران.(دوستت دارم خدانگه دار)

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام اقای خوبم.خیلی دوست دارم با بابا و مامانم بیایم زیارت کربلا یا حضرت علی اصغر(ع)حاجت همه حاجتمندا را روا بفرما حاجت عموی من همه روا کن مشکلش حل کن میدونم که شما باب الحوائج هستی تو رو خدا یه نگاه ویژه به همه شیعیان و به ما داشته باش یا حضرت علی اصغر(ع) علی اصغر ع از شما می خواهم که ارزوی تمام بچه ها را براورده کنی هم چون ارزوی من که دوست داشتم در واقعه ی کربلا کنار شما بودم ودوست دارم العان بر سر مزارتو بودم امااگر العان در کربلا نیستم اما یادم همیشه به یاد تو هست.

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام علی اصغر ما شما را خیلی دوست داریم . ما خیلی ناراحت هستیم که به شما اب ندادند. چرا آنها به تو هم که یک بچه ی کوچک بودی آب ندادند یعنی آنها اینقدر بد و ظالم وبودند. ما سعی می کنیم که انسانهای خوبی باشیم که در بهشت شما را ببینیم علی اصغر تو به ما و خواهرم کمک کن تا بچه های خوبی باشیم. علی اصغر برای ما دعا کن تا بتونیم به کربلا بیاییم و قبر بابای شما را زیارت کنیم.

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام،سلام به نو گل قشنگ امام حسین.میخوام که منو ببخشی.آخه خیلی وقته تو رو از یاد بردم.اما قول میدم دیگه هیچوقت تو رو فراموش نکنم.همه میگن چه حیف که تولدت 22 ابان و محرم هستش ولی من توجه نمیکنم و خیلی هم خوشحالم چون اینجوری در ازای محرم جشن نمیگیرم تا امام حسین ناراحت بشه. وقتی که تو از دستای قشنگ بابات جدا شدی و اون تیر کثیف به قلبت خورد دوست داشتم اونجا بودم تا منم برات ازاداری میکردم.وقتی که تو زیر سم اسب ها له میشدی هزار بار یزید و شمر و شیطان رو لعنت میکردم.واین روز را به هم تسلیت میگویم.

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام بر علی اصغر کوچک و معصوم .خوش بحالت که چنین جایگاهی داری خوش بحالت که اینگونه برای همه عزیز و قابل احترامی.به راستی چگونه می شود یک طفل تشنه لب 6 ماهه برای یک هدف بزرگ را اینگونه و بیرحمانه شهید کنند غیر از این است که حسین(ع) پدر تو بوده علی (ع) جد تو بود و عباس(ع)عموی تو.از هر کدام صفتی در تو جمع شده بود که اینچنین با سن کمت تا ابد جاودانه شوی.خوش بحالت که علی اصغری . سلام بر کوچولوی 6ماه که در کودکی بدست دشمنان اسلام به شهادت رسید .هروقت بیاد ان کوچولو می افتم گریه ام می گیرد .روزی در همین ماه محرم بامادرم رفتیم مسجد ودر انجا دربارهی علی اصغر صحبت میکردند ومن هم باشنیدن این حوادث شروع به گریه کردن کردم.

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام ای شاهزاده امام حسین سلام به لبان خشکت که همش گریه می کردی و آب می خواستی دیروز خیلی تشنه بودم وبه مامانم گفتم که آب می خواهم چندین بار تکرار کردم آب مامانم گفت صبور باش شاهزاده علی اصغر بدون اینکه حتی یک بار هم یک قطره آب هم نخوردو شهید شد.آرزو میکنم در بهشت از آب سیراب بشی. علي اصغر امروز که رفته بودم مدرسه يکي اومده بود و داشت شعر مي خوند آخر شعر گفت:سلام ما بر حسين لعنت ما بر يزيد . از اونجا بود که فهميدم چقد تو باباتو دوست دارم…..

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام بر علي اصغر حسين. خدا لعنت کند آن دشمناني را که طفل 6 ماهه را با لب تشنه به شهادت رساندند.علي اصغر جان شما را به لبان تشنتان قسم مي دهم که در محضر خداوند براي کودکان بيمار شفاعت بخواهيد تا با لطف پروردگار تمام کودکان مريض شفا پيدا کنند.

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: طفل شش ماهه تبسم نكند،پس چه كند آنكه بر مرگ زند خنده،على اصغر توست‏ «على اصغر،يعنى درخشانترين چهره كربلا،بزرگترين سند مظلوميت و معتبرترين زاويه شهادت …چشم تاريخ،هيچ وزنه‏اى را در تاريخ شهادت،به چنين سنگينى نديده است.» على اصغر را «باب الحوائج» مى‏دانند،گر چه طفل رضيع و كودك كوچك است، اما مقامش نزد خدا والاست.

سلام عزیزانم سلام مهربانانم
نامه ی دیگری از دانش آموزانم امیدوارم به دلتان بنشیند چون با جان و دل نوشته شده است .

نامه: سلام…علی اصغرجان…امیدوارم ک توی بهشت کنار مادرو پدرت شاد باشی……بعضی وقتا ک داستان زندگی کوتاهتو میخونم یامیشنوم قلبم مثل یه شیشه میشکنه….واقعا واسم سخته اصلا مگه یه انسان چقدر میتونه ظالم باشه که بتونه یه بچه ی6ماهه رو توی اغوش پدرش بکشه….ولی متاسفانه اون ادمایی ک نمیتونستن جزوی از اسلام بشن نفرت تمومه وجودشونو فرا گرفته بود ک این کارواسشون مثل ابخوردن بود……امیدوارم توی اتیش جهنم بپوسن……فائزه جعفری

در یک شب زمستانی سرد وبرفی،نیمه های شب پادشاه ازخواب برخاست وبه قصد سرکشی به نگهبانان ازقصر خارج شد.وقتی به محوطه بیرونی قصر

رسید،نگهبانی را دید که با لباسی معمولی در آن شب سرد مشغول حراست ازکاخ است.پادشاه پرسید"آیا با این لباس ،سردت نیست؟امشب هوا بسیار سرد است ممکن است سرما تورا از پای درآورد.”

نگهبان پس از تعظیم پاسخ داد"قربان من به این وضعیت عادت کرده ام سال هاست که این گونه از کاخ شما محافظت میکنم.”

پادشاه اورا تحسین کردوگفت:"تا چند لحظه دیگر دستور می دهم لباسی گرم برایت بیاورند”

نگهبان خوشحال شد وقتی پادشاه به اتاقش برگشت فراموش کرد دستور دهد برای آن نگهبان لباس گرم ببرند .صبح روز بعد جنازه آن نگهبان بینوار را با یادداشتی پیدا

کردند اونوشته بود “پادشاها،من سالها به سرما واین پوشش خوگرفته بودم،اما وعده لباس گرم تو،مرا از پای درآورد.”

آری عزیزم واقعیت این است که ترس می تواند زندگی مارا به نابودی بکشاند نگهبان با تلقین منفی پادشاه ،جانش را از دست داد.ترسیدن وتلقین منفی مدام همان

بلایی که ما از آن می ترسیم ،برسرمان نازل می کند.پس مراقب تلقین های منفی خود واطرفیانتان باشید عواملی که باعث ترس ونگرانی شما می شوند هرگز

اتفاق نمی افتد.وقتی می ترسید سلامتی خودرا از دست بدهید،وقتی می ترسید شغلتان را از دست بدهید وهرترس دیگری که دارید این ترسها وتلقین ها ی منفی

نسبت به خود می تواند شما را از پای دراورد.

بیایید از حالا به بعد روی ورودیهای ذهنمان کنترل بیشتری داشته باشیم وببینیم به خودمان چه می گوییم.بکوشیم هرروز کلمه ای مثبت به واژگان روزانه مان اضافه

کنیم .روزگاری پراز مثبت ها وخوبی ها برایتان آرزو دارم. تلخیص از مجله کوله بار ص12

ای آفریدگار من

ای همه هستی من

برمن این نعمت را ارزانی دارکه :

بیش تر در پی تسلا دادن باشم تا تسلی یافتن؛

بیش تر درپی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن؛

بیس تر درپی دوست داشتن باشم تا دوست داشته سدن؛

پس برمن نعمت “بخشیدن"را ببخش تا با آن : تسلی دهم به آن که با دلجویی اش درپی تسلی من است تاهردو تسلی بگیریم؛

بفهمم آن که ناراحتی ام را فهمیده تا هردو فهمیده باشیم؛

دوست داشته باشم آن که تسلی وفهمیدنم را دوست می داشته تا همدیگر را دوست داشته باشیم؛

خدایا چنان کن تا همه همدیگر را دوست داشته باشیم.

الهی چون در تو نگرم از جمله تاج دارانم و چون در خود نگرم از جمله خاکسارانم خاک بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم و شیطان را شاد

الهی در سر خمار تو دارم و در دل اسرار تو دارم و بر زبان اشعار تو

الهی اگر گویم ستایش و ثنای تو گویم و اگر جویم رضای تو جویم

الهی اگر طاعت بسی ندارم اندر دو جهان جز تو کسی ندارم .

الهی ظاهری داریم بس شوریده و باطنی داریم بخواب غفلت آلوده و دیده ای پر آب گاهی در آتش می سوزیم و گاهی در آب دیده غرق .

الهی هر که تو را شناخت و علم مهر تو افراخت هر چه غیر از تو بود بینداخت.

الهی اگر از دنیا مرا نصیبی است به بیگانگان دادم

واگر از عقبی مرا ذخیره ای است به مومنان دادم

در دنیا مرا یاد تو بس و در عقبی مرا دیدار توبس

الهی ضعیفان را پناهی ؛ قاصدان را بر سر راهی ؛ مومنان را گواهی ؛ چه عزیز است آنکس که تو خواهی!

الهی هر که ترا شناسد ؛ کار او باریک و هر که ترا نشناسد ؛ راه او تاریک .

الهی توانائی ده که در راه نیفتیم و بینائی ده که در چاه نیفتیم .

الهی بر عجز خود آگاهم و بر بیچارگی خود گواهم ؛ خواست خواست توست ؛ من چه خواهم .

الهی از پیش خطر و از پس راهم نیست دستم گیر که جز فضل تو پناهم نیست.

الهی ترسانم از بدی،خود بیامرز مرا به خوبی خود.

الهی بنیاد توحید ما خراب مکن و باغ امید ما بی آب مکن.

الهی هرکس ازآنچه ندارد مفلس است و من از آنچه دارم.

الهی ابوجهل از کعبه می آید و ابراهیم از بتخانه،کار به عنایت بود ،باقی بهانه.

الهی اگر مجرمم، مسلمانم و اگر بد کرده ام پشیمانم.

الهی کدام درد از این بیش باشد که معشوق توانگر بود و عاشق درویش… خواجه عبدالله انصاری

الهی آب عنایت تو به سنگ رسید ؛سنگ بار گرفت.

سنگ درخت رویانید؛درخت میوه وبار گرفت؛درختی که بارش همه شادی ،طعمش هم انس،بویش همه آزادی.

درختی که بیخ آن در زمین وفا،شاخ آن برهوای رضا،میوه ان معرفت وصفا،حاصل آن دیدارو لقا.

الهی از جود تو هر مفلس را نصیبی است. ازکرم تو هردردمندی را طبیبی است .برسر هرمومن از توتاجی است .دردل هر محب ازتو سراجی است.

(برگرفته از مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری)

اگر مربی به کار خود که همانا هدایت وتربیت دیگران است عشق وعلاقه داشته باشد وبی هیچ چشم داشتی عاشق هدایت وتربیت دیگران باشد او یک مربی واقعی گردیده است.

وقتی کلام مربی با تمام وجود از عمق درون اوسر چشمه گرفته وهمراه با سوز درون تاثیرش باشد،تاثیرش فوق العاده است زیرا کلامی که از دهان خارج می شود از محفظه روحی شخص واز لا به لای حالات وروحیات وتمایلات او عبور نموده سپس به سمع مستمع می رسد.

کسی که گام در تربیت دیگران بر میدار می بایست یکبار برای همیشه این مسئله را برای خود حل کند که آیا حوصله تربیت واصلاح وتهذیب دارد یا نه؟چرا که در غی این صورت گام نهادن در مسیر تربیت جز گرفتاری نتیجه ی دیگری ندارد.(برگرفته از کتاب سال صادقین )

نبی اکرم(ص)فرمودند:خداوند تبارک وتعالی را فرشته ای است که هرشب از آسمان فرودآمده،خطاب به اهل زمین با صدای رسا فریاد می زند ومی گوید:

ای بیست ساله ها جدیت نموده،سعی کنیدوکوشش کنید!

ای سی ساله ها زندگی فانی دنیا شمارا سرمست وفریفته ی خودنکند!

ای چهل ساله ها روز ملاقات با پروردگار خود چه زاد وتوشهای مهیا کردهای!

ای پنجاه ساله ها پیری (نذیر وبیم دهندهبر)شما فرا رسیده است !

ای شصت ساله ها زمان برداشت محصول رسیده وشما مانند مزرعه ای هستید که وقت درو کردنش نزدیک شده است !

ای هفتاد ساله هاشما رابرای رفتن به سرای دیگر می خوانندپس اجابت کنید وپاسخ دهید!

ای هشتاد ساله ها ساعات آخر عمر شمافرارسیده وهنوز شما از وقوع حادثه مرگ وروز قیامت غافل وبی خبرید!

پس حضرت فرمودند:با مشاهده غفلت وبی خبری مردم روی زمین آن فرشته مقرب درگاه الهی مجدداندا کند

ومی گوید:اگر به خاطر بندگان خالص نمازگزار ورکوع کننده ومردان خاشع وپارسا وخداترس وکودکان شیر خوار ومعصوم وحیوانات زبان بسته نبود،هر لحظه ممکن بود عذاب الهی بر شما نازل می شد وفرو می ریخت.(مصباح الهداه،حاج شیخ عباس خدایی،ترجمه محسن غفاری)

حسین به گونه ای ویزه دری از درهای بهشت است وکشتی نجات از طوفان هاست.

آری پیامبر وپیشوایان پس از او همگی درهای بهشت اند ولی در حسین فراخ تراست.همگی کشتی نجات اند ولی کشتی حسین در گرداب های پرخروش ،پرشتاب تر ولنگر انداختن وپهلو گرفتن آن برساحل های نجات آسان تراست.

آنان همگی چراغ های فروزان ره یافتگی اند ولی فروغ حسین (ع)گسترده تر وبرخورداری از فروغش فزون تر است.آنان همگی پناه گاههایی استوارند ولی راه رسیده به پناهگاه حسین آسان تر وسهل تراست.(برگرفته از کتاب امام حسین این گونه بود.)

تو آغاز شدی؛ با بازوانی خیبرگشا و بلندبالاییِ پرطاقت که نسب از حیدر کرّار داشت و میراث دار تمام صبر بی باک علوی بود؛ از دامان زنی خدایی که چراغ خانه علیِ بی‏ فاطمه بود و هرگز، جز به کنیزی فرزندان زهرا رضایت نداد.

فرات، از همان صبح میلاد، چشم به راه تو بود و خواب دست‏های دلیر تو را می‏ دید.

مشک‏های بی‏ قرار روزگار، از همان موسم، با نام تو بغض می‏ کردند و تمام لب‏تشنگان زمین، با اسم تو سیراب می‏ شدند.

خوش آمدی پسر ام‏ ا لبنین…!

خوش آمدی، قمر بنی‏ هاشم!…

آه، در این چشم‏ها چه شجاعتی موج می‏زند! این دست‏ها چه خوبند برای ساقی شدن! این بازوان، چه بی نظیر ندکه علم‏دارِ آتیه حسین من باشند!

این پیشانی بلند، بی‏گمان تلاوت «اَشِدّاءُ عَلَی الکُفار رُحَماءُ بَینَهُم» است.

در آن روز جگرسوز، موسای نینوا، چه هارون خجسته‏ ای خواهد داشت و حرم رسول اللّه‏، چه عموی مهربان و عاشقی!

آغوش طفلی که امروز در آغوش من است، فردا، تاب خواهد داشت تا تمام کودکان تشنه‏ ام را در خویش بگیرد.

خوش آمدی عباس من! شانه‏ هایت را رویینه‏ تن کن، برای به دوش کشیدن مشکی که از جنس گریه های سر در چاه پدر خواهد بود. چشم‏هایت را مهیا کن تا شعبگیِ کینه را تاب بیاورد و زانوانت را که اگر بر خاک افتادند، در محضر «حسین» به ادب برخیزند؛ حتی اگر آغوش عاشقت، بی دست و بی پا مانده باشد.

از همین امروز، آغوش بگشا بر روی تمام آینده نیزه و شمشیر و تشنگی؛ آتیه‏ ای که پر از ناله‏ه ای سه‏ سالگی دخترکان و بی‏تابی شش ‏ماهه است؛ آتیه‏ ای به رنگ خون گلوی حسین، به رنگ اسارت زینب، به رنگ فرات جاری و شهیدانِ عطش‏ زده… .

خوش آمدی پسر ام البنین! منتظر باش برای روزی که فاطمه به مادری‏ ات بیاید.

نوشته : استاد زهره ماندگاری

قرآن کریم سه شاخص مهم ومعتبر برای دریافت اطلاعات معرفی می کندکه عبارت است از سمع وبصروفواد.تلاش رسانه ها دردنیای امروزی نیزآن است که از طریق همین سه قوه درانسان ها نفوذ کنندوبه اهداف خویش برسند.

پیامبر اسلام با استفاده از ساده ترین واصولی ترین روش های تبلیغ ،آموزه های دین را به مردم آموزش دادند.که به اختصار به نمونه ای از ساختار این تبلیغات پرداخته می شود.

1-اذان

اذان با داشتن ریشه وحیانی ومحتوایی ملکوتی وموسیقی موزون و وزین مهم ترین شعار اسلامی بود که فضای مدینه را در اوقات نماز پر می کرد.ندای اذان در غیر اوقات نماز،نشانه پدیدآمدن امری ضروری بود که مردم بایددرآن مشارکت می کردند.

2-شعر

تعیین خط مشی در به کار گیری شعر به عنوان یک عنصر تبلیغ به وسیله اسلام وتشویق پیامبر وارزش نهادن به شاعران شجاع وجسور وبا ایمان باعث شد تا پس از پیامبر ودر عصر امامان معصوم شاعرانی شیرین زبان اشعاری در بزر گداشت اهل البیت بسرایند.

3-منادیان یا رسانه های صوتی

در زمان پیامبر برای رساندن صدا کسانی را که صدایی رسا وبلند داشتنددر نقاطی از جمعیت می گماردند تا کلمات وسخنان اورا برای مردم تکرارکند.وظیفه یک منادی این بود که سخنان پیامبر را بدون کاستی یا زیادتی به مردم ابلاغ کنن.

4-مبلغان وقاریان قرآن

مبلغان دینی در زمان پیامبر همان حافظان وقاریان قرآن بودندزیرا آنان به امر دین آگاهی داشتند.

نتیجه:

پیامبر علی رغم موقعیت زمانی ومکانی ومحدودیت های فراوانی که بر سر راهشان بود با بهره گرفتن از عوامل تبلیغا تی زمان خویش اقدام به تبلیغ در سطح گسترده نمودند.

مهمترین امتیازات تبلیغات ایشان آن بود که سیستم اطلاع رسانی وی هرگز با دروغ وباطل ولهو لعب همراه نبود ومبلغان برای تهییج وترغیب مردم هرگز دروغ نمی گفتندوعنصر شعر آنان خالی از اغراق وغلو وبزرگ نمایی های کاذب بود.(برگرفته از فصلنامه کوثرمقاله دکتر محمد رضا ستوده)

با سلام و احترام
تسلیت ایام سوگوار اباعبدالله الحسین علیه السلام
در غم محرم بودیم که غم از دست دادن استاد عزیزمان در شب دهم محرم به آن افزوده شد چقدر خدا دوستش داشت که در چنین شبی پر کشید و رفت انشالله امام حسین علیه السلام شفیعشان باشد .
شادی روح تمامی گذشتگان به ویژه استاد عزیز سرکارخانم زهره ماندگاری که در شب دهم محرم به رحمت خدا رفتند و دیروز صبح به خاک سپرده شد فاتحه المع الاخلاص و الصلوات
آدرس وبلاگ استاد عزیزمان http://z-mandegary.kowsarblog.ir

آنان با شهادت به قرب الهی رسیدند و این افتخاری بزرگ است و نباید ناراحت بود.مسیحیان نیز برای کشته شدن مسیح گریه و عزاداری نمی‌کنند، بلکه حتی جشن می‌گیرند.
پاسخ :
عاشورا و حادثه کربلا از چند جنبه قابل ارزیابی و تحلیل است که هر کدام می تواند حکم خاص داشته باشد.
در ابتدا با دو چهره از عاشورا رو به رو هستیم:
اوّل: زیبایى‏ها
زیبایى‏ها یعنى عظمتى که حضرت ابا عبداللَّه (ع) و یاران ایشان در ابعاد مختلف آفریده، عالى‏ترین جلوه‏هاى کمال انسانى را با عمل خویش ترسیم نموده و بزرگ ترین درس را به بشر آموخته اند. این بُعد از حادثه عاشورا بسیار غرورانگیز و افتخارآفرین است. به راستى باید به خود بالید که در چنین مکتب درخشانى پا به عرصه وجود نهاده و در آن رشد یافته‌ایم و با آن مى‏میریم و حاضریم همة هستى خود را در راه مکتب نثار کنیم.
شهادت برای شهید یک موفقیت، بلکه بزرگ ترین موفقیت است . امام حسین (ع) فرمود : «جدم پیامبر به من فرمود : نزد خدا مرتبه‌ای داری که جز با شهادت به آن نائل نمی‌گردی.»
شهادت حضرت، عالی ترین حد کمال به حساب می آید. بر این اساس شهادت برای شهید یک پیروزی به شمار می‌آید و جشن و شادمانی می طلبد. سید بن طاووس می گوید : اگر دستور عزاداری به ما نرسیده بود ، ایام شهادت امامان را جشن می گرفتم . علی (ع) آن گاه که می بیند مرگ به صورت شهادت نصیبش شد، از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجد.(1)
حضرت بعد از ضربت خوردن می فرماید:
«والله ما فجأنی من الموت وارد کرهتُه و لا طالع أنکرتُه و ما کنتُ إلا کقارب ورد و طالب وَجَدَ و ما عند الله خیر للابرار؛(2) به خدا سوگند! هیچ امر خلاف انتظاری برای من رخ نداده؛ آن چه پیش آمده، همان است که در آرزوی نیل به آن بودم. مانند کسی هستم که در جستجوی آب در صحرایی می گردد و ناگهان چاه آبی یا چشمه ای پیدا می شود . مَثَل جوینده ای هستم که به مطلوب خود رسیده است.»
دوش در وقت سحر از غُصّه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحری بودوچه فرخنده شبی آن شب قدر که این تازه براتم دادند
آری بر اساس این رویکرد ، شهادت اولیای الهی جشن و شادی دارد؛ جشن و شادی برای رسیدن به عالی ترین مرتبه کمال و لقای محبوب از طریق شهادت.
دوم: چهره غمبار
چهره دیگر عاشورا جنبه تراژدیک، غمبار و اسفبار آن است. تأسف از این که چرا امت، حق امام (ع) را پاس نداشته و ناجوانمردانه‏ترین برخورد را نسبت به محبوب‏ترین خلق خدا و شریف‏ترین انسان‏ها روا داشتند. ظلمى که بر امام (ع) و اهل بیت و یاران ایشان تحمیل شد، دل هر انسان نیکوسیرتى را به درد مى‏آورد و روح آدمى را سخت مى‏آزارد و جشن و شادی در اینجا معنا ندارد. چگونه می توان در مواجهه با این چهره از عاشورا متاثر نشد؟! امام حسین ( ع ) به واسطه شخصیت عالیقدر و شهادت‏ قهرمانانه‏اش مالک قلب‌ها و احساسات صدها میلیون انسان است.
کیست که بشنود در آن صحراى سوزان با وجود عطش جانکاه، در میان صدها مأمور دشمن حضرت ابی الفضل العباس (ع) خود را به شریعه رساند و چون در رودى عظیم و آب گوارا قرار گرفت و آب را تا دهان آورد، ولى همین که به یاد تشنگى حضرت ابی عبداللَّه (ع) و فرزندانشان افتاد، به خود اجازه نوشیدن نداد و لب تشنه با مشک پر از آب برگشت، این مردانگى و شرافت، او را به ریختن اشک وادار نسازد؟!
در حال گریه و رقت و هیجان، انسان بیش از هر حالت دیگر خود را به محبوبی که برای او میگرید نزدیک میبیند ، و در حقیقت در آن حال است که خود را با او یکسان میبیند . خنده و شادی بیشتر جنبه شخصی و در خود فرو رفتن دارد اما گریه بیشتر از خود بیرون‏ آمدن و خویش را فراموش کردن و با محبوب یکی شدن است. به تعبیر شهید مطهری «گریه بر شهید، شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح وی و موافقت با نشاط و حرکت او است».(3)

ادامه »

گودال قتلگاه محل مقدسی است که سر مبارک حضرت سیدالشهداء توسط دشمن لعین از تن مطهرش جدا شد، این مکان مقدس امروز در نزدیکی مرقد آن‌حضرت واقع شده و زیارتگاه و میعادگاه محبان و دلسوختگان خاندان رسول خدا(ص) است.

قتلگاه امام حسین(ع) معروف به گودال قتلگاه قسمت پایانی سمت چپ رواق جنوب غربی، به وسیله دری به سالن باریکی مرتبط است که در آن یک اتاق 9 متری قرار دارد. این مکان اندکی گود است و دیوارهای آن آیینه کاری و نقاشی شده است. در همین مکان شریف، فرزند زهرا (س) و نوه رسول خدا(ص) شهید شده است. از این جا دری است که به جای گودتری راه دارد که گویند آن جا محلی است که حضرت سید الشهداء(ع) از اسب بر زمین افتاد.
اکنون چهار طرف گودال قتلگاه با پنجره‌های فولادی محصور شده و زائران از پشت آن به این مکان شریف نظاره می‌کنند و در غم شهادت فرزند فاطمه(س) به دست دشمن ظالم و کینه‌توز اشک می‌ریزند.
اما وقتی از پشت همین پنجره‌ها در ضلع جنوبی گودال قتلگاه به دقت نگاه می‌کنی و ریز می‌شوی در داخل یک سنگ مرمری دایره شکلی را می‌بینی که گرداگرد آن جمله بسیار زیبایی از یکی از شاعران شیعه نقش بسته است.
متن این جمله زیبا و ترجمه آن به این شرح است:” إن کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیا سیوف خذینی”
ترجمه: “اگر دین محمد(ص) جز با کشتن من پا بر جا نمی‌ماند پس ای شمشیرها مرا دریابید”
حال اگر دل‌هایتان کربلایی شد و دوست دارید به حرم بهشتی‌اش مشرف شوید و قتلگاه را با چشمانتان ببیند این اشعار را باهم بخوانیم:
“تو را در ابتدا از حال بردند” “سپس با نیزه در گودال بردند” “همین که سر جدا شد از تن تو” “ز پای دخترت خلخال بردند".

السلام علیک یا اباعبدالله

برداشت از روضه های حاج محمد عظیمی

امام حسين عليه السلام يك رفيق صميمى داشت، ابن زياد با هزار مأمور به دنبال او مى‏گشت و او را نمى‏يافت. مى‏گفت: هرجا او را ديديد امانش ندهيد، اما پيدايش نمى‏كرد.

رفيق امام اين را هم شنيده بود كه امام حسين عليه السلام به كربلا آمده است.

دل او در كربلا بود. دروازه‏ها همه بسته بود، راه‏ها همه كنترل مى‏شد. اسم اين شخص و قيافه او را براى مأموران توصيف كرده بودند و او هم تنها بود.

همكارى‏هاى سنگينى با مسلم بن عقيل داشت و جزء افرادى بود كه نامه‏هاى ابى عبدالله را امضا كرده بود، جزء افرادى بود كه مردم را عليه ابن زياد مى‏شوراند. و ابن زياد در به در دنبال او مى‏گشت و او هم شخص آبرودارى بود. و اعتبار داشت. در آخر نقشه‏اى كشيد.

گفت: اين طور نمى‏شود كه ما زير زمين به زير زمين برويم. امام، كربلا باشد و ما نباشيم. يك روز صبح بلند شد و خودش به بارگاه ابن زياد آمد. به مأمورها: گفت من فلانى هستم. كه در آسمانها دنبال من مى‏گرديد. مرا نزد ابن زياد ببريد.

جشن گرفتند، كه خودش به پاى خودش آمده است. وقتى او را روبروى ابن زياد آوردند، گفت: من در آسمانها دنبال تو مى‏گشتم. تو را چه كسى به اينجا آورد؟

گفت: من خودم آمدم.

ادامه »

* رقيه كه بود

اصل وجود دختري چهار ساله براي امام حسين (عليه السلام) در منابع شيعي آمده است، اما در بعضي منابع در اين باره اختلاف وجود دارد.
در كتاب كامل بهايي نوشته علاءالدين طبري (قرن ششم هجري) قصه دختري چهار ساله كه در ماجراي اسارت در خرابه شام در كنار سر بريده پدر به شهادت رسيده، آمده است، اما در مورد نام او كه آيا رقيه بوده يا فاطمه صغري و … اختلاف است.
همچنين سيد بن طاووس در كتاب «لهوف» خود مي‌نويسد: «شب عاشورا كه حضرت سيدالشهداء (عليه ‏السلام) اشعاري در بي‌وفايي دنيا مي‏خواند، حضرت زينب (س) سخنان ايشان را شنيد و گريست. امام (عليه‏ السلام) او را به صبر دعوت كرد و فرمود: «خواهرم ام كلثوم و تو اي زينب! تو اي رقيه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر داريد [و به ياد داشته باشيد] هنگامي كه من كشته شدم، براي من گريبان چاك نزنيد و صورت نخراشيد و سخني ناروا مگوييد و خويشتن‌دار باشيد.»

* مادر حضرت رقيه

براساس نوشته‌هاي بعضي كتاب‌هاي تاريخي، نام مادر حضرت رقيه (عليها سلام)، امّ اسحاق است كه پيش‌تر همسر امام حسن مجتبي (عليه السلام) بوده و پس از شهادت ايشان، به وصيت امام حسن (عليه السلام) به عقد امام حسين (عليه السلام) درآمده است. مادر حضرت رقيه (عليهاالسلام) از بانوان بزرگ و با فضيلت اسلام به شمار مي‌آيد. بنا به گفته شيخ مفيد در كتاب الارشاد، كنيه ايشان بنت طلحه است.
نام مادر حضرت رقيه (عليها سلام) در بعضي كتاب‌ها، ام جعفر قضاعيّه آمده است، ولي دليل محكمي در اين باره در دست نيست. هم چنين نويسنده معالي السبطين، مادر حضرت رقيه (عليهاالسلام) را شاه زنان؛ دختر يزدگرد سوم پادشاه ايراني معرفي مي‌كند كه در حمله مسلمانان به ايران اسير شده بود. وي به ازدواج امام حسين (عليه السلام) درآمد و مادر گرامي حضرت امام سجاد (عليه السلام) نيز به شمار مي‌آيد.
البته لازم به ذكر است كه اين مطلب از نظر تاريخ‌نويسان معاصر پذيرفته نشده است؛ زيرا در منابع تاريخي آمده است كه ايشان هنگام تولد امام سجاد (ع) از دنيا رفته و تاريخ درگذشت او را 23 سال پيش از واقعه كربلا، يعني در سال 37 هـ .ق دانسته‌اند. از اين جهت امكان ندارد، او مادر كودكي باشد كه در فاصله سه يا چهار سال پيش از حادثه كربلا به دنيا آمده باشد. اين مسأله تنها در يك صورت قابل حل است كه بگوييم شاه زنان كسي غير از شهربانو مادر امام سجاد (عليه السلام) است.

ادامه »

چه ضرورتی داشت امام حسین (علیه السلام) در این سفر، خانواده را همراه خود ببرد؟ چه اشکالی پیش می آمد که آنان را در مکه باقی گذارد تا در جوار خانه خدا عبادت کنند یا آنان را به همراه عبدالله بن عباس به مدینه بفرستد؟
آمدن زن و بچه همراه امام حسین (علیه السلام) هیچ گونه نقش منفی در نهضت امام و به پیروزی رسیدن آن نداشته است. آنچه مهم است اینکه آیا همراهی آنان با امام تأثیر مثبتی برای اسلام یا برای خود آنان داشته است یا خیر؟

اگر فرض شود همراهی خانواده امام با وی هیچ نقش مثبتی در اسلام، نهضت و… نداشته باشد باز بردن آنان به همراه خود، قابل توجیه است، زیرا که آنان خودشان خواستار همراهی با حضرت بودند و چندین بار که در طول مسیر اعلام کرد که هرکس می خواهد برگردد هیچ یک از آنان چنین خواسته ای را مطرح نکرد بلکه اگر در جاهایی امام می فرمود که همراهی آنان لازم نیست و می توانند برگردند آنان ناراحت می شدند. و حتی در کربلا و پس از آن هیچ یک نمی گفتند ای کاش به چنین سفری نمی رفتیم.

بنابراین بر فرضی که همراهی آنان با امام حسین (علیه السلام) هیچ نفع و ضرری نداشته باشد، باز رفتن آنان به همراه امام خواست شخصی آنان بوده و خودشان بر چنین مسافرت و چنین رنج و درد کشیدن هایی راضی و بلکه خوشحال بوده اند و ما نباید افراد را بر کاری که به دلخواه خود انجام داده اند و پدر به عنوان رئیس خانواده آنان را در خواستشان آزاد گذاشته و ضرر و زیانی برای دیگران نداشته، توبیخ یا محاکمه کنیم. بلکه باید از امام حسین (علیه السلام) درس مهربانی و مدیریت بیاموزیم که چنان با خانواده و کودکان مهربانی کرده که حتی در سخت ترین شرایط، حاضر نیستند او را تنها بگذارند.

اوج عشق خانواده به امام حسین (علیه السلام) را می توان از کلام «جون» غلام ابوذر فهمید. او که غلامی سیاه و هدیه ابوذر به امام حسین (علیه السلام) بود وقتی حضرت او را مرخص کرد تا برود و زنده بماند و به جای اینکه از آزادی خود خوشحال شود گریه افتاد و گفت: … سوگند به خدا شما را رها نمی سازم تا خون سیاهم به خون های شما در آمیزد.( موسوعه کلمات الامام الحسین، 452)

ادامه »

معرفی مهم‏ترین مقتل‏های حسینی

تلاش مي‌كنيم تا در اين مقاله به معرفي برخي از مهمترين مقتل‌هاي حسيني بپردازيم تا ضمن ارج نهادن بر تلاش راويان مقاتل حسيني، شما را با نحوه انتقال اين پرشورترين حماسه ديني يعني كربلا آشنا گردانيم.

1. مقتل «ابي‌مخنف»

آغاز محرم كه همواره همراه است با مشاركت مردم در بزرگترين تجربه ديني سالانه يعني عزاداري اباعبدالله الحسين(ع)، مقاصد فراواني در بطن خويش براي دينداران دارد.

اين بزرگترين تجربت ديني اما نقل شده است بر دوش راويان صديق و درست كرداري كه گزارشگران مقاتل حسيني نام گرفته‌اند.

تلاش مي‌كنيم تا در اين مقاله به معرفي برخي از مهمترين مقتل‌هاي حسيني بپردازيم تا ضمن ارج نهادن بر تلاش ايشان، شما را با نحوه انتقال اين پرشورترين حماسه ديني يعني كربلا آشنا گردانيم.

در اينكه نخستين مقتل حسيني، يعني اولين گزارش جامع از زمينه‌ها و نفس حادثه كربلا، از آن ابومخنف لوط‌بن‌يحيي‌بن‌سعيدبن‌مخنف ازدي غامدي (م157 ه. ق) است،

تقريبا اختلافي ميان رجال‌نويسان به چشم نمي‌خورد؛ هرچند برخي، از ابوالقاسم اصبغ بن نباته تميمي نام برده‌اند كه از ويژگان و ياران اميرمومنان (ع) بوده و پس از عمري دراز در حوالي سال 100ه. ق وفات كرده است (الفهرست شيخ طوسي، صص 37و38، ش108؛ الذريعه الي تصانيف الشيعه شيخ آقا بزرگ تهراني، ج22، صص23و24، ش5838).

اما از آن‌رو كه بر فرض صحت چنين باوري، هرگز اثري از اين مقتل يافت نشده است، به نحو قطعي نمي‌توان بر تقدم ابي‌مخنف در ميان مقتل‌نويسان خدشه وارد كرد.

هرچند از مقتل ابي‌مخنف نيز جز در تاريخ الامم و الملوك محمدبن جرير طبري (م310ه. ق) يعني بزرگترين مورخ ايراني تاريخ اسلام، نمي‌توان نشاني يافت.

طبري در مجموع در جلد پنجم تاريخ خويش 125 روايت درباره تاريخ كربلا گزارش كرده كه از اين تعداد، 100 روايت را به صورت مستقيم و البته با واسطه‌هايي از ابي‌مخنف نقل كرده است.

10 روايت را نيز با واسطه هشام بن محمد كلبي از ابي‌مخنف روايت كرده است؛ از 15 روايت باقيمانده، 14 روايت از آن هشام و يك روايت از آن عمار دهني است كه منبع آن امام محمدباقر(ع) است.

گزارش‌هاي ابومخنف باتوجه به اين امر كه خود او در صحنه كربلا حاضر نبوده، بر دوگونه‌اند:

الف) آنهايي كه در كربلا بوده‌اند.

اينان نيز خود بر چند دسته‌اند:

1- گروه نخست خود از آل‌هاشم‌اند كه در كربلا بوده‌اند و از حادثه جان به سلامت برده‌اند؛ مانند امام سجاد و امام باقر(ع)

2- ياران امام حسين از غير آل‌هاشم مانند عقبه بن سمعان و همسر زهير بن قين

3- ناظران بي‌طرفي چون عبدالله بن سليم و مذري بن مشمعل

4- شاهدان حاضر در سپاه عمر بن سعد؛ برخي از ايشان چون عبدالله شعبي و هاني بن ثبيت در كشتار دست داشتند و برخي چون حميد بن مسلم كه از قضا مهمترين منبع ابي‌مخنف به شمار مي‌رود.

با آنكه در سپاه ابن سعد مشاركت داشتند ولي در كشتار دست نداشتند. برخي از ايشان از جمله خود حميد از امضاكنندگان نامه دعوت براي امام حسين(ع) بودند.

ب) گروه دوم آناني هستند كه در كربلا حاضر نبوده‌اند.

اينان را مي‌توان در 5‌گروه دسته‌بندي كرد.

1- محبان امام حسين(ع) چون علي‌بن حنظله كه پدرش جزو شهداي كربلا بود و نيز پسر حربن‌يزيد رياحي كه در كربلا شهيد شد.

2- طرفداران امويان مانند قاسم بن‌عبدالرحمان

3- طرفداران زبيريان مانند حسان بن قائد.

4- محدثين بي‌طرف چون محمد بن بشر همداني پدر هشام بن محمد كلبي همداني.

5- خويشان نزديك ابومخنف چون عبدالرحمان بن جندب ازدي.

مقتل ابومخنف را كه در واقع مهمترين «مقتل الحسين» است. مي‌توان از چند جهت مورد بررسي قرار داد؛ هرچند نتيجه اين بررسي هرچه باشد، بايد به اين نكته اذعان داشت كه اين مقتل اساس كار تمام مقاتل بعدي است.

و از اين جهت مي‌توان به اين نتيجه دست يافت كه لااقل اين مقتل از نگاه راويان بعدي كه آن را گزارش كرده‌اند، كاملا مورد اعتماد بوده است.

از نظر رجال‌شناسي، راويان ابومخنف طيف وسيعي از گرايش‌هاي فكري و سياسي آن روز را شامل مي‌شوند و از اين حيث مي‌توان مقتل الحسين را پرگستره‌ترين مقتل به شمار آورد. اين امر بي‌شك بر اعتبار آن مي‌افزايد.

ادامه »

جوانان در مکتب امام عاشقان

در ماه محرم و در ايام عزاداري سالار شهيدان، چه بهتر که نسل جوان با دو وظيفه خود بيشتر و گسترده¬تر آشنا شود: از يک‌سو عزاداري و بر پا کردن مجالس حسيني، که به فرموده رهبر کبير انقلاب «اگر چنانچه واقعاً بفهمند و بفهمانند که مسئله چه هست و اين عزاداري براي چه هست و اين گريه براي چه اين¬قدر ارج پيدا کرده و اجر پيش خدا دارد، آن‌وقت ما را ملت گريه نمي‌گويند؛ ما را ملت حماسه مي-خوانند».[1] امام خميني (ره) در وصيت¬نامه الهي- سياسي خود، باز هم بر لزوم آشنايي با نتايج اين برنامه تأکيد کرده است: «همه بايد بدانيم که آنچه موجب وحدت بين مسلمين است، … مراسم عزاداري ائمه اطهار و به ويژه سيد مظلومان و سرور شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين(ع) است».[2]
از سوي ديگر، نسل جوان در مکتب حسيني به فراگيري مي¬پردازد و مي¬آموزد که راه امام حسين(ع)، راه آزادگي و عزت است. راه نور در برابر ظلمت. معرفت در برابر جهالت. فضيلت در برابر رذيلت. خدمت در برابر خيانت. هدايت در برابر ضلالت و سعادت در برابر شقاوت.
پيمودن اين راه، دومين وظيفه¬اي است که دانش‌آموختگان مدرسه احياي اسلامِ ناب محمدي و پيروان مکتب پاک علوي، آن را بر عهده خويش احساس مي¬کنند.
درس پايداري و استواري

يکي از اصول مورد توجه در مکتب عاشورا، درس استقامت و پايداري است. استواري در راه آرمان‌هاي الهي و پايداري در مسير اهداف والاي انساني. پاي فشردن بر امور متعالي، از آموزش¬هايي است که به تربيت‌شدگان اين مدرسه مي‌آموزند. در کلمات نوراني امام حسين(ع) آمده است که بايد در برابر آنچه سخت است، اما آدمي را بر حق نگه مي¬دارد، استقامت ورزيد. همان‌گونه که در برابر آنچه مطلوب است و مورد خواست هوا و هوس، بايد پايداري نمود.[3]
در مکتب انسان¬ساز اهل بيت(ع) صبر و استقامت، نيکوترين خصلت ايمان و ارجمندترين خوي انساني است. پايداري، همان‌شجاعت است و بهترين ياور آدمي در برابر روزگار.[4] اين چنين انساني که شکيبايي ورزيده، بهتر از آن پاداش مي‌گيرد و فرشتگان بر او سلام مي¬کنند.[5]
چنين انساني، آموخته است چگونه در راه حق استقامت ورزد و پايداري نمايد و مي-داند که بر دوش کشيدن پرچم حق و به مقصد رساندن آن، جز با شکيبايي ممکن نيست. چنين انساني و چنان مکتبي، بر پايه¬ استقامت و استواري، استوار شده و هرچه آزمون¬ها و بلاها، بيشتر، ميزان وفاداري و پاي‌فشاري بر ارزش¬ها افزون¬تر.
در اين مکتب، جواني و آزادمردي، راه و رسم کساني است که چون پيام استقامت در کام جانشان نشسته، همه مشکلات را آسان مي¬بينند و لبريز از حماسه و شور و شعورند.
درس سازش‌ناپذيري و ذلت‌گريزي

هر آدمي با هر روحيه و طرز تفکري، از خواري و زبوني مي¬پرهيزد و ننگ و عار و ذلت را نمي¬پذيرد. از سوي ديگر، هر چه مراتب کمالات وي بالاتر رود، در برابر پستي و فرومايگي، سازش‌ناپذيرتر و مقاوم‌تر مي¬شود. مکتب عاشورا، بهترين نمونه از آموزش چنين انسان¬هايي است. جوانان و رادمرداني که در آن صحنه حضور يافتند، اين درس را فراگرفته، در سخت¬ترين لحظه¬ها از آن ارزش¬ها دست برنداشتند. بهترين جلوه در آن عرصه و زيباترين درس در آن هنگامه نبرد، کلامي است که استاد مکتب ذلت ناپذيري بر زبان آورده¬اند.
امام حسين(ع) در جمع ياران جوان¬مردش، که او را چونان نگيني در ميان گرفته بودند، فرمودند: «هيهات که ما تن به خواري دهيم؛ زيرا خداوند و پيامبرش و مؤمنان از اينکه ما تن به ذلت دهيم، ابا دارند». از ديدگاه حضرت اباعبدالله(ع) «دامن¬هاي پاک مادران و انسان¬هاي پاک‌دامان و جان¬هاي باغيرت و نفوس باشرافت، روا نمي¬دارند فرمانبرداري فرومايگان، بر قتلگاه رادمردان مقدم داشته شود».[6]
اين معنا در کلام ابن ابي الحديد، از نويسندگان اهل سنت اين‌گونه مورد توجه قرار گرفته است:
سرور کساني که زير بار خواري نرفته¬اند و به مردم، مردانگي، غيرت و مرگ زير سايه¬هاي شمشير را آموخته¬اند و آن را بر زبوني ترجيح داده¬اند، ابا عبدالله حسين بن علي بن ابي طالب(ع) است که به او و يارانش امان داده شد، اما از آن‌جا که نمي¬خواست تن به خواري دهد، مرگ را بر چنين اماني، ترجيح داد.[7]

ادامه »

عارف فرزانه آیت اللّه بهجت (ره) می فرمود: مضمون زیارت عاشورا گواه و روشن كننده عظمت آن است، مخصوصاً وقتى آنچه در سند زیارت ملاحظه می كنیم که امام صادق علیه السلام به صفوان مى فرماید: زیارت عاشورا را بخوان و در خواندن آن استمرار داشته باش، من به خواننده آن چند چیز را تضمین می كنم:

زیارت او قبول، تلاشش مشکور و حاجت وى از جانب خداوند متعال بر آورده می شود و با دست خالى باز نخواهد گشت. اى صفوان! این را با ضمانتى از پدرم، و پدرم از امیرالمؤمنین علیه السلام و ایشان از حضرت رسول صلّى الله علیه وآله و رسول خدا از جبرئیل و جبرئیل از خداوند عزّوجلّ دریافت نموده، هر یك از آنها این زیارت را با این ضمانت تضمین نمودند، خداوند عزّوجل به ذات اقدس خود قسم خورده كه هركس زیارت كند حسین علیه السلام را به این زیارت از نزدیك یا دور و دعا كند به این دعا، زیارت و دعاى او را قبول مى كنم و خواسته اش هرچه باشد بر آورده سازم. پس از درگاه من با ناامیدى و زیان باز نگردد و او را به برآمدن حاجتش، و رسیدن به بهشت و آزادى از دوزخ خرسند و خوشحال مى كنم و شفاعت او را در حق هر كس كه شفاعت كند بپذیرم.(1)

مداومت به زیارت عاشورا

یكى از بزرگان مى فرمود: مرحوم آیة اللّه حاج حسین خادمى و حاج شیخ عباس قمى و حاج شیخ عبدالجواد مداحیان روضه خوان امام حسین علیه السلام را در خواب دیدم كه در غرفه اى از غرفه هاى بهشت دور یكدیگر جمع بودند. از آیة اللّه خادمى احوالپرسى كردم و گفتم : با هم بودن شما یك آیة اللّه و آقاى حاج شیخ عباس قمى یك محدث و حاج شیخ عبدالجواد روضه خوان، چه مناسبتى دارد كه با یكدیگر یك جا قرار گرفته اید؟

جواب دادند: ما همگى مداومت به زیارت عاشورا داشتیم و در مقدار خواندن زیارت عاشورا مثل هم بودیم .(2)

فرمود: من حكم مى كنم كه شیعیان ساكن سامراء از امروز تا ده روز همه مشغول خواندن زیارت عاشوراء شوند و ثواب آنرا هدیه روح شریف نرجس خانم والده ماجده حضرت حجة بن الحسن (عج) نمایند تا این بلاء از آنها دور شود اهل مجلس این حكم را به تمام شیعیان رساندند و همه مشغول زیارت عاشوراء شدند.

ادامه »

روز اول محرم و دوم محرم امام حسين ـ عليه السلام ـ به کربلا نرسيده بود بلکه پس از روز دوم به کربلا رسيد. در روز اول محرم با سپاه حر ديدار کرد و حر و سپاه او توسط امام از آب سيراب شدند. نقل شده که ظاهرا در اول محرم بوده که کاروان حسيني در حرکت بودند و امام ـ عليه السلام ـ در صبحگاه دستور دادند که ظروف و مشک ها را پر از آب کنيد، حرکت کردند، ناگهان يکي از ياران امام با صداي بلند تکبير گفت، و گفت از دور نخلستاني پيداست. امام فرمود چه مي بينيد؟ عده اي گفتند نخلستان نيست گوشهاي اسب از دور چنان مي نمايد که نخل است آنها نزديک شدند تعداد هزار سواره نظام به فرماندهي حر مأمور از طرف عبيدالله بن زياد لعنه الله عليه. امام به يارانش فرمود از آنها پذيرايي و آن ها را که تشنه اند سيراب کنيد.[1]
تا روز دوم حر اصرار داشت حضرت را همراه کاروان به سوي کوفه ببرد بين امام و حر گفتگوهايي صورت مي گرفت و امام ـ عليه السلام ـ وقت نماز ها، نماز را اقامه مي کرد و سپاه حر نيز با حضرت و به اقتدا به امام نماز جماعت مي خواندند بدين ترتيب امام پس از نماز ظهر و عصر بر آنها موعظه و اتمام حجت مي نمود. حر نيز به خواسته و مأموريت خود پافشاري مي کرد اما امام ـ عليه السلام ـ از قبول درخواست او امتناع مي کرد، حر به امام عرض کرد که در اين واقعه تو و همراهانت کشته مي شوند اگر اصرار و پافشاري برمخالفت کني. حضرت در اين حال به شعر يکي از صحابه استناد فرمود و گفت تو مرا از مرگ مي ترساني مرگ بر جوان مرد عار نيست وقتي آرزوي حق و قصد دفاع از حق را داشته باشد و جهاد کند… وقتي حر اين اشعار را از امام شنيد به کناري رفت و با سپاه خود حرکت کرد امام نيز با قافله خود در حرکت بودند تا به منزلگاه بيضه رسيدند. امام براي اتمام حجت خطبه اي خواند و اهداف خويش را آشکار نمود و با استناد به سخنان پيامبر اکرم(ص) فرمود که هر کس سلطان ستمگري را بنگرد که حرام خدا را حلال مي کند و عهد شکن است، بر مسلمانان است که در مقابل او اعتراض کند.[2]
در مسيري که امام از مکه حرکت کرد روز هشتم ذي حجه تا رسيدن به کربلا با افراد و کاروان هاي مختلفي ديدار و ملاقات داشت. از جمله اين ديدادها ديدار با عبدالرحمن حر بود که امام از او خواست به کاروان کربلا بپيوندند او امتناع کرد و اسب خود را به امام پيشکش نمود. حضرت امتناع از قبول کرد. در آخر شب جوانان را دستور داد تا مشک ها را پر از آب کنند، سپس دستور داد از منزل قصر بني مقاتل حرکت کنند حرکت کردند، حضرت بر پشت اسب خود چرتي زد، و بيدار شد و فرمود« انا لله و انا اليه راجعون» دوبار کلمه استرجاع بر زبان آورد، در اين حال فرزندش علي اکبر به پيش او آمد و علت را پرسيد. حضرت فرمود: فرزندم در عالم رويا ديدم که سواره اي ندا داد مرگ بر ديدار اهل کاروان مي آيد، و اهل کاروان به سوي مرگ در شتابند. علي سئوال کرد: اي پدر آيا ما بر حق نيستيم، فرمود: اين فرزندم ما بر حقيم و بازگشت بندگان به سوي خداوند است، اکبر عرضه داشت: پس اي پدر مهربانم چه باکي از مرگ داريم امام از کلام علي خوشحال شد و دعايش کرد.[3]
وقتي صبح شد کاروان حسين نماز صبح را خواندند و با عجله حرکت کردند، ياران حر، به سوي آنان آمده تا کاروان را به سوي کوفه بکشند، آنها امتناع کردند و زهير گفت مولاي من با همين سپاه کم نبرد کنيم که شکست آنها براي ما سهل است. امام فرمود : من هرگز آغاز گر جنگ نخواهم بود. در اين روز پيکي از کوفه آمد و کاروان حسيني؛ با اصرار حر به سوي نينوا در حرکت بودند به شهر و يا آبادي غاضريه رسيدند. پيک از سوي عبيدالله برای حر پيامي آورد، که حسين را يا وادار به بيعت کن يا در سرزمين بدون آب و علف و بدون قلعه و پناهگاه فرود آور و منتظر دستور بعدي باشد.

ادامه »

ریان ابن شبیب روایت کرده که من روز اول محرم خدمت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) رسیدم. حضرت فرمودند: ای پسر شبیب آیا امروز را روزه گرفته‌ای؟ عرض کردم نه یابن رسول الله! فرمودند: امروز روزی است که زکریا پروردگارش را خواند و گفت: پروردگارا فرزندی پاک به من مرحمت بفرما، همانا تو دعای بندگان را می شنوی. حق تعالی دعای او را مستجاب فرمود، درحالی که حضرت زکریا در محراب بود به ملائکه فرمود: او را ندا کرده گفتند خدا بشارت می‌دهد تو را به یحیی، پس هرکه امروز را روزه بدارد و سپس دعا کند دعای او مستجاب می‌گردد چنان که دعای زکریا(ع) مستجاب گردید.

محرم ماهی بود که حتی اعراب جاهلیت قتال در آن را حرام می دانستند

سپس حضرت رضا(ع) فرمودند: ای پسرشبیب! محرم ماهی بود که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را در این ماه حرام می‌دانستند برای احترام این ماه، نام این ماه محرم الحرام است. پس این امت حرمت این ماه را نشناختند، حرمت پیامبرخدا را ندانستند، در این ماه با ذریه پیامبر قتال کردند و زنان ایشان را اسیر نمودند و اموالشان را به غارت بردند پس خدا اینها را هرگز نیامرزد. سپس فرمود: ای پسرشبیب اگرگریه می کنی برای حسین بن علی بن ابی طالب(ع) گریه کن که او را مانند گوسفندی ذبح کردند و با هجده نفر از اهل بیتش شهید نمودند درحالی که هیچ یک ازآنها در روی زمین شبیه و مانندی نداشتند.

سپس حضرت فرمودند: به تحقیق گریستند برای شهادت حسین(ع) آسمان های هفتگانه و زمین ها. به تحقیق چهار هزار ملک برای نصرت و یاری حضرت حسین(ع) اجازه خواستند تا به زمین بیایند و آمدند اما آن هنگام که رسیدند امر شهادت تمام شده بود. این چهار هزار ملک مأموریت پیدا کردند در کنار قبر آن حضرت باشند، شب و روز پیوسته با موی ژولیده، گرد آلود و غبار گرفته مشغول عزاداری هستند تا ظهور حضرت مهدی«عج » و تا وقتی که حضرت ظهور کند. پس این چهار هزار ملک از یاوران حضرت مهدی(ع) هستند و شعارشان در هنگام نبرد «یا لثارات الحسین ع» است، یعنی ما خون خواهی از ابی عبدالله می‌کنیم.

ادامه »

امشب عزای سوم شاه شهیدان است
عالم پریشان است

گشته سیه پوش از برایش عرش یزدان است
عالم پریشان است

تن پاره پاره بر زمین، سر برفراز نی
خیل زنان از پی

زینب اسیر و قافله سالار طفلان است
عالم پریشان است

امشب عزای سوّم شاه شهیدان است
عالم پریشان است

مانند قرآن پیکر مولای مظلومان
روی زمین عریان

غرقاب خون پیراهنش در چنگ عدوان است
عالم پریشان است

امشب عزای سوم شاه شهیدان است
عالم پریشان است

امشب ببالین حسین بنشسته پیغمبر
زهرا زند بر سر

آدم جگر خون، حضرت حوا در افعانست
عالم پریشان است

امشب عزای سوم شاه شهیدان است
عالم پریشان است

گه بر سنان گاهی شود بر دیر نصرانی
آن رأس نورانی

گه در تنور خولی بیدین و ایمان است
عالم پریشان است

امشب عزای سوم شاه شهیدان است
عالم پریشان است

عاشورا وآزادگي

آزادي در مقابل بردگي، اصطلاحي حقوقي و اجتماعي است، امّا «آزادگي» برتر از آزادي است و نوعي حريّت انساني و رهايي انسان از قيد و بندهاي ذلّت آور و حقارت بار است. تعلّقات و پاي‌بندي‌هاي انسان به دنيا، ثروت، اقوام، مقام، فرزند و… در مسير آزادي روح او، مانع ايجاد مي‌كند. اسارت در برابر تمنّيات نفساني و علقه‌هاي مادّي،نشانة ضعف ارادة بشري است.

وقتي كمال و ارزش انسان به روح بلند و همّت عالي و خصال نيكوست، خود را به دنيا و شهوات فروختن، نوعي پذيرش حقارت است و خود را ارزان فروختن.

علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد:

«اَلا حُرُّ يَدَعُ هذِهِ اللّماظَةَ لِأهْلِها؟ اِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ اِلاَّ الْجَنَّةُ فَلا تبيعُوها اِلاّ بِها.»[1]

آيا هيچ آزاده‌اي نيست كه اين نمي‌خورده (دنيا) را براي اهلش واگذارد؟

يقيناً بهاي وجود شما چيزي جز بهشت نيست، پس خود را جز به بهشت نفروشيد.

آزادي در آن است كه انسان كرامت و شرافت خويش را بشناسد و تن به پستي و ذلّت و حقارت نفس و اسارت دنيا و زير پا نهادن ارش‌هاي انساني ندهد.

در پيچ و خم‌ها و فراز و نشيب‌هاي زندگي، گاهي صحنه‌هايي پيش مي‌آيد كه انسان‌ها به خاطر رسيدن به دنيا يا حفظ آنچه دارند يا تأمين تمنيّات و خواسته‌ها يا چند روز زنده ماندن، هرگونه حقارت و اسارت را مي‌پذيرند. امّا احرار و آزادگان، گاهي با ايثار جان هم، بهاي «آزادگي» را مي‌پردازند و تن به ذلّت نمي‌دهند.

امام حسين ـ عليه السّلام ـ فرمود:

«مَوْتٌ في عِزٍّ خَيْرٌ من حياةٍ في ذُلٍّ»[2]

مرگ با عزت بهتر از حيات ذليلانه است.

اين نگرش به زندگي، ويژة آزادگان است. نهضت عاشورا جلوة بارزي از آزادگي در مورد امام حسين ـ عليه السّلام ـ و خاندان و ياران شهيد اوست و اگر آزادگي نبود. امام تن به بيعت مي‌داد و كشته نمي‌شد. وقتي مي‌خواستند به زور از آن حضرت بيعت به نفع يزيد بگيرند، زير بار نرفت. منطقش اين بود كه:

«لا وَ اللهِ لا اُعْطيهم بِيَدي اِعْطاءَ الذّليلِ و لا اُقِرُّ اِقرارَ العبيد»[3]

ادامه »

سخنى پيرامون زيارت سيدالشهدا (ع)

اى غمين ز اشتياق حضرت او
روز و شب مايل به زيارت او
تو از او دور نيستى بالله
«قبره فى قلوب من والاه »

در طول تاريخ انسانهايى بوده و هستند كه پس از مرگشان ، زندگى و حياتشان ادامه پيدا كرده و با مرگ بدنشان ، وجودشان و شخصيت و انديشه‏شان ادامه يافته است . مردان خدا و شخصيتهاى الهى، همانگونه كه در زمان حيات خويش استوانه دين و محور انسانيت و پشتوانه حق و عدالت هستند ، در زمان پس از مرگ نيز آرامگاه و زيارتگاهشان پشتوانه حق و عدالت و فضيلت است . و در اين ميان ، زيارت مشهد حسينى از ويژگيهاى برجسته‏اى برخوردار است . آنانكه توفيق پيدا مى كنند و به زيارت مرقد مطهرش مشرف مى شوند ، روى به آستان امام حسين (ع) آورده و به جانب اين مدرسه عشق و فضيلت و دانشگاه كمال و تربيت مى‏گرايند . اينگونه تربيت اجتماعى و يك چنين موسسه تهذيب اخلاق و ادب ، براى هيچ ملتى از ملل گيتى ميسر و مقدورنيست .

البته ملحدين و معاندين و مخالفين مكتب تشيع به خيال خود شبهات و اشكالهاى مى كنند و مى گويند: «زيارت قبور، بت پرستى است ؟!» در حالى كه هر كس كه به زيارت قبور ائمه (ع) مى رود هرگز به عنوان «بت» آنها را زيارت نمى‏كند . چه كسى است كه حسين بن على (ع) راخدا بداند؟!! شيعه، امام را مقرب درگاه خدا مى‏داند و با توسل به او قربى به خدا پيدا مى كند، همانطور كه خودش در قرآن مجيد فرمود:«به سوى او وسيله بگيريد» (1) امام را وسيله الهى مى‏داند. زيرا توسل و شفاعت، بعدى از ابعاد زيارت است كه زائر از اين طريق خود را به درگاه الهى نزديك مى‏كند، و پيشوايان ما وعده فرموده‏اند كه از زائران خود دستگيرى كنند.

امام رضا (ع) مى فرمايد: «هر امامى بر گردن دوستان و پيروانش عهد و پيمانى دارد و وفاى به اين عهد، بإ؛،،ّّ زيارت قبر آنان ممكن مى‏باشد . و كسى كه به شوق زيارت آنها و با تصديق به فضيلت آنها به سوى قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قيامت قرار مى‏گيرد.
پس هر زائرى بايد بكوشد تا از اين شفاخانه فيض، استشفاى دردهاى درونى و امراض قلبى و اندرونى خود را خواسته، خواستار آن شود كه صفاى دل و دوستى خاطر و پاكيزگى روح و قداست روان و سلامت تن ، از خدمت آفريدگار جهان به وى عطا گردد ، تا اينكه هم ظاهر او به جمال و كمال آراسته شود و هم باطن وى از آلودگى‏ها پاك و مصفا گردد.

هر زائرى كه با معرفت و شناخت مقام صاحب اين مرقد و اهداف او به زيارت برود، از صاحب قبر الهام مى‏گيرد و اصول و تعاليم مكتب را به ياد مى‏آورد ، و هر زيارت و سلام او سرشار از اين آموزشها و الهام‏ها است.

از طرفى زيارتنامه‏هاى وارده، و خواندن هر كدام از آنها، خواننده و زائر را به دقت و تفكر واداشته ، متذكر تاريخ و احوال انبيا و اولياى معصوم مى‏گرداند. تأمل در زيارت عاشورا و ديگر زيارات ، اين مطلب را به خوبى روشن مى سازد كه امامان به اين وسيله در صدد ساختن انسانهاى مؤمن و متعهد بوده‏اند ، لذا به آنها تعليم داده‏اند كه در زيارت امام حسين (ع) از خداوند بخواهند كه زندگى و مرگشان را «حسين گونه» قرار دهد، و آنها را در دينا و آخرت همراه آن حضرت بدارد: «اللهم اجعل محياى محيا محمد و آل محمد ، و مماتى ممات محمد و آل محمد … و ان يجعلنى معحكم فى الدنيا و الاخرة».
به اميد به اينكه خداوند متعال توفيق زيارت حضرتش را در دنيا و شفاعتش را در روز قيامت نصيب ما گرداند، به آثار و بركاتى كه زيارت سيدالشهدا (ع) به دنبال دارد مى‏پردازيم:

ادامه »

1- ايجاد اخلاق جديد در جامعه مسلمين‏

اگر ديدى كه نابينا و چاه است‏
اگر خاموش بنشنيى گناه است

يكى از آثار و بركات سيدالشهدا (ع) در بعد اخلاقى - تربيتى اين است كه قيام او باعث گرديد در جامعه مسلمانان نوعى اخلاق جديد بلند نظرانه پديد آيد و نظر انسان را به

زندگى خود و ديگران، دگرگون سازد تا بتواند بدينوسيله جامعه را اصلاح نمايد . و به عبارت ديگر، با خودسازى به ديگر سازى نيز بپردازد.

آرى، در آن زمانى كه بنياد روانى و اخلاقى مردم در هم ريخته و ويران شده بود و اين ويرانى شامل رهبران مسلمين و بزرگان آنان نيز شده بود و با اخلاق و شيوه‏اى وحشتناك زندگى مى‏كردند ، امام حسين (ع) يگانه درمان آن حالت بيمار گونه را كه در مجتمع مسلمانان مورد قبول واقع شده بود، در قيام آشكار و فرياد درآن سكوت مرگبار ديد. لذا آن حضرت با خون پاك خود و فرزندان و يارانش و با همه اعتبارات احساسى و تاريخى ، حتى شمشير و عمامه جدش رسول خدا (ص) ، وارد مبارزه گرديد تا همه روزنه‏ها و راههاى توجيه را فرو بندد.

سيدالشهدا (ع) نيك دريافته بود كه وجدان شكست خورده و اخلاق پست امت را نمى‏توان به وسيله رويارويى ساده دگرگون ساخت، از اين رو با قيام و شهادت خويش ديرى نپاييد كه اخلاق هزيمت و فرار را به نيرويى عظيم درآورد و اخلاق جديدى به جاى آن جايگزين نمود. براستى شهادت حسين بن على (ع) تأثير ژرف و شگرفى بر شيعيان ساكن و ساكت بجاى گذاشت ، و سرنوشت غم انگيز نواده پيامبر اكرم (ص) عواطف اخلاقى و مذهبى مردم را بهم ريخت.
در اثر قيام و شهادت امام حسين (ع) موجى در روح مسلمين به وجود آمد، حميت و عزت، شجاعت و صلابت به وجود آمد،و احساسات بردگى و اسارتى كه از اواخر حكومت عثمان و تمام دوره معاويه بر روح جامعه اسلامى حكمفرما بود، تضعيف شد و ترس آنها را فرو ريخت ، خلاصه، ابا عبدالله (ع) به اجتماع اسلامى شخصيت داد.
كربلا و قيام سيدالشهدا (ع) نمايشگاه اخلاق عالى اسلامى و انسانى با همه صفات و طراوت آن بود و اين اخلاق را نه به زبان كه در عمل به خون پاك خويش بر صفحه ماندگار تاريخ به ثبت رسانيد.

از پا حسين افتاد و ما بر پاى بوديم‏
زينب اسيرى رفت و ما بر جاى بوديم

ادامه »

حديث سى ويكم: بالاتر از روسپيدى‏

قال ابو عبدالله (عليه السلام):

من باب عند قبر الحسين (عليه السلام) ليلة عاشورا لقى الله يوم القيامة ملطخا بدمه كأنما قتل معه فى عرصه كربل

امام صادق (ع) فرمود:

كسى كه شب عاشورا دركنار مرقد امام حسين (عليه السلام) سحر كند روز قيامت در حالى به پيشگاه خدا خواهد شتافت كه به خونش آغشته باشد، مثل كسى كه در ميدان كربلا و دركنار امام حسين عليه السلام كشته شده باشد.

وسائل الشيعه، ج 10، ص 372

حديث سى دوم: نشانه‏هاى ايمان‏

قال ابو محمد الحسن العسكرى (عليه السلام)

علامات المؤمن خمس: صلاة الخمسين، و زيارة الاربعين، و التختم فى اليمين، و تعفير الجبين و الجهر ببسم الله الرحمن الرحيم.

امام حسن عسكرى (عليه السلام) فرمود:

نشانه‏هاى مؤمن پنج چيز است: 1 ـ نمازهاى پنجاهگانه (*) 2 ـ زيارت اربعين 3 ـ انگشتر به دست راست كردن 4 ـ بر خاك سجده كردن 5 ـ بسم الله الرحمن الرحيم را بلند گفتن.

وسائل الشيعه، ج 10 ص 373 و نيز التهذيب، ج 6 ص 52

حديث سى و سوم: رواق منظر يار

قال رسول الله (ص)

الا و ان الإجابة تحت قبته و الشفاء فى تربته، و الائمة (عليهم السلام) من ولده‏

پيامبر خدا(ص) فرمود:

بدانيد كه اجابت دعا، زير گنبد حرم او و شفاء در تربت او، و امامان (عليه السلام) از فرزندان اوست‏

مستدرك الوسائل، ج 10 ص 335

حديث سى و چهارم: تربت و تربيت‏

قال الصادق (عليه السلام)

حنكوا اولادكم بتربة الحسين (ع) فإنها امان‏

امام صادق (ع) فرمود:

كام كودكانتان را با تربت حسين (ع) برداريد چرا كه خاك كربلا فرزندانتان را بيمه مى‏كند .

وسائل الشيعه، ج 10 ص 410

ادامه »

حديث بيست ويكم: شرط شرافت‏

قال الصادق (عليه السلام)

من اراد ان يكون فى جوار نبيه و جوار على و فاطمه فلا يدع زيارة الحسين عليهم السلام .

امام صادق (ع) فرمود:

كسى كه مى‏خواهد در همسايگى پيامبر (ص) ودر كنار على (ع) و فاطمه (س) باشد زيارت امام حسين (ع) را ترك نكند.

وسائل الشيعه، ج 10 ص 331، ح 39

حديث بيست ودوم: زيارت، فريضه الهى‏

قال ابو عبدالله (عليه السلام):

لو ان احد كم حج دهره ثم لم يزر الحسين بن على (عليه السلام) لكان تاركا حقا من حقوق رسول الله «ص» لان حق الحسين فريضة من الله تعلى واجبه على كل مسلم.

امام صادق (ع) فرمود:

اگر يكى از شما تمام عمرش را احرام حج ببندد اما امام حسين (عليه السلام) را زيارت نكند حقى از حقوق رسول خدا (ص) را ترك كرده است چرا كه حق حسين (ع) فريضه الهى و بر هر مسلمانى واجب و لازم است.

وسائل الشيعه، ج 10، ص 333

حديث بيت وسوم: كربلا كعبه كمال‏

قال ابو عبدالله (عليه السلام):

من لم يأت قبر الحسين (عليه السلام) حتى يموت كان منتقص الاءيمان منتقص الدين، اءن ادخل الجنة كان دون المؤمنين فيها.

امام صادق (ع) فرمود:

هر كس به زيارت قبر امام حسين (ع) نرود تا بميرد ايمانش نا تمام و دينش ناقص خواهد بود به بهشت هم كه برود پايين تر از مومنان در آنجا خواهد بود.

وسائل الشيعه، ج 10 ص 335

حديث بيست و چهارم: از زيارت تا شهادت‏

قال ابو عبدالله (عليه السلام):

لا تدع زيارة الحسين بن على عليهما السلام و مر أصحابك بذلك يمد الله فى عمرك و يزيد فى رزقك و يحييك‏ء الله سعيدا و لا تموت الا شهيدا.

امام صادق (ع) فرمود:

زيارت امام حسين عليه السلام را ترك نكن وبه دوستان و يارانت نيز همين را سفارش كن! تا خدا عمرت را دراز و روزى و رزقت را زياد كند و خدا تورا با سعادت زنده دارد و نميرى مگر شهيد.

وسائل الشيعه، چ 10 ص،335

ادامه »

حديث يازدهم:كربلا حرم امن‏

قال ابو عبدالله (عليه السلام):

ان الله اتخذ كربلا حرما آمنا مباركا قبل ان يتخذ مكة حرم

امام صادق (ع) فرمود:

به راستى كه خدا كربلا را حرم امن و با بركت قرار داد پيش از آنكه مكه را حرم قرار دهد

كامل الزيارات، ص 267 بحار، ج،98، ص .110

حديث دوازدهم: زيارت مداوم‏

قال الصادق (عليه السلام):

زوروا كربلا و لا تقطعوه فاءن خير أولاد الانبياء ضمنته…

امام صادق (ع) فرمود:

كربلا را زيارت كنيد و اين كار را ادامه دهيد، چرا كه كربلا بهترين فرزندان پيامبران را در آغوش خويش گرفته است.

كامل الزيارات، ص 269

حديث سيزدهم: بارگاه مبارك‏

قال الصادق (عليه السلام)

«شاطى‏ء الوادى الايمن» الذى ذكره الله فى القرآن،(*) هو الفرات و «البقعة المباركة» هى كربلا.

امام صادق (ع) فرمود:

آن «ساحل وادى ايمن» كه خدا در قرآن يادكرده فرات است و با «بارگاه با بركت» نيز كربلا است.

*. قرآن مجيد، سوره قصص آيه 30

بحار الانوار، ج 57، ص 203؛ به نقل از تهذيب‏

ادامه »

حديث اول: حريم پاك.

عن النبى (ص) قال:

… و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة.

پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) در ضمن حديث بلندى مى‏فرمايد:

كربلا پاكترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگترين بقعه‏ها است و الحق كه كربلا از بساطهاى بهشت است.

بحار الانوار، ج 98، ص 115 و نيز كامل الزيارات، ص 264

حديث دوم: سرزمين نجات

قال رسول الله (صلى الله عليه و آله):

يقبر ابنى بأرض يقال لها كربلا هى البقعة التى كانت فيها قبة الاسلام نجا الله التى عليها المؤمنين الذين امنوا مع نوح فى الطوفان.

پيامبر خدا (ص) فرمود:

پسرم حسين در سرزمينى به خاك سپرده مى‏شود كه به آن كربلا گويند، زمين ممتازى كه همواره گنبد اسلام بوده است، چنانكه خدا ياران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .

كامل الزيارات، ص،269، باب 88، ح 8

حديث سوم:مسلخ عشق‏

قال على (عليه السلام):

هذا… مصارع عشاق شهداء لا يسبقهم من كان قبلهم و لا يلحقهم من كان بعدهم.

حضرت على (عليه السلام) روزى گذرش از كربلا افتاد و فرمود:

اينجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهيدان است شهيدانى كه نه شهداى گذشته و نه شهداى آينده به پاى آنها نمى‏رسند.

تهذيب، ج 6، ص،73 و بحار، ج 98، ص .116

ادامه »

همه جا زمزمه یا حسین و کربلاست / زمزمه ی ضجه های زینب و بچه هاست
خوشا به حال اونایی که دلهاشون تو بین الحرمین و کربلاست
—————————————————-

مفهوم بلند آفتابى عباس
از گریه ی کودکان کبابى عباس
از تشنگی ات فرات دلخون گردید
والله که آبروى آبى عباس
التماس دعا
——————————————–

در سوگ حسین سالها می گرییم
در تاسوعا عاشورا می گرییم
او گریه کند به حال ما حق دارد
من در عجبم که ما چرا می گرییم …
————————————————–

قلبها برای آرامش
دستها برای حک کردن عشق بر روی سینه
عقل در انتظار جنون
نفس ها به شماره افتاده
آری “محرم” آمده . . .
—————————————————

عاشورا
صحنه نمایش فراگیر و فشرده تمامیت کارزار خوبی و بدی است

عزاداریتان قبول و التماس دعا

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما / باز نام تو شده زینت هر محفل ما
جز غم عشق تو ما را نبود سودایی / عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما . . .
——————————————–

عاشورا بود و آسمان شد کفنت
لبریز ز گل‌ زخم ستاره بدنت
گیرم که سر تو را به نیزه کردند
زیر سم اسب‌ها چه می‌کرد تنت!
صلی الله علیک یا اباعبدالله
————————————–

ای شده مجنون خدا السلام / شاهرگ خون خدا السلام
ای شده سرشار دلم از غمت / باز محرم شد و دل محرمت
هست نگاه نگران همه / سوی تو ای دسته گل فاطمه
ایام عزاداری سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) تسلیت باد
—————————————

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین
این چشم تهی نگشت از آب حسین
عمری است نیازمند این درگاهم
یک لحظه گدای خویش دریاب! حسین

شهادت امام حسین (ع) تسلیت